چگونه از نردبان نیفتیم

علت تعداد زیادی از مراجعه کنندگان به اورژانس ها سقوط از نردبان است. همه ما ممکن است برای دسترسی به قفسه های بالا یا بالای کمد یا برای تمیز کردن پنجره ها یا هر کار دیگری از نردبان استفاده کنیم. سقوط از نردبان میتوان موجب انواع آسیب های اندام مانند کوبیدگی و زخم و شکستگی شود. برای پیشگیری از احتمال سقوط به موارد زیر دقت کنید و آنها را بکار ببندید. قبل از هر بار استفاده از نردبان آن را بدقت وارسی کنید. بخصوص به پیچ های شل، لولاها و کثیف و لغزنده بودن نردبان بیشتر دقت کنید. نردبان را روی سطح صاف و محکم که لغزنده نیست بگذارید. هیچوقت برای بدست آوردن طول نردبان را روی جعبه نگذارید. برای هر دو متر ارتفاع باید پای نردبان نیم متر از پای دیوار عقب تر قرار گیرد. اگر میخواهید به سر بام بروید نردبان باید یک متر بالاتر از کف بام برود ولی هیچوقت پایتان را روی نقطه ای از نردبان که بالاتر از کف بام است قرار ندهید. برای رفع خستگی بالای نردبان ننشینید. برای هر کاری از نردبان مخصوص آن کار استفاده کنید. وقتی روی نردبان هستید مراقب باشید اشیاء را با احتیاط جابجا کنید. ممکن است تعادل شما به هم بخورد. نردبان را نزدیک کار بگذارید. روی نردبان خیلی به یک طرف خم نشوید. وقتی روی نردبان هستید آنرا به چپ و راست نبرید. از نردبان پایین بیایید و آنرا جابجا کنید و سپس دوباره از آن بالا بروید. در یک لحظه بیش از یک نفر روی یک نردبان نرود. وقتی باد شدید میوزد از نردبان استفاده نکنید. اگر خسته هستید یا احساس گیجی میکنید یا از داروهای خواب آور استفاده کرده اید از نردبان استفاده نکنید. وقتی از یک نردبان بلند بالا میروید از یک نفر بخواهید پایه های نردبان را برای شما بگیرد. در حین بالا رفتن از نردبان در وسط آن قرار بگیرید و بالا بروید. با هر دو دست دو طرف نردبان را بگیرید. رو به نردبان بالا یا پایین بروید نه پشت به آن. کف کفش شما نباید لغزنده باشد. دقت کنید بند کفش هایتان یا پاچه شلوارتان آنقدر بلند نباشد که زیر پایتان گیر کند. اگر از نردبان افتادید وحشت زده نشوید. با آرامش ببینید صدمه خورده اد یا خیر. اگر میبینید نمیتوانید بلند شوید کمک بخواهید. اگر صدمه ندیده اید کمی صبر کرده، استراحت کنید و سپس به کار خود ادامه بدهید. منبع : ایران ارتوپدی

6 توصیه برای آنکه درد شغلی نگیرید

دردی ناگهانی در شانه، دست، گردن و یا تاری‌ دید بعد از چند ساعت کار با رایانه یا نشستن پشت ‌میز؛ این دردهایی است که در حین کار سراغ بسیاری از ما می‌آید. تنها با چند تغییر جزیی در وضعیت نشستن و انتخاب صندلی و میز و... می‌توانیم درد و خستگی بدنمان را رفع کنیم و حداقل، سلامتمان را برای آینده شغلی‌مان تضمین کنیم.

---

1- در مورد صندلی‌های مخصوص نوشتن، خواندن و کار با رایانه، ارتفاع صندلی نه باید آنقدر بلند باشد که پای فرد به زمین نرسد و نه آنقدر کوتاه باشد که پشت ‌ران از کف صندلی بلند شود و پاها به سمت شکم جمع شوند.

صندلی‌های قابل‌تنظیم پنج‌پایه بهترین انتخاب هستند و کاربردهای بسیار دارند، یعنی هر فردی می‌تواند متناسب با سلیقه و شرایط خود ارتفاع صندلی را تنظیم کند.

کفی صندلی نیز باید نرم باشد اما نه در حدی که شخص مانند مبل در صندلی فرو برود و اجازه جابه‌جایی نداشته باشد. در چنین حالتی فرد برای مدت طولانی در وضعیتی ثابت قرار می‌گیرد و خون‌رسانی بدنش مختل می‌شود.

همچنین بهتر است صندلی، دسته‌دار باشد و ارتفاع این دسته قابل‌تنظیم باشد تا زمانی که استراحت می‌کنید دستتان را روی آن بگذارید. البته موقع کار کردن بهتر است دست روی دسته گذاشته نشود، زیرا این حالت باعث ایجاد کشش می‌شود.

2- صندلی‌های کاری باید با توجه به شغل موردنظر ویژگی‌های به‌خصوصی داشته باشند؛ برای مثال فردی که با رایانه کار می‌کند و بعضی مواقع به پشتی صندلی تکیه می‌دهد، باید از صندلی‌هایی استفاده کند که پشتی آنها قابلیت ارتجاع به سمت عقب را داشته باشد.

اگر صندلی پشت‌سری (Headrest) نداشته باشد، معمولا بهترین زاویه نشستن حدود 110 درجه است. این زاویه کمترین بار را به کمر وارد می‌کند و برای کار با رایانه و نشستن سر کلاس درس مفید است.

گفتنی است برای امتحان اینکه یک صندلی مناسب است یا خیر، باید حداقل یک تا دو هفته از آن استفاده کرد و با یک‌بار نشستن نمی‌توان در این باره تصمیم‌گرفت

اگر هم صندلی پشت‌سری داشته باشد، این زاویه می‌تواند بیشتر شود.

اما با نبود پشت‌سری، شخص مجبور می‌شود برای نگاه‌کردن به هدف مقابلش، برای مثال مانیتور یا تخته، گردن را خم کند و در نتیجه فشار به گردن زیاد می‌شود.

3- پشتی صندلی باید طوری انحنا داشته باشد که گودی کمر را در زمان تکیه‌دادن به آن حفظ کند. اگر پشتی ‌صندلی صاف باشد، می‌توان برای حفظ گودی کمر از یک بالش در پشت‌کمر استفاده کرد؛ البته به شرطی که باعث اذیت فرد نشود.

گفتنی است برای امتحان اینکه یک صندلی مناسب است یا خیر، باید حداقل یک تا دو هفته از آن استفاده کرد و با یک‌بار نشستن نمی‌توان در این باره  تصمیم‌گرفت.

کفی و پشتی صندلی نیز باید از جنس مناسبی باشند و بهتر است خلل و فرج داشته باشند تا شخص عرق نکند و لباس به بدنش نچسبد.

صندلی‌ای که برای نوشتن انتخاب می‌شود بهتر است پشتی‌اش مقداری رو به‌ جلو بوده، زاویه‌ای حدود 80 درجه داشته باشد. در مقابل آن، صندلی‌ای که برای کار با رایانه استفاده می‌شود بهتر است مقداری به سمت عقب خم شود تا بتواند زاویه 110 درجه را به شخص بدهد.

استفاده از زیرپایی نیز بستگی به ارتفاع صندلی و قد شخص دارد. برای مثال اگر شخص صندلی‌اش بلند باشد و نتواند کوتاهش کند، بهتر است از زیرپایی استفاده کند؛ در غیر این صورت استفاده از آن توصیه نمی‌شود. البته برعکس هم ممکن است: اینکه شخصی صندلی‌اش کوتاه باشد و امکان آن را نداشته باشد که ارتفاع صندلی را تنظیم کند، در نتیجه می‌تواند دو تخته زیر صندلی بگذارد تا ارتفاع آن کمی بالا بیاید و مشکلش حل شود.

4- بعضی مشاغل نیاز به نشستن و ایستادن‌های مکرر دارند. در این صورت بهتر است از صندلی‌های خاص و بلند استفاده کرد؛ مانند صندلی‌های بلندی که در رستوران‌ها استفاده می‌شود، زیرا نشستن و ایستادن روی این صندلی‌ها راحت‌تر است و لازم نیست فرد به‌صورت کامل روی آنها بنشیند و درعین‌حال باعث می‌شوند بین ایستادن‌های مکرر خستگی تا حدودی برطرف شود.

همچنین برای مشاغلی که فرد مجبور است روی یک هدف دقیق مانند میکروسکوپ یا قطعه الکترونیکی خم شود صندلی‌هایی پیشنهاد می‌شود که کفی‌شان قابلیت خم‌شدن به سمت جلو را داشته باشد و درعین‌حال از اصطکاک لازم نیز برخوردار باشد تا وقتی کفی آن به سمت جلو خم می‌شود فرد از روی آن لیز نخورد.

ارتفاع میز نیز باید به گونه‌ای باشد که اهداف روی میز را برای ما به خوبی پوشش دهد و همچنین طوری نباشد که پا درونش گیر کند.

باید هر 20 دقیقه یک‌بار برای حداقل یک‌دقیقه چشم‌ها را از روی مانیتور برداشت و به جاهای دور نگاه کرد

5- اصول کلی درباره انتخاب صندلی‌های منزل مانند صندلی‌های کاری است. البته صندلی‌های منزل، مانند صندلی‌های غذاخوری و... معمولا پنج‌پایه نیستند. بااین‌حال ازآنجایی‌که مدت زمان نشستن روی این صندلی‌ها کوتاه است مشکل خاصی برای فرد ایجاد نمی‌کنند. بنابراین معیار آنچنان خاصی برای انتخاب این صندلی‌ها مطرح نیست. آسیب، زمانی ایجاد می‌شود که فرد مجبور شود مدت طولانی روی صندلی بنشیند.

برای همین اگر مجبور هستید چندین ساعت روی مبل بنشینید توصیه می‌شود از مبل‌هایی استفاده کنید که خصوصیات لازم برای حفظ زاویه و گودی کمر را داشته باشند. اما اگر برای مدت کوتاه از مبل‌های خیلی نرم استفاده می‌کنید (برای مثال نیم‌ساعت در روز) مشکلی برایتان ایجاد نخواهد شد.

خم‌کردن کمر به سمت بغل یا عقب می‌تواند مضر باشد، اما اگر فرد برای مدت طولانی یک‌جا نشسته باشد و برای استراحت یک دقیقه از جایش بلند شود و کمرش را به عقب خم کند، با این کار خستگی‌اش برطرف می‌شود و مشکلی برایش پیش نمی‌آید.

6- صفحه مانیتور باید حدود 70 سانتی‌متر با سر فاصله داشته باشد و صفر تا 45 درجه پایین‌تر از میدان بینایی چشم قرار گیرد که بهترین زاویه آن بین 10 تا 30 درجه است.

اگر صفحه مانیتور خیلی بالاتر از میدان دید چشم قرار گیرد، فرد مجبور می‌شود به‌صورت مداوم چشمش را باز نگه دارد و کمتر پلک بزند. این وضعیت باعث خشکی، خستگی و درد چشم می‌شود. از طرف دیگر اگر مانیتور خیلی پایین‌تر از میدان دید قرار گیرد، فرد مجبور می‌شود گردنش را بیش ‌از حد خم کند و در نتیجه گردن‌درد می‌گیرد.

یکی دیگر از نکات مهم این است که باید هر 20 دقیقه یک‌بار برای حداقل یک‌دقیقه چشم‌ها را از روی مانیتور برداشت و به جاهای دور نگاه کرد.

اگر همه این اقدامات را انجام دادید و باز هم از درد چشم رنج می‌بردید به نظر می‌آید به اختلالات انکساری چشم از جمله دوربینی، نزدیک‌بینی و یا آستیگماتیسم مبتلا شده باشید و باید به چشم‌پزشک مراجعه کنید.

همچنین بهتر است مانیتور دارای فیلتر باشد تا نورهای مزاحم را حذف کند. البته این فیلتر در بیشتر رایانه‌های جدید از قبل جاسازی شده است.

منبع : روزنامه شرق

7 راه مقابله با اشعه‌های مضر کامپیوتر

کامپیوتر از خود اشعه های مضری را منتشر می کند که بر سلامتی افراد تاثیرات بدی را بر جای می گذارد. ضررهای قرار گیری در معرض اشعه های کامپیوتر، مانند قرارگیری در معرض دود سیگار می باشد.

---

آیا شما هم از آن دسته افرادی هستید که به طور مداوم از کامپیوتر استفاده می کنند؟

امروزه بسیاری از افراد در سراسر جهان وجود دارند که بدون استفاده از کامپیوتر نمی توانند زندگی خود را بگذرانند، زیرا از طریق کامپیوتر کار می کنند و شغل آنها وابسته به کامپیوتر است.

کودکان هم از کامپیوتر برای سرگرمی و بازی استفاده می کنند.

اما آیا همه استفاده کنندگان از کامپیوتر با ضررهای این وسیله مدرن آشنایی دارند؟

کامپیوتر از خود اشعه های مضری را منتشر می کند که بر سلامتی افراد تاثیرات بدی را بر جای می گذارد. ضررهای قرارگیری در معرض اشعه های کامپیوتر، مانند قرارگیری در معرض دود سیگار می باشد. همان طور که یک فرد علی رغم اینکه سیگار نمی کشد، اما در معرض دود سیگار آسیب می بیند، فردی هم که در معرض تابش اشعه های کامپیوتر قرار می گیرد دچار آسیب خواهد شد.

زندگی امروزی طوری است که نمی توان از کامپیوتر استفاده نکرد، بنابراین باید به دنبال روش هایی برای کاهش تاثیرات مضر اشعه های ناشی از کامپیوتر بود

7 روش زیر به شما کمک می کند که با این خطرات مقابله کنید:

1- رژیم غذایی مناسب: برای پیشگیری و کاهش اثرات اشعه کامپیوتر باید شیوه زندگی خود را تغییر دهیم. افراد می توانند با مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین A وC  با این مشکل مقابله کنند.

ویتامین C در سبزیجات و میوه های تازه و بیشتر در مرکبات (پرتقال، گریپ فروت، انواع لیمو و نارنگی)، کیوی، انواع توت، گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای، هندوانه، طالبی، توت فرنگی، سیب زمینی و سبزیجات برگ سبز مثل کلم بروکلی موجود است.

منابع غنی از ویتامین A عبارتند از: سیب زمینی شیرین، هویج، کدو حلوایی، طالبی، زردآلو، کلم بروکلی، گریپ فروت، اسفناج  و سایر سبزیجات سبز تیره و برگی شکل، جگر، شیر، زرده تخم مرغ، پنیر چدار، هلو و ماهی.

2- استفاده از کولر و دستگاه تهویه: بسیاری از تحقیقات نشان می دهد صفحه نمایش کامپیوتر، انواع خاصی از مواد سرطان‌زا را منتشر می کند که برای سلامتی انسان بسیار مضرند. لذا یک راه مفید برای مقابله با این مشکل، قرار دادن کامپیوتر در نزدیکی کولر و یا دستگاه تهویه هوا است که این مواد سرطان زا را از استفاده کنندگان کامپیوتر دور کند.

3- رعایت فاصله ایمن با صفحه کامپیوتر: از آنجا که اشعه کامپیوتر در تمامی جهات پخش می شود، نوع قرارگیری کامپیوتر می تواند کاهش تابش از آن را در پی داشته باشد .

فاصله چشم شما تا کامپیوتر باید حداقل 80 سانتیمتر باشد تا کمتر آسیب ببیند.

با توجه به این نکته که قسمت پشت کامپیوتر هم اشعه های زیادی را تولید می کند، کامپیوتر خود را طوری قرار دهید که قسمت پشت آن مشرف به مکانی نباشد که افراد دیگر رفت‌وآمد می کنند.

4- تعویض کامپیوتر قدیمی: در نظر داشته باشید که کامپیوترهای قدیمی خیلی بیشتر از کامپیوترهای جدید، اشعه ساطع می کنند. بنابراین هنگام کار با مدل های قدیمی، بیشتر مراقب سلامتی خود باشید.

5- قرار دادن صفحات مخصوص روی صفحه نمایش کامپیوتر: قراردادن صفحات مخصوص که اثر تابش های کامپیوتر را کمتر می کند، می تواند راه حل مناسبی باشد. استفاده از این صفحات مخصوص در کامپیوترهای قدیمی چندین سال پیش رایج بود.

کارشناسان استفاده از صفحه نمایش های LCD را توصیه می کنند و مدل های قدیمی را آسیب زا می دانند

6- مراقب پوست خود باشید: اشعه های ساطع شده از کامپیوتر می تواند بر پوست شما اثر گذاشته و آسیب زا باشد. بنابراین توصیه می شود که هنگام استفاده از آن کرم ضدآفتاب بزنید.

 به یاد داشته باشید که بعد از استفاده از کامپیوتر، صورت و دست های خود را بشویید تا اگر هر گونه ذرات الکترومغناطیسی به سطح بیرونی پوست شما وصل شده اند، از بین بروند.

7- استفاده از برخی گیاهان که جاذب اشعه های مضر ساطع شده از کامپیوتر هستند: استفاده کنندگان از کامپیوتر باید این نکته را در نظر بگیرند که پس از به کارگیری گام های قبلی می توانند در نزدیکی کامپیوتر خود از گیاهان جاذب تابش های ساطع شده از کامپیوتر استفاده کنند، مانند گیاه کاکتوس.

توصیه های مهم

- هنگام استفاده از کامپیوتر توجه داشته باشید که جسم فلزی در نزدیکی شما وجود نداشته باشد، زیرا  اشیای فلزی می توانند تابش های الکترومغناطیسی ساطع شده از کامپیوتر ر ا منعکس کنند و به سلامتی شما ضرر جدی برسانند.

- کارشناسان استفاده از صفحه نمایش های LCD  را توصیه می کنند و مدل های قدیمی را آسیب زا می دانند.

استفاده کنندگان از کامپیوتر باید بدانند که حتی المقدور فاصله ایمن خود را با دستگاه رعایت کنند. فاصله چشم شما تا کامپیوتر باید حداقل 80 سانتیمتر باشد

- بسیاری از محققان قرارگیری طولانی مدت و پشت سرهم را در مقابل کامپیوتر بسیار مضر می دانند. استفاده طولانی مدت علاوه بر تاثیر بر سلامت جسمی، سلامت روحی و  روانی افراد را نیز تحت الشعاع قرار می دهد و آنها را از برقراری ارتباط اجتماعی با افراد واقعی دور می کند و به سمت انزوا و زندگی فرد محور سوق می دهد.

- استفاده طولانی مدت از لپ تاپ در مردان منجر به نازایی آنها می شود، زیرا گرما و اشعه ناشی از آن می توانند بر کیفیت و کمیت تولید اسپرم ها تاثیرات منفی بگذارد.

 تبیان

اثرات مخرب امواج اطراف کامپیوتر بر سلامت

اگر چه در اطراف ما تنها کامپیوتر نیست که امواج الکترومغناطیس را از خود ساطع می کند، اما یکی از پر استفاده ترین وسائل الکتریکی است که امروزه در خدمت بشر قرار گرفته است. این امواج به دلیل حرکت الکترون ها درون سیم های فلزی ایجاد می شوند.

---

کامپیوترهایی که در اطراف ما وجود دارند و ما در حال استفاده از آنها می باشیم، مانند هر وسیله الکترومغناطیسی دیگر، امواج الکترومغناطیس از خود ساطع می کنند. این امواج به دلیل حرکت الکترون ها در داخل سیم های فلزی ایجاد می شوند.

اندازه گیری امواج الکترومغناطیس وسایل الکتریکی، توسط وسیله ای به نام گاوس متر انجام می شود. اگر چه در اطراف ما تنها کامپیوتر نیست که امواج الکترومغناطیس از خود ساطع می کند، اما یکی از پر استفاده ترین وسائل الکتریکی است که امروزه در خدمت بشر قرار گرفته است.

با یادگیری چگونگی کنترل امواج الکترومغناطیس، می توان گام موثری در ارتقای سلامت استفاده کنندگان از کامپیوتر برداشت.

1- خاموش کردن کامپیوتر

یکی از موثرترین کارها برای قطع امواج الکترومغناطیس کامپیوتر، خاموش کردن آن می باشد.

بسیاری از ما ساعت های زیادی را در مقابل کامیپوتر می نشینیم و زمان هایی که از آن استفاده نمی کنیم، کامپیوتر را روی حالت آماده باش قرار می دهیم و آن را خاموش نمی کنیم، بدون آنکه به آثار مخرب امواج الکترو مغناطیس در مدت زمان طولانی بیندیشیم.

جالب است بدانید اگر گاوس متر را برای اندازه گیری مقدار امواج الکترومغناطیس در نزدیکی دستگاه خاموش قرار دهیم، باز هم مقداری امواج الکترو مغناطیس را نشان می دهد.

به عبارت دیگر حرکت الکترون ها در داخل سیم برق، حتی با خاموش کردن دستگاه ادامه پیدا می کند. اگرچه بسیار ضعیف تر از زمانی است که کامپیوتر روشن و آماده به کار است.

کابل ها و سیم های برق از عمده ترین مناطقی هستند که امواج الکترومغناطیسی را به بیرون ساطع می کنند

2- جدا کردن سیم های برق کامپیوتر از پیریز برق

اگر بخواهیم هیچ گونه حرکت الکترومغناطیس در داخل سیم ها نداشته باشیم، باید به طور کامل سیم های برق کامپیوتر را از پیریز جدا کنیم. اگر در این حالت گاوس متر را برای اندازه گیری به کار گیریم، کاهش میزان امواج الکترو مغناطیس را در این حالت با زمانی که کامپیوتر خاموش است و سیم ها متصل به پیریز می باشند را خواهیم دید.

3- استفاده از محافظ میدان مغناطیسی

محافظ میدان مغناطیسی از آلیاژهای مخصوصی ساخته شده است که امواج الکترومغناطیسی را در خود نگه داشته و مانع از انتشار آن به اطراف می شود.

4- استفاده از محافظ کابل های برق

کابل ها و سیم های برق از عمده ترین مناطقی هستند که امواج الکترومغناطیسی را به بیرون ساطع می کنند. بنابراین با استفاده از محافظ برای آنها تا حد زیادی جلوی امواج سیم های برق را می توان گرفت و در ارتقای سلامت افرادی که در آن محیط مشغول به کار هستند، گام موثری برداشت.

چند تذکر

هنگام استفاده از مانیتور سعی کنید که از محافظ صفحه مانیتور برای کاهش آسیب رسانی این امواج به اعضای بدن خود استفاده کنید.

اگرچه استفاده از این وسایل به طور مستقیم و دفعه ای آسیب نمی رسانند، اما در صورتی که استفاده مداوم و طولانی مدت داشته باشید، آثار مخربی را روی اعضای بدن مصرف کننده ها خواهد گذاشت.

اثرات امواج الکترومغناطیس روی سلامت اعضای بدن

میدان های الکتریکی که در اثر امواج الکترومغناطیسی تجهیزات الکتریکی به وجود می آیند، نامرئی هستند، اما سرشار از انرژی می باشند، طوری که اگر میزان این امواج از حدی بالاتر برود، احتمال می رود که خطراتی را برای سلامت انسان ها در پی داشته باشند.

این میزان خطرناک در اطراف سیم های برق بدون محافظ که ولتاژهای قوی از آنها عبور می کنند وجود دارد.

ژنراتور های برق و موتور های برق هم از وسایل الکتریکی خطرناک  هستند.

یکی از آثار مضر امواج الکترو مغناطیس بر روی سلامت انسان ها، بروز انواع سرطان ها می باشد. اگرچه این ارتباط از جمله بحث برانگیز ترین مسائل پزشکی بوده است، اما تحقیقات مختلف نشان داده است در مناطقی که میزان امواج الکترو مغناطیس ساطع شده زیاد می باشد، به همان نسبت میزان شیوع انواع سرطان ها هم زیاد می باشند.

شایع ترین سرطان های گزارش شده در این رابطه، سرطان سینه و سرطان مغز می باشد.

علاوه بر آن، امواج الکترومغناطیس می توانند سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن شوند.

به بیمارانی که از مشکلات قلبی رنج می برند، توصیه می شود که موارد گفته شده را در ارتباط با محیط زندگی خود رعایت کنند و در مناطقی زندگی کنند که امواج الکترو مغناطیس کمتری در جریان باشد.

تحقیقات مختلف نشان داده است که این امواج، بر روی ضربان قلب اثر می گذارد و آن را از حالت طبیعی خارج می کند.

بدترین شکل تداخل امواج، هنگام استفاده همزمان از تلفن همراه و مایکروویو است

تلفن همراه هم بی ضرر نیست

استفاده هم زمان از وسایلی که امواج الکترومغناطیس را از خود ساطع می کنند، سبب تشدید آثار تخریبی بر سلامت انسان ها می شود.

یکی از وسایل پر استفاده امروزی که امواج الکترومغناطیس از خود ساطع می کند، تلفن همراه می باشد.

اثرات تداخل استفاده از تلفن همراه و وسایل دیگر مانند مایکروویو، رایانه و هم چنین مصرف داروهای مختلف بسیار حائز اهمیت است. تداخل استفاده از تلفن همراه و وسایل یاد شده اثرات سوء امواج تلفن همراه را تشدید می‌کند.

هم چنین بدترین شکل تداخل، هنگام استفاده همزمان از تلفن همراه و مایکروویو است.

از سوی دیگر شرایط استفاده از تلفن همراه در اثرات آن تعیین‌کننده است. به عنوان مثال استفاده از تلفن همراه در مکان‌های مسقف و شهرهای آلوده، مقدار خـاصی را طلب می‌کند.

 تبیان

راهنمای انتخاب صندلی مناسب

راهنمای انتخاب صندلی مناسب:
1-    ارتفاع صندلی باید قابل تنظیم باشد تا بر اساس قد و طول بدن شما و نسبت آن با طول دستهایتان به گونه¬ای تنظیم گردد که فرد به راحتی به سطح کار دسترسی داشته باشد و بتواند پاهایش را روی زمین گذاشته و بدون فشار بر پشت پا روی صندلی بنشیند. ارتفاع صندلی 41 تا 52 سانتیمتر توصیه می شود.
2-    ترجیحاً صندلی باید بصورت پنوماتیکی قابل تنظیم باشد بطوریکه شما بتوانید ارتفاع نشیمنگاه را در حالیکه روی صندلی نشسته¬اید تنظیم کنید. برخی صندلی¬ها نیز مکانیزم تنظیم ارتفاع مکانیکی (چرخشی) دارند.
3-    نشیمنگاه صندلی باید حداقل یک اینچ عریض¬تر از مفاصل هیپ و رانهای دو طرف باشد. برای سطح نشیمنگاه صندلی عرض 40 تا 45 سانتیمتر و از جلو به عقب 38 طول تا 42 سانتیمتر توصیه می-شود. برای افراد چاق صندلی¬های پهن¬تر توصیه می¬شود.
4-    نشیمنگاه صندلی باید دارای شیب مناسب)۱5 - ۱0 درجه شیب رو به جلو و 5 درجه شیب رو به عقب( و ترجیحاً قابل تنظیم باشد.
5-    یک تورفتگی جزئی در نشیمنگاه به همراه لبه رو به بالا وجود داشته باشد تا از لیز خوردن باسن جلوگیری شود.
6-    گوشه¬ها و لبه جلوی صندلی گرد و لبه بیرونی آن نرم باشد. لبه صندلی باید حالت افتاده داشته باشد.
7-    نشیمنگاه صندلی از جنسی باشد که قابل سرخوردن نباشد.
8-    نشیمنگاه صندلی بهتر است قابل تنظیم به جلو و عقب باشد.
9-    ضخامت بالشتک نشیمنگاه در حدود ۴ تا ۵ سانتیمتر باشد و رویه آن از جنسی باشد که اصطلاحاً بتواند تنفس کند، هوا را از خود عبور دهد و موجب تعریق نشود.
10-     زمانی که یک فرد بر روی صندلی می¬نشیند، نشیمنگاه صندلی نباید بیش از 54/2 سانتیمتر فشرده شود.
11-     ارتفاع نشمینگاه صندلی باید ۲۵ الی ۳۵ سانتیمتر پایین-تر از سطح میز کار در نظر گرفته شود.
12-     پشتی صندلی باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا علاوه بر حمایت خوب کمر، حمایت قسمت میانی و بالایی پشت را فراهم کند.
13-     عرض پشتی صندلی باید حداقل 32 تا 36 سانتیمتر باشد. ارتفاع پشتی صندلی را نیز بین ۵۰ تا 82 سانتیمتر توصیه می-کنند. صندلی باید در قسمت قرار گرفتن گودی کمر (ارتفاع 15 تا 20 سانتیمتر از پایین) داری یک قوس محدب و در قسمت پشت دارای یک قوس مقعر باشد.
14-     در صورت عدم وجود قوسهای محدب و مقعر، باید از بالشتک مناسب کمری روی پشتی صندلی استفاده گردد، بطوریکه مهره کمری سوم تا خاجی پوشانده شود، مثلاً ارتفاع 10 تا 20 سانتیمتر بالای پایین¬ترین سطح نشیمنگاه مناسب می¬باشد.
15-     پشتی صندلی باید قابلیت تنظیم در وضعیتهای مختلف را داشته باشد.
16-     زاویه پشتی با نشیمنگاه صندلی، حداقل ۹5 تا ۱۱۰ درجه باشد.
17-     دو دسته در کنار صندلی برای استراحت دستها لازم است که باید قابل تنظیم باشند و با ارتفاع میز کار مطابقت داشته باشند. دسته¬های صندلی باید به صورتی طراحی شده باشند که دستها در وضعیت راحت قرار گیرند.
18-    برای کارهایی که نیازمند حرکات زیاد دست هستند، از صندلی بدون دسته استفاده شود.
19-     اگر سهولت حرکت صندلی در کار مورد نظر مهم است، صندلی باید حداقل 5 پایه با کفشکهایی که آزادانه روی سطح کف حرکت کنند، داشته باشد. همچنین بسته به کار مورد نظر صندلی باید به آسانی حول محور بچرخد.
 

راهنمای انتخاب زیرپایی مناسب:
در صورت لزوم استفاده از زیرپایی، از یک زیرپایی کاملاً ثابت قرار گرفته روی کف استفاده کنید. این زیرپایی باید دارای شیب 25 درجه نسبت به سطح افق باشد. بعضی از انواع این زیرپایی¬ها دارای قابلیت تنظیم شیب می¬باشند که شیب آنها باید به صورتی تنظیم شود تا پاها در یک وضعیت راحت و مناسب قرار گیرند.

راهنمای انتخاب میز مناسب:
1-    یک میز کار خوب باید فضای کافی برای انجام کار و قرار دادن وسایل داشته باشد.
2-     میز باید از جنسی باشد که به راحتی قابل تمیز کردن باشد و سطح آن صیقلی نباشد که باعث انعکاس نور و چشم زدگی نشود. فضای کافی برای پاها داشته باشد تا ارتفاع و زاویه مناسب زانو حفظ شود.
3-    سطح میزکار نباید سفید یا خیلی تیره باشد، چون به نامساعد شدن شرایط روشنایی کمک می¬کند.
4-    ارتفاع میز هم باید طوری تنظیم شود که آرنج و شانه های شما بتواند آزاد و شل قرار گیرند و مچ دستهای شما خم نشوند (در امتداد ساعد باشد). در این حالت معمولا یک زاویه 110 درجه بین ساعد و بازو ایجاد می شود.
5-    ارتفاع میز کار باید طوری تنظیم شود که فرد در حالت نشسته زاویه زانو و لگن 90 درجه داشته باشد و باید ارتفاع صندلی را طوری تنظیم کنیم که سطح بالای میز در سطح آرنج قرار گیرد. اگر صندلی خیلی پایین باشد، شانه‌ها بالا قرار گرفته و فشار به گردن و عضلات شانه‌ وارد می‌شود و درصورتی که صندلی خیلی بلند باشد موجب خم شدن گردن روی سطح کار و آسیب در این ناحیه می شود.
6-    وسعت سطح روی میز باید به اندازه کافی باشد تا کلیه  قطعات و وسایلی که برای انجام کار لازم است جا بگیرد.
7-    نوع موادی که برای ساخت میز استفاده می¬گردد باید از لغزیدن قطعات بر روی میز در هنگام کار جلوگیری کند.
8-    در میز کار محاسبه ضخامت چوب و یا فلز روی میز اهمیت زیادی دارا می باشد. زیرا در بسیاری از مشاغل که حرکات دست در روی میز زیاد است و یا ضربه های چکش و غیره به سطح میز وارد می-آید باید سطح میز مقاومت کافی داشته باشد و دست بتواند آزادانه روی آن کار کند.
9-    عمق میز و فضای داخل میز اهمیت زیادی در راحت بودن پا برای انجام یکسری حرکات دارد. در زیر میز باید به اندازه کافی فضای آزاد برای پا وجود داشته باشد.
10-    اگر ارتفاع میز بالاتر از ارتفاع آرنج باشد باعث بالا بردن شانه و دست می¬شود و این سبب خستگی و درد در ناحیه شانه می¬گردد.
11-    بهتر است که میز دارای قابلیت تنظیم ارتفاع باشد تا با توجه به نوع فعالیت و مشخصات آنتروپومتری شاغلین تنظیم گردد و اگر این نوع میز در دسترس نباشد، می¬توان از صندلی قابل تنظیم ارگونومیک استفاده کرد.
12-    از وجود ترکیب مناسب ارتفاع صندلی (در سطح پایین زانو) و ارتفاع کار ( در سطح آرنج برای بیشتر کارها) اطمینان حاصل کنید.
13-    بعد از تنظیم ارتفاع صندلی برای قرار گرفتن سطح کار کمی پایین¬تر از آرنج، پاها ممکن است آویزان شوند. در این مورد از زیرپایی استفاده کنید.  
14-    در کار سوار کردن قطعات سبک یا بسته بندی زیاد، ارتفاع دست باید  10 الی 15 سانتی متر پایین تر از آرنج باشد. (ارتفاع آرنج در حالت ایستاده: فاصله عمودی از سطح زمین تا زائده اعلایی مربوط به زند زبرین که در این حالت بازو به طرف پایین و آرنج زاویه 90 درجه دارد) (ارتفاع آرنج در حالت نشسته: فاصله عمودی از سطح نشستنگاه تا سطح داخلی آرنج)
15-    ارتفاع سطح کار معمولی برای وظایف نشسته حدود 5 سانتیمتر زیر ارتفاع آرنج است. اگر نیاز به اعمال نیروی زیاد است، سطح کار پایین تر بهتر است، تا از وزن بدن برای انجام آن کمک گرفته شود.

16-     برای کارگران ایستاده ارتفاع دست باید کمی پایین تر از ارتفاع آرنج باشد.
17-     برای کارهای دقیق در حالت نشسته سطح کار باید کمی بالاتر از ارتفاع آرنج باشد تا کارگر نقطه کار را درست ببیند. در این حالت وجود تکیه گاه برای دست لازم است.
18-     اگر میز قابل تنظیم در اختیار نیست، برای بالا آوردن ارتفاع دست، در زیر میز، سطح کار یا قطعه کار صفحه چوبی یا مشابه آن بگذارید. برای پایین بردن سطح کار سکویی زیر پا یا زیر صندلی قرار دهید، به طوری که دست در ارتفاع آرنج حرکت کند.  
19-     ضخامت سطح کار نباید بیشتر از 5 سانتیمتر باشد. این ضخامت برای وجود جای زانو در زیر میز مهم است، بنابراین از نصب کشو در زیر میز در جایی که پا قرار می¬گیرد خودداری کنید.
20-    ارتفاع قطعه کار هم در هنگام تعیین ارتفاع میز کار باید در نظر گرفته شود.
21-     بهترین ارتفاع برای انجام کارهای تکراری بین کمر و سینه برای کارهای ایستاده و سطح بین آرنج و سینه برای کارهای نشسته است.
22-    تعیین ارتفاع میز کار:

کارهای ظریف : در کارهای ظریف ارتفاع میز باید 5 تا 10 سانتیمتر بالای ارتفاع آرنج باشد. با توجه به اینکه ارتفاع آرنج ایستاده تقریباً 110 - 97 سانتیمتر می¬باشد، می¬توان ارتفاع میز کار را 115 سانتیمتر در نظر گرفت. در این حالت فرد با ارتفاع آرنج 110 سانتیمتر تحت پوشش قرار می¬گیرد و برای ارتفاع آرنج 97 سانتیمتر می¬توان از زیرپایی استفاده کرد.               110+ 5 = 115          97 +5 = 102           cm 13=102-115

کارهای سبک : در کارهای سبک ارتفاع میز کار 10 تا 15 سانتیمتر زیر ارتفاع آرنج است که می¬توان ارتفاع میز کار را در این حالت 95 سانتیمتر در نظر گرفت .                     95=15-110
این ارتفاع از میز ارتفاع آرنج 110 را پوشش می¬دهد و برای فرد با ارتفاع آرنج 97 سانتیمتر می¬توان از زیر پایی قابل تنظیم با ارتفاع 13 سانتیمتر استفاده کرد .      82=15-97       cm 13=82-95                         

کارهای سنگین : در کارهای سنگین ارتفاع میز کار باید 15 تا 40 سانتیمتر زیر ارتفاع آرنج باشد. که ارتفاع میز را در اینجا 70 سانتیمتر در نظر می¬گیریم که برای افراد با ارتفاع آرنج 110 سانتیمتر مناسب است.
                                                       cm 70 =40-110

کار در وضعیت ایستاده : برای کارهای دستی که در حال ایستاده صورت می¬گیرد ارتفاع میز کار مناسب 5 تا 10 سانتیمتر در زیر حد آرنج خواهد بود. در ارتفاع متوسط آرنج در حدود 5/104 سانتیمتر برای مرد و 98 سانتیمتر برای زن است. با این حساب ارتفاع متوسط میز کار 95 تا 100 سانتیمتر برای مرد و 88 تا 93 سانتیمتر برای زن خواهد بود . در تعیین ارتفاع میز باید محل لازم برای قرار دادن ابزار کار ظرف و غیره را در نظر گرفت زیرا آنها نیز به نوبه خود ارتفاعی دارند که باید به حساب بیایند . اگر کار ایستاده مستلزم صرف نیروی فراوان و شرکت ماهیچه های تنه ( بلند کردن اشیاء سنگین و پایین آوردن آنها ) است ارتفاع میز کار باید کوتاهتر باشد. برعکس اگر قسمت زیادی از کار در حال تکیه دادن آرنج بر روی میز کار انجام شود ارتفاع میز را باید بیشتر گرفت . ارتفاع میزهای مناسب برای کارهای مختلف را به صورت زیر است:
     نوع کار                                       مرد                                       زن
         فشار روی آرنج                       cm 105-95                     cm 110- 100
     کار با اشیاء کوچک                     cm 90- 85                       cm 95 - 90
 کار نیازمند به صرف نیرو                  cm 85-70                         cm 90- 75
 
کار در وضعیت نشسته :
برای مشاغل نشسته ارتفاع میز کار باید چند ساننتیمتر در پایین آرنج باشد. در کارهای دقیق یا بسیار دقیق مثل جواهر سازی و امثال آن که معمولاً کارگر، به حالت نشسته کار می¬کند و محاسبه فاصله دید اهمیت دارد، ارتفاع سطح کار باید کمی بالاتر از ارتفاع آرنج باشد. قطر صفحه روی میز در محاسبه ارتفاع میز همیشه مد نظر قرار می¬گیرد. با توجه به این نکته ارتفاع میز در کارهای نشسته باید تا حدود زانو باشد. اگر ضخامت میز روی میز کار را در نظر بگیریم با توجه به آنکه به طور متوسط قطر مزبور 4 سانتیمتر است ارتفاع میز برای زنها 60 سانتیمتر و برای مردها 68 سانتیمتر کافی خواهد بود. این اندازه¬ها برای میز کار در مشاغلی نظیر ماشین نویسی، ماشینهای حساب و کارهای دقیق مثل جواهر سازی و کارهایی که نیازمند به فعالیت جسمانی زیاد است توصیه می¬شود . کاربرد میزهای نامناسب برای افراد بلند قد موجب دردهای ماهیچه¬ای و خستگی زود رس خواهد شد. برای کارهای اداری که در آن از ماشین تحریر استفاده نمی¬شود در صورتی که ارتفاع صندلی قابل تغییر باشد ارتفاع میز باید در حدود 74 تا 78 سانتیمتر برای مردها و 70 تا 74 سانتیمتر برای زنها باشد . در صورت لزوم می¬توان از زیر پایی نیز استفاده نمود. در میزهای دفاتر پاها باید جای کافی برای حرکت داشته باشند و حتی فضا به حدی باشد که شخص بتواند پا را روی پا بیاندازد. به همین دلیل وجود کشو در بالای زانو و یا انتخاب رویه¬های ضخیم برای میزها توصیه نمی¬شود. وضعیت صحیح و ارتفاع مناسب میز را برای کارهای نشسته به صورت زیر توصیه می¬شود:
        نوع کار                                          مرد                        زن
کارهای دقیق با فاصله دید کم                    cm 110-90          cm 110-80
        خواندن و نوشتن                            cm 78-74            cm 74-70
کارهای دستی پر فعالیت                          cm 68                 cm 65

طراحی میز کار در حالت ایستاده :
برای این منظور به متغیرهای ارتفاع آرنج در حالت ایستاده، نوع کار(سبک، سنگین، متوسط)، ارتفاع پاشنه کفش و ارتفاع زیر پایی نیاز می باشد.
براساس متغیرهای فوق و اندازه‌گیریهای انجام شده، طراحی میز کار در حالت ایستاده به صورت زیر می باشد:
حداکثر ارتفاع میز کار = حداکثر ارتفاع ارنج ایستاده + ارتفاع پاشنه کفش + ارتفاع زیرپایی
حداقل ارتفاع میز کار = حداقل ارتفاع آرنج + ارتفاع پاشنه کفش + ارتفاع زیرپایی

منبع : سایت وزارت بهداشت ودرمان