شاخص توده بدنی: BMI

یک روش مناسب برای تخمین میزان چربی بدن، استفاده از فرمولی است که شاخص توده بدنی (BMI)  نامیده می شود.
 BMI نسبت وزن به مجذور قد است و شاخص برای تعیین نسبت چربی در بدن است. BMI از طریق تقسیم کردن وزن با واحد کیلوگرم بر مجذور قد با واحد مترمربع محاسبه می شود. براساس رهنمودهای موجود:
- BMI کمتر از 18.5 کم وزن تلقی می شود.

- BMI بین 18.5 تا 24.9 طبیعی در نظر گرفته می شود و این محدوده ای است که در آن کمترین میزان خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی وجود دارد.

- BMI بین 25.0 تا 30.0 به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته می شود. در این محدوده میزان خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی اندکی افزایش پیدا می کند.

- BMI 30.0؛ به بالاتر چاقی محسوب می شود و میزان خطر در این محدوده بالاست.

- BMI 40.0؛ بیشتر چاقی شدید یا بیماری در نظر گرفته می شود. سطح خطر در این حالت بسیار بالاست.

دور کمر:
روش دیگر تخمین چربی بدن، اندازه گیری دور کمر است. برای اندازه گیری صحیح دور کمر، باید دور کمر درست در بالای ناف، اندازه گیری شود. دور کمر بیشتر از ۸۸ سانتی متر (۳۵اینچ) در زنان و بیش از ۱۰۲ سانتی متر (۴۰اینچ) در مردان با خطر زیادی همراه است و نشانگر چاقی مرکزی است. اندازه گیری دور کمر روشی برای تعیین این امر است که آیا تجمع چربی در کمر (چاقی سیب شکل) یا در باسن و ران ها (چاقی گلابی شکل) در مرحله شکل گیری است. در افراد با چاقی سیب شکل سطوح کلسترول بد (LDL) و تری گلیسیرید (TG) بالاست و این امر به تنگ شدن سرخرگ ها و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی - عروقی منجر می شود.

منبع :سلامت نیوز