پارگی منیسک زانو

دو نوع بافت اختصاصی به نام منیسک در مفصل زانو قرار دارند. در واقع منیسک‌ها با غضروف مفصلی که سطح مفصل را می پوشاند، متفاوت هستند. منیسک‌های زانو به دو دلیل اهمیت دارند:

• مانند یک ضربه گیر عمل می کنند و نیروی وارده از طرف وزن بدن را در سطح بزرگ تری پخش می کنند.
• به رباط‌های اطراف زانو کمک می کنند تا زانو را پایدار نگه دارند.

یک توپ را تصور کنید که روی یک سطح صاف قرار گرفته است. این توپ انتهای استخوان ران است و آن سطح صاف سر استخوان درشت نی. منیسک‌ها در واقع به دور انتهای گرد استخوان ران می پیچند و فضای میان آن و کف استخوان درشت نی را پُر می کنند. منیسک‌ها با این ساختار، به توزیع وزن استخوان ران روی استخوان درشت نی هم کمک می کنند این توزیع وزن به وسیله منیسک‌ها ،از وارد آمدن فشار بیش از حد بر غضروف مفصلی در انتهای استخوان‌ها جلوگیری می کند .

علت پارگی منیسک:

پارگی ناگهانی منیسک معمولا در حین ورزش ایجاد می شود. حرکاتی مانند چرخش تنه روی زانوی خم شده که موجب می شود ران روی ساق بچرخد و یا تکل خوردن در حین فوتبال می تواند موجب این پارگی شود.وقتی که فرد روی یک زانوی خم شده ایستاده و پای دیگرش بر روی زمین نیست و در همین حال کل تنه و ران خود را بر روی درشت نی به سمت داخل می چرخاند و سپس زانو را راست می کند، منیسک داخلی در حین راست شدن زانو بین سطوح مفصلی کندیل ران و پلاتوی تیبیا گیر گرده و پاره می شود.

در همین فرد اگر کل تنه و ران بر روی درشت نی به سمت خارج چرخیده باشد و سپس زانو صاف مستقیم شود منیسک خارجی بین کندیل ران و تییا گیر کرده و پاره می شود. این حرکات در ورزش های فوتبال و اسکی بطور مکرر اتفاق می افتد و به همین خاطر در این دو ورزش احتمال آسیب منیسک زیاد است .شیوع پارگی در هر دو منیسک داخلی و خارجی تقریبا برابر است(با ارجحیت سمت داخلی) . در کشور ما سقوط از ارتفاع وتصادف ها نیز از علل شایع پارگی منیسک هستند .

علائم پارگی منیسک :

 پارگی منیسک اگر ناگهانی ایجاد شود میتواند برای فرد قابل احساس باشد. احساس اینکه چیزی در درون زانو پاره شده و با یک احساس یا صدای تق همراه باشد. البته در اغلب اوقات فرد میتواند با همان منیسک آسیب دیده راه برود یا به بازی ادامه دهد و تنها بعد از۲-۱ روز کم کم زانو متورم و دردناک میشود.

علائم پارگی منیسک شامل درد، تورم و خشکی، احساس قفل شدن زانو، احساس ناپایداری زانو و محدود شدن حرکت کامل زانو بصورت خم و راست شدن است. اگر پارگی منیسک درمان نشود پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن است قسمت پاره شده بصورت یک زائده در کنار منیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو بطور مکرر قفل شده یا با هر بار گیر کردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در میرود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در میرود.

منبع:   دکتر ابراهیم زاده



چگونه میتوان از بروز آسیب در بسکتبال پیشگیری کرد

بسکتبال ورزش پرتحرک و پربرخوردی است و به همین علت احتمال بروز آسیب های ورزشی در آن بالا است. چهار اصل مهم در پیشگیری از آسیب های ورزشی در بسکتبال عبارتند از گرم کردن Warm-up : گرم کردن صحیح و اصولی از مهمترین موانع بروز آسیب های ورزشی است. 10-5 دقیقه گرم کردن برای بالا بردن تعداد ضربان قلب، بالا بردن دمای بدن مهم است. پس از آن باید نرمش های کششی را انجام داد تا قابلیت انعطاف تاندون ها، رباط ها و عضلات بهتر شود. در انجام حرکات کششی باید تاکید بیشتری بر روی عضلات ران، ساق، باسن، شانه و سینه شود. قدرت عضلات : بسکتبال یک ورزش قدرتی است و بدون داشتن عضلات قوی احتمال آسیب زیاد میشود. پس باید با انجام ورزش های مناسب عضلات بدن و بخصوص عضلات درگیر در بسکتبال را قوی کرد آمادگی : بدن ورزشکار در زمان هایی که مسابقه ندارد باید با انجام نرشم های هوازی آماده بماند و در قبل از مسابقه باید آماده انجام فعالیت بیهوازی شود وسایل مناسب : زانو بند و آرنج بند برای محافظت این دو مفصل از وارد شدن ضربات شدید و همچنین در صورت لزوم استفاده از کفش هایی که مچ پا را محکم تر پوشانده و حفاظت میکنند میتوانند به کاهش آسیب های ورزشی در بسکتبال کمک کنند برای پبشگیری از حوادث احتمالی ورزشی در حین انجام بسکتبال به نکات زیر توجه کنید : از کفشی استفاده کنید که فیت پای شما باشد. کف کفش طوری باشد که روی زمین سر نخوررد از جوراب نخی استفاده کنید تا عرق پای شما را جذب کند از حفاظ آرنج و زانو استفاده کنید. از حفاظ دهان استفاده کنید تا در صورت برخورد به دیگر بازیکنان یا در صورت زمین خوردن دهان و دندان های شما را محافظت کند اگر از عینک استفاده میکنید روی آن حفاظ داشته باشد در حین بازی گردنبند نیندازید و آدامس نجوید. گردنبند میتواند در بعضی شرایط به دور گردن شما گیر کرده و به شما آسیب وارد کند و آدامس ممکن است بطور ناگهانی به حلق شما بپرد و موجب خفگی شود. فقط در جای خود بازی کنید و بدانید که بقیه افراد کجا هستند تا احتمال برخورد شما به بازیکنان دیگر کم شود بازیکن مقابل را نگیرید و هل ندهید. زمین بازی باید صاف و عاری از اشیاء زائد باشد و با کفش شما اصطکاک مناسبی را برقرار کند. در هوای بد و در نور کم بازی نکنید. تور و حاشیه زمین باید به اندازه کافی با موانع دیگر فاصله داشته باشد تا بازیکن به آنها برخورد نکند. روی پایه تور و دیوار پشت آن باید با اسفنج پوشیده شود تا در صورت برخورد بازیکن صدمه ای به وی وارد نکند. منبع : ایران ارتوپدی

چگونه میتوان از بروز آسیب در اسکی پیشگیری کرد

اسکی از ورزش های پر آسیب است. سرعت زیاد و غیر قابل پیش بینی بودن مسیر حرکت از عواملی است که احتمال آسیب های ورزشی در اسکی را زیاد میکند. مانند هر ورزش دیگر داشتن بدنی آماده مهمترین اصل در پیشگیری از آسیب های ورزشی است. انجام نرمش های کششی و تقویت عضلات بدن، افزایش مهارت های ورزشی و استفاده از وسایل ورزشی استاندارد و وسایل ایمنی و انتخاب مسیر اسکی متناسب با میزان مهارت اسکی باز از جمله مهمترین اصول پیشگیری از آسیب های ورزشی در اسکی است. بسیاری از این آسیب ها در ساعات پایانی روز که مردم خسته هستند ایجاد میشود. آنها در این ساعات میخواهند از آخرین لحظات روز استفاده کنند و دور آخرشان را هم بروند و اینجاست که خطر در کمین است. در مواردی که بدن ورزشکار در شرایط مناسبی باشد ولی احساس خستگی میکند یا درد دارد باید ورزش را متوقف کند. در این صورت احتمال بروز آسیب کم میشود. برای کم کردن احتمال آسیب های ورزشی در حین انجام ورزش های زمستانی به نکات زیر دقت کنید هرگز تنها ورزش نکنید قبل از شروع ورزش مطمئن باشید بدن شما سر فرم است قبل از شروع حتما بدن خود را گرم کنید حتما از وسایل مناسب مثل کلاه ایمنی و عینک و دستکش مناسب استفاده کنید حتما کنترل کنید وسایل شما سالم است لباس های شما باید چند لایه باشند بطوریکه شما را گرم و خشک نگه داشته و از باد محافظت کنند. چند لایه باشند تا بتوانید مقدار آنها را برحسب شرایط محیط کم و زیاد کنید از قواعد ورزش پیروی کنید یاد بگیرید که چگونه در موقع لزوم بطور اصولی و کنترل شده زمین بخورید به هواشناسی در مورد کاهش درجه حرارت و یا ورزش طوفان در ساعات پیش رو توجه کنید اگر سرما زده شده اید سریعا به پناهگاه بروید. مطمئن باشید همراهان شما میدانند در موقع خطر چگونه باید به هم کمک کنند قبل و در حین و بعد از ورزش آب زیاد بنوشید وقتی خسته هستید یا درد دارید ورزش نکنید منبع : ایران ارتوپدی

ورزش وتوانبخشی در مفصلهای شانه

مفصل شانه از استخوانهای کتف، ترقوه و بازو تشکیل شده که به هم متصل شده‌اند. این مفصل از متحرک‌ترین مفصل‌های بدن است. درد‌ شانه یکی از شایع‌ترین درد‌هاست که در هر سنی علت خاص خود را دارد. افراد در سنین بالا در اثر وارد آمدن ضربه و یا استفاده طولانی مدت از دست دچار درد می‌شوند.

در افراد جوانتر در اثر آسیبهای ورزشی و در اثر فشار بیش از حد ممکن است شانه دچار آسیب  شود. افراد میانسال ممکن است دچار بیماری شانه منجمد ‌شوند. این افراد درد و محدودیت حرکتی دارند. درمان قطعی مشکلات مفصلی بایدتوسط پزشک صورت گیرد.

مفصل شانه یک مفصل کاربردی مهم برای بدن محسوب می شود. در اثر بی تحرکی خصوصا در سنین بالاتر عوارضی برای این مفصل مهم ایجاد می شود. نرمشهای مناسب می تواند باعث افزایش کارایی و حفظ سلامتی مفصل شانه شود. افزایش انعطاف پذیری و تقویت شانه ها با نرمش مناسب حاصل می شود.

همچنین این نرمشها می تواند به عنوان بخشی از گرم کردن بدن پیش از آغاز ورزش یا سرد کردن بدن پس از اتمام ورزش به کار رود. تمرینها را به آرامی شروع کنید و در صورتی که حین اجرای آنها دچار درد یا ناراحتی شدید انجام نرمش را متوقف کنید.

حرکت آونگی:

این حرکت برای شانه ی دردناک و یا شانه ای که دچار محدودیت حرکتی شده است مفید است. این نرمش را می توان در حالت نشسته یا ایستاده انجام داد.

کمی به جلو خم شوید. اجازه دهید که بازوهایتان در جلوی بدن شما به حالت آویزان قرار بگیرند. بازوها را شل کنید و وزن آنها را احساس کنید. این حالت را مدتی حفظ کنید.

سپس دایره های کوچک به وسیله حرکت آزادانه ی آنها ایجاد کنید. دایره ها را به تدریج بزرگتر کنید. می توانید تا هنگامی که احساس ناراحتی نکرده اید تمرین را ادامه دهید. با احساس ناراحتی نرمش را متوقف کنید.

حرکت گهواره ای:

با یک دست آرنج دست دیگر را بگیرید. بازو را بالای سر ببرید. بازو را تا جایی بالا ببرید که قابل بالا رفتن باشد و فشار زیادی وارد نکنید. سپس آرنجتان را باز و بسته کنید.

اگر حرکات شانه ی شما دردناک یا محدود باشد، می توانید این کار را در حالت خوابیده انجام دهید.

حرکت عصا:

اگر یک یا هر دو شانه ی شما محدودیت حرکتی خاصی دارد یا ضعیف می باشد این نرمش برای شما مفید است. از یک چوب دستی یا چوب به عنوان عصا استفاده کنید. هر دست خود را روی هر یک از انتهاهای چوب دستی قرار دهید و سپس تا آنجا که می توانید آن را بالا بیاورید.

این نرمش را می توان ایستاده، نشسته یا خوابیده انجام داد.

 حرکت قرقره ای:

یک قرقره یا قلاب را به میله ای در بالای چارچوب در متصل کنید. یک تکه طناب لباس را از قلاب عبور دهید. از طناب کافی استفاده کنید تا بتوانید هنگام نرمش بنشینید. هر انتهای طناب را با یک دست نگه دارید. اگر محکم نگه داشتن طنابها ناخوشایند است از دسته یا دستگیره و یا از لایه ای پارچه استفاده کنید. هنگامی که یک بازو را پائین می کشید بازوی دیگر بالا خواهد آمد. بازوها را به همین طریق در جلوی بدن و در اطراف و جهتهای مختلف به آرامی بالا و پائین ببرید.

لمس کردن دست دیگر:

این حرکت موجب افزایش انعطاف پذیری و تقویت هر دو شانه می شود. یک بازو را بالای سر ببرید و آرنج را خم کنید تا بتوانید با دست، پشت خود را لمس کنید. بازوی دیگر را به پشت ببرید و آرنج را خم کنید. اکنون سعی کنید که دست خود را با دست دیگر لمس کنید. آیا می توانید انگشتان خود را به هم برسانید؟ مدتی بازوها را رها کنید. این کار را برای بازوی دیگر تکرار کنید. برای بیشتر افراد این کار در یک سمت راحتتر است.

لمس تیغه ی کتف:

این نرمش برای تقویت قسمت فوقانی و میانی پشت و برای کشش قفسه سینه مفید است. در حالت نشسته یا ایستاده شانه ها را رها کنید. سر باید کمی بالا باشد. بازوها را در حالی که از آرنج خم شده اند به سمت پشت و در دو طرف بدن بالا ببرید. تا آنجا که می توانید به این کار ادامه دهید تا بتوانید تیغه ی استخوان کتف خود را در دو طرف لمس کنید. سپس دستها را بیشتر از پشت به هم نزدیک کنید تا بتوانید آرنجهای خود را لمس کنید. اگر احساس ناراحتی کردید تمرین را متوقف کنید.

منبع : سایت پزشکان ایران

نحوه انجام فعالیت های استقامتی و کاهش خطر ناشی از آنها

شیوه زندگی پرتحرک همواره با فوائد کوتاه و بلند مدت موجب ایجاد زندگی پرنشاط بوده و در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماریهای جسمی و روانی موثر است . علاوه بر این فعالیت بدنی مناسب از طریق ارتقاء سطح سلامتی فرد ٬ احساس استقلال در عمل و ایجاد اعتماد به نفس می تواند بر روی اقتصاد خانواده تاثیر مثبت داشته باشد .

توصیه های مناسب جهت نحوه انجام فعالیت های استقامتی و کاهش خطر ناشی از آنها :

● – قبل از شروع هرگونه تمرین ورزشی استقامتی با پزشک خود در مورد نوع و نحوه ی تمرینها مشورت کنید و از سلامت جسمی خود مطمئن شوید .

● – تمرینهای مقاومتی را به صورت مرتب ۳ بار در هفته انجام دهید و یک روز آخر هر ماه را استراحت نمایید .

● – قبل از شروع هر جلسه ورزشی لااقل ۵ دقیقه بدن خود را گرم کنید .

● – با شدتی که می توانید به راحتی تحمل نمایید ورزش را آغاز کنید .

● – هر جلسه ۸ – ۱۰ نوع حرکت که عضلات بزرگ بدن ( عضلات شانه ٬ بازوها ٬ قفسه سینه ٬ شکم ٬ پشتی ٬ رانها و لگن ) را فعال می کند انجام دهید .

● – از لوازم و تجهیزات مناسب برای انجام هر نوع ورزش استفاده نمایید .

● – هر بار که با وزنه کار می کنید با بالا بردن آن عمل دم و هنگامیکه وزنه را پایین می آورید عمل بازدم را انجام دهید .

● – هر تمرین را ۱۰ تا ۱۵ بار انجام دهید تا عضلات درگیر به خوبی خسته شوند .

● – برای افزایش استقامت عضلات فقط تعداد دفعات تکرار تمرینها را افزایش دهید بدون اینکه وزنه را افزایش دهید .

● – به تدریج بعد از چند جلسه تمرین می توانید وزنه را افزایش دهید .

نکات ضروری در انجام فعالیت های استقامتی :

● اگر مبتلا به بیماری قلبی هستید و یا بیماری مادرزادی قلبی دارید ٬ حتما با پزشک خود در مورد نوع ورزشی که می توانید انجام دهید مشورت کنید .

● به خاطر داشته باشید احساس درد در ناحیه قفسه سینه ٬ بازو و شانه چپ ممکن است یکی از نشانه های زود رس حمله قلبی باشد ٬ پس به سرعت ورزش را قطع کنید .

● هنگام ورزش کردن از وارد نمودن فشار نا مناسب به روی مفاصلی مانند زانو و مچ که سبب درد در این نواحی شود اجتناب کنید .

● حتما از لباسها و وسائل حفاظتی مخصوص هر نوع ورزش استفاده کنید .

● احساس سرگیجه و سبکی درسر نشاندهنده ی شوک گرمایی و بالا رفتن زیاد دمای بدن است . در اینصورت بلافاصله ورزش را قطع کنید و در حال استراحت مایعات ولرم بنوشید .

● هنگام ورزش کردن در هوای سرد لباسهای گرم بپوشید .

● برای پیشگیری از آسیب به مفاصل زانو و مچ پا کفشهای ورزشی متناسب با نوع هر ورزش بپوشید .

● حداقل دو ساعت بعد از صرف غذا ورزش کنید و ۲۰ دقیقه بعد از ورزش غذا میل کنید .

● نکات ایمنی و قوانین رانندگی را هنگام ورزش دوچرخه سواری رعایت نمایید .

● از دویدن بر روی سطوح یخ زده و پیاده روی در پیاده رو های تاریک و دوچرخه سواری در خیابانهای شلوغ بپرهیزید .

منبع : سایت پزشکان ایران