تنیس البو مقاوم به درمان را میتوان به توسط پی آر پی درمان کرد

در حدود 48 درصد کسانی که به تنیس البو مزمن دچار هستند در شش ماه بعد از تزریق "پلاسمای سرشار از پلاکت" علائم بالینی به نحو چشمگیری بهتر شده و شدت درد آنها کاهش پیدا کرده است. این نتیجه مطالعه ای است که در گردهمایی سالانه انجمن ارتوپدی امریکا ارائه شده است. پی آر پی یا "پلاسمای سرشار از پلاکت" نوعی فرآورده خونی است و تزریق آن در بعضی نقاط از اندام راهی است که در سال های اخیر برای درمان تعدادی از دردهای سیستم حرکتی پیشنهاد شده است. تنیس البو بیماری شایعی است که در حدود 2-1 درصد از افراد جامعه وجود دارد و موجب درد در قسمت خارجی آرنج میشود. این بیماری در واقع به علت التهاب تاندون در محل اتصال عضلات پشت ساعد به سطح خارجی آرنج ایجاد میشود. تزریق پی آر پی از درمان های جدیدی است که برای تنیس البو پیشنهاد شده است. در مطالعه ای که در گردهمایی سالانه انجمن ارتوپدی امریکا (2013) ارائه شده است تعداد 230 بیمار مبتلا به تنیس البو مزمن که به درمان های معمول جواب مناسب درمانی نداده اند مورد بررسی قرار گرفته اند. در تعدادی از این بیماران برای درمان از تزریق پی آر پی استفاده شده و در تعدادی دیگر از بیماران تنها آب مقطر به ناحیه آرنج تزریق شده است. بعد از گذشت 24 هفته 75 درصد از گروهی که تزریق پی آر پی برای آنها انجام شده بود کاهش چشمگیری در میران درد آرنج داشتند در حالیکه این میزان در گروه کنترل (تزریق آب مقطر) 56 درصد بود. بعد از گذشت شش ماه از تزریق میزان کاهش درد در گروهی که از پی آر پی استفاده کرده بودند 84 درصد و در گروه کنترل 66 درصد بود. این مطالعه نشان میدهد که در مواردی که علائم تنیس البو با درمان های معمول بهبود نیافته و مزمن میشود استفاده از روش تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی) میتواند نتایج خوبی را به همراه داشته باشد.

منبع : ایران ارتوپدی

تاندونیت پرونئال

از انتهای پایینی عضلات پرونئال که در پشت ساق است تاندونی خارج میشود که از پشت قوزک خارجی عبور کرده و در لبه خارجی پا سیر میکند. دو عضله به نام ها پرونئال بلند و پرونئال کوتاه وجود دارند. تاندون پرونئال بلند بعد از عبور از پشت قوزک خارجی به کف پا رفته و به متاتارس اول پا ( متاتارس مربوط به انگشت شست پا) متصل میشود. تاندون پرونئال کوتاه از پشت قوزک خارجی عبور کرده و به متاتارس پنجم پا ( متاتارس مربوط به انگشت کوچک) منصل میشود. وظیفه این دو تاندون خم کردن مچ پا به پایین ( همان کاری که در هنگام ایستادن به روی پنجه پا انجام میدهیم) و چرخش مچ پا به بیرون است.




التهاب تاندون پرونئال بیماری است که بر اثر کار کشیدن بیش از حد از تاندون پرونئال ایجاد میشود. این کشش و التهاب ممکن است بصورت ناگهانی و بر اثر وارد شدن ناگهانی یک نیروی بزرگ به پا ایجاد شود و یا ممکن است بتدریج و در طول چند هفته تا چند ماه و بر اثر وارد شدن کشش های مداوم به تاندون بوجود آید. فشار و کشش زیاد به این تاندون موجب آسیب به آن و ایجاد پارگی های میکروسکوپی در آن میشود. بتدریج الیاف محکم تشکیل دهنده تاندون خاصیت خود را از دست داده و ضعیف میشوند. بدنبال این حالات تاندون ملتهب میشود. افراد مسن بیشتر در معرض این بیماری هستند چون در سنین بالا تاندون ها ضعیف تر میشوند و بنابراین زودتر آسیب میبینند.

مهمترین آنها عبارتند از

    •    درد و تورم در سمت خارج و پشت قوزک خارج پا
    •    درد در حین فعالیت بیشتر شده و با استراحت کم میشود
    •    درد با فشار دادن تاندون پرونئال در پشت قوزک خارجی بیشتر میشود
    •    وقتی مچ پای بیمار را با دست به سمت داخل میچرخانیم درد بیشتر میشود
    •    وقتی بیمار خودش مچ پایش را به سمت خارج میچرخاند درد بیشتر میشود
    •     عضلات پشت ساق سفت هستند

شایعترین عللی که موجب تاندنیت پرونئال میشوند عبارتند از
    •    دویدن در سطوح ناهموار که بخصوص موجب مبشود مچ پا به سمت خارج چرخش بیش از حد پیدا کند
    •    سفت بودن و کاهش انعطاف پذیری عضلات پشت ساق
    •    فعالیت بدنی بیش از حد و فشار زیاد به مچ پا بخصوص در ورزش هایی که در آن تغییر جهت ناگهانی و پریدن زیاد باشد مانند بسکتبال، والیبال و فونبال، اسکی، تنیس یا کسانی که حرکات نمایشی انجام میدهند
    •    چرخش بیش از حد پا به سمت خارج

مهمترین اقدامات درمان عبارتند از
    •    مهمترین اقدام درمانی استراحت است. به این معنی که بیمار باید تا مدتی از انجام حرکات بدنی و ورزشی که شدت درد را افزایش میدهد اجتناب کند
    •    سرد کردن محل درد و تورم
    •    استفاده از داروهای ضد التهابی برای کاهش التهاب تاندون
    •    انجام نرمش های کششی بر روی عضلات پرونئال و عضلات پشت ساق
    •    ماساژ عضلات پرونئال برای کاهش تنشن در عضله و کمک به کشش عضله
    •    استفاده از کفش هایی که پاشنه کمی بلندتر دارند
    •    استفاده از ارتوز ها مثل استفاده از کفی در داخل کفش به طوری که سمت خارج پا را کمی بالاتر بیاورد
    •     در موارد شدید ممکن است پزشک معالج بمدت چند هفته مچ پای بیمار را با گچ بیحرکت کند
    •    بندرت در موارد شدید و وقتی هیچکدام از روش های درمانی معمول مشکل بیمار را حل نمیکنند ممکن است عمل جراحی بتواند به بیمار کمک کند

منبع :rheumoc.com

تاندنیت آشیل

تاندنیت آشیل بیماری است که علامت عمده آن درد در پشت ساق و نزدیک پاشنه است. تاندون آشیل بزرگترین تاندون بدن است. این تاندون عضلات پشت ساق را به استخوان پاشنه متصل میکند و کارکرد آن برای راه رفتن، دویدن و جهیدن لازم است.
 انواع تاندنیت آشیل
تاندنیت Tendinitis به معنای التهاب تاندون است. التهاب پاسخ طبیعی بدن به آسیب یا بیماری است و علامت آن درد و تورم است. دو نوع تاندنیت آشیل وجود دارد.
تاندنیت در قسمت های بالای آشیل
در این بیماری فیبرهای قسمت های بالایی تاندون دچار پارگی های میکروسکوپی شده و تاندون در ظاهرمتورم و کلفت میشود. این تاندنیت بیشتر در جوان ها و افراد فعال است.  
تاندنیت در محل اتصال آشیل به پاشنه
در این حالت آسیب و پارگی های میکروسکوپی در تاندون آشیل درست در محل اتصال آن به استخوان پاشنه ایجاد میشود. در این نوع تاندنیت ممکن است در محل اتصال آشیل به استخوان پاشنه استخوان اضافی رشد کند.

تورم و قرمزی روی تاندون آشل به علت تاندنیت

در هر دو نوع این تاندنیت ها ممکن است املاح کلسیم روی تاندون رسوب کند.

شایعترین علائم عبارتند از

درد و خشکی روی تاندون آشیل در صبح ها
درد روی تاندون آشیل که با فعالیت شدیدتر میشود
درد شدید روی آشیل در روز بعد از ورزش شدید
کلفت شدن تاندون آشیل
برجستگی استخوانی در محل اتصال تاندون اشیل به استخوان پاشنه
تورم پشت ساق که با فعالیت بدنی بیشتر میشود

این بیماری به علت ضربات و فشار های مکرر و طولانی مدت به تاندون آشیل بوجود میاید.
وقتی سطح فعالیت بدنی خود را ناگهان زیاد میکنیم مثلاً طول مدت دویدن روزانه خود را ناگهان دو برابر میکنیم فشار زیادی را به تاندون آشیل وارد کرده که میتواند موجب آسیب و متعاقب آن التهاب شود.
وقتی عضلات پشت ساق قابلیت انعطاف کافی نداشته باشند فعالیت شدید بدنی میتواند موجب اعمال نیروهای کششی زیاد به تاندون آشیل شده و به آن آسیب بزند.
وجود برجستگی استخوانی در محل اتصال تاندون آشیل به استخوان پاشنه ممکن است موجب سائیده شدن مکرر تاندون به برجستگی شده و موجب آسیب و التهاب آن شود.

 درمان تاندنیت آشیل معمولا با استفاده از روش های غیر جراحی صورت میگیرد. اگر بعد از چند ماه این روش ها نتوانستند تاثیری در روند بیماری داشته باشند ممکن است روش های جراحی بتواندد به بیمار کمک کنند.
در بسیاری اوقات درمان غیر جراحی موفقیت آمیز است گرچه بدست آوردن بهبودی معمولاً به چند ماه زمان نیاز دارد. اگر درمان را دیر شروع کرده باشم بهبودی ممکن است به زمان بیشتری ( حدود شش ماه) نیاز داشته باشد. اساس درمان عیر جراحی عبارتست از

استراحت
باید فعالیت بدنی که درد را ایجاد کرده است کاهش بدهیم یا کلاً قطع کنیم. تا مدتی فعالیت های آرام تری مثل شنا یا دوچرخه سواری انجام دهید

سرما
روزی چند مرتبه با کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ و هر بار بمدت حدود 20 دقیقه روی تاندون آشیل را سرد میکنیم

داروهای ضد التهابی
استفاده از داروهای ضد التهاب مانند بروفن یا سلکوکسیب درد و التهاب را کاهش میدهد

تزریق کورتیکوستروئید
بندرت بکار میرود چون خطر پاره شدن تاندون آشیل بعد از استفاده از آن وجود دارد.

استفاده از کفش و ارتوز
بهتر است پاشنه کفش کمی بلند باشد. چرم کفش در ناحیه پشت پاشنه باید نرم باشد.

شوک ویو تراپی Extracorporal shockwave therapy ESWT
در این روش با تاباندن اشعه اولتراسونیک به ناحیه درد روند بهبود فیبرهای آسیب دیده ممکن است تسریع شود. اثربخشی این روش در همه افراد یکسان نیست.
 

جراحی
 اگر بعد از شش ماه درمان فعال غیر جراحی، درد بهبود نیافت پزشک معالج ممکن است تصمیم به استفاده از روش های جراحی بگیرد مهمترین این روش ها عبارتند از :
در کسانی که عضلات پشت ساق آنها خشک و با قابلیت انعطاف کم است پزشک ارتوپد شکاف هایی در قسمت هایی از طول این عضلات داده تا طول آنها قدری بیشتر شده و بدین وسیله کشش روی تاندون آشیل کم شود.
وقتی کمتر از نصف تاندون آشیل صدمه دیده است میتوان قسمت های صدمه دیده را توسط عمل جراحی برداشت و قسمت های باقیمانده را ترمیم کرد. در حین جراحی برجستگی استخوانی در محل اتصال تاندون به استخوان پاشنه هم برداشته میشود. وقتی بیش از نصف تاندون صدمه دیده است بعد از برداشتن قسمت صدمه دیده چون قسمت باقیمانده بسیار ضعیف بوده و احتمال پاره شدن کامل آن وجود دارد با استفاده از تاندون دیگری این تاندون را تقویت میکنند. پزشک جراح تاندونی را که شست پا را خم میکند برداشته و از آن برای تقویت تاندون آشیل استفاده میکند. البته بعد از برداشتن این تاندون، شست پا باز هم میتواند حرکت کند.

منبع :rheumoc.com

تاندونیت

تاندون بافتی است که عضله را به استخوان متصل میکند. قسمت عمده این بافت از پروتئین خاصی به نام کلاژن Collagen درست شده است. این پروتئین رشته های ظریفی را به نام فیبریل Fibril میسازد. فیبریل ها در کنار هم قرار گرفته و فیبر Fiber را میسارند. با کنار هم قرار گرفتن چند فیبر یک ساب فاسیکل Subfascicle درست میشود. چند ساب فاسیکل یک فاسیکل Fascicle را درست کرده و چند فاسیکل یک دسته Bundle و چند دسته یک تاندون را درست میکنند. بنابراین تاندون ها مانند کابل های تلفن هستند که در آنها واحد های اصلی رشته های ظریفی هستند که مرتبا با ایجاد دسته ها و چند بار تکرار این کار تاندون اصلی را میسازند.
کلاژن و مواد تشکیل دهنده تاندون به توسط سلول های آن ساخته میشوند. سلول های تاندون را تنوسیت Tenocyte میگویند. تاندون حاوی عروق خونی است و در اطراف آن اعصابی وجود دارد.
در اطراف تاندون ها یک لوله بافتی نازک وجود دارد که به آن غلاف تاندون Tendon sheath میگویند. تاندون به راحتی در درون این غلاف به جلو و عقب حرکت میکند. در واقع غلاف بین تاندون و بافت های اطراف آن قرار گرفته و موجب تسهیل حرکت تاندون در کنار بافت های اطراف میشود. سطح درونی این غلاف از سلول های خاصی به نام سلول های سینوویال پوشیده شده که مایعی به نام مایع سینوویال Synovial fluid را ترشح میکنند. این مایع شبیه مایع مفصلی بوده و موجب لزج شدن دور تاندون و کاهش اصطکاک در اطراف آن میشود.
وظیفه اصلی تاندون انتقال نیروی عضله به استخوان و حرکت دادن آن است. تاندون بجز این وظیفه مانند یک فنر هم عمل میکند و در حین حرکت مفصل در بعضی لحظات نیرو را مانند فنر در خود ذخیره کرده و در لحظه دیگر آن نیرو را آزاد میکند. این پدیده بیشتر در تاندون آشیل دیده میشود.
مشکلات تاندون ها از بیماری های شایع سیستم حرکتی انسان است. این مشکلات بخصوص در کسانی که ورزش میکنند بیشتر دیده میشود. حدود یک سوم کل آسیب های دونده ها و یا کسانی که تنیس بازی میکنند ناشی از مشکلات تاندون ها است.

مهمترین علامت تاندنیت و تاندینوز درد است. گاهی اوقات تاندون متورم میشود. این تورم گاهی به علت کلفت شدن خود تاندون و گاهی به علت کلفت شدن غلاف اطراف آن بوجود میاید. درد های با منشا تاندون معمولا بعد از مدتی بیحرکتی مفصل و یا بعد از مدتی استراحت شدیدتر میشوند. بطور مثال در صبح بعد از برخاستن از خواب شدیدتر میگردد. شدت درد معمولا بعد از چند دقیقه حرکت دادن مفصل کاهش میابد.
گاهی اوقات التهاب تاندون موجب ایجاد صدا در محل آن میشود. این صداها معمولا در اطراف مفاصلی که تاندون روی آنها حرکت میکند حس شده یا شنیده میشود.
ممکن است تاندون بدنبال ضعیف شدن براثر وارد شدن یک کشش ناگهانی پاره شود. تاندون در این حال معمولا نیاز به عمل جراحی برای ترمیم دارد.
برای جلوگیری از ابتلا به تاندونیت کارهای زیر را انجام دهید:
-در ابتدا هر فعالیتی با سرعت کم انجام دهید و به تدریج شدت آن را افزایش دهید.
-برای انجام کارها از نیروی محدود استفاده کنید و سعی کنید از انجام کارهای تکرار شونده خودداری کنید یا در حد معمول آن را تکرار کنید.
-اگر در اثر انجام کاری درد غیر طبیعی به سراغتان آمد آن را متوقف کنید، کار دیگری را شروع کنید و انجام این کار را به زمانی دیگر موکول کنید. اگر درد عود کرد انجام آن را به روز بعد بیندازید.

تاندونیت در نتیجه تکرار یک عمل، تاثیر جزئی در منطقه آسیب دیده و یا در اثر حوادث ناگهانی و با شدت آسیب بالا ایجاد می شود.

بعضی از مشاغل هستند که باعث تاندونیت می شوند، مثل:
باغبانی، نجاری، نقاشی
پارو کردن، تی کشیدن و جارو کردن
ورزش های گلف، اسکی، بیس بال و تنیس که احتیاج به پرتاب کردن توپ دارند
حالت بد بدن به هنگام کار کردن در محل کار یا خانه و یا کشش ضعیف بدن و یا آماده نبودن ماهیچه ها قبل از ورزش یا بازی های ورزشی نیز باعث افزایش خطر تاندونیت می شود. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند خطر تاندونیت را افزایش دهد، مثل:
-استخوان و یا مفصلی که شکلی غیر طبیعی و ناهنجار دارد مثلا پاهایی که دارای اختلاف طول هستند و یا التهاب و تورم مفاصل که باعث ایجاد فشار بر بافتهای نرم بدن می شود.
-فشار ناشی از بیماری هایی مثل آرتریت روماتوئید، نقرس، پسوریاتیک آرتریت، اختلالات تیروئیدی و یا واکنش های غیر طبیعی به داروها.
-فعالیت بدنی بیش از حد معمول به خصوص زمانی که ماهیچه ها آمادگی کافی ندارند و مدت هاست که در حالت کم تحرکی قرار دادشته اند. تاندونیت در افرادی که فقط آخر هفته ها به ورزش و فعالیت بدنی می پردازند بسیار شایع است.
-گاهی اوقات عفونت نیز باعث تاندونیت می شود، بخصوص عفونت ناشی از گاز گرفتن سگ و یا گربه در ناحیه دست و پا.
از علل دیگر بیمار شدن تاندون سن افراد است. در سنین بالا (بیشتر از ۴۰) رشته های تشکیل دهنده تاندون ها قوام و استحکام خود را از دست داده و ضعیف میشوند. به این وضعیت خراب شدن یا دژنرسانس Degeneration تاندون میگویند. این وضعیت معمولا همراه با التهاب نبوده و به آن تاندینوز Tendinosis میگویند.
بعضی محققین علت تاندینوز را کاهش جریان خون تاندون میدانند. کمبود جریان خون و کاهش اکسیژن رسانی به سلول های زنده تاندون موجب خراب شدن رشته های کلاژن شده و جنس تاندون را خراب کرده، آنرا ضعیف میکند. این وضعیت بیشتر در روتاتور کاف شانه، تاندون آشیل در مچ پا و در تاندون های آرنج دیده میشود.
گاهی اوقات بدنبال آسیب دیدن رشته های تشکیل دهنده تاندون کلسیم بر روی آن رسوب میکند. در مواردی دیگر سلول های استئوبلاست به عللی که مشخص نیست در داخل تاندون ایجاد شده و بر اثر فعالیت آنها استخوان در داخل تاندون ساخته میشود. این وضعیت را استخوانسازی نابجا یا Heterotopic ossification میگویند.
تاندون ها معمولا توانایی بالایی در تحمل نیروهای کششی دارند با این حال وقتی شدت این نیروها زیاد است میتواند موجب پارگی تاندون شود. در مواردی هم ممکن است تاندون بدنبال تاندینوز ضعیف شود و این تاندون ضعیف شده با وارد شدن نیروی کششی نه چندان قوی هم پاره شود.
مهمترین بیماری تاندون التهاب آن است که به تاندنیت معروف است. تاندنیت در بعضی مناطق بدن بیشتر دیده میشود. شایعترین تاندنیت های بدن عبارتند از
 
    •    تاندنیت تیبیال خلفی Posterior tibial Tendonitis : تاندنیت تیبیالیس خلفی در سنین بالا بیشتر دیده میشود. پاره شدن تاندون تیبیالیس خلفی بدنبال التهاب آن میتواند موجب بروز صافی کف پا شود
    •    تاندنیت پرونئال Proneal tendonitis : تاندنیت پرونئال به علت التهاب تاندون های پرونئال در سطح خارجی مچ پا ایجاد شده و میتواند موجب بروز درد و تورم در آن ناحیه شود.
    •    تاندنیت اکستانسورهای پا Foot Extensors Tendonitis : تاندنیت اکستانسورها در پا به علت التهای تاندون های اکستانسور انگشتان در پشت پا ایجاد شده و موجب درد و تورم در آن ناحیه میشود
    •    تاندنیت فلکسور های پا Foot Flexors Tendonitis : تاندنیت فلکسورهای پا به علت التهاب تاندون های خم کننده انگشتان پا ایجاد شده و موجب درد در کف پا میشود
    •    تاندنیت آشیل Achilles Tendonitis : تاندنیت آشیل در محل اتصال تاندون آشیل به استخوان پاشنه ایجاد میشود. تاندنیت آشیل موجب درد و تورم بر روی تاندون آشیل در پشت مچ پا میشود. این بیماری میتواند زمینه ساز پارگی تاندون آشیل شود
    •    تاندنیت پاتلار و کوادری سپس Patellar and Quadriceps Tendonitis : این تاندنیت بیشتر در کسانی که زیاد میدوند و یا میجهند دیده میشود. به این تاندنیت زانوی دوندگان Jumper’s knee هم میگویند. تاندنیت چهارسر موجب بروز درد و تورم در بالای کشکک و تاندنیت پاتلار موجب درد و تورم بر روی تاندون کشکک در زیر و جلوی زانو میشود
    •    بیماری دکرون DeQuervain’s Disease : بیماری دکرون بر اثر تاندنیت و یا تنوسینوویت تاندون های اکستانسور و ابدکتور شست دست ایجاد شده و موجب بروز درد در مچ دست میشود
    •    انگشت ماشه ای Trigger Finger : بیماری تریگر فینگر یا انگشت ماشه ای بر اثر تاندنیت و تنوسینوویت تاندون خم کننده انگشتان دست ایجاد میشود. این بیماری موجب گیر کردن حرکات انگشت میشود
    •    اپی کندیلیت خارجی Lateral Epicondylitis : به آن تنیس البو یا آرنج تنیس بازان هم میگویند و براثر تاندنیت اکستانسور های مچ دست و انگشتان در محل اتصال تاندون مشترک آنها به اپی کندیل خارجی ایجاد میشود
    •    اپی کندیلیت داخلی Medial Epicondylitis : به آن گلف البو یا آرنج گلف بازان هم میگویند و بر اثر تاندنیت در محل اتصال مشترک تاندون های فلکسور مچ دست و انگشتان به اپی کندیل خارجی آرنج ایجاد میشود
    •    تاندنیت دوسر بازو Bicipital tendinitis : تاندونیت دوسر بازو بر اثر التهاب تاندون عضله دوسر بازو ایجاد شده و موجب بروز درد در جلوی شانه میشود
    •    تاندنیت روتاتور کاف Rotator cuff Tendonitis : تاندنیت در محل روتاتور کاف بدنبال سندروم ایمپینجمنت و بدنبال آن التهاب در تاندون مشترک عضلات روتاتور کاف در ناحیه شانه ایجاد میشود

جهت تشخیص تاندونیت معمولا بایستی پزشک معالج با انجام معاینات بالینی به این تشخیص برسد و تصویر برداری های معمول، عموما کمکی نمی کند.

درمان های اولیه برای تاندونیت عبارت است از:
-اجتناب از فعالیت هایی که مشکل را تشدید می کند.
-استراحت دادن به قسمت آسیب دیده
-یخ گذاشتن در ناحیه آسیب دیده در روز بروز حادثه.
-مصرف قرص و یا ژل های ضد التهابی

اگر پس از گذشت یک هفته درد و ناراحتی تخفیف پیدا نکرد حتما به پزشک مراجعه کنید. اقدامات بعدی زیر ممکن است نیاز باشد:
تزریق کورتیکوستروئید: کورتیکوستروئیدها که به استروئیدها معروفند اغلب به دلیل کاهش سریع التهاب و درد مورد استفاده قرار می گیرند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی درمانی بسیار مفید و موثر است به ویژه در درمان شانه منجمد. فیزیوتراپی شامل تمرینات دامنه حرکتی و استفاده از آتل برای عضو آسیب دیده است.
جراحی: در موارد شدید و به ندرت نیاز به جراحی نیز پیدا می شود.
مدت زمان بهبودی تاندونیت چقدر است؟
طول مدت بهبودی تاندونیت ممکن است از چند هفته تا چند ماه بسته به شدت عارضه طول بکشد.
 

•    کم کردن فعالیت های بدنی که موجب شدیدتر شدن درد میشود. اگر اخیرا فعالیت بدنی یا ورزشی شروع شده و یا شدت، مدت و یا روش انجام آن تغییر کرده باید روش انجام آن به وضعیت قبل از شروع درد برگردد و یا حتی آرامتر و کمتر شود. در بعضی موارد که درد شدید است ممکن است لازم شود برای مدتی کلیه فعالیت های ورزشی قطع شده و یا فعالیت های بدنی به حداقل برسد

   
  

ارتوز مچ دست میتواند در درمان دکرون مفید باشد

    •    برحسب اینکه کدام تاندون از بدن دچار مشکل شده است استفاده از ارتوز های مناسب برای بیحرکت کردن و یا کم کردن حرکت مفصل نزدیک تاندون میتواند به کاهش التهاب و درد کمک کند
    •    انجام نرمش های کششی و تقویتی زیر نظر فیزیوتراپ ماهر میتواند با افزایش قابلیت انعطاف مفصل و بافت های نرم اطراف آن و با تقویت عضلات اطراف مفصل به بهبود اوضاع کمک کند
    •    گاهی اوقات استفاده از سرما و یا گرمای موضعی و یا روش هایی مانند اولتراسوند، شوک ویو تراپی و یا امواج الکتریک و الکترومغناطیسی توسط فیزیوتراپ به کاهش درد و التهاب کمک میکند
    •    استفاده مناسب از داروهای ضد التهاب مانند ناپروکسن، ایبوپروفن، دیکلوفناک و یا استفاده از استامینوفن میتواند به کاهش درد کمک کند
    •    در بعضی موارد پزشک معالج برای کاهش درد و یا علائم دیگر از تزریق کورتیکوستروئید در اطراف تاندون استفاده میکند. استفاده از این داروها ممکن است با عوارضی همراه باشد. پس حتما باید تحت نظر پزشک متخصص و با در نظر گرفتن وضعیت بیمار استفاده گردد
    •    در مواردی که علائم بیمار به هیچیک از اقدامات ذکر شده پاسخ ندهد ممکن است عمل جراحی بتواند به بیمار کمک کند. عمل جراحی برحسب محل تاندون متفاوت است

به شما اکیدا توصیه می کنیم چنانچه علائم زیر را داشتید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:
-تب بالاتر از ۱۰۰ درجه فارنهایت یا ۳۸ درجه سانتی گراد
-تورم، قرمزی، گرمای عضو
-احساس ناخوشی کلی یا درد فراگیر در بدن
-ناتوانی در حرکت دادن عضو دچار تاندونیت

منبع :rheumoc.com