منبع :www.sportmedicine.ir |
|
اگر درد مداومی در زیر پنجه پایتان دارید و احساس میکنید روی مرمر راه میروید ممکن است نوروم مورتون داشته باشید. این بیماری یک نوع تومور خوش خیم عصبی است. نوروم مورتون البته یک تومور واقعی نیست بلکه در واقع یک نوع کلفتی بافت هایی است که دورادور اعصاب حسی انگشتان پا را فرا گرفته اند. نوروم مورتون در اعصاب کف پا ایجاد میشود. شایعترین محل آن عصبی است که بین انگشتان سوم و چهارم پا است و علت بوجود آورنده آن معمولاً تحریک، فشار و ضربه به عصب است. این بیماری در زنان 10 برابر بیشتر از مردان دیده میشود.
علائم نوروم مورتوندر این بیماری ظاهر پا کاملاً طبیعی است ولی در زیر پنجه پا درد سوزاننده ای احساس میشود که ممکن است به انگشتان هم منتشر شود. درد معمولاً با فعالیت و در حین پوشیدن کفش بیشتر میشود. درد معمولاً در شب وجود ندارد. ممکن است احساس گزگز یا احساس ناخوشایندی در انگشتان پا وجود داشته باشد. کفش های پاشنه بلند یا کفش هایی با پنجه باریک و تنگ موجب تشدید درد میشوند.
درمان نوروم مورتوناساس درمان عبارتست از
اقدامات فوق در 80 درصد موارد مشکل را حل میکنند. در صورت ادامه درد ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. این جراحی معمولاً بصورت خارج کردن توده عصبی یا آزاد کردن بافت های اطراف عصب است.
منبع :ایران ارتوپد |
|||||
سینوس تارس یک کانال کوچک استخوانی است که بین استخوان های قاپ ( تالوس) و پاشنه ( کالکانه) قرار گرفته است. بر اثر فشار های زیادی که به مچ پا وارد میشود، بر اثر چرخش شدید پا به خارج و یا بر اثر مشکلات بیومکانیک در پا (مانند صافی کف پا) این بیماری ایجاد میشود. اکثر بیمارانی که این عارضه را دارند سابقه پیچ خوردگی مچ پا را در قبل میدهند. علائم سندم سینوس تارسمهمترین این علائم عبارتند از
درمان سندروم سینوس تارس
منبع :ایران ارتوپد |
||||
شاید شما هم واژه پیچخوردگی را شنیده باشید. پیچخوردگی زمانی رخ میدهد که ضربهای مانند سقوط، لغزیدن یا تصادف روی دهد. در این حالت مفصل بیش از حد حرکت میکند و رباط کشیده یا پاره میشود.
برای آشنایی بیشتر با پیچخوردگی و افزایش اطلاعاتمان در این خصوص پای صبحت دکتر حمید بهتاش، متخصص ارتوپدی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران نشستیم.
بسیاری از آسیبها تحت عنوان پیچخوردگی نام برده میشوند، ولی پیچخوردگی واقعی، آسیب به لیگامانها (ligament) است. لیگامانها یا رباطها، نوارهای چربی از بافت همبند هستند که در داخل مفصل، یک استخوان را به استخوان دیگر متصل میکنند.
پیچخوردگیها بیشتر در مفاصل مچ پا و زانو رخ میدهند. علایم و نشانههای پیچخوردگی عبارتاند از: تورم سریع گاهی همراه با تغییر رنگ پوست، اختلال در عملکرد مفصل یا احساس ناپایداری، درد و حساسیت در ناحیه درگیر و بروز مشکل در استفاده از مفصل.
هر مفصلی در بدن میتواند دچار پیچخوردگی شود. در هنگام پیچخوردگی مفاصل میتوانند فعالیت داشته باشد یا اینکه ناپایدار باشند. در پیچخوردگی حرکات و فشار روی لیگامان یا رباط دردناک است. اگر مفصل قادر به حرکت نباشد، ممکن است آسیب همراه با شکستگی یا دررفتگی باشد.
اگر شما به شکستگی یا آسیب جدی رباط در مفصل خود مشکوک هستید و یا درد مفصل در حین تکان دادن، بعد از دو یا سه روز از بین نرفت، به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است دستور تهیه عکس را به منظور مشاهده ی شکستگی احتمالی بدهد.
به طور کلی هرچه درد شدیدتر باشد، آسیب شدیدتر است. پیچخوردگیها از نظر شدت از خفیف تا شدید متغیر هستند.
پیچخوردگی خفیف زمانی رخ میدهد که فیبرهای داخل لیگامان بیش از حد کشیده شوند یا کمی پاره شوند. ممکن است شما در هنگام حرکت دادن مفصل درد خفیف یا قابل توجهی داشته باشید و هنگامی که به مفصل دست میزنید، درد داشته باشد. تورم مختصری وجود دارد یا اصلا تورم وجود ندارد. شما معمولا میتوانید وزن خود را روی مفصل وارد سازید و عکسهای رادیولوژی طبیعی هستند. پیچخوردگیهای خفیف تکرار شونده منجر به تضعیف مفصل میگردند.
در اغلب موارد مفصلی که دچار پیچخوردگی خفیف گردیده است قادر خواهد بود مدت 24 ساعت وزن را تحمل نماید و طی دو هفته کاملا بهبود یابد.
هنگامی که فیبرهای رباط دچار پارگی میشوند، ولی رباط بهطور کامل پاره نمیشود، شما به پیچخوردگی متوسط گرفتار شدهاید. درد موضعی هنگام لمس، متوسط هستند، ولی ممکن است به علت احساس ناپایداری، از بخش آسیبدیده استفاده نکنید.
ممکن است مفصل شما کمی تورم داشته باشد و دچار تغییر رنگ سیاه، آبی یا کبود شود.
اگر هم یک یا چند رباط بهطور کامل پاره شوند، شما به پیچخوردگی شدید گرفتار می شوید که در این حالت ناحیه دردناک، متورم و کبود است. شما نمیتوانید مفصلتان را بهطور طبیعی حرکت دهید یا بر آن فشاری وارد سازید و اگر هم سعی کنید از آن استفاده نمایید، ممکن است احساس عدم تعادل کنید.
برای پیچخوردگی ساده از یخ به مدت 24 ساعت بعد از آسیب استفاده نمایید تا تورم را کاهش دهید. مفصل را با پوششهای محافظی نظیر بانداژ الاستیک حمایت کنید و آن را در وضعیت بالا نگه دارید. به آرامی فعالیت طبیعی را شروع کنید. وقتی که یک روز یا بیشتر گذشت، به تدریج مفصل پیچ خورده را آزمایش کنید.
ممکن است بخواهید از استامینوفن برای کاهش درد استفاده کنید، یا از داروهایی نظیر بروفن برای تسکین درد همراه با تورم استفاده کنید.
دقت کنید که مصرف آسپیرین و برخی از مسکنهای دیگر ممکن است خونریزی را افزایش دهند. به همین دلیل حتما تحت نظر پزشک آنها را مصرف کنید.
در این حالت ممکن است شما به عمل جراحی برای ترمیم رباطی که پیچ خورده، یا از استخوان جدا شده نیاز داشته باشید.
همچنین ممکن است پزشک با گچ یا آتل ناحیه مفصل پیچ خورده را بیحرکت سازد.
توصیههای پزشک در مورد بازتوانی را انجام دهید.
این مرحله شامل برنامه درمانی زیر نظر فیزیوتراپ و برنامهای ورزشی برای تقویت عضلات اطراف مفصل پیچخورده است.
هنوز به طور قطع نمیتوان گفت با بانداژ، آتلگیری یا پوشاندن زانوها، مچ پا، مچ دست یا آرنج بتوان به طور موثر از پیچخوردگی جلوگیری کرد، ولی این وسایل ممکن است در بازتوانی آسیبها کاربرد داشته باشد. ورزش مخصوصا ورزشهای استقامتی برای قوی کردن عضلاتی که به وسیله آسیبهای مکرر ضعیف شدهاند و برای پایدار کردن مفصل برای کمک به پیشگیری از تکرار پیچخوردگیها لازم هستند.
مصاحبه کننده : دکتر مجتبی جوان بختی