نکاتی برای ورزش در کودکان(1)

هر روز تعداد بیشتری از کودکان رو به ورزش می‌آورند. اگرچه فعالیت جسمی برای کودکان هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی ضروری و مفید است، اما باید بدانید که این ورزش باید کنترل شده و در چهارچوب خاص خود باشد...

ورزش برای بچه ها خوب است، اما نه بیش از حد!

ورزش کودکان، تبدیل به یک پدیدۀ جدی در جامعه شده است. 

ورزش برای کودکان مفید است
به نظر می‌رسد که همه (پزشکان، مربیان ورزش، روان شناسان و...) دربارۀ تأثیر فعالیت جسمی و ورزش به عنوان یک عامل انکار ناپذیر بر رشد کودکان توافق دارند. 
فواید ورزش چندگانه است، در ابتدا فواید جسمی و البته بعد از آن فواید روانی و فکری. ورزش نقش بسیار مهمی در اجتماعی شدن کودک بازی می‌کند. کودکان بیشتر و بیشتر به ورزش کردن تمایل نشان می‌دهند و تخمین زده می‌شود که امروزه در فرانسه، بیش از شش میلیون کودک ورزش می‌کنند.
کودکان قبل از هر چیز نیاز به بیرون ریختن انرژی شان دارند، و این تخلیۀ انرژی  با بازی صورت می‌گیرد. داشتن احساس خوب در بدن و جستجوی تفریح و خوشی، برای یک کودک بسیار مهم است.

فعالیت جسمی/ ورزش از لحاظ جسمی برای کودکان مفید است
فعالیت جسمی و ورزش تضمین کنندۀ رشد هماهنگ عضلات است و باعث برقراری تعادل در ستون فقرات می‌شود، اگر هم نیازی به اصلاح وجود داشته باشد، آن اصلاح را هم اعمال می‌کند. 
ورزش در مبارزه با بی تحرکی، که در جامعۀ مدرن ما تمام اقشار از جمله کودکان را مبتلا کرده، سهیم است. عامل این بی تحرکی هم می‌تواند تلویزیون باشد، هم کامپیوتر و هم کنسول های بازی.
در نهایت انجام فعالیت ورزشی اجازه می‌دهد که کودک زودتر از برخی کودکان دیگر اصول بهداشتی و شیوۀ زندگی را یاد بگیرد.

فعالیت جسمی/ ورزش از لحاظ روانی برای کودکان مفید است
فعالیت جسمی و ورزش برای کودکان همراه با فراگیری استقلال و درک طرحی کلی از بدنش است. 
ورزش هماهنگی زمانی – مکانی کودک را اصلاح می‌کند. در رشد کودک نیز سهیم است و باعث تخلیۀ فشارهای روزانه و تمرکز بهتر در مدرسه می‌شود. 
فعالیت جسمی به کودکان ترسو کمک می‌کند تا بهتر انرژی شان را تخلیه کنند و بالعکس کودکان عصبی یا پراسترس را آرام می‌کند.
به همین ترتیب، کودک خشنی که ورزش می‌کند، یاد خواهد گرفت که بهتر خود را کنترل و مهار کند.

فعالیت جسمی/ ورزش برای کودکان نقش جامعه پذیری دارد 
کودک در هر سنی که باشد، ورزش روحیۀ گروهی او را تقویت می‌کند، به او یاد می‌دهد که اصول را رعایت کند و همچنین به مخالفانش احترام بگذارد.
کودک بزرگ یا در سن بلوغ می‌تواند حس تعلق به گروه را در خود پرورش دهد و این امر  در جستجوی هویتش به او کمک می‌کند.    

مضرات ورزش برای کودکان بسیار اندک است
در بین تمام کودکانی که یک فعالیت جسمی منظم انجام می‌دهند، مراجعۀ سالیانه به پزشک ضروری است تا او به دنبال ناهنجاری های جسمی که می‌توانند آسیب رسان باشند، بگردد.
پزشک معاینات کامل بالینی انجام می‌دهد که این معاینات به طور ویژه شامل جستجوی یک صدای سوت هنگام گوش دادن به صدای قلب، یک وضعیت نامناسب در ستون فقرات، یک ناهنجاری در غضروف ها، معاینۀ اعضای بدن و یا حتی یافتن مشکلی در ریه ها می‌شود. 
باید یادآوری شود که کودکان مبتلا به بیماری های مزمن نیز می‌توانند ورزش کنند زیرا ورزش می‌تواند وضعیت جسمی آنها را اصلاح و بهتر کند. علاوه بر این، بی شک مهم ترین ویژگی ورزش این است که می‌تواند تمام خطوط ارتباطی بین کودک و بیماری ها را پاک کند و وضعیت او را بهبود ببخشد. 
اما کاملاً واضح است که این فعالیت ورزشی باید متناسب با نوع بیماری کودک انتخاب شود.   
یک کودک مبتلا به آسم می‌تواند تمام ورزش ها را انجام دهد، به شرطی که به خوبی خود را گرم کند و داروهایش را همیشه در دسترس داشته باشد. ضمناً می‌تواند چند دقیقه قبل از شروع ورزش، از داروهایش به عنوان پیشگیری کنندۀ حملۀ آسمی استفاده کند. 
ورزش، مانند رژیم غذایی و یا انسولین، بخشی از درمان کودکان مبتلا به دیابت است. با این حال، والدین باید حواس شان به میزان قند خون کودکان مبتلا به دیابت و آموزش دقیق به آنها باشد.

 

 منبع :www.seemorgh.com  

نکاتی برای ورزش در کودکان(2)

در واقع، تمرینات ورزشی بیش از حد می‌تواند برای بدن زیان آور باشد، خصوصاً این که امکان دارد اختلالاتی در روند رشد او ایجاد کند.

ورزش باید متناسب با کودک انتخاب شودکودک برای انتخاب ورزش مناسبش فقط به امکانات جسمی اش و علایقش توجه می‌کند.
در واقع، بسیار مهم است که اجازه دهید کودک ورزشی را که دوست دارد انتخاب کند.
باید بدانید که ورزشی وجود ندارد که بهتر از ورزشی دیگر باشد و تحمیل یک ورزش به کودک ممکن است او را به سمت شکست در آن یا رها کردنش هدایت کند.به طور کلی، این طور ارزیابی می‌شود که بهترین زمان برای شروع ورزش حدود 7 سالگی است. 
در 7 سالگی، طرح کلی بدن به خوبی جای گرفته است و تعادل، هماهنگی، کنترل بر حرکات و حتی حس قدرت و سرعت کودک کامل شده است.از این سن به بعد، کودک می‌تواند یک ورزش را از سطح مبتدی شروع کند.
سپس بین 8 تا 12 سالگی، مرحلۀ تکامل و احتمال رقابت فرامی‌رسد. در این برش سنی، تمام عضلات رشد می‌کنند، اما خطر بروز مشکلات جسمی همچنان وجود دارد.

همۀ فعالیت های ورزشی خطراتی را با خود به همراه دارند

بدن کودک به شیوه ای دائمی، خصوصاً در سطح اندام، وزن، استخوان ها و غضروف ها تکامل می‌یابد.
این تغییرات کودک را آسیب پذیر می‌سازند، بنابراین توجه به کودک ورزشکار در این زمان بسیار ضروری است، خصوصاً اگر این کودک ساعات زیادی را به ورزش کردن اختصاص دهد.به جز حوادث غیرقابل پیش بینی، تمرین ورزشی بسیار شدید یا نامتعادل، بدن درد را با خود به همراه خواهد داشت. اغلب، اولین نشانۀ هشدار دهنده، دردهای مزمن و مداوم است. 
در موارد دیگر، مشکل ممکن است خود را به شکل خستگی غیرطبیعی، مشکلات خواب، کم اشتهایی، افت تحصیلی و کاهش نمرات نشان دهد. در دراز مدت، انجام تمرین ورزشی بسیار شدید یا نامناسب می‌تواند در رشد غضروف ها اختلال ایجاد کند، به نحوی که به علت نوع و شدت تمرین باعث کاهش بار و تسلط بر بدن شود.
پیشگیری در این زمینه بسیار ضروری است، خصوصاً به واسطۀ رعایت اصول بهداشتی و شیوۀ زندگی. در بین کودکان این روند با رعایت درست زمان استراحت، کار، مدرسه، خواب، ورزش و تفریحات میسر خواهد بود. البته مطمئناً در این میان، نباید تغذیۀ متعادل را فراموش کرد!

منبع :www.seemorgh.com  

بهترین زمان برای ورزش کردن

برخی افراد عقیده دارند که ساعت 6 صبح بهترین زمان برای ورزش کردن است و آنان را در طول روز پر‌انرژی نگاه می‌دارد. برخی دیگر ورزش قبل از ظهر و برخی ...

 

در این مقاله، کارشناسان بر اساس جدید‌ترین یافته‌ها بهترین زمان ورزش کردن در طول روز را توصیه می‌کنند.

برخی افراد عقیده دارند که ساعت 6 صبح بهترین زمان برای ورزش کردن است و آنان را در طول روز پر‌انرژی نگاه می‌دارد. برخی دیگر ورزش قبل از ظهر و برخی نیز پیاده‌روی بعد از شام را ترجیح می‌دهند. اما به راستی بهترین زمان ورزش کردن چه موقع از روز است؟

اگرچه تا کنون ارتباطی بین ساعات خاصی از روز و میزان سوزانده شدن کالری یافت نشده است، اما ساعات مختلف روز، احساس شما در هنگام ورزش کردن را، تحت تاثیر قرار می‌دهد.

مهمترین نکته این است :

زمانی را انتخاب کنید که بتوانید آن را تکرار کنید تا ورزش برای شما به یک عادت تبدیل شود.

ساعت بدن:

بدن بر اساس یک ساعت درونی 24 ساعته کار می‌کند. این سیستم درونی، ساعت خواب و بیداری را تنظیم می‌کند. تغییر این ریتم کار ساده‌ای نیست.

 این سیستم با الگوی 24 ساعته‌ی چرخش زمین هماهنگ است و تحت تاثیر سایر عملکردهای بدن مانند فشار خون، دمای بدن، سطوح هورمونها و ضربان قلب است که هر یک از اینها در آمادگی بدن برای ورزش نقش خاصی ایفا می‌کنند.

 به نظر می‌رسد که استفاده از ساعت بدن برای تعیین زمان ورزش، فکر خوبی باشد اما برخی برنامه‌های دیگر، مانند برنامه‌های خانوادگی و کار روزانه باید در نظر گرفته شوند.

منافع ورزش صبحگاهی:

کارشناسان می‌گویند، اگر برنامه‌ی شما متغیر است و امکان داشتن برنامه‌ی ثابتی را ندارید، صبح‌ها، بهترین زمانی است که می‌توانید ورزش کنید. بر اساس تحقیقات انجام شده، عادت به ورزش مداوم در صبح بهتر شکل می‌گیرد. ممکن است علت، این باشد که ورزش صبح، قبل از بقیه‌ی کارها انجام می‌شود و وقتی که ورزش به زمان دیگری موکول شود، کارهای دیگر که به نظر مهمتر هستند، زمان ورزش را اشغال می‌کنند. همچنین صبحها دمای بدن پایینتر است و زمان بیشتری برای گرم کردن بدن صرف می‌شود.

وقتی بیخوابی روی می‌دهد:

اگر از بیخوابی رنج می‌برید، شبها قبل از خواب می‌توانید ورزش ملایمی‌ انجام دهید. عادت به ورزش قبل از خواب می‌تواند به شما برای غلبه بر بی‌خوابی کمک کند. البته ورزش قبل از خواب باید با احتیاطهای لازم انجام شود. زیرا بدن برای به خواب رفتن به دما و ضربان قلب مناسب برای استراحت، نیاز دارد. چون ورزش و غذا خوردن، دمای بدن و ضربان قلب را بالا می‌برد ورزش دیر وقت و نامناسب و غذا خوردن دیر‌هنگام، نظم خواب را به هم می‌زند.

گاهی "دیرتر " بهتر است:

بیدار شدن زود از خواب و ورزش صبحگاهی برای برخی افراد مشکل است و به آن عادت نمی‌کنند. برای برخی از افراد هم ورزش پس از کار روزانه راحتتر است. افرادی نیز هستند که ورزش قبل از ناهار را ترجیح می‌دهند. بسته به تفاوتهای فردی و شغلی می‌توان زمان مناسب ورزش را پیدا کرد. مثلا کارمندان یا کارگران می‌توانند پیش از ناهار، با همراهی یکدیگر ورزش کنند. البته این افراد باید مراقب باشند که پس از ورزش غذا بخورند و نه پیش از آن.

 پس از غذا خوردن ورزش نکنید:

به یاد داشته‌باشید بلافاصله پس از غذا ورزش نکنید. زیرا به جای اینکه خون برای هضم غذا به دستگاه گوارش هدایت شود، به سمت عضلات می‌رود تا ورزش انجام شود. به همین دلیل در هضم و گوارش غذا اختلال ایجاد می‌شود. بین یک وعده‌ی غذایی سنگین و ورزش باید 90 دقیقه فاصله در نظر بگیرید.

برای ورزش، زمان شخصی خود را پیدا کنید:

برای اینکه بر اساس ساعت درونی بدن، بهترین زمان ورزش کردن را برای خود پیدا کنید ،‌نیاز به کارشناس ندارید. ساده‌ترین و بهترین کار این است که زمانهای مختلف در طول روز را امتحان کنید. به مدت چند هفته صبحها ورزش کنید، قبل از ظهر را امتحان کنید و مدتی نیز عصرها ورزش کنید. ببینید که از کدامیک از این زمانها بیشتر لذت می‌برید و ادامه دادن کدامیک احساس خوبی به شما می‌دهد. همچنین برای پیدا کردن زمان مناسب، نوع ورزش و میزان تمایل خود به تکرار ورزش و عادت کردن به آن را در نظر بگیرید.

بیش از همه، باید زمانی را پیدا کنید که بتوانید ورزش را مرتب و مداوم انجام دهید تا به صورت جزیی از زندگی شما در آید. این نکته مهمترین عامل برای پیدا کردن زمان مناسب برای ورزش است.

پایه‌ریزی ورزش مداوم:

ممکن است روزی برسد که ورزش مانند نفس کشیدن برای شما عادی شده‌باشد. در این هنگام است که به تنوع نیاز دارید. و برای اینکه فعال باقی بمانید می‌توانید نوع ورزش و یا زمان انجام آن را تغییر دهید. این کار باعث می‌شود که ورزش تازگی خود را برای شما حفظ کند و همچنان لذتبخش باشد. در این صورت احتمال اینکه ورزش شما ادامه پیدا کند بیشتر است.

اما اگر هنوز به ورزش عادت نکرده‌اید و انجام ورزش برای شما مشکل است، بهتر است زمان مشخص و مشابهی از هر روز را به ورزش اختصاص دهید تا زمانی که ورزش جزیی از برنامه‌ی روزمره شما شود و به آن عادت کنید.

احتمال کنار گذاشتن ورزش، در افرادی که تازه ورزش را شروع کرده‌اند و یا به صورت ناگهانی تصمیم به ورزش می‌گیرند، بیشتر است. تصمیم گرفتن برای شروع یک برنامه‌ی مناسب و مداوم ورزشی کار ساده‌ایست اما نکته‌ی مهمتر این است که اشتیاق خود را حفظ کنید و با برنامه‌ریزی مناسب، در همین حالت باقی بمانید.

 منبع :www.seemorgh.com  

توصیه هایی برای پاهای خسته(2)

روش درمانی مورد استفاده به چندین عامل بستگی دارد: سن و سال، نتیجۀ تست داپلر، شدت واریس . در مواردی که واریس شدت کمی دارد،..

برای جلوگیری از عوارض واریس، جراحی کنید
روش درمانی مورد استفاده به چندین عامل بستگی دارد: سن و سال، نتیجۀ تست داپلر، شدت واریس و ... .
در مواردی که واریس شدت کمی دارد، اسکلروتراپی ترجیح داده می‌شود. در این روش، محصولات شیمیایی تزریق می‌شوند (به شکل مایع یا کف). این تزریق دیواره های سیاهرگی را به هم پیوند زده و به طور کامل مسدودشان می‌کند.
برای واریس های شدیدتر، روش های متفاوتی وجود دارد. استریپینگ یکی از این روش هاست. در این شیوه، سیاهرگ سافن خارج می‌گردد. ایراد اصلی این جراحی این است که بیمار نیازمند سه هفته ترک کار و استراحت است. 
روش دیگر سوزاندن و جمع کردن سیاهرگ بدون شکاف و برش است. این روش درمان با استفاده از لیزر و یا صدا و توسط میکروجراحی انجام می‌شود. شایان ذکر است که این روش نیازی به بستری شدن و بی هوشی ندارد. 
خارج کردن رگ های واریسی فقط برای راحتی و زیبایی نیست. زیرا اگر واریس درمان نشود، این عوارض را ایجاد می‌کند: 
التهاب ظاهری سیاهرگ ها: التهاب شدید رگ های واریسی در پا. علائمش هم درد و قرمز شدن پوست است.
بریدگی و قطع رگ های واریسی: خونریزی در اطراف رگ های واریسی. 
مشکلات پوستی: در طولانی مدت ممکن است رنگ پوست به اخرایی بگراید و یا زخم های واریسی ظاهر شوند. 
بقیۀ انواع واریس جراحی نمی‌شوند. در عوض، ممکن است پزشک درمان سیاهرگی توسط تونیک را تجویز کند. از طریق این درمان، خون به جریان می‌افتد و سیاهرگ ها تحریک شده و جریان گردش خون بهبود می‌یابد. به یاد داشته باشید که تأمین اجتماعی بازپرداخت این داروها را انجام نمی‌دهد. و تمام هزینه ها برعهدۀ بیمار خواهد بود. این روش با این که واریس را از بین نمی‌برد، ولی در تسکین علائم مؤثر است.  
بی حسی، گزگز کردن، سنگینی...
جاستین هم مثل بسیاری از زنان، از دردهای پا رنج می‌برد. او می‌گوید: «من در تمام پایم درد داشتم، این درد، راه رفتن را برایم سخت کرده بود. علاوه بر درد، احساس بی حسی و گزگز نیز در پاهایم داشتم. خصوصاً وقتی که هوا گرم بود و یا زمانی که کفش می‌پوشیدم. » او که با یک متخصص مشورت کرده ادامه می‌دهد: "در اولین جلسه، ورید شناس برای سنجش وضعیت کلی سیستم عصبی از شیوۀ داپلر استفاده کرد. 
در مورد من، همه چیز خوب بود. سپس او به من توصیه کرد از روش اسکلروز برای درمان استفاده کنم. طی دو جلسه (برای هر پا، یک جلسه) که در هر جلسه مقدار کمی دارو برای درمان واریس به هر پا تزریق می‌شد. هدف از انجام این عملیات، جلوگیری از راکد ماندن خون و زیباتر شدن پاهاست! فقط یادتان باشد که این درمان توسط بیمه پشتیبانی نمی‌شود، اما نتیجه اش به  این هزینه می‌ارزد!"
در عوض، در مورد ورونیکا، مشکلاتش ربطی به گردش خون معیوب نداشت. او می‌گوید: "به محض اینکه هوا خیلی گرم می‌شود، خصوصاً شب ها، پاهایم متورم می‌شوند. احساس می‌کنم که به کفش هایم چسبیده اند. پاهایم درد هم دارند. 
در این باره با متخصص زنان صحبت کردم، او نیز از طریق آزمایش خون دریافت که مشکلی در گردش خونم وجود ندارد. در یک لحظه، به خاطر احساس گرما، گمان کردم که مقصر قرص های ضدبارداری ام هستند، اما مشکل از اینجا هم نبود. در زمستان دیگر این احساس را نداشتم.
متخصص زنان به من توصیه کرد که از بی تحرکی اجتناب کنم و تا جایی که می‌توانم در روز راه بروم . ضمناً نباید پاهایم را روی هم بیندازم. و در نهایت، ورزش راه حل بسیار مناسبی است زیرا ورزش هایی مانند پیاده روی به کم شدن وزن کمک می‌کنند. باید ورزش های استقامتی مانند شنا هم انجام دهم. شنا برایم بسیار خوشایند است، خصوصاً همیشه از این که پای داغم را در آب بگذارم، لذت می‌برم !"

منبع :www.seemorgh.com  

توصیه هایی برای پاهای خسته(1)

با بازگشت روزهای گرم تابستان، درد، واریس و ورم هم پیدایشان می‌شود. ما در اینجا چند پیشنهاد مؤثر برای مقابله با گردش نامناسب خون ارائه می‌کنیم. امسال تابستان دردپاهایتان را تسکین دهید!

راه بروید، ورزش کنید
اولین عاملی که باعث بروز مشکل در گردش خون در پاها می‌شود، بی تحرکی و ساکن ماندن به مدت طولانی است. برای درک این مطلب، باید بدانید که خون چگونه در بدن در جریان است. از یک سو، قلب خون سرشار از اکسیژن را به سمت اعضای بدن می‌راند؛ این خون خون سرخرگی یا شریانی است. از سوی دیگر، خون فاقد اکسیژن برای دوباره تغذیه شدن به سمت قلب می‌رود؛ این خون، خون سیاهرگی یا وریدی است. 

در این قسمت، یعنی در جابه‌جایی خون وریدی، دیگر یک پمپ داخلی برای هل دادن خون وجود ندارد. فقط حرکت پاها، باعث بالا آمدن خون در رگ ها می‌شود. به علاوه یک سیستم دریچه ای کوچک، مسیر عبور خون سیاهرگی را مجدداً می‌بندد به نحوی که این خون نمی‌تواند مجدداً به سمت پایین بازگردد.

با این حال، این دریچه در بدن کسانی که مبتلا به واریس هستند درست عمل نمی‌کند، بنابراین، امکان بازگشت مجدد خون در وجود دارد. در نتیجه، به احتمال زیاد جداره های سیاهرگی با منبسط شدن، آسیب دیده و از بین می‌روند. 

برای محافظت:
از بی تحرکی طولانی مدت اجتناب کنید.
تکانی به خود بدهید! اگر هر روز پیاده روی کنید، ماهیچه های برجستۀ پشت پایتان عضلانی تر خواهند شد و این ماهیچه ها فشار خیلی بیشتری را بر جداره های سیاهرگ وارد می‌کنند، به نحوی که خون وریدی و سیاهرگی بسیار راحت تر بالا می‌آید. 
ورزش کنید، خیلی مهم نیست که چه ورزشی باشد. اما بهتر است که شنا یا ورزش های استقامتی را انتخاب کنید. در عوض، ورزش هایی را که در آن باید به مدت طولانی پا بر زمین بکوبید و یا ورزش هایی که ممکن است به پا ضربه وارد کنند، توصیه نمی‌شوند؛ از این نوع ورزش ها اجتناب کنید. از انجام این ورزش ها نیز خودداری کنید: دو سرعت، پرش، شیرجه، رقص کلاسیک، ژیمناستیک، آکروبات، پاتیناژ، تنیس، اسکواش، بدمینتون، ورزش های گروهی، عضله سازی در باشگاه و... . 
حواستان به اضافه وزن تان باشد

اگر نداشتن فعالیت جسمی یکی از عوامل بروز واریس باشد، اضافه وزن هم عامل دیگری لست که نباید آن را از نظر دور داشت. از سوی دیگر، این دو عامل به هم مرتبط و وابسته اند که هر یک دیگری را به دنبال خواهد داشت. اعداد و ارقام درستی این ادعا را شهادت می‌دهند: از میان هر 5 نفر که مبتلا به واریس هستند، 4 نفرشان اضافه وزن دارند. 
زمانی که توده های ماهیچه ای به خاطرِ، یا بهتر بگوییم به نفع، توده های چربی کاهش می‌یابند، این عاملی می‌شود برای انبساط و کشیدگی دیواره های وریدی و از بین رفتن انعطاف شان. 
سن و سال و وراثت نیز در ابتلا به واریس نقش دارند
هر چه سن بالاتر برود، احتمال ابتلا به واریس نیز بیشتر می‌شود. 
جوانان مصون از ابتلا به واریس نیستند، خصوصاً اگر اعضای خانواده شان هم دچار این بیماری باشند. 
مشاهدۀ اولین نشانه ها
منتظر نمانید تا منبسط شدن سیاهرگ ها و برجستگی شان را ببینید و بعد از آن به پزشک مراجعه کنید. هر چه سریع تر اقدام کنید، درمان روند بهتری خواهد داشت. 
البته اگر به علت گرمای شدید، پاهایتان سنگین، متورم و دردناک شده، نباید بیهوده خودتان را نگران کنید. این یک واکنش طبیعی است. در واقع، زمانی که دمای هوا بالا می‌رود، ترموستات داخلی بدن به سیاهرگ هایی که دقیقاً در زیر پوست قرار دارند، فرمان برجسته شدن می‌دهد. این سیستم دقیق و هوشمندانه باعث هرچه سریع تر خنک شدن مجدد خون و همچنین حفظ دمای داخلی بدن ما به طور دائم می‌شود. 
حال باید آن سوی ماجرا را را هم به دقت نظاره کرد، اگر شرایط غیر عادی باشد وقتش رسیده که در مواقعی هم که هوا گرم نیست، توجه ویژه ای به این علائم داشته باشید. اگر در زمستان هم شرایط مثل تابستان بود، و علاوه بر این علائم، دردها، سنگینی و ورم پاها در شب ها شدید تر شد، دیگر باید با یک متخصص مشورت کنید.  
علائم دیگری هم ممکن است احساس بشوند، مانند: گزگز کردن، بی تابی اعضا، کوفتگی شبانۀ پاها و... . 
با وجود این که ممکن است پزشک معالج شما، در مورد بیماری تان اظهار نظر کند، اما متخصص سیاهرگ و در نتیجه واریس، ورید شناس است. او می‌تواند واریس شما را از طریق یک آزمایش سادۀ کلینیکی تشخیص دهد؛ سپس اگر برای تشخیص دقیق تر نیاز باشد، تست داپلر را پیشنهاد می‌کند. 
در خانه و سرکار، وضعیت و حالت درستی داشته باشید
با چند تغییر در وضعیت نشستن، ایستادن و خوابیدن تان، می‌توانید از ابتلا به واریس پیشگیری کنید یا حداقل به تأخیر بیندازیدش.
از وضعیت های بی حرکت اجتناب کنید و تا جایی که برایتان ممکن است در طول روز، قدم بزنید. وقتی که نشسته اید، از روی هم انداختن پاها خودداری کنید.
از ساکن شدن در آپارتمان هایی که شوفاژشان از طریق زمین خانه را گرم می‌کند، اجتناب کنید.
ماهیچه های پشت پایتان را با آب سرد بشویید. برخلاف آب گرم، آب سرد قطر وریدها را کم کرده و سرعت جریان خون در سیاهرگ ها را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، آب سرد، دردها و فشار پاهای خسته را کم می‌کند. 
موقع خواب، کمی پاهایتان را بالاتر از سطح بدن تان بیاورید تا خون بهتر در پاها گردش داشته باشد.
از پوشیدن کفش، جوراب و چکمه هایی که بسیار چسبنده هستند، پرهیز کنید زیرا آنها برای گردش خون مضراند. 
کفش هایی که پاشنۀ متوسطی دارند، نسبت به کفش های پاشنه بلند و یا کفش هایی مثل کفش باله که کف شان صاف است، در الویت قرار دارند.
جوراب های فشرده کننده، جواب می‌دهند!

99% پزشکان برای بیمارانی که از نارسایی وریدی رنج می‌برند، پوشیدن جوراب های فشرده ساز را تجویز می‌کنند. این تجهیزات پزشکی به شکل کفش، جوراب یا لباس های چسبان عرضه می‌شوند؛ البته نباید آنها را با نمونه های سنتی ترشان اشتباه بگیرید. اما ظرقیت ویژۀ این جوراب ها، وجود فیبرهای انعطافی پذیری است که کمابیش به پاها فشار می‌آورند. با استفاده از این امکان پزشکی، سیاهرگ ها به فشرده می‌شوند و در نتیجه دریچه ها مجدداً می‌توانند نقش خود را ایفا کرده و مانع بازگشت خون از بالا به پایین شوند. بنابراین با استفاده از این جوراب و کفش ها، علائم تسکین پیدا می‌کنند. هر چه درجه بیماری شدیدتر باشد، سطح فشاری که وارد می‌شود بیشتر خواهد بود. 
اثر بهبودبخشی این جوراب ها فوری است ولی این اثر فقط تا زمانی که به پا باشند، دوام دارد. به محض اینکه، درشان بیاورید، علائم مجدداً ظاهر می‌شوند. طراحی این جوراب ها در سال های اخیر پیشرفت زیادی کرده است و راحت تر شده اند بنابراین بیماران هم راحت تر می‌توانند بپوشندشان و از آنها بهره ببرند.  
این جوراب ها و کفش ها را می‌توانید در داروخانه ها پیدا کنید. اگر بنابر تجویز پزشک خریداری شان کنید، تأمین اجتماعی 65% هزینه آنها را پرداخت می‌کند. 

منبع :www.seemorgh.com