تاریخچه عطر درمانی

پیشینه استفاده از روغن‌های معطر گیاهی طولانی و برجسته است. مصریان باستان احتمالاً بیش‌ترین کوشش را هزاران سال پیش برای پرورش عطر درمانی کرده‌اند (حدود زمانی که چینیان باستان در حال پرورش طب سوزنی بودند، ولی آنان این روش را عطر درمانی نمی‌نامیدند). وقتی گور فرعون مشهور مصر باستان، توتن خامون، را در سال 1922 گشودند چند ظرف عطر یافتند، گواه این که ثروتمندان مصر باستان از کندر و مر معطر استفاده می‌کرده‌اند.

دو گروه در مصر باستان از روغن‌های معطر گیاهی و برخی عطرهای معدنی استفاده فراوان می‌کرده‌اند. یکی گروه ثروتمندان بود که استفاده آرایشی و تشریفاتی از آنها می‌کردند و دیگری گروه حکیمان درباری و روحانیون معابد مقدس بودند که برای درمان دردها و زخم‌ها و بیماری‌ها آنها را تجویز می‌کردند، و چنین بود که استخراج و داد و ستد مواد معطر تجارتی و صنعتی عظیم در مصرباستان بود.

وضع شبیه این در فرهنگ همسایه شرقی مصر باستان یعنی فرهنگ سومری، و خیلی دورتر از آن در امپراتوری چین نیز وجود داشت. فینیقی ها که تجار بین‌المللی دوران باستان بودند نقش اصلی را در داد و ستد مواد معطر در کشورهای حاشیه دریای مدیترانه و بین‌النحرین اجرا می‌کردند. یونانیان باستان از روغن‌های معطر گیاهی برای درمان زخم‌ها و بیماری‌ها و کاهش دردها و ورم‌ها و نیز برای زیبایی پوست استفاده می‌کردند. نظام پزشکی روم باستان استفاده‌های گوناگون از آنها می کرد. به طور کلی می‌توان گفت که حکیمان دوران باستان از آثار درمانی روغن‌های معطر گیاهی خیلی خوب آگاه بودند. استفاده از داروهای گیاهی، که روغن‌های معطر بخشی از آن بود، روش اصلی درمان بیماری‌ها تا زمان پیدایش پزشکی نوین اروپایی در نیمه قرن نوزدهم بود. یک کتاب داروهای گیاهی که در سال 17222 در لندن چاپ شده است، 13 روغن معطر گیاهی را به عنوان داروهای اساسی نام می‌برد.

اما از نیمه دوم قرن نوزدهم که رشته شیمی، حرفه‌ای علمی شد و داروهای شیمیایی مصنوعی قوی و تند اثر در عرصه حرفه پزشکی نوین فراوان شدند، به داروهای گیاهی بی‌اعتنایی شد و روغن‌های معطر نیز جایگاه خود را در حرفه پزشکی از دست دادند تا آنجا که در اروپای ابتدای قرن بیستم، روغن‌های معطر گیاهی به کلی از قفسه‌های داروخانه‌ها ناپدید شدند، و کل موضوع دارو و درمان گیاهی، در نظر پزشکان مسئله‌ای تاریخی و کهنه و کم ارزش گردید. این وضعیت روغن‌های معطر در اوایل قرن بیستم در اروپا بود (توجه کنید که مقصود جوامع شهری اروپاست. روستاهای اروپایی به ویژه در اروپای شرقی و روسیه تزاری سنت استفاده از روغن‌های معطر گیاهی برای درمان بیماری‌ها و تسکین دردها و کاهش ورم‌ها را هیچ‌گاه کنار نگذاشتند و امروزه نیز همچنان از آنها استفاده می‌کنند).

آن‌گاه که یک فرانسوی به نام گاته فوز در حال کار در آزمایشگاه خود، دستش را سوزاند، بی‌درنگ دست سوخته‌اش را درون یک ظرف روغن گیاه اسطوخودوس که اتفاقی در کنارش بود فرو کرد و اندکی بعد از بهبودی سریع سوختگی دستش شگفت زده شد. این شگفتی او را برانگیخت که درباره ی آثار روغن‌های معطر گیاهی، به طور عمیق و گسترده تحقیق کند و چند سال بعد در سال 1928 او حاصل بررسی‌ها و آزمایش‌های خود را به صورت کتابی جامع درباره روغن‌های معطر گیاهی در اروپا چاپ کرد. او نخستین کسی است که عنوان عطر درمانی را به کار برد.

پزشکی فرانسوی به نام دکتر گودیزار که در لوس‌آنجلس طبابت می‌کرد، در سال 1938 نتایج برجسته در درمان سرطان پوست و قانقاریا و انواع زخم‌ها با روغن‌های معطر گیاهی را گزارش داد. دکتر ولنه که او نیز فرانسوی بود در جنگ دوم جهانی روش عطر درمانی را برای درمان انواع زخم‌ها و رفع داغ‌های مولود آن‌ها فراوان به کار گرفت و کتاب او درباره خواص درمانی روغن‌های معطر گیاهی که در سال 1964 چاپ شد یکی دیگر از منابع اساسی دانش کنونی اروپا در این پهنه از پزشکی مکمل است.

فرد دیگری که نقشی مهم در باز پیدایی این رشته جالب و ارزشمند پزشکی مکمل در اروپا داشته، بیوشیمی دان مشهوری به نام مادام موری است. او از روغن‌های معطر گیاهی در تولید انواع مواد آرایشی و جوان سازی زنان ثروتمند اروپایی استفاده می‌کرد.

منبع: کتاب 32 روش درمانی نامتعارف

اثر: دکتر اندرواستنوی

مترجم: پرویز پهلوان

تاریخچه طب سوزنی (ACUPUNCTURE)

آنچه سوزن درمانی می ‌نامیم، درمانی متکی به این اصل است که نوعی ارتباط عصبی بین اندام‌های بدن و سطح خارجی بدن هست. آنگاه که اندامی بیمار یا عضوی دردناک می‌ شود مکان‌هایی خاص روی سطح خارجی بدن یا به واقع زیر پوست بدن که آنها را نقاط سوزنی می‌ نامند، حساس یا بهتر است بگوییم حساس‌تر می ‌شوند. شخص بیمار خود گاهی آن نقاط حساس تر شده را حس می‌ کند یا ممکن است تنها وقتی درمانگری ماهر آن نقاط را فشار می‌ دهد، حالت برجسته و غیرعادی آنها را حس کند. درمانگران چینی می ‌گویند این نقاط حساس‌تر شده پس از درمان، خواه درمان سوزنی یا درمان پزشکی متعارف یا درمان هومیوپتی و غیره باشد، ناپدید می ‌شوند. سوزن درمانی آن نقاط سوزنی را با سوزن‌هایی خاص تحریک می‌ کند و این تحریک به شکلی صورت می‌ گیرد که فعالیت آن نقاط را تعدیل کند و از این طریق اندام‌ بیمار شده را شفا دهد، یا درد بیمار را تسکین دهد، یا او را بیهوش کند، یا آثار مطلوب دیگر تولید کند.

سوزن درمانی یک دانش فنی باستانی چین است که پیشنه‌اش به زمان آغاز تاریخ بشر می ‌رسد. حکایت شده است که 3000 سال پیش از میلاد برخی هوشمندان چینی دیدند که بیماری‌های مزمن سربازانی که زخم‌های سطحی با تیر و کمان خورده بودند، به خودی خود خوب شدند. خواه آن حکایت حقیقت داشته باشد یا نه، چینیان نظامی، طبی را که با فرو کردن سوزن‌هایی خاص در نقاطی خاص از سطح بدن انسان‌ها دردها و بیماری‌های آنان را درمان می ‌کرد، پروردند.

گرچه عنوان این روش اشاره به استفاده از سوزن‌ها دارد،ولی سوزن‌ها ضروری نیستند و در روزگار کهن گاهی از تراشه‌های سنگی به جای آنها استفاده می ‌شد. برخی روستائیان آفریقایی با خاریدن شدید نقاطی خاص از سطح بدن بیماری‌ها را درمان می‌ کنند، قبایل اسکیمو از تکه سنگ‌های لبه تیز به همین قصد استفاده می ‌کنند، یک قبیله وحشی در جنگل‌های آمازون برزیل تیرهای سوزن مانند را با نی دمیدنی، روی نقاط سوزنی سطح بدن شخص بیمار پرتاب می ‌کند. سوزن‌های آهنی در عصر آهن وارد این نظام طبی شدند ولی احتمالاً این روش پیش از عصر آهن وجود داشته و درمانگران آن از تراشه چوب‌های نوک تیز یا خارهای بلند گیاهان خاردار استفاده می‌ کرده‌اند. برخی درمانگران چینی حدود 2500 سال پیش از میلاد تصور می ‌کردند که فلزات متفاوت که در ساخت سوزن‌ها استفاده می ‌شدند، آثار متفاوتی در بدن می ‌گذاشتند.

قرن‌ها پس از آن آشکار شد که آن تصور حقیقت ندارد و اکنون مسلم است که نوع فلز سوزن‌ها، نقشی در درمان سوزنی ندارد. آنچه مهم است شیوه استعمال سوزن‌هاست. سوزن‌هایی که امروزه در این درمان استفاده می‌ شوند همگی از فولاد ضد زنگ ساخته می‌ شوند که ضد عفونی کردن آنها بهتر باشد.

گرچه پیشینه سوزن درمانی به آغاز و حتی شاید پیش از آغاز تاریخ بشر می ‌رسد، نژاد چینی بود که نخستین بار آن را نظام‌ مند کرد و نخستین کتاب واقعاً ارزشمند سوزن درمانی را حدود 200 سال پیش از میلاد نوشت و تکثیر کرد.

آن کتاب که Hungdi Niging Suwen  نام دارد (معروف است به کتاب کلاسیک امپراتور زرد در بیماری‌های داخلی) هنوز معتبر است و به طور وسیع استفاده می ‌شود و دارای بسیاری آگاهی‌های پزشکی است که امروزه نیز چون آن زمان صادقند و ارزشمند‌ند.

سوزن درمانی در این زمان در سراسر دنیا اجرا می ‌شود ولی هنوز گسترده‌ترین استفاده آن در چین و برخی دیگر کشورهای جنوب‌ شرقی آسیا است که تحت نفوذ فرهنگ چینی هستند، دانشجویان پزشکی در این کشورها می ‌توانند روش‌های پزشکی مکمل را در همان دانشگاهی که پزشکی متعارف تعلیم می‌ شود، یاد گیرند.

در بسیاری بیمارستان‌های چین پزشکانی از هر دو نظام نوین و سنتی کنار یکدیگر طبابت می ‌کنند. به این صورت که جراحی تعلیم دیده در نظام نوین روی بیماری که با روش سوزنی بی حس شده جراحی می ‌کند و پزشکی سنتی مراقب بیمار است که به ذات‌الریه و حبس ادرار پس از جراحی گرفتار نشود. خیلی به ندرت یک پزشک هر دو شکل درمانی نوین غربی و سنتی شرقی را اجرا می ‌کند.

ریشخندی تلخ و پدیده‌ای تأسف‌آور است که در این زمانه که مردم غرب ارزش‌ والای مجموعه طب سنتی چین را کشف کرده‌اند و می ‌کوشند آن مجموعه را یاد گیرند و در غرب اجرا کنند برخی چینیان غرب شیفته به آن اهمیت نمی ‌دهند و از آن پرهیز می‌ کنند. آنان به غلط تصور می ‌کنند همانگونه که چند جنبه فن‌آوری غربی به حل مشکلات اقتصادی آنان کمک کرده‌اند فن‌آوری پزشکی نوین غربی نیز می‌ تواند حلال همه مشکلات بهداشتی جامعه آنان باشد. اینان افرادی هستند که ابتدای قرن بیستم هیاهو راه انداخته بودند که آیین‌های تائو و کنفوسیوس علل اصل عقب ماندگی چین هستند و از هر چه سنتی و ریشه‌دار بود نفرت داشتند و سرانجام سرخوردگی‌های شخصی خود را ابتدا به صورت انقلاب 1911 و سی و پنج سال بعد به صورت انقلاب مارکسیستی مائوتسه ‌تونگ بر مردم چین تحمیل  کردند.

امروزه هزارها درمانگر سوزن درمانی در حال عرضه خدمات پزشکی در کشورهای غربی هستند و گرچه آنان تا کنون حاشیه‌ نشین پزشکی متعارف بوده‌اند، این وضعیت در حال تغییر است.

یک نمونه را از ایالات متحده آمریکا ذکر می‌ کنیم. سازمان مدیریت غذایی ـ دارویی دولت فدرال سرانجام در ماه مارس 1996 قوانین مربوط به سوزن درمانی را از حالت آزمایشی خارج ساخت و این روش درمانی را به عنوان یک رشته پزشکی مشروع و مجاز پذیرفت. اکنون طب سوزنی را در حداقل 27 دانشکده پزشکی در سراسر ایالات متحده تدریس می ‌کنند، و 16 دانشکده پزشکی، با تأیید و صدور پروانه طبابت از سوی دولت فدرال، طب سوزنی را در دوره‌ای چهار ساله به غیر پزشکان نیز آموزش می ‌دهند.

کتاب: 32 روش درمانی نامتعارف

اثر: دکتر اندرواستنوی

مترجم: پرویز پهلوان

6 درمان مکمل برای دردهای مزمن

برخی روش‌های درمانی به عنوان جایگزین و تکمیل کننده داروها هستند، مثل یوگا و طب سوزنی. اگر می خواهید از روشطب مکمل یا جایگزین استفاده کنید، حتما با پزشک‌تان در این باره مشورت کنید.

---

در برخی افراد، روش‌های طب مکمل بعد از چند ماه اثر مفید خود را نشان می‌دهد. تقویت روح و جسم با کمک این روش‌ها، به کنترل بهتر دردهای مزمن کمک می‌کند، کاری که داروها نمی توانند انجام دهند.

1- طب سوزنی:

این روش در حدود 60 درصد بیماران مبتلا به دردهای مزمن موثر است.

این یک روش قدیمی طب چینی می‌باشد. در این روش، سوزن‌های ریزی را وارد مناطق خاصی از بدن می‌کنند. این مناطق را به مناطق منفی و مناطق انرژی تقسیم بندی می‌کنند.

مطالعات اخیر نشان داده است که بیماران مبتلا به کمردرد، پس از 10 جلسه درمان با طب سوزنی، درد کمتری داشته‌اند.

2- ماساژ:

عضلات سفت شده موجب درد بدن می‌شوند.

از آنجایی که ماساژ باعث شل شدن عضلات می‌شود، پس می‌تواند در بهبود درد کمر موثر باشد.

تحقیقات نشان داده است بیمارانی که درد عضلانی داشتند و در 10 هفته، 10 جلسه ماساژ را انجام دادند، بهتر از بیمارانی که طب سوزنی و یا روش‌های دیگر طب مکمل را انتخاب کرده بودند، بهبود یافتند

3- کایروپرکتیک:

در این روش فرد کایروپرکتور (فردی که کایروپرکتیک را انجام می‌دهد)، فیزیوتراپیست و یا ارتوپد، به مفاصل ستون فقرات فشار وارد می‌کند.

برخی مطالعات نشان داده که با این روش، سردرد و کمردرد کاهش می یابند.

4- یوگا:

یکی از مهم‌ترین و موثرترین درمان‌های جایگزین می‌باشد.

تحقیقی نشان داد که اگر فردی دو بار در هفته به مدت 24 هفته، ورزش یوگا را انجام دهد، درد کمرش بهبود می‌یابد.

در تحقیقی دیگر آمده است افرادی که به یوگا می پردازند، علائم استئوپروز (پوکی استخوان) در آن‌ها مشهود نیست.

5- تای چی:

در مطالعه‌ای معلوم شد بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا که تای چی را به مدت 60 دقیقه، 2 بار در هفته برای 12 هفته انجام داده‌اند، نتایج بهتری را دریافت کرده‌اند نسبت به آنهایی که در کلاس‌های کشش عضلات شرکت کرده‌اند.

6- استیل ال کارنیتین :

این مکمل غذایی برای درمان بیماران مبتلا به دیابت و برای دیابتی‌هایی که درد عصبی دارند، بسیار مفید است.

در تحقیقی آمده است که بیمارانی که هر روز 2 گرم از این مکمل استفاده کردند، حال عمومی آن‌ها بهتر شده بود.

منبع : تبیان

طب مکمل و جایگزین چیست؟

استفاده از طب‌ مکمل و سنتی روز به روز با اقبال بیشتر مردم مواجه می‌شود و بسیاری از بیماران ترجیح می‌دهند از روش‌های طبیعی‌تر و کم‌عارضه‌تر برای درمان بیماری‌هایشان استفاده کنند، اما متاسفانه شناخت درست و کافی از شاخه‌های این طب، در میان مردم و حتی جامعه پزشکی وجود ندارد.

---

برخی با اغراق، طب مکمل را درمان هر دردی می‌دانند و گاهی عده‌ای بدون شناخت کافی آن را نفی می‌کنند. لزوم اطلاع‌رسانی صحیح درباره جایگاه، موارد استفاده، نحوه استفاده و عوارض جانبی احتمالی طب مکمل برای عموم مردم و حتی دست‌اندرکاران سلامت جامعه اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.

طب رایج همان روش‌های درمانی است که شما می‌توانید آن را در هر بیمارستان یا مرکز درمانی بیابید، مانند جراحی، داروهای شیمیایی، فیزیوتراپی و... . حال هر روش درمانی غیر از روش‌های رایج مذکور که گاهی مبتنی بر تجربه، سنت و البته شواهد و یافته‌های علمی است را طب مکمل یا جایگزین به شمار می‌آوریم.

 از جمله مهم‌ترین شاخه‌های طب مکمل و جایگزین می‌توان به طب سوزنی، گیاه‌درمانی، استفاده از داروهای گیاهی،ماساژدرمانی، کایروپرکتیک، تغذیه، رفلکسولوژی، هومیوپاتی، یوگا، تای‌چی و... اشاره کرد. انواع طب‌های سنتی از جمله طب سنتی ایرانی، طب چینی و آیورودا نیز از شاخه‌های بسیار مهم طب مکمل و جایگزین هستند.

 شاخه‌های مختلف طب سنتی و مکمل دارای ویژگی‌های مشترکی است.

 معمولا درمان یک بیماری واحد از فردی به فرد دیگر متفاوت است و این درمان به خصوصیات و شرایط دیگر بیمار نیز بستگی دارد.

درمانگران طب سنتی و مکمل توجه ویژه به شرایط و محیط زندگی بیمار دارند و همواره توصیه‌های فراوانی برای اصلاح سبک و شیوه زندگی می‌کنند.

 توصیه‌های غذایی، توجه ویژه به وضعیت روحی ـ روانی بیمار و تاکید بیشتر بر پیشگیری نیز از سایر ویژگی‌های درمان با طب مکمل و سنتی است.

استفاده خودسرانه از روش های طب مکمل و زیاده روی در آنها نیز مانند هر چیز دیگری عوارضی به همراه دارد. پس برای استفاده از روش های طب مکمل و جایگزین نیز باید به متخصصین آن مراجعه کنید

چرا طب فراگیر؟

همان‌طور که می‌دانیم، طب رایج در درمان بسیاری از بیماری‌ها و بویژه بیماری‌های مزمن، ناتوان بوده و بسیاری از بیماران، درمان موثر و قطعی برای مشکلات سلامت خود دریافت نخواهند کرد،

اما ترکیب طب رایج و مکمل نه‌تنها می‌تواند درمان کامل و جامع‌تری را برای بسیاری از بیماری‌های صعب‌العلاج به ارمغان بیاورد، بلکه قدرت انتخاب بیشتری را به بیماران می‌دهد تا در صورت پاسخ نگرفتن از یک روش درمانی، روش دیگری را مورد استفاده قرار دهند.

 با توجه به موثرتر بودن این ترکیب درمانی، هزینه‌های بیمار و در نهایت هزینه‌های تحمیل شده به جامعه نیز کاهش می‌یابد.

 البته باید گفت استفاده خودسرانه از روش های طب مکمل و زیاده روی در آنها نیز مانند هر چیز دیگری عوارضی به همراه دارد. پس برای استفاده از روش های طب مکمل و جایگزین نیز باید به متخصصین آن مراجعه کنید.

 در قسمت زیر به برخی باورهای نادرست درباره این طب اشاره کرده ایم.

 باورهای نادرست در طب سنتی و مکمل

جامعه ما هیچ‌گاه از خطر افراط و تفریط در امان نبوده و حوزه طب نیز از این قاعده مستثنی نیست. هر قدر میزان تاثیرگذاری موضوعی در جامعه بیشتر باشد، میزان انحراف از حقیقت نیز در آن بیشتر خواهد بود.

 بزرگنمایی تاثیرات طب سنتی در بعضی از افراد آنقدر شگرف است که هر انسان عاقلی را به تامل می‌کشاند و از طرفی میزان صدمه و خرابی جبران‌ناپذیر استفاده ناصحیح از این طب نیز بسیار بااهمیت است.

تاریخچه طب نشان می‌دهد از زمان‌های قدیم، اوهام و خرافات همزاد طب بوده است. هم‌اکنون که پس از سال‌ها سیطره پزشکی مدرن و فرمانروایی کارتل‌ها و شرکت‌های بزرگ دارویی در جهان و به حاشیه رفتن طب سنتی، برخی افراد از عوارض جانبی داروهای شیمیایی و هزینه گران مهندسی پزشکی خسته شده‌اند، یکی از بزرگ‌ترین باورهای غلط مردم در حوزه طب سنتی «عدم عوارض جانبی گیاهان دارویی است».

متاسفانه این باور غلط مردم را بی‌محابا به سمت استفاده از هر گونه گیاه دارویی سوق می‌دهد و حداقل خطر آن این است که مردم گیاهان دارویی را به راحتی مصرف کنند و قطعا از عوارض جانبی و اثرات سوءمصرف آنها در امان نخواهند بود.

 شاید هیچ کسی حاضر نباشد داروی تزریقی را بدون تجویز پزشک به خود یا به اطرافیانش تجویز کند، اما در استفاده از داروهای گیاهی اوضاع به گونه دیگری است.

 برای نمونه بعضی افراد ممکن است هندوانه ابوجهل را که توسط یک فرد غیرمتخصص و ناآگاه تجویز شده باشد مصرف کنند، فارغ از این که در مقاله‌های دارویی طب نوین و سنتی، این گیاه جزء گیاهان سمی طبقه‌بندی شده و مصرف ناصحیح آن می‌تواند باعث التهاب خطرناک و خونریزی روده‌ها شود.

 رویکرد روزافزون نشریات و رسانه‌ها در معرفی ناصحیح و جانبدارانه از طب سنتی نیز بر این باور دامن می‌زند، به گونه‌ای که اکثر کسانی که در این زمینه قلم می‌زنند بیشتر روی خوب سکه را به مردم نشان می‌دهند و از نشان دادن واقعیت پرهیز می‌کنند.

منبع : تبیان

رایحه درمانی و ماساژ درمانی (2)

در قسمت اول این مطلب خواص برخی از روغن های گیاهی را برشمردیم، حالا ادامه ی مطلب ....

روغن اسطوخودوس(لاواندو)

رایحه ی خوشبوی این روغن درمان عالی برای رفع افسردگی، اضطراب و بی خوابی است.

برای درمان فشار خون بالا، درد کمر، التهاب مفاصل، روماتیسم، رگ به رگ شدگی و گرفتگی ماهیچه های گردن مناسب می باشد. همچنین برای بیماری های پوستی کبودی، اگزما، آکنه، پسوریازیس نیز مفید است.

روغن لیمو(لیمون):

برای درمان حالت اسیدی معده توصیه می شود. سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و انرژی را به بدن باز می گرداند. همچنین به درمان پوست و موی چرب، زگیل و ... کمک می کند.

خاصیت قلیایی دارد، ضد عفونی کننده است و دستگاه گردش خون را تحریک و خون را رقیق می کند.(همراه با روغن سرو برای واریس مناسب است). ماساژ به آرامی باشد.

احتیاط: پس از درمان با این روغن، محل درمان تا مدتی نباید در معرض نور شدید آفتاب قرار گیرد.

روغن بهار نارنج

یکی از موثرترین داروهای ضد افسردگی است و برای رفع انواع مشکلات عصبی مفید می باشد. دلشوره ،غش و شوک را بر طرف می سازد. (برای معتادان هم مفید است) برای قولنج عصبی، سوء هاضمه عصبی و کولیت روده نیز مناسب می باشد. مصرف این روغن از شکاف و ترک خوردن پوست جلوگیری می کند. تقویت کننده ی قوای جنسی بوده و برای سردمزاجان مفید است.

روغن نعناع

روی دستگاه گوارش تاثیر بسیاری دارد و به رفع حالت تهوع و اسهال و یبوست کمک می کند. اسپاسم و درد معده و روده را نیز برطرف می کند.

درمان و تسکین انواع سردردها و میگرن(به خصوص وقتی علت آن گرسنگی باشد) است.

دردهای ماهیچه ای، نورالوژی(درد عصب) و روماتیسم را کاهش می دهد. ذهن و فکر را تحریک می کند، در نتیجه خستگی فکر را از بین می رود و فکر باز می شود. روغن نعناع آفتاب سوختگی و التهاب را مرتفع ساخته و نیز می تواند منافذ بسته شده ی پوست و آکنه و پوست چرب را درمان کند.

احتیاط: روغن نعناع را از داروهای هومیوپاتی دور نگه دارید. برای کودکان و نوزادان و دوران شیردهی مناسب نیست.

روغن گل رز(رزاسه)

رایحه های دل انگیز آن تاثیر عمیقی روی احساسات می گذارد، به طوری که قلب پُر از عشق و دوست داشتن می شود! همچنین احساسات مثل غم و اندوه، افسردگی، حسادت تنفر و ... را کاهش می دهد. برای تنظیم سیکلقاعدگی، پاک سازی و تقویت رحم خانم ها مناسب است و داروی سودمندی برای یائسگی و سندرم پیش از قاعدگی(PMS) می باشد. سبب کاهش سیاهرگ های ظریف می شود و برای افزایش میل جنسی در خانم ها و آقایان مناسب است.

روغن رزماری:

برای رفع دردهای ماهیچه ای آرتریت(التهاب مفاصل)، نقرس، روماتیسم و گرفتگی ماهیچه ها مناسب می باشد. برای یبوست، نفخ معده، چاقی وسلولیت، مشکلات کبدی، رشد و تقویت موها مفید است و شوره ی سر را از بین می برد.

احتیاط: برای افراد مبتلا به صرع و در دوران بارداری استفاده نشود.

روغن کنجد:

رنگ آن طلایی تا زیتونی است و طعم مطبوع کنجد را دارد و حاوی آنتی اکسیدان طبیعی و سرشار از ویتامین E است و از سرطان پیش گیری می کند. همچنین برای قلب و مغز و بهبود عرق سوز مفید است و ماساژ آن موجب درخشندگی و نرم شدن پوست می شود اگر در طبخ غذا طعم کنجد را دوست ندارید می توانید قبل از استفاده چند دقیقه آن را گرم کنید.

روغن زیره:

طبق تجربه ی شخصی هر زمان که برای ماساژ موضع مبتلا به سلولیت از این روغن استفاده و بلافاصله برای بیمار طب سوزنی انجام شود، سلولیت درجه 2 و 3(به خصوص در پهلوی ران ها و باسن) که بسیار سفت و سخت بوده به تدریج نرم و شل می شود و پس از جلسات متوالی، بدون نیاز به جراحی، تاثیرات درمانی چشم گیری به دست می آید.

روغن زیره برای کسانی که رسوب بلغم در معده دارند و غذای شان درست هضم نمی شود، برای افراد چاق، برای نفخ شکم، تقویت معده و لاغری ملایم بسیار مفید است. گرم کننده ی بدن و دستگاه گوارش است ماساژموضعی روی شکم برای کسانی که سوء هاضمه دارند(بعد از غذا با حرکات نوازشی ملایم) مفید می باشد.

روغن سیاهدانه:

روغنی است با طبیعت گرم و خشک و به رنگ سبز تیره تا قرمز، به سالار روغن ها مشهور است و پیامبر به آن حب البرکت می گفتند. ضد حساسیت فصلی و برای سینوزیت بسیار مفید است. برای دردهای بدن، گرفتگی های ماهیچه ای، ازدیاد قوه باء، درد زانو، محکم کردن ریشه ی مو، شفاف و نرم کردن موی سر و جلوگیری از ریزش مو مناسب می باشد.

سایر روغن ها:

روغن های معطر دیگری که قابل استفاده و در دسترس هستند و شما می توانید از خواص معجزه آسای آن ها استفاده کنید، عبارت هستند از: بنفشه، رازیانه، گل سرخ، جوانه گندم، آویشن، سداب، شاهدانه، بذر کتان، فندق، زنجبیل، دارچین، مرزه، روغن سقز و روغن خشخاش.

روغن مرکب(شامل سقز، زنجبیل و خشخاش) برای مفاصل عالی است.

دکتر الهام امیرآذر - طب سوزنی و لیزر ترابی

ماهنامه ی دنیای سلامت