ورزش درمانی

ورزش درمانی اساس توانبخشی است. واژه­ی درمانی اشاره به درمان بیماری یا اختلال جسمی دارد. واژه ورزش​ اشاره به فعالیت بدنی به منظور تمرین  یا بهبود سلامتی دارد. بنابراین این قسمت به کار برد فعالیت­های نیازمند تلاش بدنی به منظور پیشگیری، درمان و توانبخشی بیماری­ها و شرایط ناتوان کننده  می­ پردازد.

تمرینات مربوطه که در این پست و پستهای بعدی موردنظر هستند شامل آنهایی است که استقامت، قدرت، انعطاف پذیری و تعادل را تقویت می­کنند. استفاده از ورزش­های درمانی جهت درمان آسیب­ها مفهوم جدیدی نیست بقراط (ق.م 460-370) ورزش را به عنوان یک عامل مهم برای درمان آسیب لیگامان­ها توصیه می­کرد. همچنین هندوها و چینی­ها از ورزش­های درمانی برای درمان آسیب­های ورزشی در حدود 1000 سال­ قبل از میلاد استفاده می­کردند. در طب سنتی ایران در قسمتهای مختلف به ورزش اهمیت داده شده. ابن سینا به نقش ورزش در درمان بیماریها اشاره کرده و اثر ورزش با شدت متوسط را بر سلامت بدن متذکر شده است.  امروزه انواع مختلف ورزشهای درمانی جزء شایع ترین درمان­های رایج در رشته طب فیزیکی و توانبخشی هستند. بنابراین دانش دقیق در این زمینه برای متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی و اعضای تیم توانبخشی شامل فیزیوتراپیست، کاردرمان و پرستار توانبخشی ضروری است. مفاهیم پایه ورزش درمانی از مطالعات مربوط به فیزیولو‍ژی پایه و فیزیولوژی کاربردی ورزش ریشه می­گیرد. در سال های اخیر تحقیقات اپیدمیولوژیک دید تازه­ ای از اهمیت ورزش در پیشگیری از بیماری­ها به وجود آورده است. بنابراین قسمت عمده این قسمتها به اطلاعات    پایه­ ای که اساس استفاده بالینی از ورزشهای درمانی را فراهم می­آورد، اختصاص یافته است.