فعالیت بدنی بیشتر در بچگی موجب کاهش احتمال شکستگی در بزرگسالی میشود

 "لطفا برید بیرون و چند دقیقه با بچه هاتون فوتبال بازی کنید. شما میتونید با این کار جلوی شکسته شدن لگن اونها رو وقتی بزرگتر شدن بگیرید"

در بچه هایی که بطور مرتب ورزش میکنند و فعالیت بدنی خوبی دارند در سنین بالاتر و وقتی مسن شدند احتمال شکستگی ناشی از پوکی استخوان و بخصوص شکستگی لگن در آنها کم میشود. علت این امر قوی شدن استخوان با ورزش است. در دوران کودکی و نوجوانی که استخوان ها در حال رشد و ساخته شدن هستند ورزش و فعالیت بدنی میتواند موجب قوی تر شدن و محکم تر شدن آنها شود. این استخوان های قوی تا سنین پیری برای آنها باقی میماند تا اینکه در آن زمان مانعی شود در برای شکسته شدن استخوان

این تحقیق بر روی 365 دختر و 446 پسر با سن 9-7 سال در سوئد انجام شد. این بچه ها هر روز به مدت 40 دقیقه در مدرسه آمورش حرکات بدنی میدیدند. گروه دیگر شامل 780 دختر و 807 پسر بودند که هفته ای 60 دقیقه فعالیت تمرینی داشتند. محققین سالانه میزان رشد و تکامل استخوان ها را در این افراد بررسی کردند. مطالعه نشان داد که میزان تراکم استخوان در ستون مهره بچه هایی که فعالیت بدنی بیشتری داشتند بیشتر شده است.

محققین همچنین یک مطالعه گذشته نگر بر روی 709 مرد با سن متوسط 69 سال که قبلا ورزشکار بوده اند و 1368 فرد که ورزش زیادی نمیکرده اند ( با سن متوسط 70 سال) انجام دادند. مطالعه نشان داد که کاهش تراکم استخوان ناشی از سن در گروهی که بیشتر ورزش میکرده اند کمتر از گروه دیگر بوده است.

این مطالعه نشان میدهد که فعالیت بدنی کافی در سنین کودکی موجب میشود استخوان ها بهتر و بیشتر شد کرده و محکم تر شوند. بدین ترتیب فرد در بزرگسالی استخوان های سالم تر و محکم تری خواهد داشت.

توجه داشته باشیم که بدن انسان در طول میلیون ها سال تکامل به نحوی ساخته شده و برنامه ریزی شده است که در هر روز چندین ساعت کار فیزیکی کند. ماشینی شدن زندگی افراد در چند دهه اخیر موجب کاهش میزان فعالیت بدنی انسان ها شده است. این عدم هماهنگی بین نیاز بدن به فعالیت فیزیکی از یک طرف و فعالیت نداشتن انسان ها از طرف دیگر موجب اختلال در کارکرد صحیح بدن و بدنبال آن بیماری میشود.

نکته قابل تامل و اندکی مضحک این است که انسان ها قرن ها بدنبال آن بوده اند که با انجام اختراعات و در خدمت گرفتن ماشین ها خود را از انجام فعالیت های بدنی که آن را سخت میدانسته اند رهایی دهند و اکنون متوجه شده اند که این فعالیت های بدنی برای بدن آنها لازم بوده است. با همان اهمیتی که غذا و آب و هوا برای ادامه زندگی نیاز است فعالیت بدنی هم اهمیت دارد.

تنها راه حل این مشکل درک صحیح مطلب و گنجاندن ورزش روزانه و مداوم در زندگی روزانه است. بدین منظور باید از بچه ها شروع کرد تا نه تنها رفتار آنها را سازماندهی کرده و آنها را به ورزش علاقمند و بلکه نیازمند کرد، همچنین از فرصتی که در اختیار گذاشته شده استفاده کرده و استخوان های سالمی برای آنها بوجود آورد

منبع : ایران ارتوپدی

چگونه میتوان از بروز آسیب در بسکتبال پیشگیری کرد

بسکتبال ورزش پرتحرک و پربرخوردی است و به همین علت احتمال بروز آسیب های ورزشی در آن بالا است. چهار اصل مهم در پیشگیری از آسیب های ورزشی در بسکتبال عبارتند از گرم کردن Warm-up : گرم کردن صحیح و اصولی از مهمترین موانع بروز آسیب های ورزشی است. 10-5 دقیقه گرم کردن برای بالا بردن تعداد ضربان قلب، بالا بردن دمای بدن مهم است. پس از آن باید نرمش های کششی را انجام داد تا قابلیت انعطاف تاندون ها، رباط ها و عضلات بهتر شود. در انجام حرکات کششی باید تاکید بیشتری بر روی عضلات ران، ساق، باسن، شانه و سینه شود. قدرت عضلات : بسکتبال یک ورزش قدرتی است و بدون داشتن عضلات قوی احتمال آسیب زیاد میشود. پس باید با انجام ورزش های مناسب عضلات بدن و بخصوص عضلات درگیر در بسکتبال را قوی کرد آمادگی : بدن ورزشکار در زمان هایی که مسابقه ندارد باید با انجام نرشم های هوازی آماده بماند و در قبل از مسابقه باید آماده انجام فعالیت بیهوازی شود وسایل مناسب : زانو بند و آرنج بند برای محافظت این دو مفصل از وارد شدن ضربات شدید و همچنین در صورت لزوم استفاده از کفش هایی که مچ پا را محکم تر پوشانده و حفاظت میکنند میتوانند به کاهش آسیب های ورزشی در بسکتبال کمک کنند برای پبشگیری از حوادث احتمالی ورزشی در حین انجام بسکتبال به نکات زیر توجه کنید : از کفشی استفاده کنید که فیت پای شما باشد. کف کفش طوری باشد که روی زمین سر نخوررد از جوراب نخی استفاده کنید تا عرق پای شما را جذب کند از حفاظ آرنج و زانو استفاده کنید. از حفاظ دهان استفاده کنید تا در صورت برخورد به دیگر بازیکنان یا در صورت زمین خوردن دهان و دندان های شما را محافظت کند اگر از عینک استفاده میکنید روی آن حفاظ داشته باشد در حین بازی گردنبند نیندازید و آدامس نجوید. گردنبند میتواند در بعضی شرایط به دور گردن شما گیر کرده و به شما آسیب وارد کند و آدامس ممکن است بطور ناگهانی به حلق شما بپرد و موجب خفگی شود. فقط در جای خود بازی کنید و بدانید که بقیه افراد کجا هستند تا احتمال برخورد شما به بازیکنان دیگر کم شود بازیکن مقابل را نگیرید و هل ندهید. زمین بازی باید صاف و عاری از اشیاء زائد باشد و با کفش شما اصطکاک مناسبی را برقرار کند. در هوای بد و در نور کم بازی نکنید. تور و حاشیه زمین باید به اندازه کافی با موانع دیگر فاصله داشته باشد تا بازیکن به آنها برخورد نکند. روی پایه تور و دیوار پشت آن باید با اسفنج پوشیده شود تا در صورت برخورد بازیکن صدمه ای به وی وارد نکند. منبع : ایران ارتوپدی

چگونه میتوان از بروز آسیب در اسکی پیشگیری کرد

اسکی از ورزش های پر آسیب است. سرعت زیاد و غیر قابل پیش بینی بودن مسیر حرکت از عواملی است که احتمال آسیب های ورزشی در اسکی را زیاد میکند. مانند هر ورزش دیگر داشتن بدنی آماده مهمترین اصل در پیشگیری از آسیب های ورزشی است. انجام نرمش های کششی و تقویت عضلات بدن، افزایش مهارت های ورزشی و استفاده از وسایل ورزشی استاندارد و وسایل ایمنی و انتخاب مسیر اسکی متناسب با میزان مهارت اسکی باز از جمله مهمترین اصول پیشگیری از آسیب های ورزشی در اسکی است. بسیاری از این آسیب ها در ساعات پایانی روز که مردم خسته هستند ایجاد میشود. آنها در این ساعات میخواهند از آخرین لحظات روز استفاده کنند و دور آخرشان را هم بروند و اینجاست که خطر در کمین است. در مواردی که بدن ورزشکار در شرایط مناسبی باشد ولی احساس خستگی میکند یا درد دارد باید ورزش را متوقف کند. در این صورت احتمال بروز آسیب کم میشود. برای کم کردن احتمال آسیب های ورزشی در حین انجام ورزش های زمستانی به نکات زیر دقت کنید هرگز تنها ورزش نکنید قبل از شروع ورزش مطمئن باشید بدن شما سر فرم است قبل از شروع حتما بدن خود را گرم کنید حتما از وسایل مناسب مثل کلاه ایمنی و عینک و دستکش مناسب استفاده کنید حتما کنترل کنید وسایل شما سالم است لباس های شما باید چند لایه باشند بطوریکه شما را گرم و خشک نگه داشته و از باد محافظت کنند. چند لایه باشند تا بتوانید مقدار آنها را برحسب شرایط محیط کم و زیاد کنید از قواعد ورزش پیروی کنید یاد بگیرید که چگونه در موقع لزوم بطور اصولی و کنترل شده زمین بخورید به هواشناسی در مورد کاهش درجه حرارت و یا ورزش طوفان در ساعات پیش رو توجه کنید اگر سرما زده شده اید سریعا به پناهگاه بروید. مطمئن باشید همراهان شما میدانند در موقع خطر چگونه باید به هم کمک کنند قبل و در حین و بعد از ورزش آب زیاد بنوشید وقتی خسته هستید یا درد دارید ورزش نکنید منبع : ایران ارتوپدی

تنیس البو مقاوم به درمان را میتوان به توسط پی آر پی درمان کرد

در حدود 48 درصد کسانی که به تنیس البو مزمن دچار هستند در شش ماه بعد از تزریق "پلاسمای سرشار از پلاکت" علائم بالینی به نحو چشمگیری بهتر شده و شدت درد آنها کاهش پیدا کرده است. این نتیجه مطالعه ای است که در گردهمایی سالانه انجمن ارتوپدی امریکا ارائه شده است. پی آر پی یا "پلاسمای سرشار از پلاکت" نوعی فرآورده خونی است و تزریق آن در بعضی نقاط از اندام راهی است که در سال های اخیر برای درمان تعدادی از دردهای سیستم حرکتی پیشنهاد شده است. تنیس البو بیماری شایعی است که در حدود 2-1 درصد از افراد جامعه وجود دارد و موجب درد در قسمت خارجی آرنج میشود. این بیماری در واقع به علت التهاب تاندون در محل اتصال عضلات پشت ساعد به سطح خارجی آرنج ایجاد میشود. تزریق پی آر پی از درمان های جدیدی است که برای تنیس البو پیشنهاد شده است. در مطالعه ای که در گردهمایی سالانه انجمن ارتوپدی امریکا (2013) ارائه شده است تعداد 230 بیمار مبتلا به تنیس البو مزمن که به درمان های معمول جواب مناسب درمانی نداده اند مورد بررسی قرار گرفته اند. در تعدادی از این بیماران برای درمان از تزریق پی آر پی استفاده شده و در تعدادی دیگر از بیماران تنها آب مقطر به ناحیه آرنج تزریق شده است. بعد از گذشت 24 هفته 75 درصد از گروهی که تزریق پی آر پی برای آنها انجام شده بود کاهش چشمگیری در میران درد آرنج داشتند در حالیکه این میزان در گروه کنترل (تزریق آب مقطر) 56 درصد بود. بعد از گذشت شش ماه از تزریق میزان کاهش درد در گروهی که از پی آر پی استفاده کرده بودند 84 درصد و در گروه کنترل 66 درصد بود. این مطالعه نشان میدهد که در مواردی که علائم تنیس البو با درمان های معمول بهبود نیافته و مزمن میشود استفاده از روش تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی) میتواند نتایج خوبی را به همراه داشته باشد.

منبع : ایران ارتوپدی

چه ورزشی برای زانو درد خوب است ؟

ورزش هایی که برای شما مفید هستند:
شنا کردن اولین گزینه پزشکان است.شنا به جز شنای کرال پشت،برای زانوها بسیار مفید است. علاوه بر شنا می‌‌توان در قسمت کم عمق استخر قرار گرفته و به مدت ۱۵ دقیقه در مسیر عرض استخر راه رفت.این کار موجب می‌‌شود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوی مبتلا به آرتروز، عضلات اطراف زانو تقویت شود تا وزن اندام‌های فوقانی به زانو وارد نیاید.البته امکان این ورزش همیشه مهیا نیست.دومین گزینه پیاده‌روی است.پیاده‌روی فشار زیادی بر زانوها وارد نمی‌کند. پیاده‌روی سریع،اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید،مشکلی ندارد.اما به زانوهای معیوب آسیب می‌رساند.دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌کند.به‌طور کلی هرگونه فعالیتی که فشار کمی بر زانوها وارد کند و یا فعالیت‌هایی که در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید،برای زانوها مشکل‌ساز نیستند.
 
ورزش هایی که برای شما مضر هستند:
هر ورزشی که مستلزم خم‌کردن شدید زانوها باشد می‌تواند به زانو صدمه بزند.اگر خم کردن به‌همراه بلندکردن وزنه باشند،فشار مضاعفی به زانوها وارد می‌کند و می‌تواند به زانو آسیب برساند.با این تعریف فعالیت‌های ورزشی که در آنها خم می‌شوید یا می‌پرید،مثل بسکتبال و فوتبال برای زانوها مضرند.ورزش‌هایی که در آن حرکت‌های خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روی پاها به دفعات زیاد انجام می‌شود نیز برای زانوها مضر هستند،تنیس،بدمینتون و فوتبال از این دسته ورزش‌ها محسوب می‌شوند.طناب‌زدن جزء موارد استثنایی است که به رغم پریدن آسیبی به زانو وارد نمی‌کند.ورزش‌هایی که در آنها فرد می‌پرد،فرود می‌آید یا در حال دویدن به‌طور ناگهانی تغییر مسیر می‌دهد،فشار خیلی زیادی  روی زانوها وارد می‌کند که ممکن است منجر به آسیب‌ به رباط‌های زانو و به‌خصوص رباط صلیبی قدامی شوند.حتی مقادیر کم این فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توانند باعث آسیب به غضروف یا منیسک‌های زانو که از غضروف آن محافظت می‌کنند، بشود.توجه داشته باشید ورزشکاران حرفه‌ای با گذراندن دوران بدن سازی و تقویت عضلات پا احتمال آسیب دیدگی را کاهش می‌دهند ضمن این‌که قبل از شروع ورزش نیز بدن خود را بطور اصولی و مناسب گرم می‌کنند، برای همین است که میزان آسیب در آنها کمتر است، ورزشکاران آماتوریست که مثلا فوتبال بازی می‌کنند.
 
ورزش اختصاصی
با چند ورزش می‌‌توان عضلات زانو را به طور اختصاصی تقویت کرد.یکی از این ورزش‌ها،این است که روی زمین بنشینند و پای خود را دراز کنند و به حالتی قرار گیرند که به مفصل‌‌شان فشاری وارد نیاید سپس به حالت در جا عضله جلوی ران خود را منقبض کنند و تا ۱۰ شماره به همین حالت نگه دارند.می‌‌توان برای مثال،صبح سه بار،ظهر سه بار و شب هم سه بار این کار را انجام دهید. البته در روزهای ابتدایی بهتر است زیاد به اندام‌های‌شان فشار وارد نیاورید و به تدریج و به صورت هفته‌ای یک بار،شدت یا مدت تمرین را به مقدار ۱۰ تا ۲۰ درصد افزایش دهید.این نوع ورزش برای عضله چهار سر ران یا جلوی ران است.برای پشت ران هم می‌‌توان عضله پشت ران را منقبض کرد و به طور مشابه با تعداد و مدت گفته شده عمل کرد.

منبع : سایت پزشکان ایران