آب درمانی چیست؟

آب درمانی(هیدروپاتی) یعنی درمان امراض به وسیله آب. از زمانی که به یاد می آید، هم قبایل بدوی و هم ملل متمدن آب را برای درمان به کار می گرفتند. حتی حیوانات وحشی و اهلی دریافته اند، زمانی که بیمار می شوند، باید آب بیاشامند. 

مصرف صحیح آب نه تنها تندرستی ما را حفظ می کند، بلکه در صورت از دست رفتن تندرستی یا بروز اختلال در آن از طریق پاکسازی مواد زاید از بدن، آن را باز می گرداند. 

* طبقه بندی آب از نظر درجه حرارت: 
1) آب خنک تر از دمای بدن (37 درجه)، اثر برانگیزنده، خنک کننده و محرک دارد.

2) آب گرم تر از بدن، تقویت کننده، نیرو بخش و قدرت آفرین است.

3) آبی که داغ است آرامش به وجود می آورد و دردها را مرتفع می سازد، ولی ایجاد خستگی مفرط می نماید.

4) آبی که اندکی از درجه حرارت بدن پایین تر است، یعنی آب ولرم (27 تا 32 درجه) یا آب نه سرد و نه گرم (32 تا 35 درجه) همیشه سودمند است و برای مصارف عمومی مناسب است. 

* چار چوب نظری آب درمانی
نظریه اساسی و اصول هیدروپاتی را می توان به قرار زیر تشریح کرد:

ناخالصی های بدن، علت تمام بیماری هاست.

درد، آوای طبیعت است که به مغز هشدار می دهد که پناهگاه عضو، مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است و برای دفع میهمان ناخوانده یاری می طلبد.

داروهای شیمیایی زهرآگین در چنین مواردی صرفا بیماری را کنترل می کنند، ولی نمی توانند علت را مرتفع سازند. این داروها متعاقبا صدمات شدید تری عارض می کنند.

طبیعت درمان دهنده بزرگی است. بنابراین تمهیدات ما در گرو همکاری با طبیعت، در پاکسازی زواید از طریق مصرف داخلی و خارجی آب است که سالم ترین، مطمئن ترین و بی آزارترین پاک کننده است.

بدن انسان سالم بیش از 60 درصد آب دارد که درجه حرارت آن 37 درجه سانتی گراد است. بدن روزانه مقداری آب از طریق پوست، شش ها، کلیه ها و روده ها دفع می کند و برای اینکه در تندرستی باقی بماند، باید مقداری آب خالص را از راه غذا و آشامیدنی به بدن برسانیم.

برای آنکه تندرستی را حفظ کنیم، همیشه باید غریزه طبیعی را به منزله راهنما قرار دهیم.

علت اولیه تمام بیماری ها، باقی ماندن مواد مرضی در سیستم بدنی است. باکتری ها ازاین مواد زاید تغذیه می کنند. هیچ گونه باکتری در خون خالص اکسیژن دار و در مکانی که این مواد زاید یافت نمی شوند، نمی تواند رشد کند.

بیماری های مزمن در اثر تجمع این مواد مرضی در بعضی از مناطق بدن که بنا به دلایلی ضعیف تر از بقیه اعضا در دفع مواد زاید است، مانند ریه، کبد یا کلیه به وجود می آیند که این مواد زاید سبب تضعیف و تخریب عضو گرفتار می شوند.
تمهیدات ما در علاج بیماری حاد یا مزمن باید کمک به طبیعت در خروج این مواد زاید از بدن باشد که عملکرد اعضا را مختل می کند و این کار نباید با سموم یا تزریق مواد بیگانه در سیستم باشد که حالت بیماری را مشکل تر می سازد، پس آنگاه طبیعت با ناخالصی ها می ستیزد و موادی که برای بدن لازم نیست از بدن دفع می کند.

* ما به وسیله ی آب می توانیم ...
1) هضم غذا را در بدن خود بهبود بخشیم.

2) اجابت مزاج خود را فعال سازیم.

3) جریان ادرار را منظم کنیم.

4) پوست را پاک کنیم و منافذ را برای تعریق باز نگه داریم.

5) تعریق را کم کنیم، وقتی که بیشتر از حد باشد.

6) خواب طبیعی و سالم داشته باشیم.

7) درجه حرارت را به هنگام تب کم کنیم.

8) درجه حرارت را در شرایط لرز زیاد کنیم.

9) جریان خون را تسریع نماییم.

10) التهاب و احتقان را در هر جای بدن کاهش دهیم.

11) از چرکی شدن هر قسمت ملتهب جلوگیری کنیم.

12) در هنگام بیماری تشنگی را مرتفع سازیم.

13) تمام ضایعات از قبیل زخم، بریدگی، سقوط، شکستگی ها، سوختگی ها و ... را ترمیم کنیم.

14) درد را به شیوه ای طبیعی، بدون داشتن اثرات ناگوار شایع داروهای سمی آرام کنیم.

15) به طبیعت در ریشه کن ساختن ناخالصی ها، سموم و ... از بدن کمک برسانیم.

16) آسیب های کبد، یرقان، سنگ صفرا، یبوست، قولنج، کهیر، چاقی و بیماری های تحلیل برنده را شفا بخشیم.

17) اختلال در آشامیدن، تپش قلب، روماتیسم، نقرس، ضعف جنسی و ... را بهبود نماییم.

18) بیماری هایی از قبیل گال، کورک و دمل، کیست سرطان، زخم های خورنده، خنازیر، لوپوس، سل، جذام و ... را التیام دهیم.

19) از افراد ضعیف و خسته مراقبت کنیم و آنها را با طراوت و سرپا نگه داریم.

* موارد احتیاط
آب های خنک تر را برای مدت زمان کوتاه تری باید به کار برد. 
وقتی که بدن خشک می شود، نباید آب سرد را به مصرف داخلی رساند. 
در کم خونی ها، درجه حرارت پایین، سیانوز و در خلال عادات ماهانه در افراد حساس، آب درمانی توصیه نمی شود.
آب گرم را نباید در افراد ناتوان که احساس کوفتگی می کنند، یا مستعد غش و ضعف هستند، یا آنهایی که مستعد گرمازدگی می باشند و یا در سکته به مصارف داخلی و خارجی بدن رساند.
آب ولرم، نه سرد و نه گرم، در درمان اغلب بیماری ها موثر است، به شرط آنکه توسط پزشکی مجرب در زمینه ی آب درمانی تجویز شده باشد. 
آب دارای مواد معدنی اولیه و ناخالصی یا آغشته به رادیوم و ... را نباید برای مصارف آشامیدنی به کار برد.

برچسب‌ها: هیدروپاتی, اب درمانی

آشنایی با بالش های طبی

بالش طبی به چه دردی می‌ خورد؟

وقتی اسم بالش می ‌آید خیلی ‌ها به یاد خوابیدن و بالش زیر سرشان می ‌افتند؛ در صورتی که بالش فقط آن چیزی نیست که زیر سرمان می ‌گذاریم....

این روزها انواع جدیدی از بالش به بازار آمده که مخصوص قرار دادن دور گردن، زیر سر، بین زانوها و حتی بالش‌ های مختص دوران بارداری است. شما می ‌توانید این نوع بالش‌ ها را که عنوان طبی را هم یدک می ‌کشند تقریبا در تمام داروخانه‌ ها یا مراکز خرید بزرگ بیابید. با این حال، این که بالش‌ های طبی چه تفاوتی با انواع عادی‌ دارند و چگونه باید آن ها را نگهداری‌ کرد، به بررسی آن می پردازیم.

طرفداران زندگی سالم معمولا غذاهای سالم می ‌خورند و سبزی ‌ها و میوه‌ ها در سبد غذایی‌ شان جای ویژه‌ای دارد؛ اغلب از شوینده‌ های سالم‌ و بی ‌خطر استفاده می ‌کنند؛ تهویه هوای منزل برای ‌شان مهم است و اهل ورزش و فعالیت هستند و زندگی ‌شان را طوری برنامه‌ ریزی می‌ کنند که همیشه در سالم‌ ترین شرایط به سر ببرند. ولی بسیاری از آن ها از سلامت خواب ‌شان غافل می باشند. شما تا به حال به این موضوع فکر کرده ‌اید که هنگام خواب باید از چه محصولاتی استفاده کنید تا یک سوم از عمرتان را بی ‌دردسر به پایان برسانید؟

تهیه و تولید انواع مختلف بالش‌ های طبی و روانه کردن آن ها به بازار گامی بوده است برای تامین سلامتخواب شما؛ برای این که صبح‌ ها با گردن ‌درد از خواب بیدار نشوید و ساییدن زانوهای ‌تان به یکدیگر، زانودردتان را دوچندان نکند و آلرژی نسبت به مواد درون بالش، آزارتان ندهد.

بالش‌‌ های طبی؛ انواع و اقسام

بالش‌ های طبی به 2 دسته ی اصلی فوم‌ دار و بادی تقسیم ‌بندی می ‌شوند. توصیه بیشتر متخصصان، استفاده از انواع فوم ‌دار است اما نوع بادی این بالش ‌ها هم به علت حمل و نقل آسان برای مسافرت یا استفاده داخل ماشین بسیار مناسب است. بالش ‌های فوم ‌دار که به نام " بالش ‌های هوشمند " هم معروف هستند، بر حسب تغییرات هوای محیط، تغییر حالت می ‌دهند. بگذارید کمی ساده ‌تر برای تان بگویم اگر از یک بالش هوشمند دور گردن یا زیر سر خود استفاده کنید، آن قسمتی از بالش که گودی گردن ‌تان را پُر می ‌کند، برجسته می ‌ماند و سایر قسمت‌ ها (مخصوصا بخشی که وزن اصلی سرتان روی آن است) کمی فرو می ‌رود و بعد از این که شما بالش را از زیر سر یا دور گردن ‌تان برداشتید، کاملا به شکل اولیه‌ اش باز می ‌گردد.

کدام بالش طبی به درد شما می ‌خورد؟

بالش‌ های طبی بنا به کارایی ‌شان به انواع زیر دسته ‌بندی می ‌شوند:

بالش‌ های دورگردنی:

این بالش‌ های U شکل در دو نوع بادی و فوم ‌دار در بازار موجود هستند و گزینه ‌ای‌ مناسب برای افرادی است که گردن ‌درد دارند و می‌ خواهند (یا مجبور هستنند) با کامپیوتر کار کنند یا به مدت طولانی در ماشین باشند. هنگام استفاده از این بالش‌ ها، سنگینی سر روی بالش می ‌افتد و گردن مجبور به تحمل کردن فشار اضافی نمی‌ شود.

بالش های مخصوص خواب:

اگر بخواهید بالش طبی مخصوص خواب بخرید باید گزینه مورد نظرتان را از بین انواع هوشمند یا همان فوم ‌دار آن ها انتخاب کنید. بالش‌ های بادی مخصوص خواب چندان طبی نیستند و کارکرد خارق ‌العاده‌ای هم ندارند.

تفاوت بارز بین بالش ‌های هوشمند مخصوص خواب و بالش‌ های معمولی که شاید خیلی از ما هنگامخواب از آن ها استفاده می ‌کنیم، این است که این بالش ‌ها صاف و یک تکه نیستند. بخش پایینی این بالش ‌ها کمی برآمده ‌تر از سایر بخش‌ هایش است تا بتواند به راحتی گودی گردن را پوشش دهد.

بالش‌ مخصوص زانودرد:

این نوع بالش طبی گزینه مناسبی برای افراد مبتلا به زانودرد است.دکتر تقی‌ بغدادی، ارتوپد، در باره این بالش ‌ها می‌ گوید: " وقتی فردی زانودرد دارد و هنگام خوابیدن هم به پهلو می ‌خوابد، سایش زانوها روی یکدیگر سبب تشدید دردش می‌ شود و بنابراین استفاده از این بالشتک‌ های مخصوص زانودرد می ‌تواند برای جلوگیری از افزایش درد زانوها یش بسیار موثر باشد."

بالش‌ مخصوص بارداری:

شاید از بین بالش ‌های طبی، این نوع ‌اش از همه ناشناخته‌ تر و عجیب ‌تر باشد اما اگر تجربه مادر شدن را داشته باشید خیلی خوب می ‌دانید که سنگینی شکم مخصوصا در ماه‌ های آخر بارداریباعث می ‌شود که مادر باردار در طول خواب کمی اذیت شود، بنابراین طراحی و تولید بالش ‌های بارداری به دلیل این بوده که این بالش زیر شکم خانم‌ های باردار در طول مدت خواب البته وقتی که به پهلو خوابیده ‌اند قرار گیرد و وظیفه تحمل سنگینی شکم را به عهده گیرد تا مادر بتواند با خیالی آسوده لذت یک خواب راحت را تجربه کند.

بالش‌های گرد مخصوص نشستن:

خیلی از افراد به علت کمردرد یا بنا به هر دلیلی نمی ‌توانند روی سطوح سفت بنشینند. بالش‌ های گود تو خالی که در دو نوع فوم و بادی در بازار موجود هستند، می‌ توانند تا حد زیادی مشکل این گونه افراد را حل کنند.

طرز استفاده از بالش ‌های طبی

بالش‌ های طبی، به ‌ویژه آن هایی که مخصوص زیر سر گذاشتن هنگام خواب هستند، معمولا باروکش ‌های روشن و کرم ‌رنگ در بازار موجود هستند و تمام انواع ‌شان هم قابل شستشو هستند اما برای این که بالش ‌تان عمر مفید بیشتری داشته باشد و دیرتر رنگ و رویش برود و کهنه شود، بهتر است خودتان با یک روبالشی دور آن را بپوشانید. این ‌طوری‌ می ‌توانید هر دو هفته یک بار خیلی راحت، روکش آن را باز کنید و بشویید؛ بدون این که آسیبی به بالش‌ تان برسد. بالش‌ های بادی را به هیچ عنوان با دهان باد نکنید. این کار باعث انتقال بسیاری از ویروس‌ ها و بیماری‌ ها بین اعضای خانواده می ‌شود. می ‌توانید برای باد کردن این نوع بالش ‌ها از یک تلمبه دستی کوچک خانگی استفاده کنید. برای جلوگیری از سوراخ شدن هم باید آن ها را روکش کنید و کمتر بادشان کنید.

ندا احمدلو - هفته نامه سلامت
منبع:تبیان

دکتر عباس دقاق زاده

برچسب‌ها: متخصص ارتوپدی, متخصص طب فیزیکی وتوابخشی, متخصص فیزیوتراپی, متخصص مغز واعصاب