کار با کامپیوتر (3)

  استفاده نادرست از کامپیوتر میتواند موجب مشکلاتی در سیستم بینایی و اسکلتال شود. مشکلات سیستم اسکلتال میتواند خود را بصورت درد گردن و شانه نشان دهد. کمر درد، درد بازو، ران و مچ دست ها، بیحسی و گزگز دست ها و بسیاری دیگر از مشکلات در اندام ها هم میتوانند به علت استفاده نادرست از کامپیوتر بوجود آید.

وضعیت قرار دادن کیبورد و ماوس هنگام کار با کامپیوتر

کیبورد باید درست در جلوی شما ( نه سمت چپ و نه سمت راست) باشد بطوریکه بازوهای شما عمود بر زمین و آرنج های شما در دو طرف و نزدیک تنه و مچ دست هایتان مستقیم باشند. فاصله زیاد یا کم شما از کیبورد، به گردن و شانه فشار وارد میکند. ارتفاع میز باید طوری باشد که ران ها بتوانند براحتی زیر آن بروند. به این ترتیب میتوانید فاصله کیبورد از خودتان را به درستی تنظیم کرده به طوری که بازوهایتان در وضعیت عمود بر زمین قرار گیرند.

طرز نشستن نادرست

 

کیبورد و ماوس باید حدود 5-3 سانتیمتر بالاتر از ران های شما باشند. در هنگام استفاده ار کیبورد و ماوس چیز دیگری مثل قلم را در دست نگیرید بطوریکه انگشتان دست باید کاملا ریلاکس باشند. با کلید های کیبورد با ملایمت رفتار کنید و با فشار به آنها ضربه نزنید. ماوس را به نرمی بگیرید. وقتی با ماوس یا کیبورد کار نمیکنید انگشتان و دو دست خود را روی سطح صاف میز ریلاکس بگذارید.      

مانیتور را چگونه تنظیم کنیم

تنظیم درست ارتفاع مانیتور برای جلوگیری از مشکلات چشم و گردن و شانه مهم است. اغلب مانیتور ها در ارتفاعی قرار میگیرند که کاربر مجبور میشود برای نگاه کردن به آن به طرف بالا نگاه کند. این کار موجب قوس شدید گردن به عقب میشود و قرار گرفتن در این وضعیت بعد از مدتی موجب درد گردن بخصوص در مهره آخر و در محل اتصال به مهره های پشتی میشود. مانیتور باید حداقل نیم متر از کاربر دور باشد و طوری قرار گیرد که لبه بالایی آن در سطح چشم های وی قرار گیرد به نحوی که مسیر نگاه به مرکز مانیتور مسیری رو به پایین باشد.

نور مطلوب در محل کار

محل کار شما باید از منابع درخشان نور مانند پنجره های پرنور دور باشد. هر از چند گاهی به نقطه دوردستی نگاه کنید تا چشمان شما استراحت کنند. 

منبع : ایران ارتوپدی

کار با کامپیوتر (2)

استفاده نادرست از کامپیوتر میتواند موجب مشکلاتی در سیستم بینایی و اسکلتال شود. مشکلات سیستم اسکلتال میتواند خود را بصورت درد گردن و شانه نشان دهد. کمر درد، درد بازو، ران و مچ دست ها، بیحسی و گزگز دست ها و بسیاری دیگر از مشکلات در اندام ها هم میتوانند به علت استفاده نادرست از کامپیوتر بوجود آید.

وضعیت قرار دادن آرنج، ساعد و دست در هنگام کار با کامپیوتر

بسیاری از کاربران کامپیوتر در موقع کار با کیبورد یا ماوس ساعد و آرنج و بازو هایشان به هیچ جایی تکیه ندارد و به اصطلاح آنها را در هوا نگه میدارند. در این حالت تمام وزن بازو و ساعد باید به توسط شانه ها تحمل شود. این وضعیت موجب میشود تا در دراز مدت به مفاصل شانه و گردن فشار زیادی وارد شود که منجر به درد در گردن و شانه میشود. برای جلوگیری از این مشکل باید فشار وزن را از روی گردن و شانه تا حد امکان کم کرد.

راه حل مناسب اینکار اینست که در هنگام کار با کیبورد یا ماوس آرنج یا ساعد را روی یک تکیه گاه قرار داد به نحویکه شانه کاملا شل و آویزان شود. در این وضعیت وزن بازو را تکیه گاه تحمل میکند و فشاری به شانه و گردن وارد نمیشود.

برای این منظور بهترین تکیه گاه، دسته صندلی است. پس در هنگام کار با ماوس و کیبورد باید سعی کرد آرنج و ساعد را روی دسته صندلی قرار داده و شانه های خود را شل کنیم البته باید مواظب بود تکیه گاه زیر آرنج خیلی سفت نباشد. اگر صندلی دسته نداشت میتوان از هر مکان دیگری استفاده کرد. مثلا میتوان یک ران را روی ران دیگر گذاشته و آرنج یا ساعد را روی آن قرار داد.

در هنگام کار با کیبورد یا ماوس باید پاشنه دست یا محلی از کف دست خود را که نزدیک مچ قرار گرفته است روی یک تکیه گاه قرار دهید تا بدینوسیله وزن ساعد شما روی آن محل اعمال شود. استفاده از ماوس پدهای بالشتک دار برای این کار بسیار مفید است. بالشتک این ماوس پدها، تکیه گاه مناسبی برای قرار دادن قاعده کف دست است و علاوه بر آن، وجود این تکیه گاه برجسته موجب میشود که هنگام در دست گرفتن ماوس، کف دست در امتداد ساعد قرار گیرد. وقتی این بالشتک وجود ندارد کاربر برای گرفتن ماوس باید مچ دست خود را به عقب خم کند که در دراز مدت موجب خستگی مچ میشود.

نکته مهم دیگر اینست که مچ دست شما باید در هنگام کار با کیبورد یا ماوس در حالت مستقیم قرار بگیرند و نباید موس را در جایی قرار دهید که برای گرفتن آن مجبور شوید مچ دست خود را به یک طرف منحرف کنید.

از ماوسی استفاده کنید که اندازه دست شما باشد. ماوس های بیش از حد بزرگ موجب خستگی مچ دست شما میشوند.

همین نکات در مورد استفاده از کیبورد هم صادق است.

منبع : ایران ارتوپدی

کار با کامپیوتر (1)

استفاده از کامپیوتر بسرعت در حال گسترش بوده و این وسیله عملا در حال تبدیل شدن به یکی از ملزومات زندگی مدرن است. استفاده از این وسیله مانند بسیاری از ابزار های دیگر اگر به روش درست صورت نگیرد در دراز مدت آسیب هایی را به بدن وارد میکند. این مشکل بخصوص در کسانی که به علت وضعیت کارشان روزانه مدت های زیادی از کامپیوتر استفاده میکنند اهمیت بیشتری دارد.

استفاده نادرست از کامپیوتر میتواند بعد از مدتی موجب مشکلاتی در سیستم بینایی و اسکلتال شود. این مشکلات جدای از تغییراتی است که میتواند در شخصیت و رفتار فرد بروز کند و از حوصله این بحث خارج است. مشکلات سیستم اسکلتال میتواند خود را بصورت درد گردن و شانه نشان دهد. کمر درد، درد بازو، ران و مچ دست ها، بیحسی و گزگز دست ها و بسیاری دیگر از مشکلات در اندام ها میتواند به علت استفاده نادرست از کامپیوتر بوجود آید. این مقاله به بررسی راه هایی میپردازد که با رعایت آنها مشکلات گردن و شانه به علت استفاده نادرست از کامپیوتر کمتر بوجود آید.

چه صندلی مناسب کار با کامپیوتر است

صندلی مورد استفاده شما باید پشت کمر شما را محافظت کند. پشتی صندلی باید قوسی داشته باشد که مطابق با قوس کمر انسان باشد. وقتی روی صندلی مینشینید کاملا به عمق صندلی رفته و به پشتی آن تکیه بزنید. ارتفاع صندلی باید طوری تنظیم شود که وقتی کف پای شما روی زمین یا تکیه گاه قرار میگیرد زانو های شما هم سطح لگن باشند و یا ران ها بصورت افقی قرار بگیرند.

نشیمن صندلی یا محلی از صندلی که مینشینیم باید کمی از لگن شما پهن تر باشد. همچنین اندازه نشیمن صندلی باید طوری باشد که وقتی روی آن نشسته ایم و به پشتی آن تکیه زده ایم پشت زانو هایمان حدود 3-2 بند انگشت از جلوی نشیمن صندلی فاصله داشته باشد. بهتر است صندلی مورد استفاده، چرخدار بوده و ستون اصلی آن روی حداقل پنچ پایه چرخدار متصل باشد.

1- چشم شما باید در سطح بالای مانیتور باشد

2- کمر شما کاملاً به صندلی تکیه بدهد

3- کف پا را طوری تنظیم کنید تا زانو در سطح لگن باشد

4- ساعد خود را روی حفاظ کناری صندلی بگذارید

5- برجستگی جلوی مچ دست در ناحیه کف دستتان را روی یک پد نرم بگذارید

6- شانه خود را شل نگه دارید

منبع : ایران ارتوپدی

پیشگیری از حوادث ورزشی در شنا

گرچه حوادث ورزشی در شنا نسبت به دیگر ورزشها کمتر دیده میشود با این حال در صورتیکه ورزش با تکنیک غلطی انجام شده و اقدامات احتیاطی به عمل نیاید احتمال آسیب های ورزشی وجود دارد. برای پبشگیری از حوادث احتمالی ورزشی در حین انجام شنا به نکات زیر توجه کنید : شایع تری محل آسیب در شنا، شانه است. با انجام نرمش های منظم عضلات شانه و تنه و کمر خود را تقویت کنید. در مناطق حفاظت شده شنا کنید. تنها شنا نکنید. اگر مهارت زیادی ندارید حتما جلیقه شنا داشته باشید. اگر خیلی خسته یا سرد یا خیلی گرم هستید شنا نکنید اگر تب دارید یا عفونت تنفسی یا گوش دارید زیاد شنا نکنید. بعد از شنا با تکه ای پارچه یا با حرکت سر آب را از گوشتان خارج کنید. از گوش پاک کن استفاده نکنید. در آب کم عمق شیرجه نزنید. این کار خطر بالای شکستگی مهره های گردن را به همراه دارد فقط در استخری شنا کنید که بتوانید عمق آنرا دیده و تشخیص بدهید. از منتهی الیه تخته شیرجه، شیرجه بزنید. روی تخته شیرجه ندوید. به محض اینکه در آب شیرجه زدید با شنا از محل دور شوید تا نفر بعد بتواند شیرجه بزند. هیچوقت بیش از یک نفر روی تخته شیرجه نباشد. در هوای طوفانی در دریا یا رودخانه شنا نکنید. منبع : ایران ارتوپدی

آسیب های ورزشی در شنا

شنا یکی از کم آسیب ترین ورزش ها است. این میتواند به علت سرعت پایین حرکت در آن، نبودن برخورد بین بازیکنان و محیط ورزشی کاملا قابل پیش بینی باشد. آسیب های ورزشی در شنا غالبا به علت تکنیک غلط و یا فشار زیاد ورزشکار به بدن خود است. مهمترین آسیب های ورزشی در شنا عبارتند از سندروم ایمپینجمنت در شانه شانه شایعترین محل درد در شناگران است. درد شانه بیشتر در شنای آزاد و کمتر در قورباغه و پروانه دیده میشود. سندروم ایمپینجمنت در شانه یک شناگر به علت آسیب تاندون عضلات روتاتورکاف ایجاد شده و موجب بروز درد و محدودیت حرکت در شانه میشود. این درد بخصوص در حین بالا بردن دست بیشتر میشود. علت بروز سندروم ایمپینجمنت در شانه معمولا تکنیک غلط شنا است. در شنای آزاد وقتی که شناگر دست خود را کاملا به جلو کشیده و میخواهد آن را وارد آب کند اگر دست را در وضعیتی بگیرد که ابتدا شست وارد آب شود و یا دست خود را از خط محوری طولی بدن عبور بدهد فشار زیادی به تاندون روتاتور کاف وارد میشود. گاهی اوقات علت بروز این آسیب زیاده روی در انجام تمرینات ورزشی است. نفس کشیدن یکطرفه و استفاده نامناسب از پدال های دستی هم از علل بروز سندروم ایمپینجمنت است. عدم بالانس در قدرت و قابلیت انعطاف عضلات شانه هم میتواند این بیماری را ایجاد کند. شنا عضلات سینه ای و چرخاننده داخلی شانه را قوی میکند. وقتی عضله ای قوی میشود طول آن و تاندون آن هم کوتاه شده و قابلیت ارتجاعی آن کم میشود و این موجب عدم بالانس و در نتیجه افزایش احتمال اسیب میشود. برای جلوگیری از این وضعیت باید اولا همه عضلات شانه تقویت شوند نه فقط عضلاتی که به توسط شنا تقویت میشوند و این مهم فقط با انجام تمرینات بدنسازی با وزنه مقدور است و ثانیا باید نرمش های کششی عضلات به خوبی و با حوصله انجام شوند. زانوی قورباغه منظور از زانوی قورباغه بروز درد زانو در کسانی است که شنای قورباغه میکنند. این درد به علت تکنیک غلط در حین حرکت زانو ایجاد میشود. شناگر در حین اجرای شنای قورباغه زانوی خود را در حال چرخش خارجی نگه میدارد و در این وضعیت زانوی خود را خم و راست میکند. زانو برای این وضعیت ساخته نشده است پس ممکن است در حین اجرای این حرکت به رباط جانبی داخلی زانو کشش بیش از حدی وارد شود و این کشش موجب بروز در آن میگردد. برای پیشگیری از این وضعیت باید عضلات همسترینگ و عضلات چهارسر ران را تقویت کرده و نرمش های کششی این عضلات و زانو را با حوصله و به خوبی انجام داد. کمر پروانه در همه انواع شنا ها چند گانه سعی شناگر در بیرون آوردن بیش از حد سر از آب موجب افزایش قوس کمر و در نتیجه وارد شدن فشار بیش از حد به کمر و بروز کمردرد میشود. حرکات شدید و پرقدرت مهره های کمر بخصوص مهره های پایینی آن میتواند موجب وارد شدن فشار زیاد به آنها شده و موجب کمردرد گردد. آسیب های گردن در شنای آزاد سر و گردن باید در امتداد تنه و ستون مهره بوده و شناگر پایین را نگاه کند. شناگر نباید سر را طوری بچرخاند که جلو را ببیند و یا سر را از سطح آب بلند کند تا هواگیری کند. این کار موجب چرخش زیاد سر و بروز آسیب های گردن میشود. برای نفس گیری باید بیشتر تنه بچرخد نه گردن. در حین شنا های قورباغه و پروانه هم باید سر به پایین بوده و گردن در امتداد تنه نگه داشته شود. اسپاسم عضلات ساق یکی از مشکلاتی که ممکن است در حین شنا ایجاد شود گرفتگی و اسپاسم ناگهانی عضلات پشت ساق است که درد شدیدی ایجاد میکند. این گرفتگی عضلانی معمولا به علت خستگی شدید عضله ایجاد میشود. ضعیف بودن عضلات ساق و انجام ندادن نرمش های کششی قبل از آغاز شنا میتواند زمینه بروز این مشکل را فراهم کند. در صورت بروز این مشکل، شناگر باید به پشت برگشته و ساق را بالا آورده و با یک دست عضلات پشت آن را ماساژ دهد. با دست دیگر هم پدال زده خود را به خشکی برساند. منبع : ایران ارتوپدی