4 اشتباه رایج در ورزش کردن

4 اشتباه رایج در ورزش کردن   کلید رسیدن به تناسب اندام واقعی، تمرین منظم و مرتب است... درباره اینکه هدفتان از ورزش، لاغر شدن باشد یا به طور ایده‌آل تناسب اندام پیدا کنید و سلامت خود را بهبود ببخشید، عقاید درست و غلطی هم وجود دارد. بر اساس توصیه کارشناسان، اشتباهات و واقعیات مرتبط با ورزش را گرد آورده‌ایم که اطلاع از آنها برای شما که ورزش می‌کنید مفید است. اشتباه اول: ورزش، مرا از شکم بزرگم خلاص می‌کند. واقعیت: هر کسی به گونه‌ای اضافه وزن پیدا می‌کند، اما چاقی شکمی‌ مشکل رایج آقایان است. حتی اگر ورزش کنید و دراز و نشست انجام دهید، شما برای از دست دادن چربی اطراف شکم‌تان به اندازه ی کافی کالری نمی‌سوزانید و نمی‌توانید ماهیچه‌هایی را که رشد کرده‌اند، ببینید. برای قامت صاف‌تر و عضلات شکمی‌خوشایندتر، نیاز دارید که کالری کمتری مصرف کنید و بیشتر ورزش کنید. در حالی که ترکیبی از ورزش‌های قلبی و استقامتی انجام می‌دهید، باید رژیم کم‌چربی و کم کربوهیدرات هم داشته باشید، اما به خاطر داشته باشید که هنوز به برخی ورزش‌های شکمی‌ نیاز دارید. اشتباه دوم: سریع‌ترین راه برای ساخت ماهیچه‌ها، تمرین بیشتر با وزنه‌های سبک‌تر است. واقعیت: اگر دنبال این هستید که سریعا عضلانی شوید، از قوانین زیر تبعیت کنید: وزنه‌های سنگین‌تر با تکرار کمتر، ماهیچه‌های شما را سریع‌تر عضلانی می‌کند. اگر فقط دنبال خوش‌هیکلی هستید، تکرار بیشتر با وزنه سبک‌تر نیز همان اثر را دارد که باعث بهبود قدرت ماهیچه‌هایتان می‌شود. (وزنه سنگین وزنه‌ای است که تنها برای هشت تکرار یا کمتر می‌توانید استفاده کنید. وزنه سبک را می‌توانید برای 12 تا 20 تکرار استفاده کنید). بهترین برنامه ی بدن‌سازی شامل ترکیبی از بالا بردن قدرت و استقامت بدن است. دلیل دیگر انجام هر دو تمرین این است که اگر همیشه از یک وزنه (سنگین یا سبک) با یک تکرار ثابت استفاده کنید، بدن شما عادت می‌کند و در نتیجه پیشرفت، کم یا حتی متوقف می‌شود. اشتباه سوم: مردم عادی به کلاس یوگا نمی‌روند. واقعیت: کسالت یکی از اصلی‌ترین دلایل ترک ورزش است و هنوز اغلب مردم در مقابل رفتن به کلاس ورزشی مقاومت می‌کنند. علی‌رغم این واقعیت که کلاس های ورزشی بهترین روش‌های فعال بودن هستند و امتیازات آنها تنها روانی نیست. وقتی یک ورزش را همیشه انجام دهید، ماهیچه‌هایتان تناسب می‌یابند و شما به اوج می‌رسید. تغییر وزنه‌هایی که بلند می‌کنید، ماهیچه‌هایتان را تغییر می‌دهد و آنها را قوی‌تر می‌سازد. روابط اجتماعی نیز بسیاری از مردم را از ترک ورزش باز می‌دارد. کسانی که فکر می‌کنند یوگا تنها برای خانم‌های لاغر و کشیده است، دوباره فکر کنند. حتی یک جلسه در هفته، یوگا، کمک می‌کند تا بدنی انعطاف‌پذیر داشته باشید، استرس را کاهش دهید و از صدمات و آسیب‌ها پیشگیری کنید. (آیا نیاز به دلیل دارید؟ بسیاری از ورزشکاران آن را انجام داده‌اند). اشتباه چهارم: سخت فعالیت کردن در پایان هفته، تناسب اندام را حفظ خواهد کرد. واقعیت: فعال بودن در آخر هفته برای کسانی که در طول هفته مشغول کار هستند، شاید برنامه خوبی به نظر برسد، اما این فکر که بدن‌تان را فقط برای چند ساعت وادار به تحرک و ورزش کنید تا یک هفته کم فعالیتی را جبران نماید، اشتباه است. این کار باعث آسیب رساندن به بدن نیز خواهد شد. اینکه آخر هفته بسکتبال‌ بازی کنید، یا مسافتی طولانی را بدوید و یا بیش از حد ورزش کنید تا جبران استراحت در طول هفته را کرده باشید، هم غیرموثر و هم خطرناک است. شما نمی‌توانید ماهیچه‌ها، قلب یا شش‌هایتان را به طور موثر تمرین دهید و درد حاصل ممکن است باعث شود نتوانید روزها از رخت‌خواب برخیزید. کلید رسیدن به تناسب اندام واقعی، تمرین منظم و مرتب است، حتی اگر این تمرین به اندازه ۳۰ دقیقه فعالیت در بیشتر روزهای هفته باشد. منبع : سایت سیمرغ

یوگا چه فوایدی دارد؟

برخی افراد تصور می کنند که یوگا شبیه ژیمناستیک است و چون آنها مسن و دارای اندام نامتناسب و یا عضلات خشک هستند، نمی توانند تمرینات یوگا را انجام دهند. اما حقیقت این است که شما هرگز برای بهبود انعطاف پذیری بدن پیر نیستید.

برخی تمرینات یوگا با کشش مناسب عضله همراه هستند. این تمرینات موجب آزاد شدن اسید لاکتیک تولید شده در عضلات می شوند و سبب خشکی، فشار، درد و خستگی می گردند. همچنین یوگا حرکات مفاصل را افزایش داده و موجب افزایش لغزندگی مفاصل و بهبود حرکات بدن می شود.

یوگا تنها عضلات را تقویت نمی کند بلکه موجب قوی شدن همه بافت های نرم بدن از جمله رباط ها، تاندون ها و بافت های اطراف ماهیچه می شود. صرف نظر از سطح تمرینات، فواید این ورزش در مدت کوتاهی پدیدار می شود. در یک مطالعه مشخص شد که بعد از 8 هفته از شروع تمرینات 35 درصد بهبودی در انعطاف پذیری تنه و شانه ها مشاهده می شود.

یوگا و قدرت

برخی تمرینات یوگا قدرتی بوده و به بهبود توانایی عضلات کمک می کنند. حرکات ایستاده موجب افزایش قدرت عضله پشت ران و عضلات شکم می شوند.

یوگا به بهبود حالت بدن کمک می کند

با افزایش انعطاف پذیری و قدرت، حالت بدن بهتر می شود. یکی دیگر از مزایای یوگا افزایش آگاهی بدن است. به این معنی که در صورت خمیده شدن و قوز کردن، شما سریع متوجه حالت بدن شده و آن را اصلاح می کنید.

یوگا تنفس را بهبود می بخشد

به دلیل تنفس عمیق در حین تمرینات یوگا، ظرفیت ریه و توانایی ورزش افزایش می یابد، اثرات آدرنالین (هورمون استرس) خنثی می شود و در نتیجه موجب  تمدد اعصاب وریلکسیشن می گردد. اما یوگا شامل تمرینات هوازی مانند دویدن و دوچرخه سواری نیست.

یوگا یعنی کاهش استرس و افزایش آرامش

حتی پس از اولین جلسه کلاس یوگا، شما قادرید کم شدن استرس را حس کنید. برخی تمرینات یوگا شامل تکنیک های مدیتیشن است که موجب تنفس عمیق، تسلط بر ذهن و توقف صدای ذهن که معمولا به دلیل استرس ایجاد می شود، می گردد.

خصوصیت ضد استرس یوگا یک پاسخ بیوشیمیایی است. کاهش کاتکول آمین ها (هورمون هایی که در پاسخ به استرس و توسط غدد آدرنال یا فوق کلیوی تولید می شوند) و کاهش سطح واسطه های عصبی از جمله دوپامین، نور اپی نفرین و اپی نفرین در نتیجه تمرینات یوگا ، موجب احساس آرامش می شود.

در برخی تحقیقات به ارتباط بین یوگا و افزایش هورمون اکسی توسین اشاره شده است. این هورمون به نام هورمون اعتماد وارتباط مشهور است وموجب افزایش آرامش و بهبود ارتباط با دیگران می شود.

یوگا، تمرکز و خلق وخو

بهبود توانایی  تمرکز و خلق وخو از مزایای یوگا به شمار می رود. افرادی که یوگا کار می کنند اغلب خوشحال به نظر می رسند و تمرکز ذهنی خوبی دارند. در تحقیقات اخیر،  اثرات یوگا بر افسردگی مورد مطالعه قرار گرفته اند. این اثرات مثبت به دلیل افزایش سطح اکسیژن مغز در نتیجه تمرینات یوگا است.

فواید یوگا برای قلب

یوگا موجب کاهش فشار خون و آرام شدن ضربان قلب می شود که برای بیماران مبتلا به پرفشاری خون، بیماری های قلبی- عروقی و سکته یک اثر درمانی به شمار می رود. در مطالعات بیوشیمیایی، از یوگا به عنوان یک عامل آنتی اکسیدان یاد شده است که موجب کاهش کلسترول و تری گلیسرید خون و همچنین تقویت سیستم ایمنی می شود.

اثرات یوگا بر بیماری ها

اثرات درمانی یوگا به خوبی مشخص شده اند. این ورزش موجب بهبود بیماری های مزمن از جمله آسم، کمر درد، التهاب مفاصل، بی خوابی و MS می شود.

سایر مزایای یوگا

برخی مطالعات نشان می دهند که یوگا اثرات مثبتی بر یادگیری و حافظه، کند شدن روند پیری، افزایش اعتماد به نفس، بهبود روابط و ارتقای سطح انرژی دارد.

منبع: سلامت نیوز

سردردهای روزانه مزمن

سردردهای گاهگاهی در اغلب مردم وجود داشته و اهمیتی ندارد ، ولی در صورتیکه روزهایی که سردرد دارید بیشتر از روزهایی باشد که سردرد ندارید ، ممکن است به نوعی از سردرد بنام سر درد روزانه مزمن دچار باشید . 

درمان اولیه و قاطع همراه با پیگیری طولانی مدت بیمار می تواند موجب کاهش مدت ، شدت و دفعات حملات سردرد گردد .
بنابراین در صورتیکه سردردها بیشتر از 15 روز در ماه وجود داشته و بیشتر از 3 ماه سابقه چنین سردردهایی داشته باشید بایستی پیگیری پزشکی انجام گردد . در صورتیکه نتیجه پیگیریها ، علت خاصی را نشان ندهد ، به این نوع سردرد ، سردرد روزانه مزمن گویند . این سردردها با توجه به مدت حملات طبقه بندی می گردند . سردردهایی که بیشتر از 4 ساعت طول بکشد به چهار نوع تقسیم می شوند :
1- میگرن مزمن
2- سردرد فشارنده مزمن ( Tensionیا عصبی )
3- سردرد روزانه مداوم
4- سردرد نیمه سرمداوم
1- سردرد میگرن مزمن :
این نوع سردردها همان میگرنهای بدون علائم هشداردهنده aura) می باشند . این سردردها اغلب یکطرفه و ضربان دار بوده و شدت متوسط تا شدید دارند و با فعالیت فیزیکی بدتر می شود . تهوع ، استفراغ یا حساسیت به نور یا سر و صدا نیز وجود دارد .این سردردها اغلب به داروهای تریپتان یا مشتقات ارگو پاسخ می دهند .
2- سردردهای فشارنده مزمن (سردرد عصبی یا Tension):
این سردردها ممکن است بصورت مداوم وجود داشته و یا حملات آن ساعتها بطول انجامد .معمولا بدلیل مزمن شدن و پیشرفت سردردهای حمله ای Tension ایجاد می شوند .این سردردها اغلب دوطرفه بوده و موجب درد خفیف تا متوسط گردیده و اغلب غیر ضرباندار می باشد . معمولا بصورت فشارنده یا انقباض احساس می گردد و توسط فعالیتهای فیزیکی بدتر نمی شود . گاها" حساسیت به نور و صدا و یا تهوع خفیف هم وجود دارد .
3- سردرد روزانه جدید مداوم :
در این نوع سردردها ، سردرد ظرف چند روز پیشرفت کرده و مستقر می گردد . در این حالت سردرد همیشگی و مداوم می گردد . این سردردها اغلب دوطرفه و غیر ضرباندار بوده و بصورت فشارنده یا انقباض احساس می گردد . اغلب موجب درد خفیف تا متوسط گردیده و معمولا توسط فعالیتهای فیزیکی بدتر نمی شود ، معمولا حساسیت به نور یا صدا و یا تهوع خفیف هم وجود دارد .

4- سردرد نیمه سر مداوم :
این سردردها یکطرفه بوده و همیشه در همان طرف بروز می نماید . سردردها روزانه و مداوم بوده و زمان بدون سردرد وجود ندارد . سردرد شدت متوسط داشته و ممکن است حملات شدید گاهگاهی هم وجود داشته باشد . گاهی بقدری شدیدمی گردد که شبیه میگرن می گردد . این سردردها به ایندومتاسین پاسخ می دهد .
ضمنا این سردرد حداقل موجب یک از موارد زیر می گردد :
- اشک ریزش یا قرمزی چشم در طرف مبتلا
- افتادگی پلک یا انقباض مردمک چشم
- احتقان بینی یا آبریزش بینی
چه موقعی بایستی به پزشک مراجعه نمود :
سردردهای گاهگاهی شایع بوده و احتاج به ویزیت پزشک ندارند . ولی در صورتیکه موارد زیر دیده شود بایستی این نوع سردرد ها را جدی گرفته و به پزشک مراجعه نمود :
- سردردها دو بار در هفته یا بیشتر اتفاق بیافتد
- مصرف تقریبا روزانه قرص مسکن جهت کنترل سردرد
- مصرف بیش از حد توصیه شده داروهای مسکن جهت رفع سردرد
- تغییر نمودن کیفیت سردردها
- بدتر شدن سردردها در طی یک دوره زمانی
ضمنا در صورتیکه موارد زیر دیده شود بایستی سریعا به پزشک مراجعه نمود :
- سردرد شدید ناگهانی
- همراه بودن با علایمی مثل تب ، سفت بودن گردن ، اختلال درک زمان و مکان ، تشنج ، دو بینی ، ضعف ، بیحسی یا اختلال تکلم
- متعاقب ضربه مغزی
- بدتر شدن سردرد با وجود استراحت و مصرف مسکن
علل سردرد روزانه مزمن :
علت بسیاری از انواع آن هنوز کاملا شناخته شده نمی باشد ، ولی کاهش آستانه پاسخ به درد یکی از علل محتمل می باشد . با این حال بایستی موراد زیر را بعنوان علت ثانوی این نوع سردردها ، در نظر داشت .
- التهاب یا اختلال عروق خونی اطراف یا داخل مغز مثل سکته مغزی
- عفونتها مثل مننژیت
- کاهش یا افزایش بیش از اندازه فشار داخل جمجمه
- تومور مغزی
- ضربه مغزی
- سردرد برگشتی : بسیاری از افراد بدلیل استفاده بیش از حد از مسکنها ، دچار سردرد برگشتی ( rebound) می گردند و این به معنی ان است که در مواقع عدم مصرف مسکن ، دچار سردرد می گردند و در حقیقت نوعی عادت به قرص مسکن ایجاد شده است . لذا در صورتیکه بیشتر از 3 بار در هفته یا 9 بار در ماه از مسکن استفاده می شود بابستی مواظب ایجاد سردرد برگشتی بود .
- عوامل خطرزا :
عواملی که موجب تشدید یا شروع سردرد های روزانه می گردند شامل :
- اضطراب
- افسردگی
- اختلال خواب
- چاقی
- خرخر
- مصرف بیش از حد کافئین
- مصرف بیش از حد مسکن
- وضعیت بد سر و گردن که موجب کشش مداوم عضلات و مفاصل آن نواحی می گردد
عوارض :
احتمال افسردگی ، اضطراب ، اختلالات خواب ، و دیگر اختلالات روانی وجود دارد .
آزمایشات :
در صورتیکه پزشک با تاریخچه و معاینه بیمار به تشخیص نرسد و یا احتیاج به اثبات تشخیص داشته باشد از آزمایشات خون یا ادرار و تصویر برداری شامل CT و MRI کمک می گیرد .
درمان:
ابتدائا" بایستی علل ثانویه بررسی و در صورت لزوم رفع شود که درمان علت موجب رفع سردردها نیز می شود . در مواردیکه علت خاصی وجود ندارد ، تمرکز درمان بر روی پیشگیری از شروع سردرد می باشد .
درمان دارویی شامل :
ضد افسردگیها ، پروپرانولول ، داروهای ضد تشنج مثل ( گاباپنتین و والپروات) و تزریق بوتوکس می باشد .

سندروم پیریفورمیس چگونه درمان میشود

درمان سندروم پیریفورمیس

درمان سندروم پیریفورمیس با کاهش فعالیت های شدید ورزشی شروع میشود. به محض شروع علائم بیماری باید حرکاتی را که موجب افزایش درد میشوند کنار گذاشت.
گرمای موضعی در ناحیه درد و استفاده از داروهای ضد درد و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هم میتواند در کاهش درد بیمار مفید باشند.
مهمترین قسمت درمان این بیماران انجام نرمش های کششی بر روی عضله پیریفورمیس است. مهمترین نرمش های کششی عضله پیریفورمیس به صورت زیر انجام میشوند.

 

به پشت بر روی زمین بخوابید. زانوی راست خود را خم کرده بطوریکه کف پای راست شما بر روی زمین قرار گیرد. ساق و مچ پای چپ خود را بر روی ران راست قرار دهید. با هر دو دست ران راست را گرفته و به طرف شانه راست بکشید. در این حال باید در پشت باسن چپ خود احساس کشش خفیفی داشته باشید. این نرمش را میتوانید با کشیدن زانوی چپ به طرف سینه خود هم انجام دهید. این حالت را 30-15 ثانیه حفظ کنید. پا ها را به وضعیت اولیه برگردانده و همین کارها را برای پای مقابل انجام دهید.

این حرکت را در اولین روز تمرین دو بار در روز و هر بار یک مرتبه انجام دهید. روز دوم هم دو بار در روز و هر بار دو مرتبه. روز سوم هم دو بار در روز و هر بار سه مرتبه. روز سی ام هم دو بار در روز و هر بار سی مرتبه انجام دهید. پس یک ماه طول میکشد تا بتوانید روزی دو مرتبه و هر بار سی مرتبه نرمش را انجام دهید. اگر در طول این سی روز احساس میکنید نرمش کمی شما را اذیت میکنید لزومی ندارد حتما روزی یکی به نرمش اضافه کنید. میتواند هر دو و یا هر سه روز یکی به تعداد نرمش ها اضافه کنید ولی به یاد داشته باشید هرگز روزی بیش از یکی به تعداد نرمش اضافه نکنید.

ماه دوم تعداد را افزایش ندهید بصورتیکه هر روز دو بار و هر بار سی مرتبه نرمش را انجام دهید.

تاثیر نرمش بتدریج در ماه دوم ظاهر میشود. عجله نکنید و قدری صبر داشته باشید. بتدریج علائم بهبودی ظاهر خواهد شد.

این نرمش را میتوان در حالت نشسته بر روی زمین یا نشسته بر روی یک صندلی هم انجام داد.

نرمش های کششی عضلات ایلیوپسواس، تنسور فاسیا لاتا، همسترینک و عضلات گلوتئال هم برای این بیماران مفید است.
انجام اقدامات زیر توسط بیمار در منزل مفید است

• صبح ها بعد از برخاستن از خواب و قبل از برخاستن از تختخواب به شانه خوابیده و زانو را به مدت پنج دقیقه خم و راست میکنیم

• در طول روز هر چند ساعت یکبار به مدت یک دقیقه سر پا ایستاده و به طرفین میچرخیم

• در صورت امکان بصورت روزانه از وان آب گرم استفاده میکنیم

• به پشت خوابیده و هر دو پای خود را بالا آورده و حرکت رکاب زدن دوچرخه را انجام میدهیم

• هر چند ساعت یکبار 6 مرتبه زانوی خود را خم و راست میکنیم

بیمار نباید بمدت زیاد یک جا بنشیند و باید هر 20 دقیقه بلند شده و چند قدم راه برود. بیمار به مدت طولانی نباید رانندگی کند و هر 20 دقیقه باید بایستد و چند دقیقه راه رفته و نرمش های کششی را انجام دهد.
در مواردی که درد بیمار با اقدامات فوق درمان نشود تزریق داروی بیحس در محل درد در ناحیه باسن ممکن است کمک کننده باشد.
بندرت و در صورت عدم بهبودی بیمار بعد از انجام درمان های بالا ممکن است عمل جراحی بصورت بریدن محل اتصال عضله پیریفورمیس به استخوان بتواند درد بیمار را از بین ببرد.

سندروم پیریفورمیس چیست و آیا میتواند علت درد لگن باشد

 سندروم پیریفورمیس piriformis syndrome بیماری است که در آن به علت سفت شدن یا اسپاسم عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک آزرده میشود و این آزردگی موجب احساس درد در باسن و انتشار این درد به کمر و پشت ران میگردد.
این بیماری در زنان 6 برابر مردان است. حدود 6 درصد کسانی که برای آنها تشخیص درد سیاتیکی داده میشود سندروم پیریفورمیس دارند.

آناتومی

عضله پیریفورمیس عضله کوچکی است که در عمق لگن و باسن قرار گرفته و از یک طرف به استخوان ساکروم یا خاجی و از طرف دیگر به قسمت های بالایی استخوان ران میچسبد. وظیفه عضله پیریفورمیس چرخش خارجی ران و دور کردن آن از محور مرکزی بدن است.
اهمیت این عضله در درد های لگن و باسن ناشی از نزدیکی آن با عصب سیاتیک است.

عصب سیاتیک از به هم پیوستن ریشه های عصبی که از استخوان ساکروم خارج میشوند درست میشود و سپس این عصب از زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند. عصب سیاتیک از دو عصب مجزا به نام های عصب پرونئال مشترک و عصب تیبیال درست شده است. این دو عصب در کنار یکدیگر و در یک غلاف مشترک حرکت کرده و در نزدیکی زانو از هم جدا میشوند. ارتباط عصب سیاتیک با عضله پیریفورمیس در افراد مختلف متفاوت است و همین تفاوت میتواند موجب تفاوت در آمادگی افراد برای ابتلا به سندروم پیریفورمیس شود.

 

• بطور معمول عصب سیاتیک از جلو و زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند (1)

• گاهی اوقات قسمت پرونئال عصب سیاتیک در بالای عضله پیریفورمیس از قسمت تیبیال آن جدا شده و از بالای عضله عبور میکند (2)

• گاهی اوقات قسمت پرونئال عصب سیاتیک در بالای عضله پیریفورمیس از قسمت تیبیال آن جدا شده و از درون عضله عبور میکند (3)

• گاهی اوقات کل عصب سیاتیک از داخل عضله پیریفورمیس عبور میکند (4)

علت بروز سندروم پیریفورمیس

سندروم پیریفورمیس بر اثر سفت شدن و کوتاه شدن عضله پیریفورمیس ایجاد میشود. نیروهای غیر متعادلی که به علت ورزش غیر اصولی و یا به علت تغییر در بیومکانیک لگن به این عضله وارد میگردند موجب میشود عضله سفت و غیر منعطف شده و در نتیجه به عصب سیاتیک که از کنار آن عبور میکند فشار وارد کرده و علائم بیماری ظاهر شوند.

گاهی اوقات هم به علت ضربات مستقیمی که به پشت باسن وارد میشود عضله پیریفورمیس آسیب دیده و درون آن خونریزی میکند و این خونریزی و چسبندگی هایی که بعد از آن بین عصب و عضله ایجاد میشود موجب فشار یا کشش به عصب شده و علائم بیماری را ظاهر میکند.
سندروم پیریفورمیس در اسکی بازان، رانندگان ماشین های سنگین، تنیس و دوچرخه سواری طولانی مدت بیشتر دیده میشود.

علائم سندروم پیریفورمیس

مهمترین علائم سندروم پیریفورمیس عبارتند از

• درد مزمن در باسن که میتواند به پایین ران و یا کمر انتشار پیدا کند

• درد ممکن است با مدت طولانی ایستادن یا نشستن یا چمباتمه زدن بیشتر شود

• درد ممکن است همراه با اجابت مزاج باشد

• درد ممکن است در آلت تناسلی احساس شود

• درد در صبح هنگام برخاستن از خواب

• افزایش درد با چرخش داخلی ران و نزدیک شدن آن به محور مرکزی بدن و خم شدن ران

در این بیماران برخلاف سیاتیک واقعی اختلال عصبی در اندام تحتانی وجود ندارد.
فشار موضعی به پشت باسن این بیماران دردناک است. در این بیماران وقتی بیمار در حالت درازکش به پشت قرار گرفته و کل اندام تحتانی بدون خم کردن زانو بالا برده میشود دردی در پشت باسن احساس میشود.
وقتی از بیمار خواسته میشود ران را از محور مرکزی بدن دور کند و به خارج بچرخاند درد بیشتر میشود.

وقتی بیمار به پشت خوابیده است و ران او را به داخل میچرخانیم شدت درد بیشتر میشود.
تست دیگر اینست که بیمار در کنار تخت نشسته و پاها را از کنار تخت آویزان میکند. در این حال بالا بردن زانو موجب احساس در در باسن میشود.
سی تی اسکن و ام آر آی میتواند آسیب های عضله پیریفورمیس را نشان دهند

علائم این بیماری تا حدود زیادی مانند مشکلات دیسک کمر است ولی در بررسی تصویربرداری نکته غیر طبیعی در ام آر آی ستون مهره دیده نمیشود.