پیشگیری از گرفتگی عضلات

افرادی که به طور منظم ورزش نمی کنند با انجام کمی فعالیت یا ورزش، دچار گرفتگی عضله می شوند. اهمیت ندادن به این ناراحتی ممکن است آسیب هایی را در آینده به همراه داشته باشد. سوالی که پیش می آید، این است که چگونه می توان از گرفتگی عضله پیش گیری کرد؟


گرفتگی عضله چیست؟

حرکت غیرارادی و بدون پیش زمینه عضله، باعث ایجاد اسپاسم یا گرفتگی عضله می شود. این اسپاسم ها به طور غیرارادی، یک یا گروهی از عضله را منقبض می کند و مدت زمان آن ممکن است چند ثانیه تا چند دقیقه به طول انجامد.

عضله ها را می توان به ۲گروه تقسیم کرد؛ عضله های کنترل پذیر در دست ها و پاها که از آن برای برداشتن، بلند کردن و ... استفاده می شود و گروه دوم عضله هایی که غیرارادی نامیده می شوند. عضله غیرارادی هم دچار اسپاسم و گرفتگی می شود. در این مطلب به علل و درمان گرفتگی عضله های کنترل پذیر اشاره می کنیم.

علت گرفتگی عضله

همان طور که می دانید اعصاب، عضله را تحریک می کند که در نتیجه اسپاسم ایجاد می شود. کمبود کلسیم، پتاسیم، منیزیم، میزان گرفتگی عضله را تشدید می کند. کمبود آب نیز در ایجاد گرفتگی عضله تاثیر می گذارد. آسیب رسیدن به اعصاب، گردش ضعیف خون در زمان نشستن طولانی مدت و گذاشتن پا روی پای دیگر نیز باعث گرفتگی عضله می شود.

آیا مصرف دارو در ایجاد گرفتگی عضله نقش دارد؟

بله، مصرف برخی از داروها که برای درمان بیماری هایی مانند آلزایمر، پوکی استخوان، پارکینسون و فشارخون کاربرد دارد، باعث گرفتگی عضله می شود. اما این عوارض جانبی در مصرف کنندگان متفاوت است.

درمان گرفتگی عضله

عضله را شل کنید.

روی عضله کمپرس گرم قرار دهید.

به آرامی عضله ها را کشش دهید.

ماساژ دادن در بهبود آن موثر است.

در صورت کمبود موادمعدنی، از مکمل های کلسیم، پتاسیم و منیزیم استفاده کنید.

به میزان کافی آب و مایعات بنوشید.

درست راه بروید و بنشینید.

چگونه می توان از گرفتگی عضله پیش  گیری کرد؟

ابتدا بدن را با نرمش گرم کنید و سپس حرکات ورزشی انجام دهید.

هنگام انجام دادن ورزش های سخت، آب بنوشید.

افرادی که بیش از حد عرق می کنند، حتماً مایعات بیشتری بنوشند.

گرفتگی عضله شبانه در افراد مسن:

با بالا رفتن سن، هنگام خواب گردش خون کند می شود و این امر باعث گرفتگی عضله در خواب می شود. کم تحرکی نیز در این امر نقش دارد. اما این نوع گرفتگی عضله در هر سنی دیده می شود.

نشستن یا ایستادن طولانی مدت در یک حالت یا استفاده از صندلی غیراستاندارد نیز در این امر نقش دارد.

گرفتگی عضله در دوران بارداری:

در دوران بارداری، گرفتگی عضله بیشتر در ۳ماه دوم هنگامی که جنین در حال رشد است، شروع می شود که احتمال داده می شود علت آن اضافه وزن زنان در این دوران باشد. زنان باردار که دچار گرفتگی عضله می شوند، با انجام برخی ورزش ها تحت نظر پزشک می توانند این ناراحتی را برطرف کنند. نوشیدن آب کافی و ماساژ نیز مفید است. توجه کنید ماساژ نادرست ممکن است مشکلاتی بدتر از گرفتگی عضله به وجود بیاورد. از این رو حتماً از فرد متخصص کمک بگیرید.

چرا عضلات می گیرند ؟

  همه ما تجربه‌اش را داریم، تجربه گرفتگی عضلات بدن که با دلایل مختلفی مبتلایمان می‌کند.اغلب این گرفتگی ها در نواحی گردن،کتف،کمر و پشت پا طی انجام کارهای روزانه،بلند کردن اشیاء از روی زمین، هنگام ورزش کردن و حتی در خواب نیز اتفاق می افتد. آماده نبودن عضله هنگام ورزش و یا انجام کارهای سنگین، استرس، کمبود مواد معدنی مورد نیاز بدن و حتی کم آبی از دلایل گرفتگی عضلات محسوب می شود.
 ریشه بیشتر گرفتگی های عضلانی به خستگی و آماده نبودن عضله هنگام انجام کارهای سنگین یا ورزش هایی که طی آنها عضلات بدن بشدت در فعالیت است مانند شناکردن باز می گردد که موثر ترین روش کنترل و درمان آن ماساژ دادن و گرم کردن محل گرفتگی است.

در واقع یکی از شایع ترین عوامل ایجاد درد شدید در پشت و گردن افراد آن است که این درد معمولا با ماساژ دادن و گرم کردن موضع، قابل کنترل و رفع است و نیازی به درمان از طریق روش های جدی تر درمانی ندارد.

وقتی عضلات نیز دچار استرس می شود

گرفتگی عضلات یکی از عکس العمل های ایمنی و طبیعی بدن نسبت به اختلالاتی است که در عملکرد ماهیچه یا رشته های عصبی اطراف آن پیش می آید. گرفتگی پشت که بسیار شایع است معمولا بر اثر حرکت های ناگهانی و نامناسب اتفاق می افتد که ممکن است باعث کشش های شدید در بافت ماهیچه ای و عصبی عضلات این ناحیه شود و درد و ناراحتی همراه دارد. البته گرفتگی عضلات پشت گاهی هم می تواند نشانه ای از وجود صدمات و مشکلات جدی تری در ناحیه ستون فقرات باشد که نیاز به پیگیری های تخصصی خواهد داشت.

اما دکتر توانا در گفت وگو با جام جم با تاکید بر نقش فشارهای عصبی و استرس ها در بروز گرفتگی و اسپاسم عضلانی در نواحی گردن،کمر و پشت پا می گوید: بسیار اتفاق می افتد که فشارهای عصبی منجر به گرفتگی عضلات پشت پا در خواب بشود.این اتفاق حتی طی بارداری نیز به دنبال بروز استرس، برای خانم باردار در ماه پایانی بارداری و کاهش فعالیت وی اتفاق می افتد.حتی در بسیاری افراد گرفتگی های عضلانی با ریشه عصبی در ناحیه معده و روده اتفاق می افتد که در قالب درد معده و کولیت های روده ای بروز پیدا می کند. بی شک در چنین مواردی مصرف داروهای آرام بخش و ضد اضطراب در رفع گرفتگی عضلانی بسیار موثر خواهد بود.

کمبود مواد معدنی به دامن عضلات می افتد

گرفتگی عضلات در بسیاری موارد به بروز اختلال در تعادل مواد معدنی و آنزیم ها در بدن مربوط می شود که دکتر توانا درباره با آن چنین توضیح می دهد: کاهش یا افزایش منیزیم، کلسیم، سدیم و پتاسیم در خون منجر به انقباض عضله و جلوگیری از بازگشت آن به حالت اول می شود. البته برای تشخیص مقادیر غیرطبیعی این مواد آزمایش خون انجام می گیرد. در صورت تشخیص کمبود منیزیم از طریق آزمایش خون بررسی کاملی درباره علت این کمبود انجام و با تجویز مقادیر لازم از این عنصر، مشکل گرفتگی عضلانی رفع می شود. مقدار کم یا زیاد کلسیم در خون نیز می تواند منجر به بروز فلج عضلانی موقتی بشود که با بررسی و درمان علل این کمبود مشکل گرفتگی عضلات نیز از بین می رود. البته وجود کلسیم غیرطبیعی در بدن ممکن است به بیماری های روده، کلیه یا غدد پاراتیروئید مربوط بشود.

کم آبی و اسپاسم عضلانی

نباید فراموش کرد که از اولین نشانه های گرفتگی عضلات، درد شدیدی است که بسته به موقعیت ناحیه صدمه دیده، در پشت یا گردن ظاهر می شود. این درد که با انقباض دردناک ماهیچه همراه است، ممکن است بین چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد و در اکثر موارد بدون نیاز به اقدام خاصی رفع می شود.متخصصان طب فیزیکی معتقدند که در موارد نادری قرار گرفتن در پوزیشن یا موقعیت غلط هنگام کار و فعالیت روزانه مثل نشستن ها و ایستادن طولانی و برداشتن اجسام سنگین به طریقه اشتباه از روی زمین به گرفتگی عضلانی منجر می شود.

حتی دکتر توانا به کم آبی بدن به دنبال مصرف کم آب و مایعات و درد عضلانی ناشی از آن اشاره می کند و می گوید:کم آبی منجر به بالا رفتن میزان اسید لاکتیک در عضلات و بروز درد عضلانی می شود. در واقع از دست دادن آب بدن مهم ترین عامل نرسیدن خون کافی به عضلات و گرفتگی آن است.به بیان دیگر در فعالیت طولانی مدت همچون ورزش های سنگین در هوای گرم، مقدار زیادی از مایعات بدن دفع می شود، در این حالت حجم خون کاهش یافته و مقدار کافی خون برای رساندن اکسیژن به تمام عضلات در حال ورزش وجود ندارد.در نتیجه عضلات در حال فعالیت، خون کافی دریافت کرده و به سمت اسپاسم یا گرفتگی پیش می روند.با نوشیدن آب قبل از فعالیت و هر 15 دقیقه یک بار در حین فعالیت می توان از بروز چنین گرفتگی هایی پیشگیری کرد.

گرفتگی عضلات، خواب تان را آشفته می کند

متخصصان طب فیزیکی علت گرفتگی عضلانی هنگام خواب را معمولا به علت فشردگی یک عصب یا واکنش خاص عضلانی می دانند و توضیح می دهند اگر در هنگام خواب فرد غلت بزند، ممکن است که عصبی تحت فشار قرار گیرد، در این هنگام یک پیام از محل فشردگی آغاز و به عضله مربوط به آن منتقل می شود.همچنین در هنگام غلت زدن در خواب، عضلات منقبض می شود که این عمل باعث کشیدگی تاندون های متصل به عضله می شود. در این هنگام یک پیام از مغز به عضله رفته و باعث انقباض آن می شود. در این حالت فرد احساس گرفتگی دردناک می کند. بهترین توصیه برای پیشگیری از این نوع گرفتگی های عضلانی، کشش دادن به عضلات، پیش از خواب است.

درمان گرفتگی عضلانی؛ ساده و در دسترس

مسلما در گرفتگی های عضلانی بسته به علت گرفتگی می توان از درمان ساده چون گرم کردن موضع و تقویت عضلات با ورزش های مناسب تا دارو درمانی،انجام تمرینات طب فیزیکی، فیزیوتراپی و مصرف مواد معدی ضروری بهره گرفت.

نکته مهم در گرفتگی عضلات آن است که بدانید این نوع اسپاسم ها دو پیام دارد. یکی این که ما را متوجه وجود مشکلی در بدن مان می کند که با بررسی و پیگیری ممکن است دریابیم که موقتی و زودگذر است یا این که نیاز به درمان خاص خود را دارد. دیگر این که تاکیدی است بر این که باید حرکات تان را محدود سازید تا مانع صدمات بیشتر در آن ناحیه از بدنتان شوید چرا که این علائم معمولا براثر فعالیت بدنی زیاد تشدید می شود و پس از یک دوره استراحت، کمتر شده یا از بین می رود.

درمان درد عضله با نرمش

همانطور که می دانید گرفتگی عضله ناگهانی بروز می کند به طوری که فرد نمی تواند به فعالیت فیزیکی خود ادامه دهد. اما علت این مشکلات و راه متوقف کردن آن چیست؟گرفتگی عضله اغلب پشت ساق، پشت زانو، دست ها و عضله معده را درگیر می کند. اما علت این دردها چیست؟

در واقع فیبرهای عضلانی کوتاه و با ایجاد انقباض دوباره بلند می شود. گرفتگی عضله هنگامی رخ می دهد که فیبرهای عضله کوتاه می ماند و در نتیجه کشیدگی احساس ناراحتی به وجود می آید. گرفتگی عضله می تواند هنگام ورزش، پس از ورزش یا در نیمه شب رخ دهد.

کشش آرام

کشش آرام باعث شل شدن عضله  می شود به گونه ای که طی روز احساس راحتی خواهید کرد. علاوه بر آن از بروز آسیب های بیشتر هنگام انجام کار پیشگیری می کند.

از کمپرس سرد استفاده کنید

در صورت تورم، از کمپرس سرد استفاده کنید. قسمت موثر را باندپیچی کنید. بهترین کمپرس، یک بسته سبزیجات یخ زده مانند نخود است. بسته یخ را به مدت بیش از ۲۰ دقیقه روی عضله قرار دهید. علاوه بر آن، برای چند روز استراحت کنید و فشار کمتری به این عضلات وارد کنید. اگر درد پس از ۳تا۴ روز ادامه پیدا کرد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

از روغن های مالیدنی استفاده کنید

روغن مسکن تاثیر خوبی در تسکین درد دارد. کافی است روغن را روی قسمت دردناک بمالید سپس با باند پلاستیکی آن را بپوشانید. البته قبل از استفاده برای اطمینان یافتن از این که به ماده روغن حساسیت ندارید، آن را تست کنید.

حمام سرکه سیب بگیرید

افزودن ۲ پیمانه سرکه سیب به آب حمام یکی از بهترین راهکارها برای از بین بردن درد یا استرس است. البته افزودن چند قطره روغن نعناع به آب حمام نیز عملکرد درمانی دارد.

استفاده از لوبیای داغ

کیسه لوبیا یا برنج داغ می تواند مفید باشد. یک جوراب کهنه را با برنج یا لوبیای خشک پر کنید و انتهای آن را محکم گره بزنید. جوراب را به مدت ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه با حرارت بالا در مایکروفر قرار دهید. سپس موقعی که کمی خنک شد، روی عضله ای که درد می کند، قرار دهید.

طب سوزنی

متخصص طب سوزنی سعی می کند با این روش خون را به جریان بیندازد تا درد تسکین یابد.

نکات پیشگیری

اغلب متخصصان، کمبود آب در بدن را علت عمده گرفتگی عضله می دانند؛ بنابراین آب بیشتری مصرف کنید.کمبود سدیم و پتاسیم می تواند علت گرفتگی در پهلو باشد، بنابراین میزان الکترولیت بدن را بالا ببرید. مصرف موز را که سرشار از پتاسیم است افزایش دهید.

مصرف ویتامین ها و موادمعدنی از جمله ویتامین E،D،B، منیزیم و روی به اندازه کافی می تواند گرفتگی عضله شما را کاهش دهد.پریدن مانع خستگی مفرط اعصاب می شود؛ چند روز در هفته ورزش های پرشی انجام دهید تا مانع گرفتگی عضله شود.

بدن را گرم و سپس سرد کنید. درست گرم کردن و سرد کردن بدن، گرفتگی عضله را برطرف می کند. پس قبل از انجام دادن هر نوع ورزش، بدن را گرم کنید و در انتها دمای بدن را کاهش دهید.انجام ورزش های کششی قبل و بعد از فعالیت های ورزشی نیز مانع کشیدگی عضله می شود.

برنامه درمانی

به محض گرفتگی عضله، در حال انجام هر کاری که هستید، آن را متوقف کنید و حرکت های کششی انجام دهید. یا این که همان قسمت را ماساژ دهید.

خرابی دیسک بین مهره ای چیست و چگونه ایجاد می شود

خرابی یا دژنرسانس دیسک بین مهره ای Degenerative disc disease یکی از شایعترین علل کمردرد است. خراب شدن دیسک در واقع یک بیماری نیست بلکه یک روند طبیعی است که با بالا رفتن سن در همه افراد ایجاد میشود. همانطور که با بالا رفتن سن افراد، پوست چروکیده میشود، موی سپید میشود، استخوان ها تراکم خود را بتدریج از دست میدهند، در دیسک بین مهره ای هم کم کم تغییراتی ایجاد میشود که موجب اختلال در عملکرد آن میگردد. به همین علت نام آن تغییرات را خراب شدن یا دژنرسانس میگذارند. دژنرسانس از لحاظ لغوی به معنی پیر شدن است. این خراب شدن در اثر کار زیاد دیسک است. ضربات مکرری که در طول زندگی به دیسک وارد میشود بتدریج ان را فرسوده و پیر و خراب میکند. پس خراب شدن یا پیر شدن دیسک بین مهره ای یک روند تدریجی و طبیعی است با این حال در بعضی افراد این روند سریعتر و در سنین پایین تر بوجود میاید و در بعضی دیگر دیرتر. همچنین بعضی ضربات و آسیب هایی که به ستون مهره وارد میشود میتواند موجب تسریع این روند شود. بعضی فعالیت های سنگین بدنی میتوانند فشار زیادی را بر دیسک وارد کرده و موجب خراب شدن زودرس آن شوند. مصرف سیگار میتواند خرابی دیسک را سرعت دهد. همچنین در بعضی خانواده ها زمینه ژنتیکی وجود دارد که موجب میشود دیسک در سنین پایینتری خراب شود.                                کاهش ارتفاع دیسک بر اثر خراب شدن آن دیسک چگونه خراب میشود دیسک بین مهره ای ساختارهایی به شکل یک استوانه کم ارتفاع (دیسک) هستند که در بین مهره ها قرار میگیرند. دیسک دو قسمت دارد. یک قسمت مرکزی که به آن نوکلئوس یا هسته میگویند و یک حلقه مدور در دور که به آن آنولوس یا حلقه میگویند. نوکلئوس یا هسته قابلیت الاستیک و ارتجاعی داشته و خاصیت اصلی دیسک که مانند یک فنر ضربه گیر عمل میکند به علت عملکرد همین هسته است. آنولوس یا حلقه اطراف هسته وظیفه حفظ و نگهداری هسته را دارد و آن را سرجای خود درست در بین مهره های بالا و پایین نگه میدارد. روند خراب شدن و پیر شدن دیسک بین مهره ای یک توالی تقریبا ثابت را طی میکند. در ابتدا نوکلئوس یا هسته مرکزی دیسک توانایی جذب آب را از دست داده و درصد آب آن کاهش پیدا میکند. سپس این هسته کلفت و سفت شده و مانند حلقه دور خود یعنی همان آنولوس میشود. بدنبال این تغییرات توانایی جذب ضربه که از خواص مهم دیسک بین مهره ای است کاهش پیدا میکند و ضربات به عوض اینکه در دیسک مستهلک شوند مستقیما به مهره وارد میشوند. این روند موجب میشود که نه تنها مهره و مفاصل بین آنها زودتر خراب شده و دچار آرتروز شوند بلکه موجب میگردد فشار بازهم بیشتری به دیسک وارد شود. بتدریج در آنولوس پارگی های کوچکی ایجاد میشود. این پارگی ها کم کم بزرگتر و بیشتر شده و موجب ضعیف شدن دیسک میشوند. بتدریج اندازه دیسک کوچک میشود. ارتفاع آن کم شده و قابلیت ارتجاع آن کاهش میابد.          دیسک های پایینی خراب شده اند کم شدن ارتفاع دیسک موجب نزدیک تر شدن مهره ها به هم میشود و این نزدیکی موجب میگردد مفاصل بین مهره ها یا همان فاست ها بیشتر به هم فشرده شوند و نتیجه این فشردگی بروز ساییدگی و آرتروز است. آرتروز در مفاصل بین مهره ای خود موجب بروز درد میشود. از طرف دیگر بتدریج در اطراف دیسک خراب شده و در اطراف مفاصل بین مهره ای استخوان های اضافه ای به نام استئوفیت بوجود میاید. در صورتی که این استئوفیت ها به درون کانال نخاعی رشد کنند فضای آن را تنگ کرده و موجب تنگی کانال نخاعی و بروز علائم مربوط به ان میشوند. وقتی که آنولوس یا حلقه اطراف دیسک خراب و ضعیف میشود ممکن است با وارد شدن یک فشار ناگهانی کاملا پاره شده و بدنبال این پارگی محتوای نوکلئوس یا هسته به بیرون جابجا میشود. به اصطلاح میگویند دیسک دچار هرنی یا فتق شده است. این دیسک جابجا شده میتواند بر روی ریشه های عصبی که از نخاع خارج میشوند فشار وارد کرده و موجب بروز علائم سیاتیک شوند. پس دیده میشود که منشا بسیاری از بیماری های ستون مهره که در نهایت منجر به کمردرد میشوند خرابی دیسک بین مهره ای است. خود خرابی دیسک میتواند موجب درد و بروز کمردرد شود. بیماری هایی هم که بدنبال آن ایجاد میشوند یعنی آرتروز مفاصل بین مهره ای، تنگی کانال نخاعی، فتق یا هرنی دیسک هم میتوانند بطور جداگانه موجب درد شوند. منبع:ایران ارتوپد

علائم و درمان خرابی دیسک بین مهره ای چیست

خرابی دیسک در غالب اوقات بدون علامت است. این بدان معنی است که بسیاری از افرادی که از هیچ مشکلی در کمر شکایت ندارند در صورتی که با روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی و یا ام آر آی بررسی شوند دیسک خراب دارند. در صورتیکه خرابی دیسک علامت دار شود مهمترین علامت آن درد است. این درد میتواند فقط در کمر احساس شود و یا ممکن است به پشت لگن و به پشت ران تیر بکشد.

کمردرد ناشی ار خرابی دیسک معمولا بعد از انجام کار سنگین و یا بعد از نشستن و یا بیحرکتی طولانی در یک وضعیت مشخص ایجاد میشود. کمردرد این بیماران با خم شدن یا چرخیدن کمر بیشتر میشود. این بیماران با راه رفتن احساس بهتری دارند تا وقتی یک جا ایستاده یا نشسته اند. آنها وقتی که برای مدت طولانی یک جا نشسته اند سعی میکنند مرتبا وضعیت و موقعیت خود را عوض کنند.

فرد ممکن است در کمر خود احساس خشکی کند.

درد این بیماران معمولا با استراحت خوب میشود. این درد معمولا چند روز طول میکشد و خودبخود خوب میشود.این کمردرد معمولا در طول سالها با شدت و ضعف وجود دارد. در ابتدا ممکن است شدت درد کم بوده و با چند روز استراحت و یا مصرف کمی مسکن خوب شود ولی در سال های بعد و با خراب تر شدن دیسک شدت درد بیشتر شده و به راحتی درمان نمیشود.

تشخیص خرابی دیسک بین مهره ای چگونه است

تشخیص قطعی خرابی دیسک به توسط رادیوگرافی و ام آر آی داده میشود. در رادیوگرافی کاهش ارتفاع دیسک بین مهره ای و نزدیک شدن دو مهره مجاور نسبت به هم دیده میشود. در ام ار ای هم تغییراتی که در شکل و محتوای آب دیسک اتفاق افتاده است قابل مشاهده است.

درمان خرابی دیسک چگونه انجام میشود

دیسک خراب شده را نمیتوان درست کرد پس مهمترین هدف درمان این بیماران از بین بردن درد است.

اولین اقدام در کاهش و از بین بردن درد بیمار استراحت است. استراحت حداکثر باید 3-2 روز باشد و استراحت بیش از این مقدار موجب ضعیف شدن عضلات کمر میشود که نتیجه آن افزایش درد است. پس بعد از حداکثر دو سه روز استراحت حتی اگر درد کمی باقی مانده بود باید دوباره ایستاد و راه رفت و فعالیت های روزمره را شروع کرد.

خشک کردن یا فیوژن دیسک بین مهره ای

درمان دیگر استفاده از کمربندهای طبی است. این کمربندها با محدود کردن حرکات کمر موجب کاهش درد میشوند. نکته مهم در استفاده از این کمربندها اینست که نباید استفاده از آنها بیش از 4 روز ادامه یابد وگرنه موجب ضعف عضلات کمر شده که نتیجه ان افزایش درد است.

فیزیوتراپی و استفاده ار گرمای موضعی هم میتواند از شدت درد بکاهد. پزشک معالج داروهایی را تجویز میکند تا به کمک آنها از شدت درد بیمار کم کند. مهمترین این ها داروهای ضد التهاب و داروهای شل کننده عضلانی است.

در مواردی که درد بیمار با این درمان ها از بین نرود معمولا اقدام به تزریق کورتون در فضای اپی دورال میشود. در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب به این روش آخرین راه استفاده از عمل جراحی است. عمل جراحی در موارد پیشرفته بیماری صورت میگیرد و بصورت فیوژن یا اتصال دو مهره مجاور است.

نکته مهم اینست که شدت درد این بیماری بتدریج و در طی چند روز یا حد اکثر یک هفته کم شده و از بین میرود ولی این بیماری در آینده تکرار خواهد شد. راه جلوگیری از تکرار حملات درد در این بیماری انجام نرمش های کششی و تقویتی جهت عضلات کمر و شکم است.

منبع:ایران ارتوپد