چه عواملی منجر به پوکی استخوان میشوند

پوکی استخوان در بعضی افراد بیش از دیگران دیده میشود. تراکم و قدرت استخوان تحت تاثیر متغیرهای ژنتیکی و محیطی است. بطور معمول تراکم استخوان مردان بیش از زنان است پس زنان بیش از مردان دچار پوکی استخوان میشوند و این بیماری در افراد لاغر و در کسانی که در فامیل نزدیک خود سابقه پوکی استخوان دارند بیشتر دیده میشود.

مهمترین عواملی که زمینه ساز بروز استئوپروز یا پوکی استخوان هستند عبارتند از :

پیری

پوکی استخوان                        استخوان سالم

استخوان یک بافت زنده است و در درون آن سلول های مختلفی فعالیت میکنند. دسته ای از این سلولها بنام استئوبلاست Osteoblast مرتباً در حال استخوان سازی هستند و دسته ای دیگر بنام استئوکلاست Osteoclast وظیفه جذب استخوان را دارند. پس استخوان های بدن ما دائماٌ در حال جذب شدن و جایگزین شدن با مواد نو است.

در سنین جوانی استخوان بیشتر ساخته میشود تا جذب شود ولی حدوداً بعد از 35 سالگی به ازای موادی که از استخوان برداشته میشوند مواد کمتری جایگزین میشوند و این فرایند موجب میشود که بتدریج مقدار ماده تشکیل دهنده استخوان و در نتیجه تراکم و استحکام آن کاهش یابد. بعد از سنین جوانی و با افزایش سن، کل توده استخوانی بدن کاهش یافته و خطر شکستگی افزایش میابد. در سنین یائسگی شدت پیشرفت روند از دست دادن تراکم استخوان، به ناگهان زیاد میشود بطوریکه خانمها در ده سال اول یائسگی ممکن است نیمی از تراکم استخوان های بدنشان را از دست بدهند.

ژنتیک

در کسانی که سابقه خانوادگی شکستگی دارند، افراد لاغر اندام و افراد با پوست خیلی روشن احتمال استئوپروز یا پوکی استخوان بیشتر است. نژاد آفریقایی استخوان های سفت تری تا نژاد سفید دارند.

تغذیه

کاهش دریافت کلسیم و ویتامین دی از طریق مواد غذایی، موجب پوکی استخوان میشود.

عادات

کسانی که کار پشت میز نشینی دارند و ورزش و فعالیت بدنی کمی دارند و کسانی که عادت به مصرف سیگار یا الکل دارند بیشتر مبتلا به پوکی استخوان و استئوپروز میشوند.

رادیوگرافی یک ستون مهره در فرد با پوکی استخوان

دارو

مصرف داروهای حاوی کورتیکوستروئید و مصرف هپارین و فنی توئین میتواند موجب پوکی استخوان شوند.در کسانی که به علت ابتلا به سرطان تحت شیمی درمانی هستند پوکی استخوان بیشتر دیده میشود.

بیماری

 در بیماری های زیر احتمال پوکی استخوان بیشتر است

• بیماری گوارشی منجر به سوء جذب

• سطح پایین تستوسترون در مردان

• آمنوره (قطع عادات ماهانه در زنان)

• وجود بیماری مزمن مانند روماتیسم مفصلی یا نارسایی مزمن کبد

• کم کاری غده تیروئید

• بیحرکت یطولانی مدت مانند کسی که سکته مغزی کرده است

• پرکاری غده پاراتیروئید

منبع : ایران ارتوپدی

پوکی استخوان یا استئوپروز چه اهمیتی دارد و چگونه تشخیص داده میشو

مهمترین اهمیت پوکی استخوان در عارضه اصلی آن یعنی شکستگی است.

پوکی استخوان در بیش از نیمی از افراد بالای 50 سال وجود دارد. نیمی از زنان در طول عمر خود دچار شکستگی های ناشی از پوکی استخوان میشوند. از هر دو خانم با سن بالای 65 سال یکی دچار شکستگی ناشی از پوکی استخوان میشود. این نسبت در مردان با همین سن یک به پنج است. شکستگی های ناشی از پوکی استخوان بیشتر در ستون مهره، لگن، مچ دست و معمولاٌ بدنبال زمین خوردن ایجاد میشوند. این شکستگی ها هر ساله مقادیر بسیار زیادی هزینه اقتصادی و اجتماعی بر دوش دولت و مردم میگذارد.

افزایش انحنای ستون مهره در استئوپروز                   به علت شکسته شدن مهره

مهمترین عارضه پوکی استخوان که بیشترین مشکلات را برای بیمار ایجاد میکنند شکستگی های لگن است. افراد با شکستگی لگن اکثراً کسانی هستند که تا قبل از شکستگی بطور مستقل زندگی میکرده اند ولی بسیاری از آنها بعد از شکستگی برای زندگی نیاز به کمک پیدا میکنند. این بیماران تا ماهها بعد از شکستگی برای راه رفتن نیاز به عصای زیر بغل یا واکر دارند و تقریباً یک سوم از آنها تا آخر عمر باید از واکر یا عصای زیر بغل استفاده کنند. جدای از این مشکلات، شکستگی های ناحیه لگن بدنبال پوکی استخوان سالانه مبالغ هنگفتی را به بودجه بهداشتی کشورها تحمیل میکند.

در توضیح اهمیت پوکی استخوان دانستن همین نکته کافی است که حدود یک سوم کسانی که به علت این بیماری دچار شکستگی لگن میشوند در یک سال اول بعد از شکستگی میمیرند. و حدود یک سوم آنها که زنده میمانند توانایی زندگی مستقل خود را از دست میدهند. تنها یک سوم باقیمانده میتوانند به زندگی معمولی بازگردند.

در موارد پیشرفته پوکی استخوان، انحنای کمر افزایش یافته و بیمار قوز میکند.

تشخیص پوکی استخوان چگونه است

پوکی استخوان در بسیاری اوقات در یک رادیوگرافی ساده دیده میشود. در این عکس برداری، پزشک ممکن است با دیدن کم شدن خطوط داخل استخوان اسفنجی و یا دیدن نازک شدن استخوان کورتیکال به وجود پوکی استخوان شک کند. وقتی پوکی استخوان در رادیوگرافی قابل تشخیص است هنگامی است که بیش از سی درصد تراکم استخوان از دست رفته است. با این حال رادیوگرافی ساده ابزار دقیقی برای سنجش میزان تراکم استخوان نیست.

امروزه برای سنجش تراکم استخوان بیشتر از روش Dual-energy X-ray  DXA استفاده میشود. در این روش که انجام آن حدود 15-5 دقیقه طول میکشد بیمار در معرض دوز های پایینی از اشعه ایکس قرار میگیرد.

چه کسی باید تست تراکم استخوان بدهد

افراد زیر باید برای بررسی میزان تراکم استخوان به توسط روش DXA بررسی شوند.

• همه زنان یائسه زیر سن 65 سال که ریسک های ابتلا به پوکی استخوان را دارند

• همه زنان مسن تر از 65 سال

• همه زنان یائسه که دچار شکستگی شده اند

منبع : ایران ارتوپدی

شکستگی های استرسی استخوانهای کف پا

پیش زمینه  با افزایش اقبال عمومی برای تناسب اندام و به تبع آن افزایش میزان پرداختن به ورزش درصد بروز شکستگی های استرس در نواحی مختلف بدن و بخصوص در اندام تحتانی افزایش یافته است. استخوانهای کف پا شایعترین استخوانهای بدن هستند که دچار شکستگی های فشاری ( استرسی ) می شوند. این صدمه تنها مخصوص ورزشکاران درجه بالا یا نظامیان نیست بلکه در هر ورزشی و در هر سطحی از آن می تواند رخ دهد. مثلاً در دوندگان در هر سطحی از آن، در ژیمناستیک کاران، در افراد با بیماری روماتیسمی و در افراد با اختلال حس در پا ( نوروپاتی دیابتی ) می تواند رخ دهد. فرکانس  میزان بروز این آسیب ورزشی در جمعیت عمومی معلوم نیست. تخمین زده می شود که این آسیب ورزشی در حدود 16% از آسیب های ورزشی را شامل گردد که در ورزشکاران بخصوص در ورزشکاران درجه بالا و نیز در افراد نظامی دیده می شود. دویدن عامل اصلی و مهمی در ایجاد این آسیب است. 95% از شکستگی های استرسی در اندام تحتانی رخ می دهد. و استخوانهای کف پایی هم شایعترین محل بروز شکستگی های فشاری در بدن می باشند. آناتومی کاربردیاستخوان های کف پائی دوم و سوم موقعیت نسبتاً ثابتی در هنگام راه رفتن دارند و زیاد جابجا نمی شوند. اما استخوانهای کف پائی اول و چهارم و پنجم نسبتاً تحرک بیشتری دارند. به همین علت فشارهای وارد بر پا بیشتر بر روی استخوانهای کف پایی دوم و سوم که قابلیت تحرک کمتری دارند وارد می آید و لذا این دو استخوان بیشتر در معرض شکستگی های استرسی قرار دارند. شکستگی استرسی مربوط به استخوان کف پائی پنجم ( در عقب انگشت کوچک ) بیشتر در افرادی دیده می شود که فشار پا را بیشتر به سمت خارج آن اعمال می کنند. بعلت اینکه خونرسانی این استخوان کف پائی ضعیف است آسیب های آن با تاخیر بهبود می یابند. شرح حال • معمولاً فرد بیان می کند که اخیراً بر شدت و یا مدت تمرینهایش افزوده شده است. • درد در ابتدا گنگ است ولی بعد به تدریج با انجام ورزش محدود به محل آسیب می شود. • درد در ابتدا با فشار روی پا ( ورزش و تمرین ) شروع می شود ولی بتدریج در حالت استراحت هم باقی می ماند. • در مورد زنان ورزشکار پرسیدن سابقه و نظم سیکل های ماهیانه بسیار اهمیت دارد چرا که زنان ورزشکار مستعد بی نظمی قاعدگی و پوکی استخوان و اختلالات تغذیه ای ( سه گانه آسیب ورزشی در زنان ورزشکار ) می باشند. معاینه فیزیکی - نگاه کردن دقیق برای بررسی تورم، کبودی یا قرمزی. - نگاه کردن دقیق سمت مقابل برای مقایسه دوطرف. - لمس کردن محل درد و بررسی بافت نرم و استخوان. - بررسی کف کفش ورزشکار از نظر سائیدگی برای کشف اختلالات ناشی از قرارگیری غلط وضعیت پا هنگام ورزش. علل شکستگی استرسی کف پا- افزایش شدت ، مدت و یا دفعات ورزش - کفش نامناسب ورزشی - پرداختن به ورزش علی رغم وجود درد در پا - پوکی استخوان، نرمی استخوان. - اختلالات عصبی ( حسی و حرکتی ) در پا مثلا در افراد دیابتی. -سه گانه آسیب ورزشی زنان بررسی های تصویری - رادیوگرافی:• می تواند درمراحل اولیه شروع علائم منفی باشد. • معمولاً تغییرات استخوانی تا 3 ماه بعد از شروع علائم در رادیوگرافی دیده نمی شود. • 50% از شکستگی های استرسی دررادیوگرافی دیده نمی شود. - اسکن استخوانی: • بطور سنتی انجام اسکن استخوانی 3 مرحله ای روش ارجح بوده است. • این روش 100% حساسیت دارد اما اختصاصی بودنش بطور قابل ملاحظه ای کمتر است. • اسکن استخوانی 72-24 ساعت بعد از شروع علائم می تواند آسیب استخوانی را نشان دهد. • با اسکن استخوانی می توان stress fracture را از stress reaction تمایز بخشید. -ام آرآی:  • به تدریج در حال تبدیل شدن به روش ارجح برای شناسایی شکستگی های استرسی می شود. • حساسیت MRI مثل اسکن استخوانی است و اختصاصی بودنش از اسکن استخوانی بیشتر است. • ام آر آی برخلاف اسکن به بیمار اشعه نمی دهد. درمان*فازحاد : استراحت، بی تحرک سازی و استفاده از یخ درمانی و بالا نگه داشتن پا در این فاز برای کاهش التهاب و درد لازم است صورت گیرد. در صورت درد شدید یا شواهد مبنی بر سیر کند بهبودی در شکستگی های استرسی استخوانهای کف پائی دوم و سوم گاهی گچ گیری پا لازم است صورت گیرد و زمانی که در رادیوگرافی شواهد بهبودی دیده شد گچ را باز می کنیم. در این فاز فرد می تواند با انجام رکاب زنی درجا، راه رفتن در استخر شنا تناسب بدن خود را حفظ کند. شکستگی های استرسی استخوانهای کف پائی دوم و سوم معمولاً نیاز به جراحی ندارد. در مورد شکستگی های استرسی استخوان کف پائی پنجم معمولاً در افرادی که فعالیت زیادی دارند جراحی توصیه می گردد ولی در افرادی که فعالیت زیادی ندارند گچ گیری برای 8-6 هفته یا تا زمانی که شواهد رادیولوژیک بهبودی دیده شود انجام می گیرد. *فاز بهبودی :در این فاز اعمال وزن تا حدی که مقدور است و سبب درد نمی شود بر روی پا صورت می گیرد. همچنین برای حفظ تناسب و آمادگی ورزشهای آبی و رکاب زدن در جا باید صورت گیرد. به تدریج فرد به ورزش مربوطه باز می گردد و باید به آرامی بر شدت و مدت تمرینهای ورزشی افزوده شود. به عنوان یک اصل مهم نباید بیش از 10% به شدت تمرینها در طول یک هفته افزوده شود. در مواردی که جوش خوردگی رخ ندهد نیاز به جراحی اصلاحی داریم. بازگشت به رقابت  - زمان بازگشت زمانی است که فرد در طی ورزش دردی را حس نکند. - باید بعد از بازگشت به ورزش به تدریج بر شدت و مدت تمرینات اضافه نمود و به موقع هم به اندام استراحت داد. عوارض  - عدم جوش خوردگی استخوان - در مورد شکستگی استخوان کف پائی پنجم در 50-35% موارد عدم جوش خوردگی داریم که باید به آن توجه داشته باشیم. پیشگیری  - افزایش در شدت و مدت ورزش باید بر حسب یک روند آهسته دوره ای باشد. - در موقع خستگی باید به اندام استراحت داد و از آن زیاد کار نکشید تا خود را بتواند بازسازی کند. - موقع بروز درد در هنگام ورزش باید شدت تمرین را کم کرد تا درد برطرف شود و آرامتر تمرین کرد. پیش آگهی - شکستگی های استرسی در 4 استخوان کف پائی اول معمولاً بدون عارضه بهبود می یابند. - شکستگی های استرسی استخوان کف پائی پنجم به احتمال 50-35% دچار عدم جوش خوردگی خواهد شد که در صورت جراحی پیش آگهی خوبی دارد. منبع :www.sportmedicine.ir

آسیب رباط جانبی خارجی زانو ( LCL injury in athlete)

پیش زمینه آسیب دیدگی رباط جانبی خارجی زانو ( LCL ) از اعمال کشش روی آن ناشی از اصابت ضربات به قسمت داخلی زانو یا ساق ناشی می گردد. میزان آسیب دیدگی این رباط نسبت به رباط جانبی داخلی زانو( MCL ) کمتر است چرا که اغلب پای مقابل مانع اصابت ضربات به قسمت داخل زانو می گردد. به هرحال این آسیب می تواند در زمانی که زانو باز و ساق در جلوی بدن قرار دارد مثل هنگام تکل زدن در فوتبال ایجاد گردد.

آناتومی کاربردی رباط جانبی خارجی زانو از انتهای تحتانی خارجی استخوان ران در بالا شروع و به سر استخوان نازک نی ( فیبولا ) در پائین اتصال می یابد. این رباط در زیر تاندون عضله دو سر رانی در پائین قرار دارد.

بیومکانیک ورزشی
رباط LCL زمانی که زانو باز می گردد سفت و کشیده شده و هنگامی که زانو بیش از 30 درجه خم می شود شل می شود. بر خلاف رباط جانبی داخلی که به منیسک داخلی اتصالاتی دارد رباط جانبی خارجی به منیسک خارجی اتصالی ندارد و از آن توسط لایه نازکی از چربی جدا می شود. رباط جانبی خارجی زانو در مقابل چرخش به داخل استخوانهای ساق مقاومت می کند و از سویی سبب استحکام مفصل زانو می گردد.

 شرح حال 
در بررسی آسیب احتمالی LCL مهمترین جزء توجه به مکانیسم ایجاد آسیب است. ضربه یا برخورد شدید در قسمت قدامی داخل ساق اغلب علت احتمالی آسیب رباط جانبی خارجی زانو است.
• شنیده شدن صدای « تق » و ایجاد مایع در مفصل چند ساعت بعد احتمال آسیب همراه به منیسک یا رباطهای صلیبی را مطرح می کند.
• در مورد آسیب یا جراحی قبلی زانو باید پرسیده شود.
• درباره شغل, سن, سبک زندگی جهت تصمیم گیری روش صحیح درمان باید سوال گردد.
• آیا دچار اختلال در حس یا حرکت قسمت داخل ساق بعد از صدمه شده است. ( از آنجا که عصب پرونئال در مجاورت این رباط است احتمال آسیب به آن وجود دارد ).

معاینه • معاینه فضای بالای کشکک برای بررسی تجمع مایع مفصلی ( supra patellar pouch )
• معاینه ساق از نظر خراشیدگی و ضایعات عمده نظیر شکستگی یا خونریزی.
• بررسی حساسیت در لمس مفصل
• انجام تستهای اختصاصی ارزیابی رباط LCL : اعمال فشار به داخل زانو در حالیکه زانو باز است و نیز در وضعیتی که زانو 20 درجه خم شده است.
• معاینه عصبی سطح زیر زانو 
• بررسی و انجام تستهای ارزیابی منیسک ها و رباطهای صلیبی.

درجه بندی آسیب LCL

• درجه 1 : آسیب میکروسکوپی رباط که بادرد در هنگام اعمال فشار به داخل زانو خود را نشان میدهد شلی رباط نداریم.
• درجه 2 : در این حالت فضای مفصلی زانو خارج بین 5/0 تا 1 سانتی متر باز می شود ( پارگی جزئی رباط ).
• درجه 3 : آسیب کلی رباط که با بازشدن فضای مفصلی در خارج به مقدار بیش از 1 سانتی متر خود را نشان می دهد.

تصویربرداری 
• رادیوگرافی زانو برای رد شکستگی های احتمالی و یا دررفتگی ها و نیز برای رد تغییرات تخریبی مفصل همراه با آسیبهای مزمن قبلی.
• MRI روش استاندارد و ارجح برای تشخیص آسیب رباطی و منیسک زانو است.
• EMG و NCV برای رد آسیب عصب پرونئال شاید لازم باشد.

درمان
فاز حاد:• برای آسیب درجه 1 و 2 درمان پیشنهادی استراحت, سرما درمانی, فشار موضعی و بالا نگه داشتن عضو و عدم اعمال وزن بدن بر روی زانوی آسیب دیده است.
• برای آسیب درجه 3 جراحی لازم است. بازگشت به وضعیت تحمل وزن روی زانو امکان دارد به زمانی معادل 4 هفته وقت نیاز داشته باشد.فاز بهبودی: • درمان در جهت تمرینهای افزایش دهنده دامنه حرکت در مفصل زانو( دوچرخه سواری ) و تقویت عضله چهار سر رانی متمرکز می باشد.

بازگشت به تمرین زمان بازگشت به تمرین به شدت آسیب بستگی دارد. توصیه می گردد یک برنامه بازتوانی کامل قبل از بازگشت به تمرین بر روی زانو صورت گیرد.
بعد از بهبودی اولیه و اصلاح دامنه حرکت مفصل زانو ورزشکار باید قدرت عضلانی و حس عمقی مناسب را با ورزشهایی مثل دویدن بدست آورد. سپس به ورزش خاص خود بپردازد.

پیشگیری اغلب موارد آسیب LCL اجتناب ناپذیر است. با این حال حفظ انعطاف پذیری و قدرت عضلانی مناسب در ساق و ران می تواند احتمال آسیب دیدگی را کاهش دهد.

پیش آگهی داخل ساق اغلب علت احتمالی آسیب رباط جانبی خارجی زانو است.
• شنیده شدن صدای « تق » و ایجاد مایع در مفصل چند ساعت بعد احتمال آسیب همراه به منیسک یا رباطهای صلیبی را مطرح می کند.
• در مورد آسیب یا جراحی قبلی زانو باید پرسیده شود.
• درباره شغل, سن, سبک زندگی جهت تصمیم گیری روش صحیح درمان باید سوال گردد.
• آیا دچار اختلال در حس یا حرکت قسمت داخل ساق بعد از صدمه شده است. ( از آنجا که عصب پرونئال در مجاورت این رباط است احتمال آسیب به آن وجود دارد ).

عوارض • دردمزمن زانو 
• ضعف عضله در اثردرد
• ناپایداری مفصل زانو
• آسیب عصب پرونئال

منبع :www.sportmedicine.ir

در رفتگی زانو (Knee dislocation )

پیش زمینهمنظور از در رفتگی زانو این نیست که استخوان های دخیل در شکل گیری مفصل زانو از موقعیت آناتومیک نرمال خود در محل مفصل خارج شده و شکل مفصل تغییر کند. استخوان ها در محل مفصل توسط رباط ها به یکدیگر اتصال دارند. در زانو نیز استخون های ساق ( درشت نی و نازک نی ) توسط چندین رباط به استخوان ران اتصال دارند و این رباط ها سبب پایداری مفصل زانو و حفظ شکل و کارکرد آن می شوند. در دررفتگی زانو این رباط ها پاره شده واستخوان های ساق نسبت به استخوان ران درمحل مفصل زانو جابجا شده و زانو دچار تغییر شکل و ناپایداری می شود.

علل دررفتگی زانو• دررفتگی زانو نادر است و معمولا در زمینه ضربات شدید وارده به زانو رخ می دهد.
• افتادن روی زانو از علل مهم است .
• صدمات ناشی از تصادفات رانندگی نیز از علل مهم است .
• معمولا اعمال نیروی شدید یا پر سرعت به زانو سبب دررفتگی آن می شود.
• در زانوی جابجا شده ( در رفته ) امتداد مستقیم بین ران و ساق از بین می رود و زانو دچار تغییر شکل شده است.

بیومکانیک ورزشی 
مکانیسم آسیب به سر در ورزش هایمختلف متفاوت است . مکانیسم احتمال آسیب دیدگی شامل نیروهای فشارنده ( اصابت ضربه به سر سبب آسیب مغز در محل مورد اصابت ناشی از فشرده شدن مغز درآن ناحیه ) یا نیروی کششی وارده به سر ( سبب آسیب مغز در سمت مقابل جهت کشیده شده سر ) و یا نیروی چرخشی اعمال شده روی سر ( مثل پرتاب شدن از روی موتور وغلت زدن ) . تمام مکانیسم های ذکر شده سبب تغییر درخونرسانی – کارکرد و نیازبه انرژی مناطق خاصی از مغز شده و سبب اختلال عملکرد بخش صدمه دیده می شوند. 

آسیب های ورزشی زانو

صفحه آسیبهای ورزشی

شرح حال• معمولا بدنبال ضربه به سر و آسیب مغزی حالت بهت زدگی و گیجی در فاز حاد وجود داشته است.
• امکان دارد فرد نتواند به سوالات ساده پاسخ بدهد یا با تاخیر جواب دهد و حالت هیجانی متغییری را تجربه کند .
• بسیاری از ورزشکاران بدنبال ضربه دچار سر درد می شوند.
• امکان دارد علائم بینایی مثل تاری دید ، دوبینی یا جرقه های بینایی وجود داشته باشد.
• امکان دارد فراموشی زمان قبل از ضربه یا بعد از آن وجود داشته باشد و فرد مکانیسم صدمه به سر را به خاطر نیاورد. که البته این فراموشی فقط زمان اندکی قبل از صدمه و زمان متغییری بعد از صدمه را شامل می شود.

معاینات و بررسی های لازم
• انجام عکس رادیوگرافی برای بررسی هرگونه شکستگی احتمالی در زانو لازم است که انجام شود.
• بررسی نبض : آسیب عروق درناحیه زانو بدنبال دررفتگی زانو شایع است و پزشک حتما باید نبض را بررسی کند چراکه عروقی که به ساق پا خون می دهند از ناحیه پشت زانو عبور می کنند.
• در برخی موارد انجام آنژیوگرافی یا سونوگرافی داپلر برای بررسی سلامت عروق پا لازم است.
• بررسی اعصاب پا : امکان دارد بدنبال دررفتگی زانو اعصابی که به زانو و بدنبال آن ساق و پا می روند و حس و حرکت پا را تامین می کنند دچار صدمه دیدگی شوند. پزشک باید حتما حرکات پا مثل بالا آوردن و پائین آوردن پا در محل مچ و چرخاندن پا به داخل و خارج در محل مچ پا را تست کند همچنین می بایست حس پا و ساق را بررسی کند. بی حسی در این نواحی صدمه به آسیب را متحمل می سازد.

درمان 
درمان در خانه : 
این آسیب نباید در خانه درمان گردد و باید به سرعت به بیمارستان مراجعه شود می توانید آب سرد یا یخ را روی  محل صدمه دیده قرار داده تا درد و تورم کاهش یابد و به پزشک مراجعه شود.درمان طبی :  
 جا اندازی : پزشک این امر را انجام خواهد داد .
 بی تحرک سازی : برای جلوگیری از صدمات بیشتر و کمک به تسریع بهبودی هم زانو توسط یک آتل یا یک وسیله بی تحرک سازی دیگر تحت حمایت قرار می گیرد چرا که خم شدگی زانو می تواند به صدمه بیشتر منجر گردد.
 ارجاع : از آنجا که دررفتگی زانو معمولا با پارگی های متعدد رباطی همراه است معمولا پس از کاهش تورم بیمار باید به یک اورتوپد یا جراح زانو جهت انجام جراحی ترمیمی رباط ارجاع گردد.

پیش گیری 
• تلاش برای جلوگیری از ایجاد صدمات شدید به زانو در ورزش ( استفاده از زانوبند در ورزش های پر خطر )
• اجتناب از حرکاتی مثل پریدن از ارتفاع زیاد روی سطوح سخت .

پیش آگهی 
• به طور کلی این آسیب دیدگی بسیار جدی محسوب می شود.
• اغلب صدمات ناشی از این آسیب نیاز به جراحی دارد.
• صدمه به شریان ( سرخرگ ) در 32 – 21 % موارد رخ می دهد که نیاز به جراحی فوری دارد .
• بعد از جراحی نتیجه معمولا خوب است و زانو در اغلب موارد حرکات نرمال خود را باز می یابد.

عارضه 
• ناپایداری زانو 
• درد مزمن که در 46 % موارد ایجاد می شود.

منبع :www.sportmedicine.ir