پیروکسیکام

پیروکسیکام یک داروی ضد التهاب و ضد درد بوده و در موارد درد های مفصلی، استخوانی و عضلانی مصرف می‌شود و جزو دسته ای از داروها است که به آنها داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drugs NSAIDs میگویند. خصوصیت همه این داروها اینست که موجب مهار هورمون‌هایی می‌شود که در بدن موجب بروز التهاب می‌شوند.
پیروکسیکام برای درمان درد مفصل، استخوان و عضلات و التهاب بورس و تاندون ها بکار برده می‌شود. این دارو در درمان درد، تورم و خشکی مفصلی ناشی از آرتروز، اسپوندیلیت انکیلوزان و روماتیسم مفصلی کاربرد دارد. از پیروکسیکام در کنترل درد ناشی از نقرس استفاده می‌شود.

پیروکسیکام در کنترل دردهای بعد از عمل جراحی و درد ناشی از کوفتگی و کشیدگی عضلانی کاربرد دارد. از این دارو برای کنترل دردهای قاعدگی هم استفاده می‌شود.

از کرم پیروکسیکام برای کاهش درد های عضلانی ناشی از کشیدگی و کوفتگی و همچنین برای کاهش درد های ناشی از آرتریت مفصلی در دست و زانو استفاده میشود. در این موارد دارو مستقیما از راه پوست جذب میشود.

پیروکسیکام با مهار کردن آنزیم سیکلواکسیژناز موجب کاهش تولید پروستاگلاندین ها در بدن می‌شود. پروستاگلاندین ها روند التهاب و درد را در بدن شروع می‌کنند. پس پیروکسیکام می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد.

پیروکسیکام معمولاً به صورت کپسول‌های ۱۰ میلی‌گرمی خوراکی توزیع می‌شود مقدار مصرف آن روزی یک یا دو کپسول در بالغین است. می‌توان دو کپسول را با هم و یا با فاصله ۱۲ ساعت از هم مصرف کرد.

پیروکسیکام به صورت پماد موضعی هم مصرف می‌شود. در این موارد لایه نازکی از ژل را بر روی پوست بمالید و آن‌را به آرامی روی محل درد ماساژ دهید. بعد از استفاده، دست خود را بشویید. داروی موضعی پیروکسیکام معمولاً روزی ۴-۳ بار و حداکثر برای یک ماه استفاده می‌شود. دارو را در نزدیکی پوست چشم و یا بر روی پوست ملتهب با زخمی استفاده نکنید.

پیروکسیکام بصورت شیاف های ۲۰ میلیگرمی با استفاده روزی یک عدد هم مصرف میشود.

پیروکسیکام می‌تواند احتمال سکته قلبی و مغزی را بالا ببرد و می‌تواند نارسایی قلبی را در صورت وجود تشدید کند. از این دارو نباید قبل و بعد از اعمال جراحی قلب استفاده کرد.

پیروکسیکام می‌تواند موجب عوارض گوارشی مانند تهوع، درد شکم، سوزش سر دل، اسهال، یبوست، نفخ شکم و خونریزی گوارشی و زخم معده شود. این عوارض در سنین بالا و با مصرف طولانی مدت دارو بیشتر می‌شود. عوارض گوارشی این دارو در مصرف همزمان الکل بیش‌تر می‌شود.

پیروکسیکام موجب حساسیت پوست به اشعه ماوراء بنفش خورشید می‌شود. پس اگر از این دارو استفاده می‌کنید مراقب باشید دچار آفتاب سوختگی نشوید و از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.

گیجی، سردرد، خارش پوست، تار شدن بینایی و سوت زدن گوش از دیگر عوارض پیروکسیکام است.

مصرف پیروکسیکام در دوران بارداری یا شیردهی ممکن است با خطراتی همراه باشد و باید حتماً با نظر پزشک باشد. مصرف پیروکسیکام به خصوص در سه ماهه آخر بارداری خطرناک است.
هرگز به طور خودسرانه پیروکسیکام را با داروهای دیگر مصرف نکنید چون ممکن است با هم تداخل اثر داشته و موجب بروز عوارض شدید شوند.

در صورتیکه بعد از مصرف پیروکسیکام عوارض زیر به وجود آمد مصرف دارو را قطع کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید

• احساس ضعف و بی حالی و خواب آلودگی

• سیاه یا خونی شدن مدفوع

• خلط یا استفراغ خونی

• تهوع، درد شکم، تب، کاهش اشتها، ادرار تیره

• ورم کردن بدن و افزایش وزن ناگهانی

• کم شدن مقدار ادرار

• اختلال دید

• تب

• تاول، کهیر، قرمزی پوست یا خارش

• تنگی نفس

داروهای زیر می‌تواند با پیروکسیکام تداخل اثر داشته و مصرف همزمان آنها ممکن است خطرناک باشد. پس اگر از این داروها همزمان با پیروکسیکام مصرف می‌کنید حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

• داروهای ضد افسردگی

• داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین

• داروهای زیاد کننده ادرار

• داروهای ضد فشار خون

• دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

• لیتیم

• متوترکسات

• کورتن ها

مصرف قرص و پماد پیروکسیکام در دوران بارداری و شیر دهی ممنوعیت مصرف دارند و فقط با نظر پزشک بایستی مصرف شوند

• پیروکسیکام را دقیقا به همان مقدار و طول مدتی که پزشک برای شما تجویز کرده است مصرف کنید.

• ممکن است دو هفته زمان نیاز باشد تا تأثیر پیروکسیکام بر روی بیماری شما به حد مطلوب برسد.

• اگر فراموش کرده‌اید پیروکسیکام را در ساعتی که لازم است مصرف کنید هر زمان که یادتان آمد آن‌را مصرف کنید ولی اگر زمان مصرف دوز بعدی دارو است مصرف دارو را دو برابر نکنید. دوز فراموش شده را مصرف نکنید و فقط دوز مربوط به این ساعت را استفاده کنید.

• پیروکسیکام را بعد از خوردن غذا مصرف کنید.

• پیروکسیکام را با یک لیوان پر از آب مصرف کرده و بعد از مصرف حداقل بمدت ده دقیقه دارز نکشید

اگر بیماری‌های زیر را دارید حتماً قبل از مصرف پیروکسیکام به پزشک خود اطلاع دهید

• سکته قلبی یا مغزی

• نارسایی قلبی

• فشار خون

• زخم معده یا خونریزی گوارشی

• آسم

• پولیپ بینی

• اختلال انعقادی

• اگر سیگار می‌کشید

• بارداری

• سن بالای ۶۵ سال

• بیماری کبدی یا کلیوی

• سابقه حساسیت به دیگر داروها

• مصرف دیگر داروهای ضد التهابی

پیروکسیکام را در جای خنک و خشک و دور از معرض تابش مستقیم آفتاب قرار دهید.

منبع :rheumoc.com

ناپروکسن

ناپروکسن جزو دسته ای از داروها است که به آنها داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drugs  NSAIDs میگویند. این داروها هورمون‌های خاصی را که در بدن ایجاد التهاب و درد می‌کنند کاهش می‌دهد.

ناپروکسن جلوی فعالیت آنزیم مهمی در بدن به نام سیکلواکسیژناز cyclo-oxygenase را می‌گیرد. این آنزیم مواد خاصی به نام پروستاگلاندین می‌سازد که موجب بروز التهاب و درد می‌شوند. پس ناپروکسن با مهار تولید کننده این مواد موجب می‌شود تا سطح این مواد در بافت‌های بدن کاهش یافته و در نتیجه التهاب و درد کم شود.

ناپروکسن در کاهش درد و تورم و محدودیت حرکتی ناشی از بیماری‌های آرتروز یا ساییدگی مفصل، روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان یا سایر علل آرتریت موثر است. از این دارو در کاهش درد ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات به دنبال فعالیت‌های شدید بدنی و ورزشی استفاده می‌شود. التهاب تاندون و التهاب بورس و درد و تورم ناشی از آنها را می‌توان با ناپروکسن کاهش داد. از ناپروکسن در کاهش درد های استخوانی و دردهای بعد از جراحی استفاده می‌شود. ناپروکسن در درمان نقرس هم بکار می‌رود.

ناپروکسن به صورت‌های زیر وجود دارد

• قرص ناپروکسن ۲۵۰ میلی‌گرمی

• قرص ناپروکسن انتریک کوتد Enteric coated 500 میلی‌گرمی

• شیاف ناپروکسن ۵۰۰ میلی‌گرم      

ناپروکسن خوراکی معمولاً بصورت ۵۰۰ -۲۵۰ میلی گرم دو بار در روز مصرف می‌شود. پزشک معمولاً کمترین مقداری از دارو را تجویز می‌کند که درد و تورم بیمار را کاهش دهد. با این حال ممکن است مصرف دارو را به حداکثر روزی ۱۵۰۰ میلی‌گرم هم برساند. ناپروکسن خوراکی را معمولاً هر ۸-۶ ساعت یک بار مصرف می‌کنند.
شیاف ناپروکسن را می‌تواند در صورت لزوم در موقع درد و یا یک عدد قبل از خوابیدن استفاده کرد. برای رسیدن به حداکثر تأثیر بخشی دارو در درمان آرتریت ها دارو باید حداقل به مدت دو هفته مصرف شود

هر دارویی که توسط پزشک برای شما تجویز شده است همان‌طور که برای شما فوایدی دارد ممکن است مصرف آن همراه با عوارض ناخواسته ای هم باشد.

ناپروکسن می‌تواند احتمال سکته قلبی یا سکته مغزی را بالا ببرد. هر چه طول مدت مصرف دارو بیشتر می‌شود احتمال بروز این عارضه هم بیشتر می‌شود. این دارو را قبل و بعد از عمل جراحی بای پس کرونری مصرف نکنید. اگر بعد از مصرف این دارو علائم قلبی مانند درد قفسه سینه، ضعف، تنگی نفس، اختلال دید یا تعادل و یا اختلال در صحبت کردن را پیدا کدید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

از دیگر عوارض احتمالی مصرف ناپروکسن عوارض گوارشی مثل زخم شدن معده است که موجب خونریزی از آن می‌شود. این عارضه ممکن است ناگهانی و بدون هیچ علامت قبلی ایجاد شود. هر چه سن بیمار بالاتر باشد احتمال بروز این عارضه بیشتر است. اگر علائمی مانند مدفوع قرمز یا سیاه یا استفراغ خونی دارید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

هیچ‌وقت به طور سر خود داروهای دیگر را همزمان با ناپروکسن مصرف نکنید. بسیاری از داروهای ضد سرماخوردگی یا ضد درد حاوی موادی با اثر مشابه ناپروکسن هستند و مصرف همزمان آنها می‌تواند احتمال عوارض ناپروکسن را بیشتر کند.

همزمان با مصرف ناپروکسن از الکل استفاده نکنید چون احتمال خونریزی معده را بیشتر می‌کند.

ناپروکسن پوست را به نور خورشید حساس می‌کند. پس وقتی از ناپروکسن استفاده می‌کنید پوست بدن خود را بپوشانید، کلاه بر سر بگذارید و از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.

ناپروکسن ممکن است عوارض کلیوی داشته باشد پس اگر بعد از مصرف آن کمتر از حد معمول ادرار می‌کنید و یا وزنتان به سرعت بالا رفت ممکن است دچار اختلال کارکرد کلیه شده باشد. در این حال سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید.

مصرف ناپروکسن ممکن است موجب بروز علائمی مانند سوء هاضمه، سوزش سر دل، اسهال، یبوست و نفخ شکم شود.
دیگر عوارض احتمالی مصرف ناپروکسن سرگیجه، سردرد، اضطراب، خارش یا قرمزی پوست، تاری دید و سوت زدن گوش است.

مصرف ناپروکسن همزمان با بعضی داروها خطرناک است و در صورتیکه از آنها مصرف میکنید به پزشک خود اطلاع دهید. مهم‌ترین این داروها عبارتند از

• بعضی داروهای ضد افسردگی

• بعضی داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین

• لیتیم

• متوترکسات

• بعضی داروهای ادرار آور

• استروئید ها مانند پردنیزون

• دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

• بعضی داروهای ضد فشار خون

مصرف ناپروکسن در دوران بارداری به خصوص سه ماهه آخر بارداری مضر است. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. ناپروکسن در شیر مادر شیرده ترشح می‌شود پس زنان در دوران شیردهی نباید از این دارو استفاده کنند.

در مصرف ناپروکسن به نکات زیر توجه کنید

• ناپروکسن را دقیقا همان‌طور که پزشک معالج شما تجویز کرده است مصرف کنید

• این دارو فقط برای شما تجویز شده است. آنرا به دیگران توصیه نکنید چون ممکن است برای آنها اثرات جانبی مضری داشته باشد
• اگر تاریخ مصرف قرص ناپروکسن به پایان رسیده است آنرا مصرف نکنید
• بهتر است ناپروکسن را بعد از غذا و یا با یک لیوان شیر میل کنید تا عوارض گوارشی آن به حداقل برسد

• اگر از انواعی از ناپروکسن استفاده می‌کنید که روکش انتریک دارید (روکشی که روی قرص کشیده می‌شود تا عوارض گوارشی دارو را به حداقل برساند) دارو را نجوید بلکه آنرا با یک لیوان آب ببلعید. در این موارد همراه با ناپروکسن از داروهای ضد اسید معده استفاده نکنید. این نوع از دارو را نیم ساعت قبل از غذا مصرف کنید

• اگر فراموش کردید یک دوز از ناپروکسن را مصرف کنید به محض به یاد آوردن، دوز فراموش شده را بخورید ولی اگر زمانی فراموشی خود را به یاد آورده‌اید که نوبت مصرف دوز بعدی از دو قرص با هم نخورید. فقط یک قرص مصرف کنید

قبل از مصرف ناپروکسن اگر وضعیت های ذکر شده در زیر را دارید حتماً آنرا به پزشک خود اطلاع دهید

• بارداری یا شیردهی

• سن بالای ۶۵ سال

• بیماری کبدی یا کلیوی

• آسم یا دیگر بیماری‌های آلرژیک

• زخم معده یا دوازدهه

• بیماری قلبی

• وجود خون در مدفوع

• بیماری لوپوس

• مصرف داروهای دیگر

• حساسیت به دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

• پولیپ بینی

• بیماری انعقادی

• مصرف الکل و سیگار

ناپروکسن را از دسترس کودکان و در محل خنک، خشک و دور از نور مستقیم آفتاب نگه دارید

لوپوس اریتماتوس سیستمیک

لوپوس اریتماتوس سیستمیک یک بیماری خود ایمنی است که در آن اعضاء، بافت ها و سلول ها با واسطه اتو آنتی بادی ها و مجموعه های ایمنی متصل شونده به بافت، آسیب می بینند. ۹۰ درصد بیماران را زنان در سنین باروری تشکیل می دهند.  افراد موجود در هر دو جنس، تمام سنین و همه گروه های نژادی در معرض این بیماری قرار دارند. شیوع بیماری لوپوس (SLE) در ایالات متحده، ۱۵ تا ۵۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است. بالاترین شیوع در آمریکائیهای آفریقایی تبار دیده می شود.

لوپوس می تواند خیلی از اعضای بدن را درگیر نماید.در صورتی که مغز و قلب و کلیه های شما تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرد احتمال خطر خیلی بیشتر می باشد ولی در بسیاری از بیماران یک یا چند مورد از علائم بیماری مشاهده می شود. تعدادی از بیماران هم به صورت گذرا علائم بیماری را مشاهده می کنند.



در این بیماری ارگانهای مختلف در مسیر بیماری ممکن است مبتلا شوند. ارگانهای مختلف به ترتیب شیوع ابتلا شامل
۱.عضلانی/ مفصلی حدود ۹۵ ٪ بصورت دردهای عضلانی، مفصلی و تورم مفاصل (آرتریت)
۲.ابتلای خونی حدود ۸۵ ٪ بصورت کمخونی، و کاهش گلبولهای سفید و پلاکت
۳.ابتلای جلدی حدود ۷۰ ٪ بصورت حساسیت غیر معمول پوست به نور خورشید، راش و ضایعات جلدی بر روی گونه ها، زخم های دهانی، ریزش مو و ضایعات جلدی ماندگار می باشد. 
۴.اختلال قلبی/ ریوی حدود ۶۰ ٪ 
۵.اختلال عصبی حدود ۶۰ ٪ بصورت بدخلقی (افسردگی)، کاهش سطح هوشیاری و شناختی، سردرد و تشنج. 
۶.ابتلای کلیوی حدود ۳۰ تا ۵۰ ٪ بصورت دفع پروتئین ،فشارخون بالا و نهایتا نارسایی کلیه.  
۷.سایر اعضای بدن مانند دستگاه گوارش، چشم و... با شیوع کمتری ممکن است مبتلا شوند
پوست و زبان: 
-  التهاب هایی که به راش معروف هستند در سرتاسر بدن به وجود می آید که این التهاب ها نسبت به نور آفتاب حساس می باشند.از همه این التهاب ها مهمتر و معمولتر ضایعه پروانه ای شکل روی گونه ها و پل بینی می باشد .
-  تغییر رنگ انگشتان دست در آب و هوای سرد که ابتدا بسیار کمرنگ می باشد و سپس به رنگ آبی و در نهایت به رنگ قرمز پدیدار می شود
 -زخم یا آفت دهانی مکرر که بارها و بارها ممکن است تکرار شود
- سندرم شوگرن در بین ۱ نفر از هر ۸ نفر که لوپوس دارند ممکن است به وجود بیاید که باعث خشکی دهان و چشم ها می شود.



مو:
ریزش مو در این بیماری شایع است که میتواند شدید باشد ولی زمانی که بیماری تحت کنترل قرار گیرد موها دوباره به حالت قبلی باز میگردند 
مفاصل: 
در این بیماری درد مفاصل بطور معمول اتفاق می افتد و درد از مفصلی به مفصل درگر حرکت می کند ولی معمولا لوپوس باعث تخریب و تغییر شکل مفاصل نمی شود.کمتر از ۱ نفر در ۲۰ نفر به مشکلات شدیدتر در مفاصل دچار می شوند و کمتر از ۱ نفر در ۲۰ نفر به شکل حادتر ورم مفصلی Jaccoud’s arthropathy  مبتلا می شوند که باعث تغییر شکل مفاصل می شود. 
کلیه: 
در حدود ۱ نفر از هر ۳ نفر بیمار،کلیه ها درگیر می شود که در برخی موارد در صورتی که درمان به موقع انجام نشود تخریب کلیه ها ممکن است رخ دهد.اکثر افرادی که دچار درگیری کلیه شده اند در صورتی که در مراحل اولیه آزمایش های مربوطه را انجام دهند بهبود میابند. 
خون و رگ ها: 
- بالا رفتن سطح کلسترول خون ( آزمایش های سالیانه توصیه می شود  (
- فشار خون بالا بخصوص اگر کلیه ها درگیر شده باشند
- کم خونی و کاهش سطح پلاکت ها و سلول های سفید خون (این عارضه بیشتر در کودکان مشاهده می شود)
- لخته شدن خون در رگ ها و شریانها که معمولا توسط آنتی بادی antiphospholipid ایجاد می شود ( برخی از این آنتی بادی ها بارداری را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث افزایش خطر سقط جنین می شود)ش
- قرص های استروئیدی که معمولا برای درمان لوپوس استفاده می شود می توان باعث افزایش فشار خون شود 

مغز و سیستم عصبی:
میگرن (۱ نفر از هر ۳ نفر) 
اضطراب یا افسردگی
سر گیجه
از دست دادن حافظه یا سردر گمی
حالاتی شبیه به صرع یا حالاتی شبه با اسکیزوفرنی (شیوع این حالات خیلی پایین می باشد)
قلب و ریه ها:
- التهاب در بافت پوششی اطراف قلب (پریکاردیت) و ریه ها که هر ۲ باعث تنگی نفس می شود
- تنگی رگ های خونی که احتمال ابتلای به آنژین حملات قلبی و سکته را افزایش می دهد
سایر ارگانها:
- تورم غدد لنفاوی
- درد شکمی که ناشی از اثرات بیماری بر روده لوزالمعده یا کبد یا طهال می باشد
علت این بیماری  سیستم ایمنی به درستی شناخته شده نیست ولی بنظر میرسد عواملی مانند بعضی عفونت ها، داروها یا تابش نور خورشید میتواند شروع این اختلال را نسهیل کند. تغییرات هورمونی بر روی این بیماری تاثیرگذار هستند و شاید به همین علت بیماری لوپوس در زنان شایعتر است.

تست یا آزمایش خاصی برای تشخیص لوپوس وجود ندارد معمولا پزشک معالج بر اساس پیشینه بیماری ، مشاهدات بالینی و تست های خونی تشخیص خود را انجام می دهد. آزمایشات خونی عبارت اند از :

1.  Anti-nuclear antibody : در ۹۵% افراد مبتلا به لوپوس این تست مثبت است ولی در برخی موارد مشاهده شده است که در افرادی که به لوپوس مبتلا نیستند هم این تست مثبت گزارش شده است.
2. Anti-double-stranded: در ۷۵% افراد مبتلا به لوپوس این تست مثبت می باشد.اندازه این تست در مواردی که بیماری پیشرفت دارد افزایش میابد و این تست عامل مهمی در کنترل و مانیتور کردن بیماری می باشد
3. Anti-Ro antibody test : در صورتی که این تست مثبت باشد به احتمال زیاد شما به ضایعات پوستی و همچنین بیماری شوگرن دچار می شوید .در صورتی که این تست در شما مثبت باشد و تصمیم به بارداری داشته باشید سیر حاملگی شما باید بیش از پیش تحت نظر پزشک باشد.
4. Antiphospholipid antibody : مثبت بودن این تست می تواند نشانگر خطر ابتلا به افزایش لخته خون و سقط جنین باشد
5. تست های دیگر عبارت اند از: آزمایش سطح کومپلمان خون،ESR ،آزمایش عملکرد کلیه  تست خون٫l counts  که تفسیر این تست ها به عهده پزشک متخصص می باشد. 

انواع تست های دیگری هم هستند که برای بررسی عملکرد قلب و ریه ها و کبد و طحال  مورد استفاده قرار می گیرند که با توجه به عضو درگیر شده متفاوتند که عبارت اند از تست اشعه X ، سونوگرافی ، توموگرافی ، سی تی اسکن ، ام آر آی.
تست ادرار در مراحل اولیه بیماری می تواند نشانگر این موضوع باشد که کلیه های شما درگیر شده اند یا نه .
در صورتی که علائمی مانند تب،کاهش وزن یا تورم غدد لنفاوی دارید پزشک شما جهت اطمینان از عدم وجود سرطان نمونه برداری را تجویز می نماید.در حال حاضر درمانی برای لوپوس وجود ندارد ولی در صورتی که درمان به موقع شروع شود بیماری تا حد زیادی قابل کنترل می باشد 
داروها:
معمولا با توجه به اینکه بیماری در چه مرحله ای می باشد و کدام عضو درگیر شده است داروی تجویزی نیز متفاوت می باشد
 
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (مانند ناپروکسن ، ایبوپروفن)
- کاهش التهاب
- کمک به برطرف شدن عوارض مفاصلی
- اغلب برای دوره های کوتاه استفاده می شود.

کرمهای استروئیدی:
برای خارش پوست مفید است.
 تعدیل کننده سیر بیماری (به عنوان مثال هیدروکسی کلروکین)
 -کاهش التهاب
- این دارو به تنهایی و یا با کرمهای استروئیدی و برای خارش پوست مورد استفاده قرار می گیرد
- به عنوان یک درمان برای درد مفاصل و خستگی نیز مفید می باشد
- کمک به محافظت از قلب 
قرص های استروئید (به عنوان مثال پردنیزولون)
برای درمان های کوتاه مدت عوارضی مانند ذات الجنب و یا پریکاردیت قلب مورد استفاده قرار می گیرد  همچنین ممکن است به عنوان یک درمان دراز مدت برای مشکلات دیگر ، از قبیل التهاب کلیه یا مشکلات شدید خون مورد استفاده قرار گرفته است .

داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی (مانند آزاتیوپرین ، سیکلوسپورین ٫ سیکلوفسفامید متوتروکسات، مایکوفنولات)
این دارو برای از کار انداختن سیستم ایمنی بدن مورد استفاده قرار می گیرد و ممکن است تحت نظر پزشک برای طولانی مدت استفاده شود.دوز دارو با کاهش علائم بیماری کاهش پیدا می کند.
 
درمان بیولوژیک (برای مثال ریتوکسی مب)
 کمک به حذف سلول های B (یک نوع از سلول های سفید خون است که تولید آنتیبادیهای مضر می نماید) .
زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مفید واقع نشود.
 
تزریقات استروئیدی
این دارو ها می توانند به عنوان یک راه حل فوری در مواردی که بیماری پیشرفت زیادی کرده است مورد استفاده قرار گیرند.
همچنین تزریق این دارو ها در پوست سر می تواند دردرمان ریزش مو موثر باشد.
داروهای ضد فشار خون بالا برای کنترل فشار خون بالا ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
 
عوارض جانبی داروها:
تمامی داروها بصورت بالقوه دارای عوارضی هستند و دکتر متخصص باید با تجویز به موقع ودوز مناسب این عوارض را حداقل نماید.گاهی نیاز است برای رفع عوارض برخی از داروها از داروهای مکمل استفاده شود.
در صورتی که شما در حال مصرف داروهای ضد درد غیر استروئیدی هستید پزشک شما ممکن است دارویی به نام ( (PPI، جهت کاهش عوارض جانبی برای معده شما استفاده کند.در صورتی که شما از قرص های استروئیدی، پزشک معالج برای شما قرص های کلسیم و ویتامین D و قرص های جهت کاهش پوکی استخوان برای شما تجویز نماید  .
 بیماری لوپوس باعث می شود که شما در معرض شدید عفونت ها قرار بگیرید وقوع این اتفاق زمانی که شما از داروهای سرکوبگرسیستم ایمنی استفاده می کنید بیشتر می باشد،بنابر این توصیه ما به شما این است که تا جایی که امکان دارد روابط خود را با افرادی که بیماری های عفونی دارند کمتر نمایید 
در صورتی که نیاز به استفاده از واکسن دارید بهتر است با پزشک خود مشورت نماییداینکه بیمار یاد بگیرد در زمان عود بیماری چگونه آن را مدیریت کند، کمک زیادی در جهت کنترل وضعیت او خواهد بود. علل عود بیماری لوپوس متفاوت است، اما عوامل زیر نقش مهمی در شدت گرفتن بیماری بازی می کنند:
-قرار گرفتن در معرض نور خورشید
-استراحت خیلی کم
-عفونت
-استرس و اضطراب
توصیه ما به شما این است تلاش کنید چیزهایی که باعث عود بیماری در شما می شود را تشخیص داده و روش مدیریت یا اجتناب و دوری کردن از آنها را پیدا کنید.
خستگی
اگر خستگی شما علت خاصی دارد، مثل کم خونی یا کم کاری غده تیروئید، با یک آزمایش خون قابل تشخیص و درمان است. اگر دلیل خاصی تشخیص داده نشد، ممکن است درمان خستگی و مقابله با آن به آسانی صورت نگیرد. استفاده از بعضی داروها به صلاحدید پزشک معالج می تواند در درمان خستگی به شما کمک کند.
ورزش استقامت و تناسب اندام را بهبود بخشیده و به غلبه بر خستگی کمک می کند، اما لازم است در ابتدا تمرینات به آرامی را شروع شود – برای نتیجه گیری بهتر با یک فیزیوتراپ درمورد تمرینات مناسب مشورت کنید.
کشیدن سیگار
بسیاری از مشکلات ناشی از لوپوس، با کشیدن سیگار تشدید می شود:
-لوپوس و کشیدن سیگار هر دو باعث تنگی عروق خونی و در نتیجه اختلال در گردش خون و افزایش خطر سکته مغزی و حملات قلبی می شود.
-لوپوس می تواند شما را بیشتر در معرض عفونت های تنفسی قرار دهد، درحالیکه کشیدن سیگار باعث آسیب ریه در دراز مدت می شود و در نتیجه این عفونت ها تکرار شده و شدیدتر می شود.
-اگر لوپوس کلیه های شما را مورد حمله قرار دهد این عامل می تواند منجر به فشار خون بالا در بدن گردد. سیگار کشیدن هم میتواند منجر به افزایش فشار خون بالا، افزایش خطر سکته مغزی و بدتر شدن بیماری کلیوی شود.
-ترک سیگار یکی از مهمترین کارهایی است که برای کاهش بروز خطرات جدی تر می توان انجام داد.
تمرینات ورزشی
وقتی لوپوس فعال است، ممکن است شما احساس کنید که توان شما کاهش پیدا کرده و کار زیادی نمی توانید انجام دهید،این موضوع بسیار مهم است ٫زمانی که احساس خستگی کردید استراحت کنید . اما از طرفی استراحت زیاد باعث ضعیف شدن ماهیچه ها می شود و ممکن است احساس کرختی و خستگی را در شما بیشتر کند پس به یاد داشته باشید بین استراحت و فعالیت بدنی تعادل صحیح برقرار کنید. پیاده روی و شنا ورزشهای مفیدی هستند که خستگی، تناسب اندام و استقامت را بهبود می بخشند بدون اینکه بر روی مفاصل فشار بیش از حد وارد شود. حتی زمانیکه بیماری شما در حال عود می باشد نیز می توانید با انجام تمرینات ورزشی به مقدار کم به بهبود خود کمک کنید.
رژیم غذایی و تغذیه
شواهد نشان دهنده این موضوع می باشدکه یک رژیم غذایی با چربی اشباع شده کم و غنی شده با روغن ماهی ممکن است مفید باشد.از رژیم های غذایی سنگین که منجر به حذف کامل بعضی گروه های غذایی می شود بپرهیزید. لوپوس یک بیماری خود ایمنی فعال است و شما به همه عناصر غذایی نیازمندید که بوسیله رژیم غذایی متعادل فراهم می شود. در صورت لزوم با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.
نور خورشید
در معرض نور خورشید قرار نگیرید چون اشعه فرابنفش نور خورشید منجر به بروز جوش روی پوست و شدت گرفتن علائم در اندام های داخلی می شود. وقتی بیرون از خانه هستید موارد زیر را رعایت کنید:
-از آفتاب ظهر پرهیز کرده و کلاه بپوشید
-پوست خود را بپوشانید و یا کرم ضد آفتاب با ‪SPF 50‬ یا بالاتر استفاده کنید. همچنین می توانید از کرم ضد آفتاب رنگی با فاکتور حفاظتی بالا که بعنوان پایه آرایش بکار می رود نیز استفاده کنید.
-از نشستن زیر چترهای خورشیدی در محل های فرش شده پرهیز کنید. چرا که نور خورشید به صورت شما منعکس خواهد شد.
پدیده رینود
اگر شما علائم پدیده رینود را در دستها و یا پاهایتان دارید،حتما در آب و هوای سرد لباس مناسب بپوشید. سیگار کشیدن برای گردش خون بد است و احتمالا علائم بیماری را بدتر می کند. ورزش منظم گردش خون شما را بهبود می بخشد.
استرس
استرس های عاطفی می تواند علائم بیماری شما را بدتر کند. بیاموزید که چطور هر استرسی را در زندگی مدیریت کنید. پزشک شما می تواند شما را به یک روانشناس معرفی کند تا او به شما راهکارهای مناسب را بیاموزد.
دیدار از دیگر افراد مبتلا به لوپوس
لوپوس شرایط سختی برای زندگی است و چالش های زیادی را به همراه دارد، بخصوص در دوره ای از زندگی که شما به انرژی بیشتری نیاز دارید. دیدار دیگر مبتلایان به لوپوس الزاما این چالش ها را از بین نمی برد اما به شما کمک می کند تا افکار و نگرانی هایتان را با کسی که شما را درک می کند در میان بگذارید و با آنها کنار بیایید.

لوپوس شانس یک زن را برای بارداری کاهش نمی دهد. کمتر از 50 درصد از حاملگی ها در زنان مبتلا به لوپوس همراه با سختی ها و عوارض است اما بطور کلی حاملگی در مبتلایان به لوپوس با خطرات بالا همراه است. لوپوس می تواند حاملگی را با افزایش خطر سقط جنین، زایمان زودرس و مسمومت حاملگی و همچنین مشکلات قلبی در جنین دچار مشکلاتی کند. اگر مبتلا به لوپوس هستید و قصد دارید بچه دار شوید راهنمایی های زیر را برای اطمینان از یک حاملگی ایمن و کودک سالم مورد توجه قرار دهید.

اقدامات قبل از حاملگی

الف : یک تیم مراقبت از سلامت لوپوس برای خود فراهم کنید
قبل از حامله شدن، زنان مبتلا به لوپوس باید با یک روماتولوژیست که در مدیریت درمان بیماری هایی چون لوپوس تخصص دارد و یک فوق تخصص زنان مشورت کنند. مشاوره قبل از اقدام به حاملگی، به زنان مبتلا به لوپوس اجازه می دهد در مورد وضعیت سلامت خود با پزشک مشورت کنند و خطراتی که بیماری لوپوس برای حاملگی آنها به همراه دارد را مورد بررسی قرار دهند. همه زنان در این مورد شبیه به هم نیستند برای همین بسیار مهم است که هر فردی در ارتباط با بیماری و نحوه تاثیر آن مشاوره اختصاصی شود.
بعضی حاملگی ها احتیاج به درمان در اوایل بارداری دارد. این درمان ها برای مقابله با خطرات ناشی از بیماری است و باید در چند هفته اول بارداری شروع شود تا بهترین اثر را داشته باشد. در صورتیکه بیماری لوپوس در فاز شعله وری خود باشد خطر عوارض بیماری بیشتر است و بسیار ضروری است که با پزشک خود مشورت کنید.

ب: تعیین کنید کدام یک از عوارض بیماری لوپوس در شما بیشتر حاملگی تان را تحت تاثیر قرار می دهد؟
بیماری لوپوس در افراد مختلف، متفاوت است. به نظر نمی رسد لوپوس خطر سقط جنین در سه ماهه اول را افزایش دهد. اما زنان مبتلا به لوپوس خطر سقط جنین را در ادامه حاملگی و یا حتی تولد نوزاد مرده بدلیل آنتی بادی های آنتی فسفو لیپید و آنتی کاردیولیپین دارند. در حدود 33 درصد از زنان مبتلا به لوپوس این آنتی بادی ها را دارند که خطر لخته شدن خون را افزایش می دهد. پزشک برای بررسی میزان این آنتی بادی ها در خون بیمار، دستور آزمایش خون می دهد.
لخته شدن خون جفت، تغذیه و ذخیره اکسیژن جنین را به مخاطره انداخته و رشد جنین را کاهش می دهد. اگر خطر لخته شدن خون در شما بالا باشد، ممکن است پزشک برای شما آسپرین با دوز کم و یا هپارین تجویز کند. همچنین جهت بررسی وجود آنتی بادی های Ro/SSA و -La/SSB در خون، دستور انجام آزمایشات خونی داده می شود. این آنتی بادی ها خطر بروز بیماری بلوک قلبی مادرزادی را در نوزاد افزایش می دهند.
بیماری های کلیه و کبد ناشی از بیماری لوپوس نیز احتمال بروز مشکلات در دوران بارداری را افزایش می دهد. یکی از عوارض بیماری لوپوس، تاثیر بر سایر اندام های بدن از جمله کلیه است. حاملگی در این شرایط ممکن است باعث زایمان زودرس گردد.

ج : تغییر داورهای دریافتی به واسطه حاملگی
در زنان مبتلا به لوپوس که می خواهند حامله شوند، پزشک می تواند داروهای بیمار را تغییر دهد تا سلامت نوزاد به مخاطره نیفتد. هیدروکسی کلروکین و پردنیزولون جزء داروهایی هستند که در دوران بارداری برای مبتلایان به لوپوس تجویز می شود. متوترکسات و سیکلوفوسفامید در دوران بارداری نباید مصرف شوند، و حداقل سه ماه پیش از اقدام به حاملگی باید مصرف آنها قطع گردد. با پزشک خود درمورد فواید و مضرات مصرف داروها در دوران بارداری حتما مشورت کنید.

د : برنامه ریزی صحیح برای اقدام به حاملگی
برنامه ریزی برای حاملگی کار ساده ای نیست، بخصوص با داشتن بیماری چون لوپوس. اما بهترین کار این است که شما پس از یک ارزیابی دقیق از وضعیت سلامت خود، اقدام به حاملگی کنید. بهترین زمان برای حاملگی وقتی است که فعالیت بیماری در شما کاهش یافته و در فاز شعله وری نیست. در این زمان عوارض و خطرات کمتری شما را تهدید می کند.

هنگامی که حامله می شوید

الف: پزشکتان را زود به زود ببینید

در اینصورت پزشک می تواند به شما در تشخیص ناهنجاری ها کمک کند، رشد جنین را بررسی و نظارت کند، و اطمینان خاطر شما را برای یک حاملگی موفق فراهم نماید. در حدود 25 درصد از حاملگی های مبتلایان به لوپوس ممکن است به تولد زودرس نوزاد منجر شود. و بین 20 تا 30 درصد از زنان مبتلا به لوپوس ممکن است مسمومیت حاملگی را تجربه کنند. مسمومیت حاملگی باعث افزایش فشار خون ودفع پروتئین در ادرار می شود که منجر به تورم بافت های بدن می گردد. مسمومیت حاملگی اغلب نیاز به درمان های فوری دارد و تنها راه درمان آن ختم حاملگی است. بنابراین مراجعه به پزشک در این شرایط اهمیت بسیار زیادی دارد. پزشک همچنین می تواند روند رشد جنین را از طریق سونوگرافی بررسی کند که ضرر کمتری برای مادر و جنین به همراه دارد.

ب: مراقب علائم شعله وری لوپوس باشید
مطالعات اخیر نشان می دهد که شعله ور شدن لوپوس در طول دوران بارداری، امری نادر است. در حقیقت، علائم بیماری لوپوس در بسیاری از زنان در طول دوران بارداری بهبود پیدا می کند. اگر 6 ماه پس از بهبودی بیماری حامله شدید، احتمال کمتری وجود دارد که فاز شعله وری بیماری را نسبت به زمانی که بیماری در شما فعال بود، تجربه کنید. علائم شعله وری بیماری لوپوس، می تواند علائم حاملگی را منعکس کند، بنابراین بسیار مهم است که با پزشک خود مشورت کنید تا او تشخیص صحیح بدهد که آیا این علائم ناشی از شعله وری لوپوس است یا علائم نرمال حاملگی؟ هم حاملگی و هم لوپوس باعث تورم مفاصل و تجمع مایعات در بدن، بثورات صورت و تغییراتی در موی سر می شود.

ج: برای دوری کردن از خستگی ناشی از لوپوس، زندگی را آسان بگیرید
حاملگی برای همه زنان همراه با سختی و مشکلات است و بیماری لوپوس این سختی ها را بیشتر می کند. استراحت کردن به اندازه کافی بسیار مهم و ضروری است. زنان مبتلا به لوپوس در طول دوران بارداری نباید وزن اضافه غیر ضروری داشته باشند و لازم است یک وزن متعادل و رژیم غذایی سالم را دنبال کنند. اگر احساس خستگی یا درد می کنید فعالیت های خود را تغییر دهید.

د: برای احتمال زایمان زودرس، آمادگی داشته باشید
در حدود 50 درصد زنان مبتلا به لوپوس بدلیل عوارض بیماری لوپوس، زایمان زودرس دارند. بیمارستانی را از قبل انتخاب کنید که دارای بخش مراقبت از نوزادان و همچنین بخش مراقبت ویژه از نوزادان است.

جلوگیری از بارداری
اگر شما لوپوس دارید برای جلوگیری از بارداری لازم است قرص هایی که فقط حاوی پروژسترون یا دوز پایین استروژن هست استفاده کنید و یا از روشهای فیزیکی بهره ببرید. استروژن احتمال عود بیماری را افزایش می دهد.

منبع :rheumoc.com

گاباپنتن

گاباتین یا گاباپنتن با نام های تجاری آمریکایی گابارون  Gabaron ، گرالیز  Gralise ،نورونتین  Neurontin در داروخانه ها موجود می باشد.

گاباپنتین دارویی است که در درمان بیماری صرع و کنترل تشنج پارشیال (partial) مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو صرع را درمان نمی کند، بلکه تا زمانی که توسط بیمار مصرف می شود، حملات تشنج را کنترل می نماید.
گاباپنتین در بزرگسالان در درمان  دردهای پس از بیماری زونا (postherpetic neuralgia) تجویز می شود.
داروی گاباپنتین در درمان بیماری به نام سندرم پاهای بی قرار (RLS) نیز کاربرد دارد. RLS یک اختلال عصبی است که بر حس و حرکت پاها تاثیر می گذارد و باعث ناراحتی بیمار می شود بطوریکه مبتلایان به این بیماری دارای حرکات متناوب در اندام ها بوده و در زمان خواب ناچار از حرکت پاها هستند. حرکت پاها بطور موقت بیماری را بهبود بخشیده و احساس بهتری به بیمار می دهد.
داروی گاباپنتین با افزایش مقدار ماده GABA در مغز باعث کاهش تعداد حملات تشنج می شود.
این دارو در کاهش دردهای ناشی از بیماری های خاص در سیستم عصبی نیز کاربرد دارد. یادآور می شود این دارو در درمان دردهای معمول در آسیب های جزئی و یا روماتیسم مفصلی استفاده نمی شود.
زمانیکه یک دارو برای موارد خاص مورد استفاده تجاری قرار می گیرد، با انجام آزمایشاتی مشخص می شود که این دارو در درمان دیگر بیماری ها نیز می تواند استفاده شود. هرچند ممکن است این موارد بر روی برچسب دارو ذکر نشود، گاباپنتین در بعضی بیماران با شرایط پزشکی زیر نیز تجویز می شود. مثلا نوروپاتی محیطی در بیماری دیابت.
همچنین این دارو در درمان درد ارجاعی به اندام ها ناشی از بیماری دیسک و آرتروز مهره ها، کاربرد دارد.
گاباپنتین تنها با تجویز پزشک معالج قابل مصرف است.
چنانچه فرد به بیماری های دیگری نیز مبتلا باشد استفاده از این دارو را تحت تاثیر قرار می دهد. چنانچه به هر یک از بیماری ها بخصوص مواردی که در زیر ذکر می کنیم مبتلا هستید، پزشک را از آن آگاه کنید:
-سابقه سرطان، تومور و یا
-سابقه افسردگی و یا
-سابقه بیماری های روانی؛ در این موارد دارو باید با احتیاط مصرف شود. با مصرف گاباپنتین این شرایط ممکن است بدتر شوند.
-بیماری کلیه؛ دارو باید با احتیاط مصرف شود. اثرات جانبی دارو به دلیل خروج آهسته تر دارو از بدن، ممکن است افزایش یابد.
-اختلال کلیه شدید و یا
-کلیه دیالیزی؛ بیماران با این شرایط، نمی توانند داروی گاباپنتین مصرف کنند.

مقدار دوز مصرفی این دارو از فردی به فرد دیگر متفاوت است. از دستور پزشک پیروی کنید و یا اینکه به اطلاعات برچسب دارو توجه نمایید. اطلاعاتی که در ادامه مقاله ارائه می شود تنها شامل مقدار متوسط مصرف این دارو است. اگر مقدار دوز مصرفی شما متفاوت است، آن را تغییر ندهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری بدهد.
مقدار دارویی که بیمار مصرف می کند به قدرت دارو بستگی دارد. همچنین به تعداد دفعات مصرف در طول روز، فاصله زمانی بین دو دوز مصرفی و به طول دوره درمان بسته به مشکل درمانی که به خاطر آن دارو را استفاده می کنید، بستگی دارد.
دوز دارو بر اساس نوع بیماری توسط پزشک معالج تعیین می شود. 
 
دوز فراموش شده
 
اگر یکی از دوزهای دارو را فراموش کردید، بلافاصله در اولین فرصتی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. با این حال، چنانچه نزدیک به زمان مصرف دوز بعدی است، از مصرف دوز فراموش شده خودداری کرده و برنامه عادی مصرف دارو را ادامه دهید. هرگز مقدار مصرف را دو برابر نکنید.

هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض ممکن است در یک فرد رخ ندهد اما عوارضی که نیاز به توجه و مشورت پزشکی دارند شامل موارد زیر می باشد:
 
۱-عوارض شایع
 
-نا استواری و یا عدم ثبات  
 
-حرکات مداوم، غیر ارادی، عقب و جلو و یا چرخشی چشم
 
۲-عوارض شایع در کودکان
 
-رفتار پرخاشگرانه و یا دیگر مشکلات رفتاری
-اضطراب
-عدم توجه و تغییر در عملکرد مدرسه
 
۳-عوارض با شیوع کمتر
-مدفوع سیاه و سفید و یا قیری
-درد قفسه سینه
-لرزش
-سرفه
-افسردگی، افزایش تحریک پذیری و یا دیگر تغییرات خلق و خو و حسی
-تب
-از دست دادن حافظه
-درد و یا تورم در پاها و بازوها
-درد و یا اشکال در دفع ادرار
-گلو درد
-خستگی یا ضعف غیر طبیعی

اگرچه اصولا نباید داروهای خاص را با هم مصرف کرد اما گاهی پیش می آید که در مواردی دو نوع داروی مختلف با هم مصرف می شود و در این حالت ممکن است داروها بر هم اثر متقابل بگذارند.  در این شرایط ممکن است پزشک دوز دارو را تغییر دهد و یا اینکه دیگر اقدامات احتیاطی را لحاظ کند. اگر تحت درمان با گاباپنتین هستید، چنانچه هر یک از داروهای لیست شده زیر را مصرف می کنید، حتما پزشک معالج را از آن آگاه کنید. فعل و انفعالاتی که در نتیجه مصرف گاباپنتین با این داروها در بدن بیمار رخ می دهد بر اساس اهمیت بالقوه شان انتخاب شده اند و لزوما در همه افراد مشاهده نمی شود و فراگیر نیست:
-کتورولاک
-ناپروکسن
معمولا مصرف گاباپنتین با هریک از این دو دارو تجویز نمی شود، اما ممکن است در بعضی موارد خاص نیاز باشد. چنانچه بیمار ناچار است این دو دارو را با هم مصرف کند، در این حالت ممکن است پزشک دوز دارو را تغییر دهد و یا اینکه به شما بگوید چند وقت یکبار یک یا هر دو دارو را مصرف کنید.
-کربنات آلومینیوم پایه
-هیدروکسید آلومینیوم
-فسفات آلومینیوم
-دی هیدروکسی آلومینیوم آمینو استات
-دی هیدروکسی آلومینیوم  سدیم کربنات
-جینگو
-هیدروکسید منیزیم
-مورفین
-لیپوزوم سولفات مورفین

تداخلات دیگر
 
برخی داروها نباید همراه و یا نزدیک ساعات صرف غذا و یا غذاهای خاص، میل شود، چرا که ممکن است بین آنها تداخل بوجود آید. استفاده از الکل و یا سیگار همراه با بعضی داروها ممکن است باعث تشدید تداخل بین آنها شود. با پزشک معالجتان در ارتباط با مصرف همزمان داروی گاباپنتین و غذاهای خاص، الکل و سیگار مشورت کنید.

گروه مصرف در دوران حاملگی:  
لازم به ذکر است مطالعه این دارو بر روی حیوانات اثر جانبی آن را نشان داده است و مطالعات کافی در ارتباط با اثرات جانبی آن بر زنان باردار و یا حیوانات صورت نگرفته است.
 
مصرف در دوران شیردهی
مطالعات کافی بر روی مصرف این دارو در دوران شیردهی و خطر آن برای کودک صورت نگرفته است. اگر می خواهید در دوران شیردهی این دارو را مصرف کنید، به همراه پزشک معالج اثرات جانبی آن را در مقابل مزایا مقایسه کرده و سپس اقدام کنید.

قبل از اینکه دارویی مصرف شود باید خطرات ناشی از مصرف دارو در مقابل اثرات مثبت آن در درمان بیماری، ارزیابی شود. این تصمیمی است که شما به همراه پزشک معالجتان می گیرید. درمورد داروی گاباپنتین، موارد زیر قبل از مصرف باید مورد توجه قرار گیرد:
 
حساسیت
 
اگر تا به حال هرگونه واکنش آلرژیک و یا غیر عادی نسبت به مصرف این دارو و یا سایر داروها داشته اید، پزشک را نسبت به آن آگاه کنید. همچنین چنانچه به سایر مواد آلرژی زا مثل غذاها، رنگ ها، نگهدارنده ها و یا حیوانات حساسیت دارید، به تیم مراقبت درمانی خود بگویید. اگر از داروخانه دارویی را بدون نسخه تهیه کردید، به دقت برچسب و توضیحات داخل جعبه را مطالعه کنید.
 
مصرف در کودکان
 
مطالعاتی که تا امروز بر روی درمان تشنج پارشیال کودکان با این دارو صورت گرفته محدودیتی را در ارتباط با مشکلات خاصی که اثربخشی دارو را کم می کند، نشان نداده است. با این حال اثر بخشی و ایمنی در کودکان کمتر از 3 سال به اثبات نرسیده است.
 
مصرف در افراد مسن
 
مطالعاتی که تا امروز بر روی مصرف این دارو در دوران پیری صورت گرفته، محدودیتی را در ارتباط با مشکلات خاصی که اثر بخشی گاباپنتین را کم می کند، نشان نداده است. با اینحال، احتمال اینکه اثرات ناخواسته دارو بر کهنسالان  باشد، وجود دارد (مثلا مشکلاتی در حفظ تعادل و یا راه رفتن، تورم پاها و یا ساق پا). همچنین مشکلات کلیوی مربوط به افزایش سن، که نیاز به احتیاط و تنظیم دوز دریافتی دارو توسط بیمار را افزایش می دهد.

هشدارها
 
بسیار مهم است که پزشک معالج، پیشرفت درمان را در شما و یا فرزند بیمارتان تحت نظر داشته باشد، به خصوص در چند ماه اول مصرف گاباپنتین. پزشک در طول درمان با بررسی علائم مقدار دوز مصرفی را تنظیم و  اثرات جانبی ناخواسته را بررسی می کند. همچنین ممکن است نیاز به انجام آزمایش خون برای بررسی اثرات جانبی ناخواسته باشد.
اگر باردار هستید حتما پزشک را از آن آگاه کنید. پزشک در این حالت داروهای ضد صرع مختص دوران بارداری را تجویز می کند.
برخی افراد با خوردن این دارو برآشفته و یا تحریک پذیر می شوند و یا رفتارهای غیر طبیعی دیگری از خود نشان می دهند مثل احساس غمگینی و یا نا امیدی، به راحتی آشفته یا عصبی می شوند، احساس بی قراری و یا خصومت نیز از دیگر نشانه های آن است. همچنین در برخی افراد باعث افکار و تمایلات خودکشی می گردد و یا اینکه افسردگی شدید بروز می کند. در صورت بروز هر یک از این نشانه ها حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید.
این دارو اثرات الکل و دیگر موادی که محرک پریشانی و افسردگی در بدن هستند را (داروهایی که باعث کسلی می شوند و سطح هوشیاری را کاهش می دهند؛ CNS ها) افزایش می دهد. برخی از داروهای CNS عبارت است از آنتی هیستامین ها و یا داروهای بیماری تب یونجه، آلرژی، سرماخوردگی. همچنین آرامبخش ها، داروهای خواب آور، داروهایی که در طب درد تجویز می شود و یا مخدرها، دیگر داروها که در درمان تشنج استفاده می شود مثل باربیتورات ها، داروهای شل کننده عضلات، یا بی حس کننده ها مثل برخی بی حس کننده های دندان. اگر تحت درمان با داروی گاباپنتین هستید حتما قبل از مصرف هر یک از داروهایی که در بالا ذکر شد با پزشک و یا دندانپزشک خود مشورت کنید.
گاباپنتین ممکن است باعث تاری دید، دوبینی، عدم تعادل، سرگیجه، خواب آلودگی، بی خوابی و مشکلاتی در فکر کردن شود. شما باید قبل از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و یا بطور کلی استفاده از هر وسیله ای که خطرناک است و نیاز به هوشیاری، دیدن و تفکر کامل دارد  از اینکه این دارو بر شما چه اثری می گذارد کاملا آگاه باشید. چنانچه عوارض جانبی دارو باعث زحمت و دردسر بیش از اندازه برای شما می شود، با پزشک مشورت کنید.
اگر در اثر مصرف این دارو به تب، راش های پوستی، تورم، درد، غدد لنفاوی حساس در گردن، زیر بغل و یا کشاله ران، خونریزی غیر معمول یا کبودی، زردی پوست و یا چشم دچار شدید، مصرف دارو را قطع کرده و با پزشک خود مشورت کنید.
قبل از انجام هرگونه آزمایشات پزشکی، با پزشک خود مشورت کنید. نتایج قطعی آزمایش تحت تاثیر داروی گاباپنتین ممکن است تغییر کند.
بدون مشورت پزشک مصرف گاباپنتین را قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو ممکن است باعث بازگشت مجدد حملات تشنج و یا افزایش تعداد حملات شود. پزشک قبل از قطع دارو از شما و یا فرزندتان می خواهد به تدریج مصرف آن را کم و در نهایت قطع کنید.
از مصرف دیگر داروها خودداری کنید مگر آنهایی که با پزشک بحث شده است. این منع مصرف شامل داروهای با نسخه و یا بدون نسخه و همچنین داروهای گیاهی و یا مکمل های ویتامینی می باشد.
استفاده مناسب از دارو
 
از این دارو فقط با تجویز پزشک و تحت نظارت او استفاده کنید تا شرایط موجود را تا حد امکان بهبود بخشید. دارو را بیشتر از مقدار تجویز شده و بیشتر از طول دوره درمان توصیه شده توسط پزشک مصرف نکنید چرا که احتمال شدیدتر شدن اثرات جانبی وجود دارد.
این دارو همراه با یک راهنمای دارویی در دسترس بیمار قرار می گیرد، حتما آن را بخوانید و در صورت عدم درک آن، از پزشک خود کمک بخواهید.
گاباپنتین می تواند با غذا یا بدون آن مصرف شود. با اینحال ممکن است پزشک روش خاصی را برای مصرف آن به شما پیشنهاد کند، از دستور پزشک پیروی کنید.
اگر جزء کسانی هستید که عادت دارند در طول روز بخوابند و یا در طول شب بیدار می مانند، نباید از قرص های طولانی رهش گاباپنتین (نام تجاری  Horizant®) استفاده کنید.
بهترین تاثیر دارو زمانی در بدن اتفاق می افتد که مقدار ثابتی از گاباپنتین در خون وجود داشته باشد.
اگر شما و کودکتان در بلع کپسول ها مشکل دارید، با پزشک درمورد جایگزین کردن آن با قرص یا شربت گاباپنتین مشورت کنید. همچنین این دارو می تواند به صورت ترکیبی از دو فرم مختلف تجویز شود، مثلا شکل محلول به همراه قرص.
اگر پزشک برای شما تجویز کرده که قرص نورونتین را از وسط نصف کرده و مصرف کنید، حتما مصرف نیمه دیگر قرص را در ساعت مقرر به یاد داشته باشید.
قرص های Gralise® یا قرص های طولانی رهش Horizant® را کامل بلع کنید. از شکستن، خراش دادن یا جویدن آنها خودداری کنید. قرص های Gralise® باید همراه با شام و قرص های طولانی رهش Horizant® باید به همراه غذا و ساعت 5 عصر میل شود.
داروهایی که به صورت شربت در اختیار بیمار قرار می گیرد باید حتما با قاشق های اندازه گیری نشاندار، سرنگ های دهانی و یا فنجان های دارویی اندازه گیری شوند. قاشق های چایخوری آشپزخانه وسیله مناسبی برای اندازه گیری دقیق دارو نیست.
ممکن است داروی گاباپنتین به همراه سایر داروهای ضد تشنج مصرف شود. داروها را به طور کامل مصرف کنید بجز مواردی که پزشک منع کرده است.
اگر از داروهای آنتی اسید مثل Di-Gel® ® استفاده می کنید، حداقل 2 ساعت قبل از مصرف گاباپنتین صبر کنید.
حتما از نام های تجاری این دارو که پزشک برای شما تجویز کرده استفاده کنید. داروهایی با نام های تجاری متفاوت ممکن است به همان شیوه عمل نکنند. قرص های طولانی رهش Horizant® فقط برای درمان سندرم پاهای بی قرار کاربرد دارد.

منبع :rheumoc.com

ورزش های ایزومتریک

رزش مهمترین استراتژی در بازتوانی بیماریهای روماتیسمی است. ورزش باعث بهبود بسیاری از اختلالات شایع در افراد مبتلا به انواع آرتریت می شود و همچنین باعث بالا رفتن ظرفیت (هوازی)، قدرت عضلانی، افزایش انعطاف پذیری مفاصل و همچنین کاهش قابل توجه درد در بیماران می گردد.
ورزشها دارای انواع مختلفی هستند که هر کدام در شرایط خاصی کارایی بیشتری داشته و مورد توجه قرار می گیرد. ورزش های ایزومتریک بیشتر حالت کشش و انقباض می باشد، تغییری در طول عضله ایجاد نشده و دامنه حرکتی مفصل تغییر زیادی نمی کند. با کمی دقت متوجه می شوید در بسیاری از ساعات روز بی حرکت هستید. مثلاً زمانی که حوصله انجام هیچ کاری را ندارید و دراز کشیده اید، زمانی که تلویزیون تماشا می کنید، زمانی که در پارک نشسته اید و یا منتظر آمدن اتوبوس ایستاده اید و یا سوار اتومبیل هستید. تمام این زمان ها فرصت خوبی است که شما تمرینات انقباضی ایستا را انجام دهید.
در زیر چند نمونه از ورزش های ایزومتریک قرار گرفته است،هر حرکت را از 5 بار در روز و هر بار 5 تا 10 ثانیه شروع کرده و به تدریج به میزان آن اضافه نمایید.  دقت کنید در حین انجام این حرکات نفس خود را حبس نکنید.