وبلاگ شخصی دکتر امیرهوشنگ واحدی
دکتر امیر هوشنگ واحدی متخصص طب فیزیکی و توابخشی، درمان بیماریهای ستون فقرات، عصبی، عضلانی و مفصلی و ... مطب کرج، جهانشهر-روبروی بیمارستان مدنیوبلاگ شخصی دکتر امیرهوشنگ واحدی
دکتر امیر هوشنگ واحدی متخصص طب فیزیکی و توابخشی، درمان بیماریهای ستون فقرات، عصبی، عضلانی و مفصلی و ... مطب کرج، جهانشهر-روبروی بیمارستان مدنیدرمان رهایی بخش، تئوری بحث انگیز در مورد "ام اس"
او براین باور است که همین عامل موجب بیماری ام اس می گردد. زامبونی دستیابی به این موفقیت را فرصت جدیدی برای تحقیقات بیشتر دراین زمینه می داند. او با استفاده از سونوگرافی، دریافت که تقریبا تمام بیماران ام.اس انسداد در رگ بالای گردن خود و قفسه سینه دارند در حالی که افراد سالم این طور نبودند.
زامبونی اشاره می کند که این وضعیت، موجب نارسایی وریدی مزمن مغزی- نخاعی می گردد و معتقد است که در افراد با این شرایط، خون نمی تواند به درستی از مغز تخلیه شود و این جریان واژگونه می گردد (موجب برگشت دوباره به مغز) که موجب ذخیره شدن آهن و تبدیل آن به ماده ای سمی در ماده ی خاکستری مغز می گردد و همین آهن اضافی موجب از بین رفتن "میلین" مغز و ایجاد اختلال در واکنش های دفاعی بدن و نهایتا ام.اس می گردد.
زامبونی امیدوار است که پزشکان دیگر با نگاه به این روند و پی گیری درمان به این شیوه بتوانند تحول آفرین باشند. کار دکتر زامبونی هم اکنون پزشکان و محققان زیادی را در کشورهای آمریکا و کانادا برانگیخته است از جمله دکتر رابرت "zivadinov" در دانشگاه بوفالو در حال تلاش برای تحقیق بیشتر روی این نوع درمان است و نمونه ای بالغ بر 1600 نفر داوطلب این طرح شده اند.
گام های اول این تحقیق موفقیت آمیز بوده است و اکنون بیماران ام.اس در انتظار بهره گیری از این شیوه بسر می برند. دکتر زامبونی رویه درمانی که به کار گرفته است تحت عنوان "درمان رهایی بخش" نام برده است. او می گوید می توان تحت عمل جراحی و با استفاده از بالون ها (بادکنک هایی) رگ های مسدود شده را باز کرد و عروق "کرونر" را آنژیو پلاستی و ترمیم کرد.
اگر این امر در تحقیقات بیشتری به اثبات رسد انقلاب بزرگی در درمان ام.اس خواهد بود، زیرا به طور کامل روند درمان این بیماری هلاک کننده را تغییر خواهد داد. مطالعات انجام یافته در ایتالیا چشمگیر است و در گروهی از بیماران مبتلا به عود و بازگشت (رایج ترین شکل ام.اس) که تحت این نوع درمان قرار گرفتند ضایعات فعال مغز بشدت کاهش یافت. همسر خود دکتر زامبونی که مبتلای ام.اس است و به این شیوه جراحی شده است از سه سال پیش تاکنون هیچ حمله ای نداشته است و سلامتی خود را باز یافته است."Zeppi" بیمار 40 ساله نیز یکی دیگر از بیماران درمان شده به این شیوه است و از نه سال پیش دچار حملات سخت و آزار دهنده ی ام.اس بوده و از آن رنج می برده است. او هر چهارماه یک بار دچار حملات سنگین می شده است.
او می گوید: تغییرات حاصل انگار زندگی دوباره به من بخشیده است. او یکی از اولین کسانی است که تحت عمل جراحی قرار گرفته است و دو تا از رگ های مسدود شده زیر گلویی اش که یکی 60 و دیگری 70 درصد انسداد داشت باز شده است.
او می گوید این زندگی دوم من است و من بار دگر متولد شده ام.
آقای "lipp" بیمار دیگری است که به این طریق تحت عمل جراحی قرار گرفته و آزمایش های پزشکان انسداد رگ زیر گلویی او را نشان داد و درماه ژانویه سال جاری به ایتالیا سفر کرد و تحت درمان قرار گرفت و انسداد رگهایش باز شد. او ده سال بود از حملات فزاینده ام.اس رنج می برد و علایم بیماری آنچنان شدید شده بود که دیگر قادر به کارکردن و انجام امور ساده ی زندگی خود هم نبود. او می گوید: از یک سال پیش دیگر هیچ حمله ای نداشته ام و علایم بیماری ام زایل شده، احساس بسیار خوبی دارم، احساسی رو به سوی زندگی.
منبع : پایگاه جامع اطلاع رسانی معلولان ایران
بیماری فلج اطفال چیست؟
بیماری پولیومیلیت با فلج شل ناگهانی شناخته شده و ویروس آن فقط انسان را آلوده کرده و فقط از انسان به انسان انتقال می یابد. این بیماری می تواند در هر سنی بروز نماید ولی بیشتر در کودکان و بخصوص گروه زیر 5 سال دیده می شود (بیماری پولیو یکی از علل فلج شل حاد کودکان و نوجوانان است). بیماری فلج اطفال در 90 % موارد بدون علامت بوده یا علائم خفیف دارد و تنها در کمتر از 1% علائم فلجی را نشان می دهند (10-5% موارد بدلیل درگیری عضلات تنفسی، مرگ را بدنبال دارد).
وضعیت بیماری در جهان و ایران در حال حاضر برخی از کشورها عاری از پولیو و در برخی از کشورها همچنان بیماری بومی است. بنابراین احتمال انتشار ویروس وحشی از کشورهای آلوده به سایر کشورهای عاری از پولیو است. به دلیل خطر طغیان بین المللی پولیو از شمال نیجریه، سازمان جهانی بهداشت ریشه کنی پولیو را اولویت دارترین عملیات اعلام کرد. پولیو در چهار کشور افغانستان، پاکستان، هندوستان و نیجریه به صورت بومی وجود دارد ومتاسفانه موارد بیماری در افغانستان و پاکستان نسبت به سال گذشته بیش از 2 برابر افزایش یافته است. درایران در 8 سال اخیر موردی از فلج اطفال گزارش نشده است که یکی از علل کاهش آن، برگزاری روزهای ملی واکسیناسیون فلج اطفال است.
انتقال بیماری ویروس بیماری فلج اطفال عموما از طریق دستگاه گوارش (تماس مستقیم با مدفوع، آب آلوده و...) وارد بدن شده و در حلق و روده ها تکثیر یافته و سپس می تواند وارد خون شده و از راه خون یا رشته های عصبی به نخاع و مغز انتشار یابد و سپس به اعصاب حرکتی نخاع و مغز حمله کرده و با انهدام این اعصاب ایجاد فلجی نماید. تا زمانیکه ویروس از بدن فردآلوده دفع شود احتمال واگیری و انتقال بیماری وجود دارد (ویروس در ترشحات حلق تا یک هفته و در مدفوع 2 تا 3 هفته ماندگار است).
علایم بیماری علایم بیماری پس از 45 – 3 روز (دوره نهفتگی) ظاهر می شود. در صورت ابتلا به نوع شدید بیماری درد شدید عضلانی، سفتی گردن همراه یا بدون فلج شل دیده می شود. همچنین تب، سردرد، خستگی، استفراغ و یبوست، اختلال تعادل، احساس ضعف، عدم هماهنگی در حرکات یک یا چند اندام از دیگر علایم بالینی است.
درمان متاسفانه این بیماری درمان قطعی ندارد و معمولا فرد مبتلا تا پایان عمر فلج می ماند.
الف – بیمارانی که تابلوی عفونت غیرفلجی دارند باید تحت درمان علامتی با مسکن ها قرار گرفته، درصورت لزوم تا قطع تب در رختخواب استراحت کرده و از ورزش سخت تا چند هفته و هرگونه تزریق عضلانی اجتناب نمایند.
ب – بیمارانی که دچار فلج شل حاد شده اند باید توسط پزشکی که در بیماریهای عصبی تجربه دارد ارزیابی شوند. بدلیل خطر وقفه تنفسی، بیمارانی که اشکال در بلع، ضعف عضلات سر، گردن یا تنه دارند باید در بیمارستانی مجهز بستری شوند.
ایمن سازی : واکسن فلج اطفال باعث حفاظت با درصد بالا در برابر ویروس می شود و به ۲ شکل در دسترس است.
۱- واکسن خوراکی پولیو (OPV) : از راه دهان خورانده می شود، تجویز آن آسان است، ارزان است، ایجاد مصونیت روده ای کرده و باعث قطع انتقال ویروس وحشی به کودکان دیگر می شود. در هر ۱۰ میلیون دز تجویز شده سبب بروز ۳ مورد فلج واکسینال می گردد.
۲- واکسن تزریقی پولیو (IPV) : با ایجاد مقدار کافی پادتن در سرم، از بروز فلج واکسینال جلوگیری می کند، مصونیت روده ای بسیار کمی ایجاد کرده در نتیجه کودک ایمن شده با IPV می تواند ویروس وحشی را به دیگران منتقل کند، گران است، نیاز به آموزش کارکنان و تجهیزات تزریق دارد.
در ایران واکسن خوراکی فلج اطفال به صورت روتین در بدو تولد، ۵/۱ ماهگی، ۳ ماهگی، ۵/۴ ماهگی و ۶-۴ سالگی به کودک خورانده می شود.
پیش آگهی : میزان کشندگی فلج اطفال فرم فلجی معمولا کمتر از ۵% است. مرگ غالبا در اثر وقفه تنفسی اتفاق می افتد. بهبودی به وسعت عضلات درگیر بستگی دارد. تا شش هفته پس از بروز فلج آسیب های قابل برگشت بهبود پیدا کرده و عضلاتی که پس از ۶ هفته هنوز فلج هستند برای همیشه فلج باقی می مانند.هرگونه بهبودی که پس از آن حاصل شود جزئی بوده و به اصلاح مجدد عضلات بستگی دارد تا بهبود عصب.
چرا واکسیناسیون همگانی فلج اطفال؟
در این طرح تمامی کودکان بایستی در یک زمان مشخص ودر2 نوبت بفاصله 1 ماه واکسن خوراکی فلج اطفال را دریافت نمایند تا بدین طریق ضمن متوقف کردن انتشار ویروس وحشی در جامعه، انتقال ویروس را قطع کرده و جایی برای ماندگاری ویروس وحشی فلج باقی نماند.
چرا این طرح ها همچنان ادامه دارد؟ واکسیناسیون همگانی فلج اطفال از سال1372 آغاز و در حال حاضر فقط در4 استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان و خراسان جنوبی بعلت همجواری با کشورهای آلوده افغانستان و پاکستان به صورت خانه به خانه اجرا می شود. همانگونه که مستحضرید هر ساله نوبت ایمنسازی تکمیلی فلج اطفال به صورت خانه به خانه در فصل بهار در کشور انجام می شود.
توجه: با توجه به وضعیت بیماری در جهان و بخصوص کشور افغانستان که با ما کیلومترها مرز مشترک دارد و تردد قابل توجه اتباع این کشور به داخل ایران لزوم انجام برنامه به صورت خانه به خانه و با کیفیتی بالا مورد تاکید قرار می گیرد.
منبع: "پیک توانا"
لنگش کودکان را جدی بگیرد
بیماری پرتس نوعی نکروز یا سیاه شدن سر استخوان ران در لگن بچه ها است که مهمترین مشخصه این بیماری اختلال موقت در خون رسانی سر استخوان ران در ناحیه لگن در دوران کودکی است.
این بیماری بیشتر در سنین 10-4 سالگی دیده می شود و شیوع آن در پسر ها 5 برابر دخترها است نام کامل این بیماری لگ کالو پرتس Legg-Calve-Perthes است.
همانطور که گفته شد مشخصه اصلی این بیماری قطع شدن خون رسانی به سر استخوان ران است اما چرا این خون رسانی مختل می شود به درستی مشخص نیست ولی این اختلال در بیشتر اوقات گذرا است و بعد از مدتی خون رسانی مجدداً برقرار می شود.
در ابتدا شدت این بیماری کم است اما بتدریج پیشرفت کرده و علائم بیمار بیشتر می شود. بعد از مدتی بیماری فروکش می کند و علائم بیماری هم کم می شود. این زمان از چند ماه تا حتی دو سال هم ممکن است ادامه داشته باشد. پس بیماری چه با درمان و چه بدون درمان ابتدا سیر پیشرونده ای داشته و سپس فعالیت آن خودبخود متوقف می شود.
ممکن است خون رسانی به تمام نقاط سر استخوان قطع شود و یا گاهی فقط قسمتی از سر استخوان ران خون رسانی خود را از دست بدهد که در این موارد شدت بیماری کمتر است.
در بسیاری از اوقات دوره 2-1 ساله بیماری حتی بدون اینکه بیمار یا والدین او متوجه بیماری شوند طی شده و خوب می شود ولی در تعدادی از بیماران در همین مدتی که سر استخوان ران دچار کاهش خون رسانی است ممکن است آثار جبران ناپذیری به وجود بیاورد.
وقتی خون رسانی به سر استخوان ران مختل می شود استخوان سختی خود را از دست داده و به اصطلاح نرم می شود و وارد شدن وزن تنه به این استخوان نرم شده موجب می شود که شکل سر استخوان ران و حتی گردن استخوان ران به تدریج تغییر کند و حالت گرد و کروی خود را از دست بدهد و اکثر مشکلاتی که برای بیمار به وجود می آید به علت همین تغییر شکل است.
بعد از مدتی که از فعالیت بیماری گذشت، عروق خونی مجدداً رشد کرده و به سر ران می رسند. در نتیجه بیماری متوقف می شود. با برگشت خون رسانی به استخوان سختی آن مجدداً به حالت اولیه برمی گردد ولی شکل آن به حالت کروی اولیه باقی می ماند.
سر استخوان ران که شکل کروی خود را از دست داده است دیگر نمی تواند به راحتی در درون حفره استابولوم حرکت کند در نتیجه به تدریج و با گذشت چند سال حرکت مفصل محدود شده و عضلات ران لاغر شده و لنگش بوجود می آید و در نهایت مفصل تخریب شده و دچار استئوآرتریت یا آرتروز می شود.
تمام کوشش هایی که پزشک معالج در درمان این بیماری انجام می دهد به این خاطر است که بعد از اینکه بیماری فروکش کرد سر فمور تغییر شکلی پیدا نکرده باشد یا این تغییر شکل حداقل باشد.
این بیماری در دختران کمتر دیده می شود ولی اگر دیده شود بسیار وسیع تر بوده و با آسیب بیشتر به سر ران همراه است و نتیجه درمان به خوبی نتایج درمان در پسران نیست. علائم بیماری پرتس بیماری معمولا با لنگش شروع می شود معمولا نزدیکان بچه هستند که متوجه می شوند وی در حین راه رفتن می لنگد و خود بچه متوجه آن نمی شود.
گاهی بچه از درد ملایمی در ناحیه لگن یا کشاله ران یا ران و یا حتی زانو احساس ناراحتی می کند پس در هر بچه ای که از درد زانو ناراحت است پزشک معالج باید به فکر این بیماری هم باشد. این ناراحتی ها چند هفته یا چند ماه طول می کشند درد در موقعی که مفصل ران حرکت میکند بیشتر است پس شدت درد با فعالیت بدنی بیشتر و در موقع استراحت کمتر می شود.
این علائم در طی چند ماه بتدریج ایجاد شده و تشدید می شوند. سپس با کاهش فعالیت بیماری، التهاب و درد کم کم از بین می رود. گاهی حتی لنگش هم خوب می شود. تشخیص بیماری پرتس تشخیص این بیماری معمولا توسط رادیوگرافی ساده انجام می شود و در سیر بیماری معمولاً عکس برداری های متعددی برای مشخص شدن وضعیت پیشرفت بیماری از بیمار به عمل می آید. درمان گرچه شیوع بیماری پرتس در دختران کمتر از پسران است ولی در صورت وقوع بیماری در یک دختر، معمولاً شدت آسیب و تخریب بیشتر است. در بچه های کم سن و سال ( سنین حدود 6-2 سال) که در رادیوگرافی اولیه، تغییرات شدید نیست؛ درمان معمولاً فقط به صورت تحت نظر داشتن بیمار است.درمان غیر جراحی بیماری پرتس در درمان غیر جراحی معمولاً از داروهای ضد التهاب مثل بروفن به مدت چند ماه برای کاهش التهاب مفصل استفاده می شود. ممکن است لازم باشد تا بیمار برای مدتی از عصای زیر بغل استفاده کند. در مواردی که بچه به علت کاهش دامنه حرکتی مفصل، دچار لنگش شده است، ممکن است دوره کوتاهی استراحت و کشش اندام و یا یک دوره فیزیوتراپی مفید باشد. در فیزیوتراپی حرکات ساده ای به کودک آموزش داده می شود تا دامنه حرکتی مفصل بهتر شود. به این صورت که بچه به پشت می خوابد و زانوها را خم کرده، در حالی که کف هر دو پا روی زمین است. والدین او زانوهایش را با کف دست می گیرند. بچه سعی می کند بصورت فعال زانوهایش را به هم نزدیک کرده و از هم دور کند و والدین او سعی می کنند در این حرکات به او کمک کنند.
در روش دیگر، بچه به پشت می خوابد و پاهایش را صاف و مستقیم روی زمین نگه می دارد و سعی می کند کل اندام پایینی خود را به داخل و خارج بچرخاند.
اگر دامنه حرکتی مفصل ران کم شود یا رادیوگرافی ساده یا ام آر آی علائمی از پیشرفت بیماری را نشان دهند، ممکن است پزشک معالج تصمیم به گچ گیری بیمار بگیرد. در این روش تنه و اندام های پایینی بیمار توسط گچ در وضعیتی قرار می گیرند که پاها از هم باز باشند. به این نوع گچ گیری، گچ اسپیکا یا اسپایکا Spica cast می گویند. این وضعیت موجب حمایت بیشتر سر استخوان ران شده و برای بیمار مفید است.
گچ گیری معمولاً در اطاق عمل انجام می شود و پزشک معالج برای اینکه بتواند پاها را بیشتر از هم باز کند (و سر استخوان ران را بیشتر در داخل حفره استابولوم قرار دهد) ممکن است با یک عمل جراحی کوچک عضله کشاله ران را بلندتر کند. معمولاً گچ 6-4 هفته باقی مانده و بعد از خارج کردن آن نرمش های لازم برای افزایش دامنه حرکات انجام شده و ادامه می یابد.
روش دیگر درمان استفاده از بریس مخصوصی است که با بستن آن در ناحیه لگن، ران های بیمار از هم فاصله می گیرند هدف از این درمان این است که با دور شدن ران ها از یکدیگر، سر استخوان ران بهتر در داخل حفره استابولوم قرار بگیرد. با قرار گرفتن بهتر سر استخوان ران در حفره استابولوم، شکل کروی این حفره بهتر می تواند از سر استخوان ران محافظت کند و احتمال تغییر شکل سر استخوان ران کمتر می شود. درمان جراحی بیماری پرتس گاهی اوقات برای درمان بیمار نیاز به عمل جراحی وجود دارد در حین جراحی معمولا استخوان ران در قسمت بالایی آن شکسته شده و در وضعیت جدیدی توسط پلاک دوباره در کنار یکدیگر قرار می گیرد تا حتی الامکان از تغییر شکل آن جلوگیری شود.
گاهی اوقات لازم می شود توسط عمل جراحی دیگری حفره استابولوم گودتر شود تا سر فمور که به علت بیماری بزرگتر شده است بطور کامل در درون حفره استابولوم قرار گیرد.
بعد از هر کدام از اعمال جراحی ذکر شده گچ گیری مطابق روش توضیح داده شده در قبل انجام می شود. بعد از درآوردن گچ، مجددا فیزیوتراپی برای بدست آوردن حرکات مناسب مفصل ران نیاز است.
تاثیر ورزش بر کیفیت زندگی معلولان
امروزه بررسی کیفیت زندگی در پژوهش های مختلف بشری و به ویژه در گروه های معلولان از جمله سرفصل های مهم و کاربردی تلقی می شود.
در چند دهه اخیر سلامت به عنوان یکی از حقوق انسان ها و یک هدف اجتماعی در جهان شناخته شده و اخیراً مفهوم جدیدتری از سلامتی مطرح شده که بهبود کیفیت زندگی است.
شاید بتوان مواردی مانند شادی، رضایت، افتخار، سلامتی، اعتماد به نفس، فرصت های آموزشی و موقعیت اقتصادی و... را تعریفی از کیفیت زندگی دانست.
ما در اینجا قصد داریم نقش تربیت بدنی و ورزش را برای ارتقاء کیفیت زندگی معلولان مورد بررسی قرار دهیم که این موضوع از ارزش فراوانی در افزایش کیفیت زندگی افراد معلول برخوردار است.
فرد دارای معلولیت با انجام فعالیت بدنی مستمر، تصویر بدنی مطلوبتری نسبت به معلولان یا افراد سالم غیر ورزشکار دارد که این موضوع سبب افزایش اعتماد به نفس در وی می شود.
ورزش باعث می شود که فرد معلول استقلال فردی خود را به طور کامل یا نسبی به دست آورد تمرینات بدنی وسیله ای مناسب برای دستیابی به شرایط مناسب روانی و احساس مثبت بودن در فرد معلول است.
تصویر بدنی نظیر هر جنبه روانی دیگر، جزئی از شخصیت انسان به حساب می آید که از سیر تکاملی نیز برخوردار است و در زمان هایی از زندگی دچار نوسان و تغییرات بیشتری است که از جمله این موارد می توان به پیدایش ضایعه و بروز معلولیت در افراد اشاره کرد.
در این صورت اتکای فرد معلول بر خویشتن متزلزل و احساس نیاز به دیگران و وابستگی به غیر ظاهر می شود و به مرور قوت می یابد.
کاهش اعتماد به نفس، شخصیت گرایی منفی و احساس بی کفایتی و سربار بودن حداقل توانایی های باقی مانده فرد معلول را تحت الشعاع قرار می دهد. در اینجا انجام ورزش به فرد معلول کمک می کند که از موارد ذکرشده فاصله بگیرد و سطح کیفیت زندگی خود را ارتقا دهد.
تحقیقات نشان داده است که تمرینات بدنی منظم از عواملی است که می تواند تاثیر مثبتی برای جلوگیری از افسردگی، خستگی، تنش و عصبانیت داشته باشد.
انجام ورزش و فعالیت های بدنی، با ایجاد توازن بهتر عضلانی و افزایش کارایی بدنی در معلولان، باعث بهبود تصویر بدنی آنها از فیزیک و ترکیب بدنی شان می شود.
ورزش می تواند از عدم اعتماد به نفس و احساس بی کفایتی که در اثر کم کاری و بی تحرکی عضلانی و افزایش چربی و عدم توازن و ترکیب بدنی نامناسب در افراد معلول ایجاد می شود، جلوگیری کند و موجب افزایش عزت نفس آنها شود.
با توجه به افکار نامناسب و غلط عامه مردم در مورد معلولان و توانایی های بی شمار آنها، فعالیت بدنی می تواند از نظر روانی احساس خوبی به فرد معلول دهد و فشار ناشی از افکار عمومی را تا حد زیادی کاهش دهد تا حدی که یک فرد معلول ورزشکار توانایی های خود را بیشتر از یک فرد سالم غیرورزشکار بداند.
امید است با اتخاذ تدابیر مناسب از سوی مسئولان، موانع و مشکلات ورزش معلولان برطرف شود تا این گروه از جامعه بتوانند کیفیت زندگی خود را افزایش و مشکلات روانی ناشی از معلولیت را تا حدود زیادی کاهش دهند.
منبع: "پیک توانا"
استئوژنز ایمپرفکتا: پوکی و شکنندی استخوان ها
شرح بیماری شکستگی سر استخوان ران عبارت است از یک شکستگی کامل یا ناقص در سر استخوان ران، که با استخوان لگن مفصل می‌شود. شکستگی در اثر صدمات قابل توجه در هر دو جنس و در تمام سنین دیده می‌شود. اما شکستگی‌های خود به خودی یا شکستگی ناشی از صدمات خفیف تنها در افراد مسن‌تر دیده می‌شوند. حدود 50% از شکستگی‌ها در افراد بالای 80 سال رخ می‌دهد.
علایم شایع درد شدید به هنگام تلاش برای راه رفتن
تورم، دردناک بودن به هنگام لمس و خون‌مردگی در ناحیه مفصل استخوان ران
از دست رفتن شکل طبیعی ناحیه مفصلی استخوان ران
علل
وارد آمدن صدمه، خصوصاً زمین‌خوردن و سقوط و نیز تصادفات
در مواردی که استخوان ران قبلاً دچار بیماری بوده است، شکستگی ممکن است خود به خود رخ دهد.
عوامل تشدید کننده بیماری پوکی استخوان، خصوصاً پوکی استخوان پس از یائسگی
سرطان استخوان
مصرف داروهای متعدد که ممکن است هوشیاری را کاهش دهند.
بیماری استخوان‌سازی ناقص (استئوژنز ایمپرفکتا) که یک بیماری ارثی است که در آن استخوان‌ها ترد و شکننده هستند و به راحت دچار شکستگی می‌شوند.
به هم خوردن تعادل کلیسم بدن
تغذیه نامناسب، خصوصاً ناکافی بودن دریافت کلیسم و پروتئین
اختلالات و بیماری مغزی
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری هایی که خطر بروز صدمات را زیاد می‌کنند.
پیشگیری سعی کنید دریافت روازنه کلسیم به حدکافی باشد (1500-1000 میلی‌گرم در روز). با خوردن شیر و محصولات لبنی یا مکمل‌های کلسیم می‌توان از این امر اطمینان حاصل نمود.
سعی کنید زمین نخورید، خصوصاً در منزل شرایطی را فراهم آورید که احتمال زمین خوردن کم شود.
هورمون درمانی پس از یائسگی را می‌توان برای پیشگیری از پوکی استخوان مدنظر گرفت. برای تصمیم‌گیری در مورد این مسأله با پزشکتان مشورت کنید.
اگر احساس می‌کنید هنگام راه رفتن تعادل ندارید از عصا برای راه رفتن استفاده کنید.
عواقب مورد انتظار معمولاً با جراحی و بازتوانی قابل معالجه است.
عوارض احتمالی عفونت زخم ناحیه عمل جراحی
آسیب به رشته‌های عصبی و رگ‌های خونی در ناحیه شکستگی
در رفتگی علاوه بر شکستگی
خونرسانی ناکافی به ناحیه صدمه دیده استخوان که باعث مرگ بافت استخوانی می‌شود.
جوش نخوردن شکستگی
تشکیل لخته خون به علت بستری شدن طولانی‌مدت
درمان
اصول کلی جراحی تنها راه درمان است و نباید خود درمانی کرد. جراح ارتوپد قطعات شکسته شده استخوان را به هم متصل میکند و با استفاده از وسایل مخصوص آنها را در جای خود ثابت میکند. البته در افرادی که استخوان‌هایشان توانایی رشد و ترمیم مناسب را ندارند، تمام یا قسمتی از مفصل ران تعویض و جای آن یک مفصل مصنوعی گذاشته می‌شود. بر خلاف اکثر شکستگی‌ها، این نوع شکستگی معمولاً احتیاج به گچ گرفتن ندارد.
پس از جراحی، به‌طور معمول حمام بگیرید. می‌توانید محل بخیه را با ملایمت و با استفاده از صابون ملایم غیرمعطر بشویید. پانسمان اختیاری است.
داروها امکان دارد برحسب نیاز از داروهای ضد درد مختلف استفاده شود.
در صورت لزوم، آنتی‌بیوتیک برای مبارزه به عفونت
نرم‌کننده‌های مدفوع برای پیشگیری از یبوست
امکان دارد هورمون درمانی جایگزین و مکمل‌های کلسیم از دست‌رفتن استخوان را به تعویق اندازند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری پس از به دست آوردن هوشیاری بعد از عمل، پای دیگر خود را مرتب حرکت دهید تا احتمال تشکیل لخته در سیاهرگ‌های عمقی پا کمتر شود. اکثر متخصصین ارتوپدی بیماران خود را تشویق می‌کنند تا هرچه زودتر برخیزند و راه بروند.
نظارت دقیق توسط یک فیزیوتراپ برای بازتوانی ضروری است. بازتوانی ممکن است ماهها طول بکشد. در ابتدا نیاز به استفاده از واکر یا چوب زیر بغل خواهد بود. شناکردن و پازدن روی دوچرخه‌های ثابت برای بازتوانی بسیار مفید هستند.
با پیشرفت روند ترمیم شکستگی، تدریجاً کارهای روزمره خود را از سر گیرید.
رژیم غذایی
مصرف مایعات در روز اول پس از عمل. بعد از آن رژیم خاصی لازم نیست. البته امکان دارد توصیه شود که کلسیم رژیم غذایی بیشتر باشد.
در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟ اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم شکستگی سر استخوان ران را دارید. اگر در پایین‌تر از ناحیه شکستگی کرختی یا بی‌حسی دارید فوراً اطلاع دهید. این یک اورژانس است!
اگر یکی از موارد زیر پس از جراحی رخ دهد: ـ تورم در بالا یا پایین ناحیه شکستگی ـ تب، لرز، دردهای عضلانی، یا سردرد ـ زیادتر شدن درد، تورم، قرمزی یا ترشحات محل عمل ـ یبوست
منبع : پایگاه جامع اطلاع رسانی معلولان ایران