تاثیرکلم بروکلی برای مقابله با التهاب استخوانی - مفصلی

آزمایشات ابتدایی یک ترکیب زیست فعال را در کلم بروکلی نشان می‌دهد که سولفورافان نام دارد و این ماده عملکرد آنزیم‌هایی را متوقف می‌سازد که در تخریب مفاصل در مبتلایان به عارضه آوستئوآرتریت نقش اثرگذار دارند.

دانشمندان انگلیسی تاکید کردند: کلم بروکلی که به عنوان سبزی مفیدی برای پیشگیری از سرطان شناخته شده است، برای مقابله با عارضه آرتریت یا التهاب استخوان و مفاصل نیز مفید است.

به گزارش ایسنا، دانشمندان دانشگاه آنجلیای شرقی در انگلیس می‌گویند: آزمایشات ابتدایی یک ترکیب زیست فعال را در کلم بروکلی نشان می‌دهد که سولفورافان نام دارد و این ماده عملکرد آنزیم‌هایی را متوقف می‌سازد که در تخریب مفاصل در مبتلایان به عارضه آوستئوآرتریت نقش اثرگذار دارند. اوستئوآرتریت یا بیماری التهاب استخوان و مفصل، شایعترین نوع عارضه آرتریت است.

به گزارش روزنامه "آنلاین ایج" چاپ استرالیا، دانشمندان در حال انجام یک پروژه تحقیقاتی هستند تا با دستیابی به اطلاعات دقیق‌تر دریابند که آیا این ترکیب موجود در بروکلی می‌تواند پیشرفت اوستئوآرتریت را کند کرده یا متوقف سازد؟

یان کلارک سرپرست این پروژه تحقیقاتی در بیانیه‌ای تصریح کرد: در طول این پروژه تحقیقاتی سه سال تاثیرات سایر مواد رژیمی روی اوستئوآرتریت مورد بررسی و آزمایش قرار خواهد گرفت. 

سلول های ایمنی هم مستقیما می توانند به نرون ها حمله کنند

محققان آلمانی به اطلاعات جدیدی دست یافتند که نشان می دهد چگونه سیستم ایمنی موجب صدمات مرتبط با بیماری ام.اس می شود که یک بیماری التهاب عصبی علاج­ ناپذیر است. آنها با استفاده از ابزار شبیه­ سازی که تحقیق درمورد ارگانیسم های زنده را ممکن می سازد، توانسته اند تعاملی مستقیم میان سلول های ایمنی و نرون هایی را نشان دهند که نقش مهمی در آسیب های نرونی دارند. ممکن است این تعامل مستقیم پاسخگوی مداخلات درمانی باشد.

تحقیقی که توسط دکتر ولکر سیفریس و پروفسور فراک زیپ انجام شد؛ اینک در نشریه­ی ایمیونیتی منتشر شده است. 
ام.اس یک بیماری خود ایمنی است که سیستم ایمنی فرد به سیستم عصب مرکزی او حمله می کند. نشانه ­های بیماری، بسته به این که کدام اعصاب آلوده شده باشد، بسیار متغیر است. اما اغلب شامل ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی، کرختی و سستی و اختلالات بینایی است. تحقیقات نشان داده اند که ام.اس به دلیل آسیب به غلاف محافظ میلین به وجود می­ آید. میلین ماده­ ی عایقی است که زائده ­های عصبی را احاطه می کند و در ارسال تکانه­ های عصبی نقشی حیاتی دارد. 
همچنین، تحقیقات حاکی از این است که آسیب مستقیم به نرون ها، در مراحل اولیه­ ی بیماری کاملا مشهود است. پروفسور فراک زیپ، مدیر ارشد این تحقیق، گ

فت: ارتباط آسیب های مستقیم نرونی با پاتولوژی ام.اس از نخستین روزهای صحبت درمورد این بیماری، مطرح بوده است. گرچه نظرات مختلفی درمورد ساز و کارهای احتملا نهفته­ ی این بیماری مطرح است، مثلا این که آسیب نرونی، تاثیر ثانویه­ ی پاره شدن غلاف میلینی است، اما دلایل واقعی ِ منجر به این آسیب عصبی هنوز به درستی شناخته نشده است. 
دکتر زیپ و همکارانش برای بررسی ارگانیسم های زنده، از اسکن میکروسکوپی لیزری دو فوتونی (یا TPLSM) استفاده کرده اند و به وسیله­ی آن نقش سلول های ایمنی در ضایعات عصبی وارده به موش هایی را بررسی کردند که به شکل آزمایشگاهی دچار انسفومالیت اتوایمنی (EAE یا مدل حیوانی ام.اس) شده بوند. آنها طی این آزمایش، تعاملی مستقیم و دوجانبه را بین سلول های ایمنی و نرون ها مشاهده کردند. 
سلول های ایمنی به نام سلول های Th17 که با التهاب اتوایمنی مرتبط شده اند، موجب بالا رفتن سطح کلسیم در نرون ها می شوند که در درازمدت برای سلول ها سمی است. در حالت معمولی، کلسیم درون نرون ها، نقشی حیاتی در تحریک سلول های عصبی و سلول های ماهیچه­ ای دارد. این امر بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا وقتی محققان زخم این حیوانات را در معرض ترکیباتی قرار می دهند که در درمان بافت سمی مورد استفاده قرار می گیرد؛ معلوم می شود که تغییر حجم کلسیم میان سلولی عصبی که به ضایعات سلولی مرتبط است، علاج پذیرند. 
این نتایج، تعامل خاص بین سیستم ایمنی و سیستم عصبی را برجسته می کند و حاکی از آسیب مستقیم عصب در التهاباتی است که به واسطه­ ی سیستم خودایمنی به وجود آمده اند. پروفسور زیپ نتیجه می گیرد که: استفاده­ ی ما از شبیه­ سازی در داخل بدن موجودات زنده ی مبتلا، باعث شد تا اختلالات عصبی را نسبتا علاج پذیر تشخیص دهیم. این آزمایش نشان می دهد که از هم­ گسیختگی نرون ها که به واسطه­ ی سیستم خود ایمنی به وجود می­ آید؛ در ایجاد بیماری ام.اس نقش دارد و نیز به دلیل تغییرات غلاف میلینی، در نقل و انتقال سلول های عصبی وقفه ایجاد می شود. به علاوه، افزایش کلسیم برگشت پذیر در نرون ها که به واسطه­ ی سیستم امینی ایجاد می شود، هدف بالقوه ی درمان های آتی است. اما کارآیی این روش درمان سال ها طول خواهد کشید.

منبع: "پیک توانا"

استفاده از سلول های بنیادی برای درمان بیماری لوگریک

پیوند سلول های بنیادی می تواند برای افراد مبتلا به بیماری ALS یا لوگریک بسیار امید بخش باشد.

نتایج یک مطالعه با خبر موفقیت آشکار پیوند سلول های بنیادی در مدلی از موش ها به بهبودی افراد مبتلا به اسکلروز جانبی آمیو تروفیک (ALS) یا لوگریک وعده داده است. 
براساس این گزارش محققان با قراردادن مدلی از موش های آزمایشگاهی مبتلا به بیماری (ALS) تحت تزریق سلول های بنیادی انسان گرفته شده از سلولهای بنیادی قلب و نخاع (IPSCS) مشاهده کردند که پس از تزریق سلول های بنیادی به نخاع موشها مهاجرت کرده و چند برابر می شوند. 
نتایج حاصل از این گزارش نشان می دهد پیوند سلولهای بنیادی به طور قابل توجهی توانست طول عمر موش ها را تا 20 روز افزایش داده و عملکرد سیستم عصبی، عضلانی آنها را تا 15درصد بهبود بخشد. 
به گفته محققان ALS یک بیماری دژنراتیو (تحلیل برنده عصبی) کشنده و پیشرونده است که در حال حاضر هیچ درمانی ندارد اما یافته های این مطالعه با استفاده از سلولهای بنیادی در آزمایشات کلینیکی بالینی انسانی در آینده می تواند راه امید بخشی بر پایه سلولها برای درمان این بیماری و یا سایر بیماریهای دستگاه عصبی باشد. 
نتایج این تحقیق از سوی آکادمی مغز و اعصاب آمریکا اعلام شده است. 

منبع: خبرگزاری مهر

استفاده از نانوذرات برای درمان بیماری ام اس

محققان دانشگاه نورث وسترن می‌گویند با استفاده از فناوری نانو موفق به برداشتن گام‌های موثری در درمان بیماری ام اس شده‌اند. در این پروژه آنها از نانوذرات قابل تجزیه جهت حمل دارو استفاده کردند. این نانوذرات می‌تواند سیستم ایمنی بدن را فریب دهد.

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن به غشاء میلن حمله می‌کند، غشائی که سلول‌های عصبی مغز، نخاع و اعصاب بینایی را پوشانده است. زمانی که این پوشش عایق از بین رود، سیگنال‌های عصبی قادر نیستند به شکل صحیحی در مسیر عصبی حرکت کنند در نتیجه اثراتی از بی‌حسی موضعی گرفته تا کوری یا رعشه در بدن دیده می‌شود. 
محققان این پروژه به‌جای اینکه کل سیستم ایمنی بدن را مورد هدف قرار دهند و با این بیمار را در معرض بیماری‌های دیگر قرار دهند، از نانوذرات استفاده کردند که به آنتی‌ژن‌های میلن متصل می‌شود با این کار سیستم ایمنی به حالت اولیه بازمی‌گردد. با تزریق این نانوذرات سیستم ایمنی دیگر میلن را به‌عنوان یک جسم خارجی نشناخته و به آن حمله نمی‌کند. 
استفان میلر از محققان پروژه می‌گوید نکته جالب در این پروژه آن است که از آن می‌توان برای بیماری‌های مختلفی که به سیستم ایمنی بدن مربوط است استفاده کرد تنها کافی است که آنتی‌ژن مورد نظر را به آن اضافه کرد. 
نانوذرات تولید شده برای این پروژه توسط FDA تایید شده است. لونی شا می‌گوید نتایج این پروژه یک پیشرفت بزرگ محسوب می شود و ثابت می‌کند که می‌توان سیستم ایمنی بدن را تنظیم کرد. 
نتایج این پژوهش در نشریه Nature Biotechnology به چاپ رسیده است. 
در این پروژه، آنتی‌ژن‌های میلن به نانوذرات متصل شده و به‌درون بدن موش تزریق شد. پس از ورود دارو به بدن مستقیما به طحال می‌رسد که مسئول فیلتر کردن خون بدن است. ذرات در بدن تحت محاصره ماکروفاژها در می‌آیند که نوعی سلول ایمنی در بدن هستند. از نظر سیستم ایمنی این نانوذرات سلول عادی خون تلقی می‌شوند. نانوذرات موجب نوعی پاسخ موسوم به ایمنی خودکار می‌گردد که در اثر آن سلول‌های T میلن غیرفعال می‌شوند. در نهایت سیستم ایمنی حمله خود را به میلن متوقف می‌کند. 
در روش‌های فعلی برای درمان بیماری ام اس، کل سیستم ایمنی بدن غیرفعال می‌شود که این امر موجب آسیب‌پذیری بدن در برابر بیماری‌هایی نظیر سرطان می‌شود این در حالی است که در روش جدید سیستم ایمنی به کار عادی خود ادامه می‌دهد.

منبع: خبرگزاری ایسنا

ورزش برای مبتلایان به MS

در این مطلب به ورزش هایی اشاره می شود که برای مبتلایان به ام اس بسیار مفید بوده و قابلیت مغز را بر می گرداند.

انجام ورزش‌هایی همچون بدن‌سازی و ایروبیک سبب حفظ بهتر قابلیت‌های مغز و اعصاب در بیماران مبتلا به ام‌اس می‌شود. 
به گزارش خبرگزاری فرانسه، پژوهشگران دانشگاه ایلینواز و ماساچوست در تحقیقی که مشروح آن در مجله Brain Research به چاپ رسید اعلام کردند قسمت‌های آسیب‌دیده مغز بیماران مبتلا به ام‌اس در افرادی که ورزش می‌کنند کندتر تخریب می‌شود. 
به نظر می‌رسد که ورزش‌هایی همچون بدن‌سازی و ایروبیک روی بخش‌هایی از مغز که در برابر ام‌اس آسیب‌پذیرترند نقش محافظتی داشته و سبب می‌شود قشر خاکستری مغز در حجم گسترده‌تری حفظ شود. 
*چند نکته مهم ورزشی می‌تواند به تخفیف علائم ام اس کمک کند.اما بسیار مهم است که برای موفق شدن، احتیاط‌های لازم را در یک برنامه‌ی ورزشی در نظر بگیرید. 
نکته‌ی مهم دیگر این است که بیش از حد به ورزش نپردازید. انجام فعالیتهای ورزشی در بیماران مبتلا به MS باید با احتیاط انجام گیرد و حرکات کششی موجب آسیب نشود. اگر در ورزش افراط کنید ممکن است موجب کشیدگی عضلات و آسیب به سیستم عضلانی شوید. افزایش درد در عضلات منجر به خستگی بیش از حد و وارد شدن استرس به بدن و ذهن می‌شود. قبل از آغاز برنامه‌ی ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. 
پزشک شما ممکن است چه توصیه‌هایی برای شما داشته ‌باشد؟ 
- در باره‌ی نوع ورزشی که مناسب شماست و انواعی از ورزش که باید از آن اجتناب کنید. 
- درمورد شدت فعالیتی که باید داشته باشید. 
- درباره‌ی دوره و مدت زمانی که باید ورزش کنید و در مورد محدودیتهای فیزیکی شما. 
مراجعه به سایر متخصصان مانند فیزیوتراپیست می‌تواند به شما کمک کند. فیزیوتراپیست می‌تواند با توجه به 
نیاز شما نوع ورزشی که مناسب شما باشد را طراحی کند. در این صورت ورزشی که متناسب با علائم 
بالینی، شکل بدن، نیروی بدنی و سلامت کلی شماست انجام می‌شود. 
چگونه می‌توانید با ایمنی ورزش کنید؟ 
- همیشه قبل از شروع ورزش با نرمش مناسب بدن را گرم کنید و پس از ورزش نیز با نرمش آرام بدن را 
سرد کنید. 
- به آرامی‌پیش بروید. مثلا اگر قرار است که 30 دقیقه ورزش کنید، با جلسات 10 دقیقه‌ای شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید. 
- در یک محیط امن ورزش کنید. از ورزش در سطوح لغزنده اجتناب کنید، در نور کم ورزش نکنید، قالیچه‌ها را کنار بگذارید و هر چیزی که ممکن است خطری در حین ورزش برای شما ایجاد کند را دور کنید. 
- اگر در تعادل مشکل دارید، هنگام ورزش به یک نرده یا تکیه‌گاه تکیه کنید. 
- هر زمانی که احساس کردید حالتان خوب نیست و یا ممکن است آسیب بببینید ورزش را متوقف کنید. 
- فعالیتی را انتخاب کنید که برای شما جالب باشد و از انجام آن لذت ببرید. ورزشهای ایروبیک آبی، شنا، تای چی و یوگا ورزشهایی هستند که برای بیماران مبتلا به MS مناسب هستند. 
اگر دمای بدن شما بیش از حد افزایش یابد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ 
برخی از افراد مبتلا به MS به گرما حساس هستند. به این معنا که در مواقعی که بدن گرم می‌شود و دمای آن افزایش می‌یابد علائم بیماری دوباره پدیدار شده و یا بدتر می‌شوند. در هنگام ورزش دمای بدن افزایش می‌یابد. 
چگونه می‌توان از افزایش بیش از حد دمای بدن جلوگیری کرد؟ 
* در ساعات گرم روز ، ورزش نکنید و از ورزش در ساعات 10 صبح تا 3 بعد از ظهر خودداری کنید. اگر بیرون از منزل ورزش می‌کنید، سعی کنید صبحها و یا عصرها ورزش کنید. 
* مقدار زیادی مایعات خنک بنوشید. 
* مراقب حالتهای بدن خود باشید. اگر دچار علائمی‌شدید که قبل از ورزش آنها را نداشتید، آرامتر ورزش کنید و یا ورزش را متوقف کنید تا بدنتان خنک شود. 
* شنا، ورزشهای آبی و نرمشهای آبی ایروبیک بدن شما را حین ورزش خنک نگه می‌دارند. قبل از اینکه وارد آب شوید در باره‌ی دمای آب استخر از مسئول استخر سؤال کنید. همچنین مطمئن شوید که سطوح لغزنده در اتاق کمدها و در اطراف استخر وجود نداشته باشد. 

منبع : salamat.ir