کمر درد چیست؟

کمردرد یکی از شایع‌ترین تجربیات انسان‌ها در سراسر جهان بوده و هر کس حداقل یک بار این تجربه این نوع دردها را در زندگی خود داشته است.

قسمت پایینی کمر که از زیر دنده‌ها شروع می‌شود، ناحیه کمری نامیده می‌شود. دردهای این قسمت می‌توانند بسیار شدید شده و باعث شوند هر نفر چند روز از محل کار خود غیبت کند. خوشبختانه در اکثر موارد، این دردها به فاصله چند روز بهبود پیدا می‌کنند، در غیر این صورت روش های موثری برای درمان این دردها وجود دارد.

علائم کمردرد

به گزارشسلامت نیوز، کمردرد می‌تواند به شکل دردهای بسیار خفیف تا دردهای بسیار شدید و آزار دهنده خود را نشان دهد. این دردها ممکن است حتی ایستادن، نشستن یا حرکت کردن را با مشکل روبه‌رو کند. دردهای حاد معمولا به طور ناگهانی و بعد از آسیب‌ دیدگی از ورزش‌های سنگین یا حمل کردن اشیا با وزن زیاد بروز پیدا می‌کنند.

اگر این درد به مدت بیش از 3 ماه ادامه پیدا کند، حالت مزمن به خود می‌گیرد و اگر بیش از سه روز ادامه پیدا کرد، حتما باید برای درمان آن به پزشک مراجعه کنید.

با این علائم حتما به پزشک مراجعه کنید: دردهای بسیار شدید که بعد از زمین خوردن یا آسیب دیدگی بروز پیدا می‌کند، حتما باید با یک پزشک متخصص مطرح شود.

از دیگر علائم هشدار دهنده می‌توان به از دست دادن کنترل مثانه یا روده، احساس ضعف در پاها، تب و احساس درد در هنگام عطسه کردن یا ادرار اشاره کرد.

اگر هر کدام از این علائم را داشتید، سریع با پزشک مشورت کنید.

به نشستن و ایستادن خود توجه بیشتری داشته باشید. اگر مجبور هستید که ساعات طولانی به صورت نشسته کار کنید، برای جلوگیری از کمردرد از صندلی ای استفاده کنید که پشتی آن صاف و کمی از بالاتنه شما کوتاه تر باشد. همچنین توصیه می شود موقعیت شما پس از نشستن بر صندلی طوری باشد که زانوها کمی بالاتر از باسن قرار گیرند وضعیت خواب خود را تغییر دهید. اگر شما مستعد کمردرد هستید، به هنگام مراجعه به پزشک، در مورد روش صحیح خوابیدن سوال کنید. معمولاً خواب به بغل در حالیکه پاهایتان اندکی در حالت خم شده قرار گرفته باشند، موقعیتی است که بیشتر توصیه می شود. اگر خواب به پشت را ترجیح می دهید، توصیه می شود بالشی کوچک را زیر زانوها و بالشتکی را هم زیر قوس کمر خود قرار دهید سیگار کشیدن را متوقف کنید. از آنجا که نیکوتین موجود در سیگار منجر به کاهش سرعت جریان خون به دیسک های ستون فقرات می شود، افراد سیگاری به مراتب شکایت بیشتری از درد کمر خود دارند مراقب اضافه وزن باشید. اضافه وزن، خصوصاً در ناحیه میانی بدن می تواند منجر به تغییر مرکز ثقل بدن و فشار بیشتر بر کمر شود. اگر سعی کنید وزن خود را به حالت ایده آل و البته کمتر برسانید، می توانید به کاهش درد کمر خود کمک کنید. پیشگیری از کمردرد برای آن که از کمردرد پیشگیری کنید، چند روش را بیان می‌کنیم که عمل کردن به آنها می‌تواند به میزان زیادی شما را در برابر این بیماری بیمه کند: تحرک و تمرینات بدنی خود را افزایش دهید. فعالیت فیزیکی می تواند در کنار کاهش التهاب و جلوگیری از تنش عضلانی، خون رسانی به ماهیچه های پشت را بیشتر می‌کند و باعث رسیدن مواد مغذی به مناطق آسیب دیده می‌شود. درمان‌های فیزیکی اگر کمر درد باعث شده شما برای مدت طولانی بی‌حرکت شوید، اجرای یک برنامه توانبخشی ممکن است به کمک شما بیاید. در این شیوه عضلات کمر قدرت بیشتری پیدا می‌کنند و به تدریج شما برای داشتن یک زندگی طبیعی آماده می‌شوید. مشورت با یک پزشک متخصص می‌تواند به شما کمک کند تا به تدریج توان خود را به دست بیاورید و با انجام ورزش‌های موثر آسیب‌دیدگی‌های ناحیه کمر را برطرف کنید. عمل جراحی اگر کمردردها مدت بسیار طولانی ادامه پیدا کند، به طوری که زندگی روزانه مختل شود، استفاده از شیوه‌های جراحی بهترین کار است. بسته به نوع و شدت دردها پزشک ممکن است مجبور به خارج کردن دیسک آسیب دیده، بازتر کردن فضای اطراف نخاع یا جوش دادن دو مهره ستون فقرات به یکدیگر شود. مصرف دارو معمولا دردهای قسمت‌های میانی کمر با مصرف مسکن‌ها بهبود پیدا می‌کند. داروهایی مانند استامینیفون، ایبوپروفن یا ناپروکسن در این میان تاثیر بیشتری دارند. استفاده از پمادهای مسکن هم می‌تواند در کاهش دردهای عضلانی موثر باشد. اما در مورد دردهای مزمن و شدید مراجعه به پزشک بهترین کار است. روش‌های تزریقی اگر استفاده از دارو برای کاهش کمردرد موثر نبود، ممکن است پزشک شیوه‌های تزریقی را پیشنهاد کند. در این روش معمولا عصب‌هایی که درد را حس می‌کنند برای مدتی از کار می‌افتند تا به مرور زمان شدت بیماری کاهش پیدا کند. طب سوزنی آیا طب سوزنی کمردرد را درمان می‌کند؟ شواهد در این مورد نتایج متناقضی به همراه داشته است. در سال 2009 مطالعه‌ای روی صدها نفر که دارای کمردردهای مزمن بودند انجام شد که نشان می‌داد استفاده از این روش کمک زیادی به بهبود کمردرد نمی‌کند. در بعضی تحقیقاتی دیگر ادعا شده طب سوزنی به کاهش دردها می‌انجامد. هنوز هم پزشکان به نتیجه قطعی در این مورد دست پیدا نکرده‌اند. ماساژ درمانی تحقیقات نشان می‌دهد ماساژ می‌تواند به کاهش دردهای مزمن ناحیه کمر کمک کند. بعد از 10 هفته از شروع ماساژها، افرادی که به طور هفتگی از این شیوه استفاده کرده‌اند، درد کمتری در حین انجام فعالیت‌های روزانه خود احساس کردند. این روش هم می‌تواند تا 6 ماه بعد از انجام آن به کاهش دردهای ناحیه کمر کمک کند. یوگا شواهد نشان می‌دهد یوگا در مواقعی که کمردرد بیش از سه ماه ادامه پیدا کرده است، می‌تواند به بهبود شدت دردها کمک کند. در یک تحقیق مشخص شد افرادی که نزدیک به 12 هفته یوگا تمرین کرده‌اند نسبت به دیگران کمردردهای کمتری را تجربه می‌کنند. فایده کلاس‌های یوگا در درمان کمردرد حتی تا چند ماه بعد از پایان کلاس‌ها ادامه پیدا می‌کند که نشان از سودمند بودن این کلاس‌ها دارد. اما شرط مفید بودن این کلاس‌ها داشتن استاد با تجربه است که بتواند تکنیک‌های این ورزش را به درستی به شما آموزش دهد. مراقبت‌های خانگی برای کمر درد دردهای کمر که در اثر آسیب‌های ماهیچه‌ای به وجود آمده‌اند، معمولا خود به خود بهبود پیدا می‌کنند، اما شما می‌توانید با انجام اقداماتی زمان بهبودی را کمتر کنید. استراحت کنیم یا نکنیم؟ زمانی که شما احساس کمردرد دارید، ممکن است تمایل به خارج شدن از تخت خواب نداشته باشید. در مواقعی که ریشه این دردها ماهیچه‌ای است، پزشکان توصیه می‌کنند زندگی خود را به شیوه معمول ادامه داده و در محل کار حاضر شوید. تحقیقات نشان داده استراحت بیش از یک یا دو روز حتی می‌تواند شدت درد را بیشتر کند که علت اصلی هم کاهش انعطاف و آمادگی عضلات است. چه عوامی باعث کمردرد می‌شوند؟ بسیاری از مردم معمولا در دهه سوم زندگی خود دردهای ناحیه کمر را تجربه می‌کنند. هر چه قدر سن افزایش پیدا کند، به همان اندازه این احتمال بیشتر می‌شود. از دیگر عوامل کمردرد می‌توان به داشتن اضافه وزن، داشتن زندگی بی‌تحرک و داشتن مشاغل سنگین که نیاز به بلند کردن اشیا دارد اشاره کرد. تشخیص کمردرد برای آن که به پزشک خود کمک کنید به درستی به علت دردهایتان پی ببرد، در مورد زمان شروع آنها، علائمشان و تاریخچه بیماری خود خیلی دقیق به او توضیح بدهید. بسته به شدت بیماری پزشک ممکن است عکس‌برداری با کمک اشعه ایکس، سیتی‌اسکن یا ام‌آرآی را برای شما تجویز کند تا به علت اصلی بیماری پی ببرد. اسپوندیلیت انکیلوزان اسپوندیلیت انکیلوزان یکی از انواع بیماریهای التهابی مفاصل است که شایع ترین آنها روماتیسم مفصلی ( آرتریت روماتوئید ) می باشد. در این بیماری مفاصل بین مهره های ستون فقرات و همچنین مفاصل بین ستون فقرات و لگن دچار التهاب می شوند که حرکت دادن آنها درد شدیدی به همراه دارد. تنگی مجرای نخاعی این حالت باعث می‌شود فضای محدوده اطراف نخاع کاهش پیدا کند که به این ترتیب فشار زیادی به عصب‌های این ناحیه وارد می‌شود. فتق دیسک کمر دیسک بین ‌مهره‌ای یک ماده ژلاتینی نسبتا نرم است که فشارهای وارد شده روی مهره‌ها را به طور یکنواخت پخش می‌کند، حرکت مهره‌ها روی یکدیگر را آسان کرده و باعث خم و راست شدن یا چرخش کمر می‌شود. یک حرکت ناگهانی یا برداشتن اجسام سنگین ممکن است باعث آسیب رسیدن به این ناحیه و فتق دیسک بین مهره‌ای شود. فتق اغلب به طرف پشت یا چپ و راست اتفاق می‌افتد و باعث انتشار درد به پای همان طرف یا طرف مقابل می‌شود. عوامل ایجاد دردهای مزمن چند عامل وجود دارند که می‌توانند باعث ظهوردردهای مزمن شوند شیوه ایستادن یا نشستن زمانی که پدرها و مادرها به ما تذکر می‌دادند، درست بنشینیم یا درست بایستیم، بیش از همه چیز به فکر سلامتی ما بودند. در هنگام نشستن شما باید شانه‌های خود را به عقب بدهید، پاهایتان روی زمین قرار بگیرد و از کمرتان پشتیبانی خوبی صورت بگیرد. در حالت ایستاده هم تمام وزن بدن باید روی دو پای شما تقسیم شود. ورزش کردن فشار سنگین در باشگاه‌های بدنسازی یا در حین انجام هر ورزشی می‌تواند باعث کشیدگی عضلات و ظهور دردهای کمر شود. به خصوص اگر یک فرد برای مدتی بدون حرکت باشد و ناگهان حرکت بدنی سنگین انجام دهند، احتمال دچار شدن به کمردرد افزایش پیدا می‌کند. کیف با این که شما بند کیف تان را روی شانه خود می‌اندازید، اما این قسمت پایینی کمر است که درد را تحمل می‌کند. بنابراین هر چه قدر وزن کیفی که حمل می‌کنید بیشتر باشد، به همان اندازه احتمال آسیب دیدن و کمردرد افزایش پیدا می‌کند. اگر مجبورید هر روز وزن زیادی را به اطراف بکشید، بهتر است از کیف‌های چرخ‌دار استفاده کنید تا میزان فشار به مهره‌ها به کمترین حد ممکن برسد. عوامل ایجاد دردهای کمر شغل اگر شغل شما شامل بلند کردن، کشیدن یا حرکت دادن اجسام سنگین است، حتما کمرتان در معرض آسیب دیدگی است. اگر چه در مشاغلی هم که اشخاص مجبورند تمام مدت روز را پشت صندلی بنشینند، کمر درد شیوع زیادی دارد. به خصوص اگر صندلی شما راحت نباشد یا میزتان ارتفاع مناسبی نداشته باشد، احتمال ظاهر شدن کمر درد وجود دارد. سیاتیک درد قسمت‌ تحتانی کمر است که به باسن، ران و قسمت پایینی پا منتشر می‌شوند و اغلب با کرختی یا ضعف پاها همراه هستند. درد ماهیچه‌ای کمر دردهایی که بعد از بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش کردن بروز پیدا می‌کنند، اغلب منشا ماهیچه‌ای دارند. در بعضی موارد هم این دردها مربوط به دیسک کمر و پاره شدن اتصالات ستون فقرات است

10 ورزش برای انگشتان دست

ورزش دادن دست ها و انگشتان دست باعث قوی شدن آنها می گردد، میزان تحرک آنها را زیاد می کند و باعث کاهش درد و خستگی آنها می گردد.
هرگاه احساس کردید دست ها و انگشتان شما خشک و سفت شده اند، آنها را بکشید، ولی نباید موقع کشیدگی احساس درد کنید.
این ورزش ها را با حرکت ساده کششی زیر شروع کنید.

 1- مشت کردن دست
- دست خود را مشت کنید، طوری که شست شما روی بقیه انگشتان باشد.
- 30 تا 60 ثانیه مشت خود را نگه دارید. سپس مشت خود را باز کنید و انگشتان خود را بکشید.
- این حرکت را حداقل 4 بار، با هر دست انجام دهید.

2- کشیدن انگشتان دست
این حرکت باعث کاهش درد و بهبود حرکت دست ها می شود.
- دست خود را روی یک سطح صاف مثل میز قرار دهید.
- کف دست خود را کاملا به سطح میز بچسبانید، بدون اینکه فشاری به مفاصل انگشتان وارد شود، یعنی نباید خیلی دست خود را فشار دهید تا درد بگیرد.
- 30 تا 60 ثانیه دست خود را در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.
- این حرکت را حداقل 4 بار برای هر دست خود انجام دهید.

3- کشیدن سرپنجه دست
این حرکت دامنه حرکت انگشتان دست را بهبود می دهد.
- دست خود را صاف نگه دارید.
- انگشتان دست خود را از قسمت بالا به سمت داخل دست خم کنید، طوری که سر انگشتان به قسمت پایین انگشت ها برخورد کند.
- 30 تا60 ثانیه دست خود را در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.
- حداقل 4 بار برای هر دست این حرکت را انجام دهید.

4- تقویت چنگ دست
این حرکت، باز کردن دستگیره درب و نگه داشتن وسایل را در دست ها بدون اینکه بیفتند، آسان می کند.
- یک توپ نرم پلاستیکی را در کف دست خود گرفته و تا جایی که می توانید آن را فشار دهید.
- چند ثانیه در این حالت بمانید و سپس رها کنید.
- این حرکت را 10 تا 15 بار برای هر دست انجام دهید.
- شما می توانید این حرکت را 2 تا 3 بار در هفته انجام دهید، اما بایستی 48 ساعت بین هر جلسه تمرین فاصله زمانی باشد.
- اگر مفصل انگشت شست شما آسیب دیده است، این حرکت را نباید انجام دهید.


5- تقویت نیشگون دست

این حرکت ورزشی عضلات انگشتان دست شما را قوی می کند و به شما کمک می کند تا راحت تر کلید را در درب بچرخانید، و یا درب بسته بندی مواد خوراکی (مثل در کنسروها) را باز کنید و اتومبیل خود را بنزین بزنید (یعنی راحت تر شیر پمپ بنزین را دستتان نگه دارید).

- یک توپ اسفنجی نرم را با سر انگشتان دست خود فشار دهید.

- 30 تا 60 ثانیه دست خود را در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.

- این حرکت را 10 تا 15 بار برای هر دست انجام دهید.

- شما می توانید این حرکت را 2 تا 3 بار در هفته انجام دهید، اما بایستی 48 ساعت بین هر جلسه تمرین فاصله زمانی باشد.

- اگر مفصل انگشت شست شما آسیب دیده است، این حرکت را نباید انجام دهید.

6- بلند کردن انگشت دست
این حرکت ورزشی، دامنه حرکت و انعطاف پذیری انگشتان دست را زیاد می کند.
- کف دست خود را روی یک سطح صاف مثل میز قرار دهید.
- یکی از انگشتان خود را به آرامی بلند کنید و سپس پایین بیاورید.
- این حرکت را برای بقیه انگشتان دست خود تکرار کنید.
- این حرکت را 8 تا 12 بار برای هر دست انجام دهید.


7- کشش انگشت شست دست

تقویت عضلات انگشت شست به شما کمک می کند تا وسایل سنگینی مثل قوطی های کنسرو و بطری های مواد غذایی را راحت تر برداشته و بلند کنید.

- کف دست خود را روی سطح میز قرار دهید. سپس مطابق تصویر یک کش پلاستیکی را دور دست خود بیندازید، طوری که از پایین انگشتان و پشت دست بگذرد.

- به آرامی انگشت شست خود را تا جایی که می توانید از سایر انگشتان دور کنید. انگشتان دیگر در کنار هم باشند.

- 30 تا 60 ثانیه دست خود را در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.

- این حرکت را 10 تا 15 بار برای هر دست انجام دهید.

- شما می توانید این حرکت را 2 تا 3 بار در هفته انجام دهید، اما بایستی 48 ساعت بین هر جلسه تمرین فاصله زمانی باشد.

8- خم کردن انگشت شست
این حرکت ورزشی، میزان تحرک انگشت شست را زیاد می کند.
- کف دست خود را باز و به طور عمودی نگه دارید و مطابق تصویر انگشتان خود را باز کنید.
- انگشت شست خود را تا جایی که می توانید از سایر انگشتان دور کنید. سپس آن را به سمت داخل کف دست خم کنید، طوری که سرانگشت شست به پایین انگشت کوچک شما برسد.
- دست خود را 30 تا 60 ثانیه در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.
- حداقل 4 بار، برای هر دست این حرکت را انجام دهید.


9- لمس کردن انگشت شست

این حرکت ورزشی دامنه حرکت انگشت شست شما را افزایش می دهد و کمک می کند تا کارهایی مثل برداشتن و نگه داشتن مسواک، چنگال، قاشق و قلم موقع نوشتن را راحت تر انجام دهید.

- کف دست خود را به طور عمودی نگه دارید، طوری که مچ دست شما صاف باشد.

- به آرامی سر انگشت شست را به سر چهار انگشت دیگر، یکی یکی بچسبانید، طوری که شکل O انگلیسی ایجاد شود.

- هر بار که انگشت شست خود را به یکی از انگشتان می چسبانید، 30 تا 60 ثانیه در این حالت کششی بمانید وسپس با انگشت دیگر آن را انجام دهید.

- حداقل 4 بار، برای هر دست این حرکت را انجام دهید.

10- کشش انگشت شست
این دو حرکت کششی را برای مفصل انگشت شست خود انجام دهید:
الف) کف دست خود را صاف و به طور عمودی نگه دارید. سپس به آرامی بالای انگشت شست خود را خم کنید تا به پایین انگشت اشاره  برسد.
- دست خود را 30 تا 60 ثانیه در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.
- حداقل 4 بار، برای هر دست این حرکت را انجام دهید.
ب) کف دست خود را صاف و به طور عمودی نگه دارید. انگشت شست خود را به طور صاف، به سمت داخل کف دست ببرید و بکشید طوری که فقط مفصل پایینی شست حرکت کند.
- دست خود را 30 تا 60 ثانیه در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید.
- حداقل 4 بار، برای هر دست این حرکت را انجام دهید.


دو نکته درباره ورزش انگشتان

1- اگر احساس درد و خشکی در انگشتان دست خود می کنید، قبل از ورزش آنها را گرم کنید. این کار باعث می شود راحت تر حرکت و ورزش کنند.

برای گرم کردن دست ها، از یک پد گرماده استفاده کنید و یا این که 10 دقیقه دست ها در ظرف حاوی آب گرم قرار دهید.

برای گرم شدن بهتر دست ها می توانید کمی روغن به دست های خود بمالید. سپس یک جفت دستکش پلاستیکی بپوشید و دست های خود را چند دقیقه در آب گرم قرار دهید.

 
2- بازی کردن با گل رس یا بتونه نقاشی، دامنه حرکت انگشتان دست را افزایش می دهد و همزمان دست های شما را قوی می کند.
همچنین می توانید از خمیربازی کودکان برای این کار استفاده کنید. سعی کنید با استفاده از سر انگشتان دست، اشکال مختلفی با این خمیرها درست کنید.


منبع:‌ تبیان

یبوست و ورزش

یبوست و ورزش
به دفع مدفوع سفت و دیر به دیر یبوست می گویند. یبوست علل متعددی از علل انسدادی تا اختلالات حرکتی روده دارد اما شایعترین فرم آن کندی و ضعف حرکات روده می باشد. بر طبق نظر متخصصان ورزش با تقویت عضلات و ریتم بدن نقش مهمی در کاهش یا رفع یبوستمزمن می تواند داشته باشد. نقش ورزش زمانی آشکارتر می شود که بدانیم کم تحرکی و یا بی حرکتی بخاطر مثلاً اختلال در راه رفتن از علل مهم یبوست به شمار می رود.
ورزش چگونه به رفع یبوست کمک می کند
فعالیت بدنی سبب کاهش مدت زمانی می شود که طی آن مواد غذایی طول روده بزرگ را طی می کند این امر سبب می شود که زمان کمتری برای جذب آب از مواد داخل روده وجود داشته باشد و در نتیجه در انتهای روده مدفوع نرمتر باشد.
از سوی دیگر ورزشهای هوازی سبب تقویت ضربان قلب و سرعت و عمق تنفس می شوند و این امر سبب تقویت قدرت انقباض عضلات روده می گردد که این امر به دفع مدفوع کمک شایانی می کند
بهترین زمان برای ورزش چه زمانی است
لازم است حداقل یک ساعت بعد از صرف غذا به ورزش بپردازید. پس از صرف غذا جریان خونی که به معده و روده می رود افزایش می یابد تا هضم و جذب غذا بهتر انجام شود. به همین دلیل چنانچه پس از مصرف غذا بلافاصله به انجام ورزش بپردازید خون بجای معده و روده به سمت عضلات و قلب منحرف خواهد شد و جریان خون رسیده به معده و روده به سمت عضلات و قلب منحرف خواهد شد و جریان خون رسیده به معده و روده کاهش خواهد یافت و قدرت انقباض عضلات روده و قدرت ترشح آنزیمهای روده کاهش خواهد یافت و غذا مدت بیشتری را در روده باقی می ماند و نه تنها در این شرایط ورزش سبب بهبود یبوست در شما نمی شود بلکه آنرا تشدید هم خواهد نمود و منجر به عوارضی چون نفخ شکم و احساس ناراحتی و ترش کردن خواهد شد
چه نوع ورزشهایی برای رفع یبوست مفیدند
یک برنامه پیاده روی منظم به مدت 15-10 دقیقه چند بار در روز به شما و سیستم گوارشی شما در رسیدن به حداکثر فعالیتش کمک بسیاری خواهد نمود. چنانچه از نظر بدنی آمادگی نسبی دارید انجام ورزشهای هوازی را به شما توصیه می کنیم. نمونه این ورزشها شامل: دویدن، پیاده روی سریع، شنا و ورزشهایی مثل بسکتبال و اسکیت می باشد. ورزشهای کششی مثل یوگا در درمان این بیماری بسیار موثر بوده اند.

منبع:sportmedicine

ورزش هایی برای رهایی از کمردرد



اگر دچار کمردرد یا درد مفصلی مزمن هستید، شاید بخواهید تمام روز را در بستر دراز بکشید. گرچه چنین وضعیتی وسوسه‌کننده است اما ممکن است مشکلات شما را بدتر کند...

پزشکان پیش از این به افراد دچار درد پشت یا دردهای مفصلی مزمن توصیه می‌کردند در بستر استراحت کنند اما بررسی‌های جدید نشان داده‌اند که ورزش‌کردن و حفظ انعطاف‌پذیری بدن به کنترل درد مزمن کمک بسیاری می‌کند.

ورزش آستانه تحمل درد را بالا می‌برد. در افرادی که دچار درد مزمن هستند، آستانه درد پایین می‌آید به عبارت دیگر میزان کمتری از درد باعث می‌شود فرد احساس ناراحتی بیشتری کند. ورزش‌های قلبی‌-عروقی، قدرتی و انعطاف‌پذیری به شما کمک می‌کند تا آستانه تحمل دردتان را بالا ببرید.

از کجا شروع کنیم؟

 اگر دچار دردهای مزمن (کمردرد یا دردهای مزمن مفصل‌های لگن زانو یا شانه) هستید، با یک مربی ورزشی مشورت کنید تا یک برنامه تمرینی متناسب با وضعیت‌تان به شما بدهد. یک مربی خوب ورزشی کسی است که بتواند ارزیابی درستی از وضعیت قرارگیری بدنی شما انجام دهد. مربی به نحوه نشستن، ایستادن و راه‌رفتن شما دقت می‌کند و براساس آنها تمرین‌های لازم را مشخص می‌کند.

 ما در طول زندگی دچار عدم‌تعادل‌هایی در نحوه قرارگیری بدن‌مان می‌شویم. ممکن است هنگام حمل فرزندتان روی یک طرف لگنتان فشار بیشتری بیاورید. ممکن است کیفتان را روی یک شانه‌تان حمل کنید. عدم تعادل‌هایی که به‌این ترتیب به وجود می‌آید، اغلب ممکن است باعث درد پشت، لگن، زانو یا شانه‌ها شود.

 از جمله ساده‌ترین اقدام‌هایی که می‌توانید برای تسکین درد پشت یا درد سایر مفاصل انجام دهید، انجام تمرین‌های ساده و ایمن کششی است:

 به پشت روی فرش یا تشک دراز بکشید. ساق پاهای‌تان را روی یک کاناپه یا صندلی بگذارید به‌طوری که ساق پاهای‌تان از پاشنه پا تا پشت زانو به‌طور کامل روی آن تکیه کند. در این حالت در وضعیتی مشابه نشستن پشت صندلی قرار دارید به جز اینکه در این حالت روی ستون فقراتتان هیچ فشاری وارد نمی‌شود.

 به پشت دراز بکشید و زانوهایتان را به سمت قفسه سینه‌تان ببرید. این وضعیت بدنی را وضعیت «نوزاد خوشحال» می‌گویند.

 نرمش دیگری که می‌تواند تأثیری شبیه نرمش قبلی داشته باشد، این است که روی شکم روی یک توپ تعادلی دراز بکشید و بگذارید بدنتان از طرفین توپ آویزان شود.

 چمباتمه‌زدن یک تمرین ساده دیگر است که ممکن است به کاهش درد شما کمک کند. اگر هنگام چمباتمه زدن احساس درد دارید، مربی‌تان می‌تواند شکل‌های تغییریافته این وضعیت بدنی را به شما پیشنهاد کند. هر چه توانایی‌تان برای چمباتمه‌زدن بیشتر شود به میزان بیشتری دردتان کاهش پیدا می‌کند و قدرتتان برای انجام فعالیت‌هایی مانند بالا و پایین‌رفتن از پله‌ها بیشتر می‌شود.

 تمرین هایی که باید انجام دهید

 به جز تمرین‌های کششی که در بالا ذکر شد، مهم‌ترین نوع برای ورزش برای بهبود درد مزمن پشت و مفاصل تمرین‌های هوازی برای بهبود وضعیت قلبی‌-عروقی است. بررسی‌ها نشان داده‌اند بهبود وضعیت قلبی‌-عروقی ارتباط نزدیکی با کاهش درد پشت و زانو دارد.

 مساله کلیدی یافتن تمرینی است که حین انجام آن دچار درد نشوید. ممکن است با پیاده‌روی سریع روی تردمیل این تمرین‌ها را آغاز کنید. اگر دردتان با انجام تمرین بهتر شد، می‌توانید در قدم بعدی تمرین با دستگاه الپتیکال را امتحان کنید.

 اما اگر هنوز درد زیادی را احساس می‌کنید، می‌توانید ورزش‌های آبی مانند شنا را امتحان کنید یا در کلاس‌های انجام ورزش‌های هوازی درون آب شرکت کنید. غوطه‌وری درون آب برای افراد با کاهش فشار واردشده بر مفاصل به کاهش درد افراد دچار درد مفصل کمک می‌کند. با انجام ورزش‌های آبی می‌توانید تمرین‌های هوازی برای تقویت قلبی و تمرین‌های مقاومتی را بدون واردکردن فشار بر مفاصلتان انجام دهید.

 تمرین‌های قدرتی نیز می‌توانند به تسکین درد پشت و مفاصل کمک کنند. سوالی که مطرح می‌شود، این است که تمرین آزاد با وزنه‌ بهتر است یا انجام این تمرین‌ها روی ماشین‌های ورزشی؟ کارشناسان می‌گویند هر دو نوع تمرین جایگاه خاص خودشان را دارند.

 هنگامی که فردی برای اولین‌بار به تمرین با وزنه می‌پردازد یا دچار مشکلات مفصلی است، ماشین‌های ورزشی می‌تواند فرد را در انجام حرکتش هدایت کند اما ماشین ورزشی هنگام انجام تمرین از بدن شما حمایت می‌کند، در حالی که هنگام انجام فعالیت واقعی چنین تکیه‌گاهی وجود ندارد. بنابراین بهتر است ترکیبی از تمرین آزاد با وزنه و تمرین با دستگاه را انجام دهید به طوری که در ابتدا بیشتر با ماشین تمرین کنید و بعد با افزایش آمادگی بدنی‌تان بیشتر به تمرین آزاد با وزنه بپردازید.

 تمرین‌هایی که نباید انجام دهید

 افرادی که دچار مشکلات مفصلی ایجاد کننده درد شدید هستند، معمولا نباید ورزش‌هایی که فشار و ضربه شدیدی به مفاصل وارد می‌آورد، انجام دهند. برای مثال بسیاری از افراد دوست دارند بدوند و دویدن ورزشی عالی است، اما فشار زیادی روی مفاصل وارد می‌کند. بسکتبال نیز فشار زیادی روی مفاصل می‌آورد زیرا در حین آن جهیدن، جابجایی سریع و حرکات در جهات متفاوت انجام می‌شود.

 بسیاری از افرادی دچار درد مزمن پشت یا مفاصل، در مورد اینکه آیا می‌توانند دوباره ورزش دلخواهشان را انجام دهند یا نه، سوال می‌کنند.

 متاسفانه برخی ورزش‌ها فشار زیادی روی ستون فقرات می‌آورند؛ مثلا برای زدن ضربه‌ها در تنیس و گلف از یک طرف بدن بیشتر استفاده می‌شود؛ به این ترتیب بر یک طرف بدن فشار بیش از حدی می‌آید و طرف دیگر بدن بیش از حد در حالت استراحت قرار می‌گیرد و عدم تعادل در وضعیت قرارگیری بدن رخ می‌دهد.

 برای حل این مشکل، باید راه‌های دیگری برای تقویت قسمتی از بدن که در ورزشی مانند تنیس یا گلف کمتر مورداستفاده قرارمی‌گیرد، پیدا کرد.

 باید به یک فیزیوتراپیست مراجعه کنید تا به شما تمرین‌هایی برای متعادل‌کردن تاثیر حرکات مکرر در یک طرف بدن بدهد. انجام تمرین‌های پایه‌ای برای تقویت تنه (که در شماره‌های قبل هفته‌نامه در این صفحه درباره آن توضیح داده شده است)، می‌تواند به شما کمک کند؛ انجام تمرین‌های چرخشی و پیچشی با «توپ طبی» (توپ سنگینی با قطری به اندازه عرض شانه‌های یک فرد معمولی و حدود 35 سانتی‌متر که برای تمرین‌های قدرتی استفاده می‌شود).

 درد مزمن کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد؛ انجام تمرین‌های ورزشی می‌تواند به نحوی تاثیرگذار کیفیت زندگی شما را به حالت عادی بازگرداند. دلیلی برای نشستن و دردکشیدن وجود ندارد.

 کشش عضله هامسترینگ

 عضله هامسترینگ (عضله سه سر) در پشت هر ران کشیده شده است. سفتی این عضله، حرکت مفصل لگن را محدود می‌کند و می‌تواند با فشار آوردن به کمر، وضعیت قرارگیری درست تنه را مختل کند. انجام این تمرین باعث انعطاف‌پذیری این عضله و کاهش فشار وارد آمده بر کمر می‌شود. این تمرین را به شکل‌های گوناگونی می‌توان انجام داد:

 بایستید، پاشنه یک پا را روی صندلی تکیه دهید. از کمر به جلو خم شوید و سعی کنید پاشنه پنجه پای قرار گرفته روی صندلی را با دست‌هایتان بگیرید و برای 10 ثانیه در این حالت بمانید تا در عضله پشت ران کشش ایجاد شود. 3 بار این تمرین را تکرار و بعد جای پاها را عوض کنید و همین تمرین را با پای دیگر انجام دهید.

 اگر دچار کمردرد هستید، می‌توانید روی یک صندلی بنشینید و پاهایتان را به‌طور مستقیم روی صندلی دیگری در مقابلتان تکیه دهید. در این وضعیت به جلو خم شوید و با گرفتن پاشنه هر پا، در عضله پشت ران کشش ایجاد کنید.

 کشش در حالت چهار دست و پا

 به حالت چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید و نفستان را بیرون دهید و سعی کنید با منقبض کردن شکم، تنه را به سمت بالا بکشید. 5 ثانیه به این حالت بمانید و دوباره به حالت اول بازگردید. 6 بار این تمرین را تکرار کنید.

 نیمه دراز و نشست

 به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید به طوری که میان پنجه پاهایتان به اندازه عرض لگن فاصله وجود داشته باشد. تیغه ‌شانه‌هایتان را روی زمین تکیه دهید. دست‌هایتان را پشت سرتان بگذارید. نفس را به درون بکشید و در حالی که در سطح جناغ سینه تنه را به جلو خم‌ می‌کنید تا سر و شانه‌تان از زمین بلند شود، نفستان را بیرون دهید. 3 ثانیه در این حالت بمانید و 20 بار این حرکت را تکرار کنید.

 چرخش لگن

 به پشت روی زمین دراز بکشید و زانوهایتان را خم کنید و کف پاها را روی زمین بگذارید، به‌طوری که فاصله آنها به اندازه عرض لگن‌ باشد. نفس‌ را بیرون دهید و سعی کنید با منقبض کردن شکم، کمرتان را به زمین بچسبانید و برای 6 ثانیه در این حالت بمانید. این تمرین را 5 بار تکرار کنید.

 باز کردن مفصل ران در حالت خوابیده روی شکم

(کشش عضله گلوتئال)

به شکم روی زمین دراز بکشید، یک پا را در حالی که زانو در حالت مستقیم قرار دارد، با منقبض کردن عضله گلوتئال (باسن) به سمت بالا ببرید. 10 ثانیه به این حالت بمانید و بعد این تمرین را با پای دیگر تکرار کنید.

منبع : Salamat.ir

افراد با مشکلات گفتاری

اختلالات گفتاری، دسته ای از اختلالات هستند که به نحوی در بیان و درک گفتار ایجاد مشکل می کنند. فرد دارای اختلال گفتاری در یک یا چند بخش از سیستم اعصاب مرکزی وابسته به گفتار و زبان یا در یکی از اندا مهای گفتاری دارای نقص است که در نهایت بر گفتار، زبان و آهنگ گفتار وی اثر می گذارد.

آسیب های گفتار و زبان متنوع بوده و از دوران کودکی تا بزرگسالی مشاهده می شود از میان آنها می توان به لکنت، اختلالات تلفظی، اختلالات گفتار و زبان در کودکان، افراد کم شنوا، عقب مانده گان ذهنی، اتیستیک، بیماران سکته مغزی و اختلالات گفتاری ناشی از فقدان ح نجره و آسیب های آن اشاره نمود.

رگونه اشکال در نحوه گفتار و یا ناتوانی در درک گفته های دیگران می تواند موجب اختلال در روابط اجتماعی شخص مبتلا گشته و مانعی در راه پیشرفت تحصیلی فر د در جامعه و شکوفائی کامل توانا یی ها و استعدادهای بالقوه وی شود. این مسأله به نوبه خود می تواند منجر به بروز صدمات روحی عاطفی و رفتارهایی نظیرگوشه گیری، پرخاشگری و … گردد و در نهایت تزلزل بهداشت روانی فرد و خانواده او را در پی خواهد داشت. 
در رابطه با اختلال گفتاری به توصیه های ذیل توجه داشته باشید: 
در هنگام صبحت با افراد دارا ی اختلال گفتاری عجله نکنید. سعی کنید با آرامش خیال و حوصله به حرف های او گوش دهید و گفتگوی راحتی با او داشته باشید. 
زمانی که مخاطب شما مشغول حرف زدن است اجازه دهید صحبت کردن او تمام شود سپس حرف بزنید (وسط حرف او نپرید ( و به جای او سخن نگویید و مطالب او را تصحیح نکنید. 
در هنگام گفتگو با چنین مخاطبی، برای نشان دادن علاقه مندی خود به ادامه صحبت با او ضمن دقت کردن به گفته های ش در صورت نیا ز از او بخواهید بخش هایی از گفته های خود را مجدداً تکرار کند .(با انجام رفتارهای صحیح مانند تکان دادن سر، علاقه خود را به ادامه دادن گفتگو با او نشان دهید (. 
سؤالات خود را به صورت قابل درک و کوتاه مطرح کنید و در صورتی که پاسخ مناسب را دریافت کردید سر خود را به علامت تأیید تکان دهید. 
با حالات چهره و حرکات بدن به مخاطب نشان دهید که به محتوای صحبت او گوش می دهید نه به نحوه ی صحبت کردنش. 
سعی کنید کاملاً روبه رو و چهره به چهره مخاطب خود قرار گیرید و نسبت به سخنان او تمرکز کافی داشته باشید. هیچگاه او را دستپاچه نکرده و یا جملات او را کامل نکنید. 
با مخاطب خود آرام، با مکث و عاری از هرگونه عجله صحبت نمایید. وقتی که صحبتش تمام می شود چند ثانیه صبر کنید بعد شروع به صحبت کنید. صحبت های آرام و راحت شما تاثیر بیشتری در او خواهد داشت. 
در هنگام مواجه شدن با مخاطب خود سعی کنید از تحمل و انعطاف پذیری بالایی برخوردار باشید و محدودیت زمانی قائل نشوید. اگر شما باعث شوید که دیگران تصور کنند که به عقایدشان احترام نمی گذارید، این امر سبب می شود که آنان احساس کنند شما شنونده خوبی نیستید. 
در برخورد با افراد دارای اختلالات گفتاری، خود را برای دادن توضیحات بیشتر آماده کنید و فکر خود را بیشتر روی نکات و مفاهیم گفتاری مخاطبتان متمرکز کنید تا بتوا نید گفتگوی مناسبی داشته باشید. 
اگر مخاطب شما همراه و راهنما دارد سعی کنید در تفهیم کردن مطالب و یا درخواست پاسخ لازم از راهنمای او استفاده نکنید اجازه دهید مخاطب شما شخصاً مطالب خود را طرح نماید. (هرگز در خواست یا نکاتی را در ارتباط با مخاطب، بدون اجازه با همراه وی در میان نگذارید(. 
تصور نادرستی است که شما فکر کنید مخاطب شما به دلیل ابتلا به اختلالات گفتاری نمی تواند مطالب شما را درک کند. 
اگر در بر قراری ارتباط با مخاطب خود مشکل عمده ای دارید می توانید از وسایل نوشتاری، رایانه و یا از 
استفاده وسیله کمک شنوایی ارتباطی TTY/TDD استفاده کنید. (پیام های تایپ شده از طریق تلفن به شخص مخاطب در صورت داشتن دستگاه فوق منتقل می شود( 
• نکته مهم دیگری که وجود دارد این است که نباید در مورد نکات مهم و ارزشمندی که در گفتار مخاطبتان با اختلالات گفتاری وجود دارد، پیش داوری کرده و یا نسنجیده قضاوت کنی د. زمانی که به سخنان دیگران گوش نمی دهید، در حقیقت روابط صمیمانه و نزدیک خود را با آنان از بین می برید و تفاوتی ندارد که دلیل این گوش ندادن چیست. (چه به دلیل عدم تمرکز و دقت بر افکار و عقاید خودمان، چه به دلیل پیش داوری در مورد 
نکات مهم و ارزشمند سخنان دیگران و یا …). نحوه ی برخورد غیراصولی با افراد دارای اختلال گفتاری نه تنها مشکل گفتاری آنها را تشدید می کند، بلکه عزت نفس و اعتماد به نفس فرد مبتلا را کاهش می دهد. 
گفتار مخاطب خود را قطع نکنید و از بیان جملاتی مانند"زود حرف تو بزن یا می دونم میخوای چی بگی" گفتار او را کامل نکنید، بگذارید حرفش را تا آخر بگوید. 
هرگز به فرزندتان نگویید"چرا این جوری حرف می زنی و درست صحبت کن " بهتر است در این مورد با افراد متخصص مشورت کرده و آموزش های لازم را ببینید. 

منبع: "پیک توانا"