بیمارى دژنراتیو مفصلى یا استئوآرتریت (OA) اختلالى است که با زوال پیشرونده و کاهش غضروف مفصلى همراه با پرولیفراسیون استخوان و بافت نرم جدید در مفصل مبتلا و اطراف آن مشخص مىگردد.
|
- OA اولیه (ایدیوپاتیک): علت زمینهاى ندارد. |
- OA ثانویه: عامل زمینهسازى مثل تروما، استرس مکرر (شغلی، ورزش)، اختلال مادرزادی، اختلال متابولیک یا بیمارىهاى دیگر استخوانى / مفصلى وجود دارد. |
- OA اروزیو: اصطلاحى است که اغلب براى بیماران مبتلا به استئوآرتریت DIP/PIP دست همراه با شواهد سینوویت و اروزیونهاى مرکزى سطح مفصلى در رادیوگرافى بهکار مىرود. |
|
|
تغییرات اولیه در غضروف شروع مىشود و بهصورت تغییراتى در آرایش و اندازه فیبرهاى کلاژن است. پروتئازها موجب کاهش ماتریکس غضروف مىشوند. در ابتدا بهصورت جبرانى سنتز پروتئوگلیکان افزایش مىیابد ولى در نهایت کاهش مىیابد و موجب فقدان کل ضخامت غضروفى مىگردد. |
|
|
OA شایعترین شکل بیمارى مفصلى است، تقریباً هر مفصلى را مىتواند درگیر کند ولى معمولاً در مفاصل تحملکننده وزن و پرکار مثل زانو، لگن، مهرهها و دستها اتفاق مىافتد. در دست بهطور تیپیک DIP، PIP یا اولین CMC (قاعده شست) مبتلا مىشود. درگیرى MCP نادر است. |
|
|
- درد یک یا چند مفصل در موقع استفاده از آنها (درد در حالت استراحت و درد شبانه شیوع کمترى دارد) |
|
- خشکى پس از استراحت یا خشکى صبحگاهى مىتواند رخ دهد ولى معمولاً کوتاهمدت (کمتر از ۳۰ دقیقه) است. |
|
- کاهش حرکت مفصلى یا محدودیت عملکردی |
|
- عدم ثبات مفصل |
|
- دفرمیتى مفصل |
|
- کرپیتاسیون مفصل ( 'صداى ترق و تروق' ) |
|
|
- منوآرتریت یا الیگو / پلىآرتریت غیر قرینه مزمن |
|
- تورم سفت یا استخوانى حاشیه مفصل مثل گرههاى هبردن (DIP) (Heberden's Nodes دست) یا گروههاى بوکارد (PIP) (Bouchard's Nodes دست) |
|
- امکان سینوویت خفیف همراه با افیوژن سرد وجود دارد ولى شایع نیست. |
|
- کرپیتانس - صداى جیرجیر یا ترق و تروق قابل سمع در حرکت فعال یا غیر فعال مفصل |
|
- دفرمیتى - بهعنوان مثال OA زانو مىتواند با درگیرى کمپارتمانهاى مدیال، لاترال یا پاتلوفمورال باعث دفرمیتىهاى واروس یا والگوس گردد. |
|
- محدودیت حرکات مفصل - مثلاً محدودیت روتاسیون داخلى مفصل لگن |
|
- مىتوان اختلالات نورولوژیک عینى را درگیرى مهرهها مشاهده کرد (مىتواند دیسکهاى بینمهرهای، مفاصل آپوفیزیال و لیگامانهاى کنار مهرههاى را درگیر کند). |
|
|
- معمولاً آزمایشات معمول طبیعى هستند. |
|
- معمولاً ESR طبیعى است ولى ممکن است در بیمارانى که سینوویت دارند بالا باشد. |
|
- فاکتور روماتوئید و بررسىهاى ANA منفى هستند. |
|
- مایع مفصلى کاهىرنگ است و ویسکوزیته خوبى دارد. WBC مایع مفصلى ۲۰۰/L است و درد آرتریتهاى ناشى از کریستال یا عفونت باارزش است. |
|
- ممکن است در ابتدا رادیوگرافى طبیعى باشد ولى با پیشرفت بیمارى باریک شدن فضاى مفصلی، اسکلروز استخوان زیرغضروفی، کیستهاى زیر غضروفى و استئوفیت مشاهده گردد. اروزیونها با موارد مشابه در آرتریت روماتوئید یا پسوریاتیک فرق مىکنند و بهصورت زیر غضروفى در طول قسمت مرکزى سطح مفصلى اتفاق مىافتند. |
|
|
- آموزش بیماران، کاهش وزن، استفاده مناسب از عصا و وسایل کمکى دیگر، ورزشهاى ایزومتریک براى تقویت عضلات اطراف مفصل درگیر. |
|
- کرم کاپسایسین (Capsaicin) موضعى مىتواند در رفع درد دست یا زانو کمک کند. |
|
- استامینوفن، سالیسیلاتها و NSAIDs. در موارد خطر توکسیستى گوارشی، NSAIDs اختصاصى COX-2 را در نظر بگیرید. |
|
ترامادول (Tramadol) - در مواردى که NSAIDsها به میزان کافى علائم را کنترل نمىکنند در نظر گرفته مىشود. این دارو نوعى آگونیست اپیوئید صناعى است و اعتیاد به آن نگرانکننده است. |
|
- گلوکوکورتکیوئیدهاى داخل مفصلى - باعث رفع علائم مىشود ولى باید بهندرت انجام شود زیرا اگر به دفعات انجام گیرد مىتواند کاهش غضروفى را تشدید کند. |
|
- هیالورنین داخل مفصلى - در بیمارانى توصیه مىشود که به درمان غیر داروئى و ضدٌ دردها پاسخ ندادهاند. وقتى NSAIDsها ممنوعیت مصرف دارند یا مؤثر نباشند این روش را در نظر مىگیرند. |
|
- شستشوى مفصلی- روش تهاجمی. نقش آن در درمان هنوز نامعلوم است. |
|
- گلوکزآمین و کندروئیتین - مؤثر بودن آنها اثبات نشده است. |
|
- گلوکوکورتیکوئیدهاى سیستمیک جائى در درمان OA ندارد. |
|
- جراحى را در مواردى مىتوان در نظر گرفت که بیمار درد مقاوم به درمان و کاهش عملکرد دارد و به درمانهاى دیگر پاسخ نمىدهد. |
|
|
معمولاً براساس الگوى درگیرى مفصل، خصوصیات رادیوگرافیک، تستهاى آزمایشگاهى طبیعى و یافتههاى مایع سینوویال اثبات مىگردد. |
|
|
تشخیص افتراقى استئونکروز، مفصل شارکوت، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، آرتریتهاى ناشى از کریستال.
منبع:مجله الکترونیکی ویستا |