" کلسیم "

کلسیم را عموماً می شناسید و می دانید که در استخوان ها وجود دارد و کمبود آن موجب پوکی استخوان می شود و اطلاع دارید که  کلسیم به میزان فراوان در شیر وجود دارد . پس چرا زنان میانسال و مسن ما با وجود اطلاع از این مسأله مبتلا به پوکی استخوان می شوند؟ این حقیقت نشان می دهد که باید بیشتر در مورد کلسیم بدانیم و منابع دیگر آن را بهتر بشناسیم.

کلسیم، فراوان ترین مینرال * موجود در بدن است. بدن ما تقریباً 1 کیلو گرم کلسیم دارد. البته در افراد مختلف با استخوان بندی متفاوت، مسلما این میزان فرق می کند. بیشتر کلسیم در استخوانها و دندانها نشسته است و تنها 1% آن در بقیه بدن وجود دارد که همین 1 درصد اعمال زیادی انجاممی دهد، مثلاً انقباض همه ماهیچه های ما بسته به وجود کلسیم است .

جذب و انتقال کلسیم

جذب آن در خون به صورت یون کلسیم و از دیواره روده صورت می گیرد.عاملی که موجب افزایش جذب کلسیم می شود ویتامینD است ، به همین دلیل قرصهای مکمل کلسیم را با ویتامینD تهیه می کنند. لذا اگر منابعی را که دارای این 2 عنصر است مصرف کنید که کلسیم موجود در آنها بهتر جذب می شود.

در صورتی که در غذا، ماده ای بنام اگزالات باشد، جذب کلسیم آن کاهش می یابد و به همین دلیل است که کلسیم اسفناج و چغندر، به خوبی کلسیم شیر جذب نمی شود.

اسید فیتیک موجود در سبوس گندم نیز جذبCa را کاهش می دهد ولی این مسئاله زمانی اثر گذار است که مصرف آن خیلی زیاد باشد مثل گیاهخواران مطلق.

دریافت کلسیم کافی ، اثرات مثبتی در کاهش فشار خون افراد مبتلا به فشار خون دارد تنظیم میزان کلسیم بدن ، بر عهده هورمونهایی است که از غده تیروئید ترشح می شوند.

دریافت کلسیم کافی اثرات مثبتی در کاهش فشار خون افراد مبتلا به فشار خون بالا دارد.

عملکرد کلسیم در بدن

* کلسیم عامل استحکام استخوانهاست. کلسیم کافی باید در غذای نوجوانان قبل از بلوغ وجود اشته باشد تا استخوانها تراکم مناسبی بیابند و در سالمندی به پوکی استخوان مبتلا نشوند.

* کلسیم برای عملکرد عضلات ضروری است و تا کلسیم وجود نداشته باشد حرکت امکان پذیر نمی باشد .

* انتقال پیامهای عصبی با واسطه یون کلسیم صورت می گیرد.

* کلسیم در یکی از مراحل انعقاد خون دخیل است.

همانطور که متوجه شدید، کلسیم فعالیتهای زیادی را در بدن بر عهده دارد.

عوارض کمبود کلسیم

عوارض کمبود کلسیم در کودکانراشیتیسم، در میانسالاناستئو مالاسی ، و در بزرگسالان استئوپروز است.

این بیماری ها در اثر کمبود ویتامین Dنیز بروز می کند، پساگر می خواهید استخوانهای محکمی داشته باشید بهتر است مراقب مصرف ویتامینD هم باشید. کمبود شدید کلسیم، انقباض شدید عضلات به حالت کزاز را به دنبال دارد که ابتدا به صورت  گرفتگی عضلات دیده می شود.

البته این حالت کمتر رخ می دهد و آنچه ما بیشتر از کمبود کلسیم دیده ایم، پوک شدن استخوانها در سنین بالاست که برای جلوگیری از آن باید از نوجوانی به فکر باشیم.

کلسیم از راه پوست هم به هدر می رود فعالیت زیاد در حرارت بالا و تعرق زیاد، دفع پوستی کلسیم را افزایش می دهد .

چرا که در اثر بالا رفتن سن، درد استخوان، راحت شکسته شدن و دیر جوش خوردن استخوانها گریبانگیرمان می شود .

میزان مورد نیاز کلسیم روزانه800 تا1200میلی گرم است.

برای جلوگیری از ابتلاء به استئوپروز چه باید بکنیم ؟

· دریافت کلسیم، و ویتامینDباید در حد استاندارد باشد.

· نباید سیگاربکشیم.

· نباید قهوه و چای بیش از حد مصرف کنیم.

· نباید دیورتیک (داروهای مدر) بیش از حد مصرف کنیم.

· باید بیشتر خود را در معرض خورشید قرار دهیم تا ویتامین  Dدر زیر پوستمان تولید شود.

· در هر سنی که هستیم دست از ورزش کردن و فعالیتهای بدنی برنداریم، چراکه کم تحرکی استخوانها را پوک می کند.

· مصرف کافی منابع ویتامین Dرا فراموش نکنیم.

منابع کلسیم کدامند؟

انواع لبنیات غنی ترین و بهترین منبع کلسیم هستند و کلسیم موجود در آنها براحتی جذب می شود. هر لیوان شیر 300 میلی گرم کلسیم دارد که یک سوم ِ نیاز روزانه ما را تأمین می کند.

ماست، پنیر و بستنی هم چون از شیر تهیه می شوند کلسیم قابل توجهی دارند.

ماهی نیز منبع خوبی برای کلسیم است ماهی هایی چون ماهی آزاد، ماهی تن و ساردین مقدار مناسبی کلسیم دارند.

بیشترسبزیجات سبز رنگ کلسیم زیادی دارند :

روناس، اسفناج، کلم، کلم بروکلی، جعفری. بادام هم کلسیم زیادی دارد که با کشمش و انجیر و خرمای خشک، میان وعده هایی مناسب و مقوی هستند. جالب است بدانید که گوشتها و میوه ها کلسیم زیادی ندارند.

برای تأمین کلسیم روزانه، حداقل 2 لیوان لبنیات لازم دارید به علاوه باید از سبزیجات و حبوباتی که کلسیم قابل توجهی دارند نیز بیشتر استفاده کنید.

منبع : تبیان

مکمل کلسیم چیست ؟

وجود کلسیم برای انجام بسیاری از اعمال بدن ضروری است؛ مثل

تنظیم ضربان قلب، انتقال پیام های عصبی، تحریک ترشح هورمون ها، انعقاد خون و مهمتر از همه ساخت استخوان های بدن و حفظ سلامتی آنها .

کلسیم در بسیاری از موادغذایی وجود دارد و به علت اینکه بدن قادر به ساخت آن نیست، بایستی به مقدار کافی از راه غذا دریافت شود. حتی بعد از تکمیل و توقف رشد طولی استخوان های بدن( یعنی بعد از دوران رشد ) بایستی به مقدار لازم دریافت شود، زیرا از راه های مختلفی از بدن دفع می شود؛

مثلاً از طریق عرق، ریزش مو، تجدید پوست و ناخن، ادرار و مدفوع.

کلسیمی که در طی روز از بدن دفع می شود، بایستی از طریق غذا دوباره تأمین شود.

منابع غذایی کلسیم عبارتند از : شیر ، ماست ، پنیر و سایر مواد لبنی ، ماهی مثل ماهی آزاد، ماهی تن و ساردین، بادام ، کشمش، سبزیجاتی مثلروناس، اسفناج، کلم، کلم بروکلی، جعفری.

وقتی کسی نتواند از طریق غذا به مقدار کافی کلسیم را برای رفع نیازهای خود دریافت کند، از کلسیم موجود در استخوان ها ( منبع ذخیره کلسیم ) استفاده می کند که باعث کاهش استحکام استخوان ها می شود. چنین فردی نیاز به دریافت مکمل کلسیم یا غذاهای غنی شده با کلسیم دارد.

اینکه به چه مقدار مکمل کلسیم نیاز داریم تا کمبود آن را جبران کنیم، بستگی به مقدار دریافت آن از غذاهای مختلف دارد.

کلسیم موجود در طبیعت به شکل ترکیب با سایر مواد وجود دارد. ترکیبات مختلفی از کلسیم در مکمل های آن وجود دارد؛ مثل کربنات کلسیم، سیترات کلسیم و فسفات کلسیم.هرکدام از این ترکیبات، مقادیر متفاوتی از کلسیم را دارا هستند.

* نکته مهم: برای اطلاع از میزان کلسیم خالص موجود در مکمل، حتماً برچسب آن را بخوانید تا متوجه شوید برای رفع نیازتان باید چه تعداد قرص مصرف کنید.

بسیاری از افراد سئوال می کنند چه نوع مکمل کلسیمی را باید مصرف کنند؟

بایستی متذکر شوم بهترین مکمل آن است که نیازهای فرد را با توجه به میزان تحمل فرد، قیمت و در دسترس بودن آن تأمین کند.

در انتخاب و خرید مکمل کلسیم بایستی موارد زیر را در نظر بگیرید:

1. حتماً تحت نظارت داروسازی های معتبر بوده و طبق مقادیر استاندارد باشد. هرگز مکمل هایی را که دارای نام های معتبر دارویی نیستند، خریداری و مصرف نکنید زیرا بعضی از این مکمل های غیراستاندارد، حاوی مقادیر خیلی بالا و سمی کلسیم هستند.

2. بیشتر مکمل های کلسیم به راحتی در بدن جذب می شوند. اگر میزان جذب و محلولیت مکمل در بروشور آن مشخص نبود، برای تعیین میزان محلولیت آن طبق روش زیر عمل کنید:

مکمل کلسیم را( به شکل قرص یا کپسول ) برای مدت 30 دقیقه در مقدار کمی آب گرم قرار دهید و گاهی آن را هم بزنید. اگر در طی این مدت قرص یا کپسول حل نشد، نشان می دهد در معده نیز حل نخواهد شد.

مکمل های کلسیم به شکل مایع و جویدنی، بهتر در معده حل می شوند زیرا قبل از ورود به معده تجزیه می شوند.

کلسیم چه از طریق غذا و چه به شکل مکمل ، زمانی بهتر جذب می شود که چندین بار در طی روز و هر بار به مقدار 500 میلی گرم یا کمتر مصرف شود. ولی با این همه دریافت یک جای آن، بهتر از این است که هرگز مصرف نشود.

3. مصرف مکمل های کلسیم در بعضی افراد عوارض جانبی مثل یبوست و گازمعده را ایجاد می کند. اگر با مصرف مایعات و فیبر غذایی فراوان این مشکل رفع نشد، نوع مکمل خود را تغییر دهید. مثلاً به جای سیترات کلسیم، کربنات کلسیم را مصرف کنید.

همچنین باید مقدار مکمل مصرفی را به تدریج افزایش دهید. مثلاً هفته اول، فقط روی 500 میلی گرم مصرف کنید، سپس به آرامی مقدار مصرف مکمل را افزایش دهید.

4. اگر دارو مصرف می کنید، با پزشک خود و یا دکتر داروساز در مورد تداخل مکمل کلسیم با آن دارو مشورت کنید. بعنوان مثال مکمل کلسیم، جذب آنتی بیوتیک تتراسایکلین را کاهش می دهد. همچنین با جذب آهن نیز تداخل دارد. بنابراین مکمل کلسیم و مکمل آهن نبایستی همزمان با هم مصرف شوند. فقط به طور استثنائی، می توان مکمل آهن را با سیترات کلسیم یا ویتامینC مصرف کرد، زیرا حالت اسیدی دارند.

سایر داروهایی را که با معده خالی مصرف می شوند، نباید با مکمل کلسیم دریافت کرد.

5. مکمل های کلسیم دارای سایر املاح و ویتامین ها نیز هستند.

مطالعات مختلف نشان داده دریافت کم کلسیم باعث کاهش توده استخوانی و افزایش شکستگی استخوان می شود.

ولی دریافت کم کلسیم یکی از عوامل کاهش توده استخوانی است. سایرعوامل تأثیرگذار بر روی کاهش استحکام استخوانی بدن شامل کاهش استروژن، عدم فعالیت بدنی، کشیدن سیگار، مصرف الکل یا سایر بیماری ها و درمان های پزشکی است. اگر این عوامل وجود داشته باشند، حتی با مصرف کلسیم فراوان نمی توان از شکستگی استخوان جلوگیری کرد.

DRI 1( مقدار دریافت غذایی توصیه شده ) کلسیم برای افراد بالغ 1000 تا 1200 میلی گرم در روز است که این میزان بستگی به سن، جنس و شرایط فرد دارد. به عنوان مثال در زنان باردار و شیرده، کودکان و نوجوانان میزان نیاز به کلسیم بیشتر است.

یک واحد لبنیات حدود 300 میلی گرم کلسیم را تأمین می کند. یک واحد لبنیات برابر یک لیوان شیر یا یک لیوان ماست یا 45 گرم پنیر است.

افرادی که به مقدار کافی کلسیم را از راه غذا دریافت نمی کنند، برای رفع نیازشان بایستی مکمل کلسیم مصرف کنند.

در مصرف مکمل کلسیم بایستی به این نکته توجه داشت که مقدار عنصر کلسیم موجود در مکمل را در نظر بگیریم نه مقدار کل مکمل را. مثلاً یک قرص کربنات کلسیم 500 میلی گرمی ، فقط 200 میلی گرم کلسیم خالص دارد. بنابراین فرد با مصرف این قرص فقط 200 میلی گرم کلسیم دریافت می کند نه 500 میلی گرم.

کلسیم در روده کوچک جذب می شود، ولی تمام کلسیم مصرف شده، جذب نمی شود. مقدارجذب کلسیم بستگی به عوامل زیر دارد:

- محیط اسیدی روده

- مقدار ویتامینD بدن

- مقدار استروژن بدن

- نوع مکمل کلسیم

انواع مکمل های کلسیم:

یکی از عوامل مهم در جذب کلسیم، میزان محلولیت مکمل کلسیم در بدن است. سعی کنید همیشه مکمل های استاندارد و مورد اطمینان را مصرف کنید تا بدانید چه میزان عنصر کلسیم دارند و چه مقدار در بدن حل می شوند.

1. سیترات کلسیم:مکمل کلسیم در محیط اسیدی بهتر جذب می شود، پس سیترات کلسیم بهتر از سایر مکمل ها جذب می شود، زیرا اسیدی است. این مکمل نیاز به اسید معده زیادی برای جذب ندارد و می توان آن را در هر موقع از روز و حتی با شکم خالی مصرف کرد. اما این مکمل معمولاً کلسیم کمی دارد، بنابراین بسته به نیاز فرد برای تأمین کلسیم بیشتر بایستی تعداد قرص بیشتری مصرف کرد.2. کربنات کلسیم:بیشتر مکمل های کلسیمی از این نوع هستند. این مکمل برای جذب بهتر نیاز به مقدار زیادی اسید معده دارد. بنابراین بایستی بعد از وعده غذایی مصرف شود.3. گلوکونات کلسیم و لاکتات کلسیم: این نوع مکمل ها، کلسیم کمی دارند. بنابراین برای رفع نیاز به کلسیم بایستی تعداد قرص های بیشتری مصرف کرد.4. کلسیم سخت(Coral calcium): این نوع مکمل کلسیم غیر از حفظ سلامت استخوان ها، در سایر بیماری ها نیز مصرف می شود. این مکمل بیش از 200 نوع بیماری را درمان می کند که شامل بیماری های قلبی، سرطان، دیابت و... است. البته این یافته صددرصد تأیید شده نیست. این نوع مکمل فقط کربنات کلسیم دارد و به دلیل قلیایی بودن، مسمومیت اسیدی بدن را خنثی کرده و آن را از بین می برد.* هشدار در مورد مصرف مکمل های کلسیم:

روزانه بیشتر از 2500 میلی گرم عنصر کلسیم ( نه خود قرص ) را مصرف نکنید.

منبع : تبیان

ژلوفن و بروفن، دو مسکن قوی

ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.

---

ژلوفن (GELOFEN)

ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است:

کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد(مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.

مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و ... نیز همانند ژلوفن عمل می‌کنند.

این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.

همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.

مصرف این داروها باید در کوتاه‌مدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.

عوارض ژلوفن

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمی‌شود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :

سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.

در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :

درد و سوزش معده، مدفوع قیری‌رنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکه‌های قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکه‌های سفید روی لب‌ها یا داخل دهان، خون دماغبدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .

عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.

این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین می‌روند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.

ایبوپروفن (IBUPROFEN)

قرص‌های 200 میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرص‌های 400 میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.

این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.

به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب‌های حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش می‌دهد.

چگونگی مصرف ایبوپروفن

قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.

پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، 15 تا 30 دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.

اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا 2 ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.

اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.

مقدار دارو را دو برابر نکنید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود

عوارض جانبی ایبوپروفن

در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:

خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.

بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.

یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت می‌کند.

هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.

قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید

در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:

- حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی

- بارداری یا شیردهی

- مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس

- مصرف مشروبات الکلی

- ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی

هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می‌شود

برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.

برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می‌کنند نباشد.

اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف 14 روز و تب ظرف 3 روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.

ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.

به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).

پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.

ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)

ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.

تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب‌آلودگی می‌شود.

منبع : تبیان

آنچه درباره داروها باید بدانیم (2)

مصرف دوز نادرست دارو

مصرف بیش از حد دارو مشکلاتی را به همراه دارد ؛ همانطور که اگر دارو کمتر از مقدار تجویز شده مصرف شود مانع از اثر بخشی دارو می گردد. همیشه دارو را بر طبق میزان تجویز شده آن مصرف نمایید.

مصرف دارو همراه غذا

مصرف برخی از غذاها و نوشیدنی ها با داروی تجویز شده اثرات نامطلوبی را به همراه دارد. حتماً در مورد طریقه مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید.

مصرف نکردن یک دوز از دارو

تمامی داروها را در زمان مشخص شده مصرف کنید. (برچسب داروها را بخوانید و دستورهای پزشک را رعایت کنید.)اگر مصرف یک دوز دارو را فراموش کردید، دوز بعدی را دو برابر نکنید.

مصرف داروهای اشتباهی

برای جلوگیری از بروز این خطر، داروها را در ظروف اصلیشان نگه دارید و همیشه قبل از مصرف دارو به برچسب آن دقت کنید.

خوب است بدانید که:

مصرف مشروبات الکلی علاوه بر عوارض روحی و جسمی که به خودی خود در پی دارد ، در صورت توأم شدن با داروها (چه داروهای تجویزی و چه داروهای آزاد) خطر آفرین است.در صورت بروز هرگونه سؤال از پرسیدن آن تردید نکنید. دقت کنید حتماً از موارد زیر مطلع شوید:

* نوع داروی مورد مصرف

* بیماری خاصی که دارو برایش تجویز شده

* میزان دقیق مصرف آن

* زمان مصرف آن ( قبل از غذا ، همراه با آن یا بعد ازغذا ، قبل از خواب و ...)

* نحوه مصرف دارو

* مدت مصرف دارو

* غذاها و نوشیدنی هایی که باید از مصرف آنها خودداری کنید.

* فعالیت هایی (مانند رانندگی، راه اندازی ماشین آلات و ...) که باید از آن خودداری کنید.

* عوارض احتمالی

دقت کنید پزشک و داروساز داروخانه از موارد زیر اطلاع داشته باشند:

* تمام داروهایی که هم اکنون مصرف می کنید از جمله ویتامین ها، داروهای گیاهی و آسپرین.

* هر گونه حساسیت یا واکنش نامطلوبی که نسبت به داروهای خاصی دارید.

* اعتیاد به الکل، مواد مخدر و ...

* سیگار کشیدن یا مصرف چای و قهوه

یک دفتر و قلم در هر مراجعه به پزشک به همراه داشته باشید. دستورهایی که را پزشک در مورد با مصرف داروهای تجویز شده خود می دهد  بنویسید ( یا از کسی بخواهید برای شما بنویسد).

به نسخه خود توجه کنید

دقت کنید حتماً تمامی دستورهای مندرج در برچسب دارو را متوجه شوید و آنها را به دقت رعایت فرمایید.

دقت کنید حتماً برچسب خوانا باشد. در غیر این صورت از مسئول داروخانه بخواهید با حروف درشت برچسب را بنویسد.

به برچسب های هشدار دهنده روی ظرف دارو توجه کنید.

اگر سؤالی در مورد با نسخه خود دارید از مسئول داروخانه، پرستار یا پزشکتان بپرسید. این افراد از کمک به شما خوشحال خواهند شد.

مسئول داروخانه شما می تواند موارد زیر را در اختیارتان بگذارد:

ظروفی که به آسانی باز می شود.

اگر ظروفی که به خاطر کودکان درِ آنها به سختی باز می شود، برای شما مناسب نیستند از مسئول داروخانه ظروفی را درخواست کنید که درِ آنها به آسانی باز می شوند.

داروهای ژنریک

این داروها از نظر شیمیایی مانند داروهای معروف و گرانقیمت تجاری می باشند ولی با یک نام شیمیایی (ژنریک) فروخته می شوند. برای پیچیدن نسخه شما می توان از این داروها استفاده کرد ، مگر آنکه پزشکتان داروی غیر ژنریک خاصی را تجویز کرده باشد.

کارهایی که نباید انجام دهید

به انتقال داروها به ظروف دیگر اقدام نکنید مگر با موافقت مسئول داروخانه یا پزشکتان.

مصرف داروهای خود را قطع نکنید یا بدون مشورت پزشک دوز آنها را تغییر ندهید حتی اگر احساس می کنید حالتان بهتر می شود.

در صورتی که شما داروهای خود را صحیح مصرف کنید می توانید به سلامتی خود کمک کنید.

داروهای فرد دیگر را مصرف نکنید یا داروهای خود را به دیگران ندهید.

در تاریکی ، دارو مصرف نکنید ؛ چراغ را روشن کنید تا اشتباهاً داروی دیگری مصرف نکرده باشید.

تا وقتی متوجه دستورالعمل مصرف بی ضرر دارو نشدید ، آن را مصرف نکنید.

داروهایی را که برچسب ندارند یا تاریخ مصرف آن منقضی شده یا ظاهر آنها تغییر یافته یا فاسد شده است نگهداری نکنید.

سیستمی را ایجاد کنید تا برچسبهای روی دارو را نگهداری نمایید (در صورت لزوم از افراد دیگری کمک بگیرید).

نمودار داروهای اساسی

در یک برگه بزرگ داروهای مصرفی خود را بنویسید و زمان مصرف روزانه آنها را ذکر کنید. وقتی یک دارو را مصرف می کنید زمان آن را خط بزنید.

نمودار کُدهای رنگی

* برای راحتی می توانید با استفاده از ماژیک خودکار یا مداد رنگی برای داروهای خود کد رنگی بگذارید.

* یک نمودار از داروهای خود ایجاد نمایید. روی هر شیشه دارو رنگ متفاوتی بگذارید.

* نام دارو را بر روی نمودار به گونه ای رنگ کنید که با شیشه دارو هماهنگ باشد.

سیستم ظروف دارو

اگر می توانید قرص هایتان را از یکدیگر تشخیص بدهید، سیستمی از ظروف ( نظیر فنجان یا کارتن تخم مرغ ) را مورد استفاده قرار دهید تا داروها هر روز در آن گذاشته شوند. ( در صورتی که کودکان در اطراف شما هستند یا داروها را در ظروف اصلیشان نگهداری می کنید، از این سیستم استفاده نکنید.) بدین ترتیب شما با یک نگاه می توانید متوجه شوید داروهایتان را مصرف کرده اید یا نه.

بنابراین در صورتی که شما داروهای خود را صحیح مصرف کنید می توانید به سلامتی خود کمک کنید.

منبع : تبیان

آنچه درباره داروها باید بدانیم (1)

داروهای امروزی ترکیبات قوی شمیایی هستند که برای درمان بیماری، بهبود ضایعات و تسکین درد به کار می روند. این داروها به سلامتی افراد کمک می کند و در صورتی که داروهای امروزی صحیح مصرف شوند می توانند بسیاری از ناخوشی ها از سردرد گرفته تا بیماری قلبی را درمان ، یا سلامتی ما را تضمین کنند.

 در صورتی که داروها با بی دقتی مصرف شوند، می توانند موجب بروز خطرات غیر منتظره گردند تا جایی که به جای تخفیف علائم، باعث مسمومیت و در بعضی موارد موجب مرگ می شوند.

داروهایی که باید از آنها آگاهی داشته باشید عبارت اند از:

*داروهای آزاد ( که بدون نسخه تهیه می شود)

*داروهای تجویزی ( که توسط پزشک انتخاب شده و به وسیله مسئول داروخانه در اختیار بیمار قرار می گیرد)

همانقدر که در درمان بیماری مؤثر است ممکن است عوارضی نیز برای مصرف کننده داشته باشد ؛ به این ترتیب هر چه بیشتر دارو مصرف کنید احتمال بروز عوارض جانبی بیشتر است. پس لازم است در مورد داروها بیشتر بیاموزید:

فواید داروهای امروزی

مصرف صحیح داروهای امروزی فواید ذیل را در بر خواهد داشت:

1 - پیشگیری از بیماری ها نظیر آنفلوانزا، کزاز، هپاتیت، سل و ...

2 - کنترل بیماری هایی نظیر  قند ، فشارخون و ...

3 - تخفیف درد آرتروز، رماتیسم، سردرد و ...

4 - برطرف کردن مشکلات روانی نظیر بی خوابی، اضطراب، افسردگی و ...

5 - تسریع بهبودی آسیب ها، جراحی و ...

6 - کنترل اختلالات کبد، ریه، کلیه و ناراحتی های گوارشی مانند زخم معده و ...

7 - تخفیف علائم حساسیت، سرفه، سرماخوردگی، آنفلولانزا و ...

8 - درمان عفونت نظیر ذات الریه، برونشیت، زخمها و ...

خطرات بالقوه داروها

توجه کنید که چگونه می توانید از بروز مشکلات ذیل اجتناب کنید:وابستگی دارویی: داروهای اعتیادآور گرچه فواید درمانی دارند، ولی در مصرف درازمدت ، موجبات اعتیاد فرد به دارو را هموار می سازند.عوارض جانبی: بعضی داروها ممکن است عوارض جانبی ناخواسته داشته باشند، شدت عوارض جانبی بستگی به دارو و فرد مصرف کننده دارد. عوارض جانبی برخی داروها بسیار جزئی است؛ در حالی که در بعضی مواقع شدت این عوارض به حدی است که پزشک ناچار می شود داروی دیگری را تجویز نماید.

برای پیشگیری از وابستگی به دارو

همیشه از پزشک خود بپرسید که آیا دارویی که برای شما تجویز شده است اعتیادآور است یا نه. توجه کنید که تا چه مدتی می توانید به دور از خطر اعتیاد به دارو ، مصرف آن را ادامه دهید.

برای به حداقل رساندن عوارض جانبی ، قبل از مصرف دارو توجه کنید که باید انتظار کدام عوارض جانبی را داشته باشید. برچسب های دارویی را بخوانید و در صورت بروز هر گونه سؤال با پزشک، پرستار یا داروساز داروخانه مشورت کنید. هرگونه واکنش یا حساسیت را به پزشک خود اطلاع دهید.

واکنش های غیر منتظره

بسیاری از داروها وقتی که با هم مصرف می شوند ممکن است واکنش های زیانباری را ایجاد کنند. ممکن است داروها با یکدیگر ترکیب شده و عوارض جانبی خطرناکی ایجاد نمایند؛ همانطور که ممکن است یک دارو اثر داروی دیگر را قوی تر کرده یا آن را کاملاً بی اثر گرداند.

مصرف داروهای متعدد

عده بسیاری بیش از یک بیماری یا چند نوع اختلال در بدن خود دارند که این امر مستلزم مصرف داروهای متفاوت برای درمان آنهاست. داروهای مذکور ضمن آنکه فوایدی دارند، چنانچه به طور صحیح مصرف نشوند ممکن است ضررهای جدی به همراه داشته باشند.

برای پیشگیری از اثرات متقابل داروها ، تمامی داروهایی که مصرف می کنید از جمله داروهای آزاد را به پزشک خود بگویید (فهرستی از داروهای مصرفی خود را برای مراجعه بعدی هم آماده کنید).

برای اجتناب از مصرف داروهای متعدد ، همیشه از نوع دارو و علت آن آگاه شوید. برای مصرف بی ضرر داروها از دستورات پزشک پیروی کنید و حتماً دقت فرمایید که مصرف همزمان داروهای آزادی که می خرید ، از جمله کرمِها و لوسیون ها همراه با سایر داروهای تجویزیتان ضرر نداشته باشد. (از داروساز داروخانه در این مورد سؤال کنید.)

منبع :تبیان